သူတို ့အေခၚ...တာေထးမ :P

မဂၤလာပါရွင္~~~~
ဒီတခါေတာ့ အလုပ္သမားေတြနဲ ့က်မ ၄ လ အတူတူအလုပ္လုပ္ရင္း သူတို ့အေၾကာင္း၊ က်မေတြ ့ခဲ့၊သိလာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြ နဲနဲအာလူးေပးအုံးမယ္ေလ....။ 

သံတိုင္ေတြကိုင္ထားတဲ့ေကာင္ေလးက ကန္ထရုိက္တာရဲ ့သားေလး....
အလုပ္မွာေအာက္ေျခသိမ္းလုပ္ရတယ္

အိမ္လာေဆာက္ေပးတဲ့အလုပ္သမားေတြက အာခါ လူမ်ဳိးေတြဆိုေတာ့၊ အာခါစကားအဓိကေျပာတာေပါ့။
လက္သမားႀကီးေတြကေတာ့ ျပည္မက ျမန္မာေတြပါ။သူတို ့လည္း အာခါအမ်ဳိးသမီးေတြနဲ ့
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး၊ ကေလးရလာေတာ့လည္း အာခါစကားနဲ ့ဗမာစကားဘဲေျပာတယ္...။
ရွမ္းျပည္မွာေနၾကေပမဲ့ရွမ္းစကားမတတ္ၾကပါဘူး..။ ဒီေတာ့ က်မနဲ ့ဗမာစကားဘဲေျပာပါတယ္။
 
ဗမာစကားမပီတဲ့ရွမ္းမနဲ ့ အာခါသံဝဲေနတဲ့ ဗမာစကားေျပာ အာခါလူငယ္ေလးေတြ ရဲ ့အသံ...
က်မတို ့အိမ္မွာေတာ့ ဆူညံေနတာေပါ့ ...။သူတို ့က်မကိုေခၚတာလည္း..တရုတ္ေတြလိုဆိုရင္..
ေလာပန္း အမ်ဳိးသမီးဆိုရင္ ေလာပန္းညန္..ဆိုပါေတာ့။ ရွွမ္းလို ေပါလိန္ ့မယ္လိန္ ့...ေလ...။
ဗမာလို သူေဌး၊သူေဌးမ...။ ဒါေပမဲ့ ..တိုင္းရင္းသားေတြက တ နဲ ့သ မကဲြဘူးေလ...။
ဒီေတာ့..တခါေလလည္း ေတေထးမ..တခါတခါ တာေထးမ...ဒီလိုဘဲၾကားတာဘဲ...:P

သူတို ့ေခါင္းေဆာင္ ကန္ထရိုက္တာႀကီး က သူ ့ကိုအလုပ္အပ္တဲ့ က်မကို ေခၚလို ့သူတို ့လည္း
လိုက္ေခၚတာေပါ့။ နယ္မွာက ဒီလိုပါဘဲ...အလုပ္ရွင္ကိုသူေဌးလို ့ေခၚတာထက္  ေလာပန္း..ေလာပန္း..
နဲ ့ေခၚၾကတယ္။ က်မလည္း တခါခါေခၚခံရတာ နဲနဲဘဝင္ေလဟပ္ခ်င္ေပမဲ့ ေတေထးမ..ဆိုတာႀကီးေတာ့၊
ဆန္ ့တငင္ငင္နဲ ့ဘဝင္ေလက မဟပ္တဟပ္...အဟီး.... :P
 
 ဒါက က်မရဲ ့ကန္ထရိုက္တာႀကီးေပါ့...။တကယ္ကိုစိတ္ႏွလုံးဘေဘာထားျပည့္ဝတဲ့ လူေတာ္တေယာက္ပါ။
 သူ ့စတိုင္က ေဘာင္းဘီစိမ္း( ဗကဗ ေဘာင္းဘီေခၚမလားဝတပ္ဖဲြ ့ေဘာင္းဘီေခၚမလား..ဒီပုံစံဘဲ..
အၿမဲတမ္းဝတ္ပါတယ္)။ သူ ့အေနာက္က က်မရဲ ့အမ ပါ...။ သူက က်မတို ့ၿမိဳ ့လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝေက်ာ္အခ်ိန္ ပထမဦးဆုံး ၃ ထပ္တိုက္ႀကီးေဆာက္ေတာ့ (အဲဒီအခ်ိန္ ကၿမိဳ ့မွာရိုးရုိးမိရုိးဖလာ
အိမ္ေဆာက္တာေတြဘဲရွိတယ္ေလ..) အလုပ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လက္သမား၊ပန္းရံ ဆရာေတြ 
ေပါ့..အားလုံးေတာင္ႀကီးကေနေခၚလာရတယ္။ က်မအိမ္နဲ ့တအိမ္ေက်ာ္ မွာရွိတဲ့ ၃ထပ္တိုက္ႀကီးေပါ့...။ 

က်န္တဲ့အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြက ၿမိဳ ့က လူေတြပါ...။ အဒီတုံးက သူက ပန္းရံ လက္သင္ေပါက္ စ ေလး 
တဲ့...။ သူ ႀကိဳးစားလုပ္ရင္း...(သူ ့ဆရာေတြလည္းက်ုဳိင္းတုံ ၿမိဳ ့မွာဘဲ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကတယ္ေလ) တေျဖးေျဖးနဲ ့တိုးတက္လာလိုက္တာ..ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ၿမိဳ ့မွာ နံမည္ေက်ာ္ ကန္ထရုိက္တာ 
ဆရာႀကီးတဆူျဖစ္ေနၿပီေလ...။လက္ရွိေဆာက္ရင္းတန္းလန္း ဆိုက္ေတြအိမ္ေတြ၊၁ဝ ဂဏန္းေလာက္ရွိ တယ္...။အရမ္းသပ္ရပ္ၿပီး လ်င္ျမန္တယ္။ သူ ့မွာအလုပ္သမား(အာခါေတြခ်ည္းဘဲ
ရာဂဏန္းနီးပါးရွိတယ္ေလ၊ သား၊အကို၊ခဲအို၊ေယာက္ဖ၊တူ၊တူမ...အိုး...ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ တသိုက္
လုံးပါဘဲ...) ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ကိုယ္ခ်ဥ္၊ အဲေလ....ကို္ယ့္ေပါင္ကိုလွန္ေထာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရွမ္းေတြက သူတို ့ေလာက္လုံ ့လဝိရိယအားထုတ္မွဳ ့မယဥ္ႏိုင္ဘူး..။သူတို ့ကအၾကမ္းခံတယ္။ ဟိုးတခ်ိန္တုံးက ၿမိဳ ့အုပ္ခ်ဳပ္သူဂုံရွမ္းေတြ သူတို ့ကိုတျခားနံမည္တမ်ဳိးနဲ ့ေခၚၿပီး လူတန္းစားခဲြျခားမွဳ ့ေတြရွိခဲ့တယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ နံမည္ႀကီး ေတေထးအုပ္စုေတြမွာ သူတို ့လူမ်ဳိးေတြတန္းစီေနတာဘဲ...။
 

 

 ျပည္မကလာတဲ့ လက္သမားဆရာႀကီး ၃ေယာက္..အိမ္ေရွ ့ကြပ္ျပစ္ ကိုေရႊ ့ဖို ့လုပ္ေတာ့ ေလးလြန္းလို ့၊

၂ ျခမ္းျခမ္းလိုက္ရတယ္...။ အဝါေရာင္အက်ၤ ီနဲ ့ဦးေလးႀကီးရဲ ့သား၊ လႊတိုက္ေနတဲ့လူရဲ ့သမီးလည္း၊

ဒီအလုပ္ထဲမွာဘဲ..။

ဒီအတဲြကေတာ့ ေယာက္က်ားက လက္သမား..မိန္းမကအေထြေထြအလုပ္ၾကမ္းသမား...
ရႊာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးက်ဳိင္းတုံမွာ ေရာက္လာေတာ့ သူ ့တကာရင္းေတြကိုလွမ္းေခၚတာတဲ့.။
ဒီမွာလုပ္စားရတာ အဆင္ေျပတယ္ဆိုလို ့  လင္မယား ခေလးငယ္ေလး၂ေယာက္နဲ ့လာခဲ့တယ္။
အႀကီးဆုံးတေယာက္ကိုေတာ့ ရြာမွာဘဲထားခဲ့တယ္တဲ့။ေရာက္တာ ၄ႏွစ္ေက်ာ္၅ ႏွစ္၊ဟိုတေလာက ခဏ
ျပန္တာ မေနတတ္ေတာ့ဘူး...ဒီမွာဘဲအေျခခ်ၿပီးလုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို ့ဆုံးျဖတ္ထားတယ္တဲ့...။
သာစည္နားက ရြာေလး..ကလို ့ေျပာပါတယ္...။ တေန ့ကို လင္မယား ၂ေယာက္ေပါင္း ၁ေသာင္းေ က်ာ္ ဝင္ေငြဟာ.သူတို ့ဆီမွာ ေကာက္စိုက္လို ့ဘယ္လိုမွမရႏိုင္ဘူးတဲ့..။
အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ခေလးေတြစားဖို ့တခါေလက်မမုန္ ့ ေပးလိုက္တတ္တယ္..ေက်းဇူးတင္လြန္းလို ့
ထမင္းစားခ်ိန္နားရင္ အဝတ္ေလးေလ်ာ္ေပးပါရေစတဲ့....။

ကန္တရိုက္တာႀကီးေယာက္ဖ နဲ ့တျခားပန္းရံဆရာ...

 ျပည္မကလာတဲ့ ပန္းရံ ဆရာ....သူ ့အမ်ဳိးသမီးက အာခါရႊာမွာ ေခါက္လန္ဖြန္း ေရာင္းတယ္တဲ့...။

လက္သမား၊ပန္းရံ ဆရာေတြကကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ကယ္နဲ ့လာၾကၿပီး...၊က်န္တဲ့အလုပ္သမားေတြက ကန္ထရိုက္တာသားေမာင္းတဲ့သုံးဘီးကားေလးနဲ ့လာၾကပါတယ္...။အဲဒီေန ့က က်မရွမ္းႏွစ္ကူးဖြင့္ပဲြ  အခန္းအနား သြားေနတုံး..ေအာက္ေျခဘိလပ္ေျမခင္းတာေန ့တဝက္နဲ ့ၿပီးသြားလို  ့ ေစာေစာျပန္ ၾကတာေလ..။

ေန ့လည္ထမင္းစားၿပီးရင္ ဖဲကစားဖို ့က်မက ဖဲထုတ္ဝယ္ေပးရတယ္....:))
လူႀကီးေတြကတေရးတေမာအိပ္..။လူငယ္ေတြက အပန္းေျဖကစားၾကတယ္...။
အဲဒါမီးဖိုေဆာင္ေနေရာေလ..။အျပင္ထြက္ေနတဲ့ ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ဟင္းခ်က္တဲ့မီးဖိုခုံထားမလို ့..။
ေလာေလာဆယ္..အဲဒီေနရာမွာကုတင္ေလးခင္းၿပီးအေမ့ကိုေနရာေပးထားတယ္ေလ..။

 

သူေလးကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္အာခါပါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေဟာင္းတဲ့...။

တရုတ္အေမနဲ ့ရတဲ့သူ ့အမကေစ်းထဲမွာအထည္ေရာင္းၿပီး ပိုက္ဆံေပါတဲ့ တရုတ္မႀကီးရယ္....။

သူ ့အေမက အာခါျဖစ္ၿပီး သူ ့ဘဝအေၾကာင္းကိုေျပာၿပရင္းမ်က္ရည္ေလးေတြက်ေနပါတယ္...။

သူ ့မိန္းမက ရခိုင္၊ ကေလး၂ေယာက္အေမပါ ..:))
အိမ္ေရာက္ရင္ ထမင္းအိုးတည္၊ ကေလးအဝတ္ဖြတ္၊ အိမ္သိမ္းတာဝန္ပါထမ္းေဆာင္ရပါတယ္တဲ့...။

သူ ့ကို တျခားလူေတြက ေခြးပုလို ့ေခၚတယ္..မင္းေၾကာင့္ငါတို ့ေယာက္က်ားနံမည္ပ်က္တယ္ဆိုၿပီး၊

ဝိုင္းေဘၾကတာေတြ ့ ၇တယ္...ေအာ္..အခ်စ္မွာ မ်က္စိ မရွိဘူးတဲ့..ဟုတ္လား..။

မ်က္ႏွာတအားခ်ဳိၿပီးဖင္ေပါ့ပါတယ္...။ဒါေပမဲ့ လုပ္သမွ် တလဲြေတြပါ....^_^

ဒီေကာင္မေလးက တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...။ရိုးသားတယ္...။
သွ်ားျခစ္တယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးၾကမွေပါ့..။ သူေခါင္းကိုက္လို ့တဲ့...သွ်ားျခစ္ထားတယ္။
အဲဒီလိုလုပ္ထားရင္ ေရမထိရဘူး..တဲ့...။

ေကာင္မေလးက အားခ်ိန္မွာ အထည္ခ်ဳပ္ပါတယ္...။
တပိုင္းကို ၅ဝဝဝ က်ပ္နဲ ့ေရာင္းလို ့ရတယ္ဆိုပါတယ္...။

သူ ့ေကာင္ေလးကိုသင္ေပးေနတာ..ေလ..။ေကာင္ေလးလည္းသူပါထိုးတတ္တယ္လို ့ေျပာတယ္။

က်မေတာင္းဝယ္ပါတယ္..သူတို ့မၿပီးေသးလို ့တဲ့...။
အဲဒီေကာင္ေလးနဲ ့ကန္ထရိုက္တာရဲ ့သားက အေတာ္ဆုံးဘဲ...။
အလုပ္လုပ္တာ သပ္ရပ္တယ္..။ေစတနာေကာင္းရွိတယ္...။

ဒီေကာင္ေလးက လက္သမားအဖိုးႀကီးရဲ ့သား..အဂၤလိပ္ေမဂ်ာ ဒုတိယႏွစ္တဲ့...သီခ်င္းဆိုတာကို...
အရမ္းခုံမင္ႏွစ္သက္တယ္။အလုပ္ဘယ္ေလာက္ေမာေမာသီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ ့အသံလည္းေကာင္းတယ္။
က်မေရဒီယိုေလး တခုထားေပးရတယ္။ FM ခ်ယ္ရီဆိုတာအလုပ္ထဲသူတို ့ေရာက္တာနဲ ့ေန ့တိုင္း ဖြင့္တယ္
ညေန၅နာရီျပန္တဲ့အထိ..ဓါတ္ခဲ ၂ရက္တခါေလာက္လဲွေပးရတယ္...။

ဒီေကာင္ေလးက ဆပ္ေတာက္ေတာက္နဲ ့အားအားရွိ လ...ဆိုတဲ့စကားကေနစေျပာေတာ့တာဘဲ...။
သူ ့ကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလး ေျပာဆိုဆက္ဆံ၊ၿပီး နဲနဲပါးပါး တေန ့နဲနဲပညာျပတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..။
ဆုံးမတဲ့သေဘာပါ...သူေတာ္ေတာ္ေလးေျပာင္းလဲသြားတာေတြ ့ရတယ္..။
ဆံပင္ေကာက္ထားတာတြန္ ့လိမ္ေနလို ့..မာမာ့ေခါက္ဆဲြလို ့က်မသူ ့ကိုအမည္ေပးထားတယ္..။
သူတို ့အားလုံးလည္း သူတို ့ဘဝအေၾကာင္းေလးေတြနဲ ့သနားစရာေလးေတြ....။
ေက်ာင္းေနခ်င္ေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္လို ့ထြက္ရတာ..ခ်ည္းဘဲ....။
အဲဒီအထဲမွာ စက္မွဳ ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ၃ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္...။
သူတို ့ဓါတ္ပုံေတြျပန္ရွာတာ မေတြ ့လို ့...။

ဒီကခ်င္ေကာင္ေလးက မိုင္းခြန္ရြာက...အဲဒီရြာက ကခ်င္ရြာေလးေပါ့...။
ဟိုးအရင္ ေစာ္ဘြားေတြလက္ထက္ကတဲက ေစာ္ဘြားေတြကခ်င္ျပည္သြားရင္းကခ်င္ေတြကိုေခၚလာခဲ့ၿပီး ရြာတည္ထားေပးခဲ့တာေလ...။ေကာင္ေလးတို ့မိသားစုက ဆင္းရဲတယ္..။ေတာင္ယာခုတ္တယ္။ 
က်မအမရဲ ့ေက်ာင္းသားေဟာင္းပါ။က်မအမက မတတ္ႏိုင္တဲ့ခေလးေတြဆိုရင္ အလကားစာသင္ေပးတတ္တယ္..။အိမ္ကိုေခၚၿပီး က်ဳရွင္သေဘာမ်ဳိးအခ်ိန္ပိုသင္ေပးတယ္...။
သူတို ့မိသားစုက အာခါရြာကိုေျပာင္းလာတယ္...။သူလည္းအိမ္ေဆာက္ေနတယ္...။
သူ ့အေဖနဲ ့သူ ့ညီ၂ေယာက္နဲ ့ကိုယ္တိုင္ခ်တာေလ...။
လိုတဲ့ သစ္ေဟာင္း ပရိေဘာဂ တံခါး..ဘာညာေတြကို က်မက သူ ့ကိုေပးတာ..။
ည ၁၂ နာရီဖုံးဆက္ေခၚလည္း သူတို ့က ဆရာမအတြက္အဆင္သင့္ဘဲ....။
အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...။

ဒီေကာင္ေလးက ေထာ္လဂ်ီဆရာသမားေလ..မမရဲ ့တပည့္ပါဘဲ...ဆရာမေခၚရင္ ဘယ္အလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ပစ္ထားၿပီး၊ ဆရာမဆီအရင္လာတတ္တယ္...။
က်မရဲ  ့လက္စဲြေတာ္ ကားဆရာေလ...သူ ့သြားျဖဴျဖဴေလးေပၚေအာင္အၿမဲတမ္းဟီးေနတတ္တယ္...။

သူတို ့ထမင္းစားရင္ သနားစရာေကာင္းတယ္..။ က်မတခါခါ မုန္ညွင္းရြက္တို ့ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္တို ့ခ်က္ရင္၊

အိုးအႀကီးႀကီးနဲ ့ခ်က္ၿပီး တခြက္အလယ္မွာခ်ေပးလိုက္ပါတယ္...။

ရူးရူးရွဲရွဲနဲ ့ခဏအတြင္းေျပာင္သြားတာဘဲ... ။

ေန ့လည္ ၃ နာရီဆိုရင္ နားခ်ိန္ လက္ဖက္သုပ္၊ ေခါက္လန္ဖြန္း၊ ထိုဖူးေၾကာ္၊အခ်ဥ္တခုခု၊
တခါေလလည္းလက္ဖက္ရည္..။အေၾကာ္လည္းတခါေၾကာ္ၿပီးေကၽြးဖူးတယ္..။

သူတို ့က ေခါက္လန္ဖြန္း..ဘာဘဲစားစားအဓိက ငရုတ္သီးမုန္ ့အေသႀကိဳက္ပါတယ္...။
အခ်ဳိမုန္ ့လာလာေတာင္းတတ္လို ့ဝယ္ထားေပးရတယ္...။
ေခါက္ဖြန္းပုဂံနီရဲထြတ္ေနတာဘဲ...ေတြ ့လား...။

အိမ္သာက်င္းေနာက္တက်င္းတူးေတာ့ မုန္ ့ပုဂံကိုလည္း ေအာက္ခ်ေပးရတယ္...။

ငရုတ္သီးေထာင္း

က်မတို ့ၿမိဳ ့ထုံးစံလား...ေတာ့မသိပါဘူး...။သူတို ့အေခၚ စလက္ေလာင္း..ဆိုလား...စလစ္ေလာင္းဆိုလား...။
ဘိလပ္ေျမေလာင္းတဲ့ေန ့ဆိုရင္ ထမင္းေကၽြးရတယ္တဲ့...။
သူမ်ားေတြေတာ့ အသားဟင္းအိုးတအိုးခ်က္ၿပီးခ်ထားေပးလိုက္ပါ...တဲ့။
သူတို ့ထမင္းသူတို ့ဖာသာဘယ္လာၿပီးစားၾကတယ္လို ့ေျပာတယ္...။
ဒါေပမဲ့ က်မကေကၽြးမွေတာ့ အစုံဘဲေကြ်းလိုက္တာေကာင္းတယ္ေလ....။
ဟုတ္တယ္ေနာ္...သူမ်ားကိုေကြ်းတာ ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေကြ်းရင္ ကိုယ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ကုသိုလ္လည္းရပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးလွဳမွမဟုတ္ပါဘူး...။ဒါကက်မခံယူခ်က္ပါ..။

 

ဒါနဲ ့ ပထမထပ္ဘိလပ္ေျမေလာင္းေတာ့ ဝက္သားဟင္း၊ငရုပ္သီးေထာင္း၊အစိမ္းေၾကာ္၊မုန္ညွင္းဟင္းရည္၊

နဲ ့ေကြ်းပါတယ္...။

ေကာင္မေလးေတြတသိုက္...။

ေခါင္းေလးေမာ့ေနတဲ့ေကာင္မေလးက ကန္တရိုက္တာသားနဲ ့ရီးစားျဖစ္ၿပီး က်မျပန္လာေတာ့ မဂၤလာေဆာင္တယ္လို ့ေျပာပါတယ္...။ေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္လွတယ္...။
ဒီကင္မရာဖက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္မေလးက လက္သမားဆရာတေယာက္ရဲ ့သမီးေလးပါ...။
သူလည္း တေလာက ေယာက္က်ားယူသြားၿပီလို ့ေျပာတယ္..။

ဆရာႀကီးမ်ားအဖဲြ ့...ေနာက္ေက်ာက ျမင္ရတဲ့အမည္းေရာင္စပို ့ရွပ္နဲ ့က ကန္ထရိုက္တာရဲ ့တူ၊ သူ ့ကပ္ရပ္က သူ ့အေဖ ကန္တရုိက္တာရဲ ့ေယာက္ဖ၊ ဒီပန္းရံ ဆရာေလးက အလုပ္လုပ္တာ.. အရမ္းသပ္ရပ္တယ္...။ တေန ့ႀကီးပြားမွာ...။ စိတ္ရွည္တယ္...မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တယ္။

ေကာင္ေလးေတြရဲ ့ထမင္းဝိုင္း...။
ျဖစ္သလိုေနျဖစ္သလိုစားေပမဲ့..အလုပ္လုပ္ရင္ တကယ္ပါ..ျဖစ္သလိုမလုပ္တတ္ၾကဘူး..။

က်မမခ်က္ႏိုင္လို ့အေမတုိ ့ရဲ ့လက္စဲြေတာ္ (အရင္တုံးကေဆးလိပ္ခုံလုပ္တုံးကေပါ့၊သူတို ့သားအမိေတြ
အိမ္မွာေဆးလိပ္လိပ္ၾကတယ္ေလ..။ေနာက္ေတာ့ဒီမွာဘဲအေျခခ်ေနထိုင္ၿပီး 
အေမလည္းသူတို ့အမ်ဳိးလုံးရဲ ့အဖြားျဖစ္သြားေရာ :))) သူတို ့ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး အိုးခြက္ပုဂံကအစ စီစဥ္ေပးရတယ္။

အလုပ္သမားေတြအျမင္မွာ သူတို ့ေျပာတာပါ...က်မကထူးဆန္းတဲ့ေတေထးမ..တေယာက္တဲ့..:P
သဲက်ဳံး၊သံေကာက္၊ေျမာင္းရွင္း၊အိမ္သာေဆး၊ထမင္းဟင္းခ်က္၊အုတ္ပုံရွင္း၊သစ္ပုံရွင္း၊အမွဳိက္က်ဳံး....
တစက္ေလးမွၿငိမ္မေနႏိုင္တဲ့...လူထူးဆန္းႀကီးေပါ့.....၊

ဒီအလုပ္သမားကေတာ့ ညေနသူမ်ားျပန္တဲ့အခ်ိန္မနက္မိုးလင္းတဲ့အခ်ိန္ တနဂၤေႏြေန ့ဆိုရင္ တကုတ္တကုတ္နဲ ့လုပ္ေနရတာေပါ့...။

အဟီး....အာလူးမယ္ငီးေလ....(အမကသူ ့ဖုံးနဲ ့ရိုက္ထားတာ မသိလိုက္ဘူး..)
ကဲ...ေနာက္ ပထမအထပ္ဘိလပ္ေျမေလာင္းတာေတြ..ဘာညာေတြ..ဆက္ေျပာအုံးမယ္ေလ...ေနာ္

အားလုံးဘဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစရွင္~~~~
မီးမီး
အရင္က ေရးခဲ့တဲ့ အိမ္ေဆာက္နဲ ့ပတ္သက္တာေလးေတြ...
အပိုင္း ၁
အပိုင္း ၂ 
အပိုင္း ၃