သတင္းစာထဲကလူသားမ်ားနဲ ့ေတြ ့ဆုံဖူးျခင္း...

မဂၤလာပါရွင္~~~~

က်မအတြက္ေတာ့သတင္းစာထဲမွာပါတဲ့အေၾကာင္းအရာ၊လူေတြနံမည္ေတြဟာ၊ တကယ္ဘဲစာေတြထဲမွာရွိ
တဲ့အရာလို ့မွတ္ယူခဲ့တာပါဘဲ..။က်မတို ့ေနတဲ့ၿမိဳ ့ေလးကိုသတင္းစာကလည္း ေန ့တိုင္းလာေဝတာမွမဟုတ္
တာ..။(ခုေတာ့မသိဘူး..ခုေခတ္သတင္းစာဆိုတာလစဥ္ယူဖို ့ေနေနသာသာ၊ဖတ္ရေကာင္းမွန္းေတာင္မသိ
ေတာ့ပါဘူး...အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရရင္ မျမင္ဘူးတာေတာင္ၾကာေပါ့..အိမ္ကလည္းမယူတာ ဆယ္စုႏွစ္ တခု
ေတာင္မကေတာ့ ..ဘူးတဲ့)သတင္းစာတခါလာရင္ အထပ္လိုက္ ၅ရက္စာ တပတ္စာ ဒီလိုလာတာေလ..။ ဖတ္ဖို ့ေတာင္ခက္ခဲေနတာ...။ အဲဒီအထဲကပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာကလည္း ထူးဆန္းစြာနဲ ့ က်မတို ့ျဖစ္ေန တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ ့လုံးလုံးႀကီးဆန္ ့က်င္ဖက္..ရွင့္...။(ဘယ္ေန ့ကို...ဘာအစည္းအေဝးႀကီး ကို..ႀကိဳဆိုေထာက္ခံေသာအားျဖင့္ ျပည္သူေတြကတေပ်ာ္တပါးႀကီး သန္ ့ရွင္းေရး၊သစ္ပင္စိုက္၊ေျမာင္းရွင္း ၾကပါသည္..ဆိုတာမ်ဳိးေတြေလ..တကယ္ေတာ့တအိမ္တေယာက္မလာမေနရ သူႀကီးအမိန္ ့နဲ ့ ကိုယ့္ေပါက္ တူးကိုယ္ဘယ္လာရန္ မနက္ ၆နာရီအေရာက္..ဒီလိုနဲ ့ေဒၚမီးတို ့အိမ္မွာ က်ားက်ားယားယား ဆိုလို ့ ၾဆာမ ငယ္ငီးငီးဘဲ ရွိေတာ့ ေပါက္ျပားေသးေသးေလးထမ္းၿပီး သြားခဲ့ရတာ... တလမ္းလုံး တေပ်ာ္တပါးႀကီး ရြတ္ ဖတ္ က်ိန္ဆဲခဲ့ဖူး တယ္ေလ ...ဟင္း..) ဒီေတာ့ ေဒၚမီးစိတ္ထဲမယ္ သတင္းစာဆိုတာကိုယ္တို ့နဲ ့မနီးစပ္တဲ့  တျခားကမာၻ ကလိုပါဘဲ...။ကဲပါေလ.. က်မေျပာတဲ့သတင္းစာကေတာ့၊ ဟိုး..ကာလတခု ကဆိုပါေတာ့...။

အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ေသာင္းက်န္းသူရႊာမီးရွိဳ ့လို ့၊ေမွာင္ခိုကုန္ေတြဖမ္းမိလို ့...ဘယ္အဖဲြ ့ (နံမည္ေတြကလည္း A ကေန Z အထိရွိတယ္.၊ အဖဲြ ့ေတြလည္းအမ်ားႀကီး နံမည္ေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးဘဲ)...က ဘယ္သူ ဘာညာ နံမည္တပ္တပ္ၿပီး ေရးတာေတြလည္း ဖတ္ဖူးျမင္ဖူး ၾကတာေပါ့...။ ဘယ္မူးယစ္ရာဇာ ဘာညာ ဘယ္
ဘယ္ေကာင္ ဘယ္ဝါ..ေပါ့...(ဟြန္ ့....ေနာက္ေတာ့ သာ.. ဦးေတြဘာေတြနဲ ့ ရုိေသတတ္ပါတယ္....။
ေတာ္ေသး တယ္..သတိုးသီရိ..မဟာ ဘာညာကိြကြ ဘဲြ ့ေတြမေပးလို ့..) အေမွာင္ကမာၻကလူ၊(ဒါဆိုရင္ ဂုဏ္ပုဒ္ ထင္းကနဲျမင္ သာေအာင္ပါတယ္)၊အလင္းေရာင္နယ္ကလူ(ဒါၾကေတာ့ ရာထူးေတြနဲ ့ေပါ့..)
အဟဲ....ဂလိုလူသားမ်ားနဲ ့ေဒၚမီး ဘဝတေကြ ့မွာခဏေတြ ့ဖူးခဲ့ၾကတယ္...သိလား...^_^

အရင္ဆုံးေတာ့...ေက်ာင္းတက္စဥ္ကာလက...အတန္းထဲမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္...။ စကားလည္းသိပ္မေျပာဘူး။ ခပ္တည္တည္နဲ ့ေနတတ္တယ္။ ေက်ာင္းကေပ်ာ္ပဲြစားထြက္ေတာ့မွ 
စကားေျပာျဖစ္တယ္...။အဲ....သူ ့အေဖက ဝန္ႀကီးတဲ့...(ထိုင္းဝန္ႀကီးဟုတ္ဖူး..ဟာ..ဗမာဝန္ႀကီးလည္း ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္မွာလဲ စုတ္တီး စုတ္ဖတ္ေက်ာင္း ဘယ္....ကိုယ္တို ့ေရႊႏိုင္ငံကဝန္ႀကီးသားသမီးတက္မလဲ
လာေမးေနေသးတယ္...။သိကၡာက်တယ္ေနာ္... @_@ ) သူကနံမည္ဘဲေျပာတာပါ...သူေျပာတဲ့နံမည္
ကၾကားဖူးေနတယ္ ထင္ေနတာ ေနာက္မွသတိရတယ္..သတင္းစာထဲမွာျမင္ဖူးေနတာကိုး....ေစာ.....
ဘာညာဘာညာ...ေပါ့...။သူကမိုင္းထိဖူးေတာ့ ႏွာေခါင္းအသားပဲ့သြားဖူးတယ္။ ျပန္ခ်ဳပ္ကပ္ထားေတာ့
အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္ရင္ႏွာေခါင္းက ၂ထပ္လို ့ထင္ရတယ္ ..က်မသူ ့ကိုေခၚတာ နွာေခါင္း၂ထပ္နဲ ့လူ.. :P
ခု....ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ေရာက္လို ့ဘယ္ဘဝမွာဘာႀကီးျဖစ္ေနၾကာင္း!!!!!

ေနာက္အလုပ္လုပ္ေတာ့ Mအမအပ္ေပးတာ၊ က်ဳိင္းမယ္ၿမိဳ ့က ဗိုလ္ခ်ဳပ္(သူတို ့ထိုင္းႏိုင္ငံက အေရွ ့၊ေနာက္၊
ေတာင္၊ေျမာက္ ဆိုၿပီးတိုင္းႀကီးေတြခဲြထားၿပီး တိုင္းေဒသအလိုက္အႀကီးဆုံးစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ ရွိတယ္)
က်မဝင္လုပ္တဲ့ကုမၼဏီက ေတာင္ပိုင္းေဒသ အႀကီးဆုံးဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္းမရဲ ့ပိုင္ဆိုင္မွဳ ့တခုေပါ့...။
ေတာင္ပိုင္းဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ ့နယ္နမိတ္ထိစပ္ေနတာေလ...မဲေဆာက္၊မယ္ဆိုင္..အမ်ားႀကီးပါ...။
ဒီေတာ့နယ္စပ္မွာရွိတဲ့လက္နက္ကိုင္ေတြအဖဲြ ့အစည္းေတြနဲ ့နဲ ့သူတို ့နဲ ့ခင္မင္ရင္းႏွီးၾကတာမဆန္းပါဘူး.။ သူ ့ေမြးေန ့ေရာက္ေတာ့ ဝန္ႀကီးဝန္ၾကား (ဝန္ႀကီးက ထိုင္းဖက္..ဝန္ၾကားက နယ္စပ္ကေလ..အဟဲ... 
ကိုယ္ကဒီလို ရွဳပ္ေထြးၾကမွာစိုးလို ့ခဲြျခားၿပီးေရးျပတာပါ...ရွမ္းမက အသုံးအႏူံးေသခ်ာေအာင္ေရႊးရတာ အေမာရွင့္...)အမ်ားအျပား တက္ၾကေရာက္ပါတယ္...။ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္လည္း ၂လုံး ၃လုံးေတာင္ ရွိေတာ့ နယ္ကလာတဲ့လူေတြ အတြက္တည္းခိုဖို ့လည္းသူ ့အိမ္
ကိုေတာင္ေပးထားပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြရတနာဆိုင္ကိုလာလည္ေတာ့...နယ္ျခားကလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီး
တေယာက္ဟာ က်မတို ့ဝန္ထမ္းေတြ ကိုလာစကားေျပာပါတယ္။က်မတို ့ဝန္ထမ္းေတြအားလုံးကို 
ထိုင္းလို ့ဘဲမွတ္ယူတာလားမသိဘူး...။ အီးဂလိတ္ လိုလာမွဳတ္ပါတယ္.။ေဟး..."တူးယူႏိုးဟူးအိုင္အမ္"...
တဲ့...။ထိုင္းမ..ဆိုတာ...နံမည္နဲ ့လိုက္ပါတယ္..ထိုင္းတယ္ေလ။မေျဖၾကပါဘူး..ဒီအတိုင္းႀကည့္ေနၾကတာ.။
လွ်ာရွည္မယ္ငီးကို..ဘယ္မွီလိမ့္မတုံး... "အိုင္တုံးႏိုး"...(အိုးလာလား..ေျပာရအရသာရွိ...) သိမွမသိတာကို လာေမးေနေသးတယ္ေျပာစရာရွိေျပာပါ့လား..ေနာ့္...။ "အိုင္....မီးနီးစတား..ေစာ.ဘာညာဘာညာ"...တဲ့၊ 
ေအာ္..ႏွာေခါင္း ၂ထပ္ရဲ ့အေဖပါလား....။အရပ္ကေတာ္ေတာ္ပုပါတယ္...။အဲဒီေခတ္က ပါးေဖာင္းေဖာင္း လူႀကီးၿပီးရင္ သူက ဒုတိယေလ...။သတင္းစာထဲအၿမဲပါတတ္တဲ့နံမည္တခုေပါ့..။

ေနာက္လူတေယာက္ကေတာ့ အဲဒီတုံးက သူ ့မိသားစုနဲ ့ေတြ ့ဖူးရင္းႏွီးဖူးခဲ့ေပမဲ့၊ အခုမွသူ ့နံမည္ ကို ျမန္မာ
ျပည္က သတင္းစာထဲမွာခဏခဏဖတ္ရေနရတတ္တယ္။ သူ့ ့ကိုက်ေတာ့ က်မရဲ ့ေကာ္ပီကူးတဲ့ဆိုင္မွာေပါ့။
အၿမဲအမွတ္ရေနတယ္..။လက္ေထာက္ေတြဘာေတြရလာေတာ့ ေကာင္ေလးက အလွဳမီနီယံမွန္ဆဲြတံခါးကို
မနက္မနက္အေသေျပာင္ေနေအာင္တိုက္တယ္ေလ..။ေျပာင္လက္ေနတာေပါ့...။ဆရာဝန္လားဘာလား
ေတာ့မသိဘူး သူ ့နဲမည္ေရွ ့မွာေဒါက္တာ ဆိုၿပီးထဲ့ထဲ့ေခၚတယ္..။သူဆိုင္ကယ္နဲ ့လာတယ္..။ဆိုင္ကယ္
ဦးထုပ္ကိုမခၽြတ္တန္းေဆာင္းၿပီးဆိုင္ထဲဝင္လာတယ္..။ၿပီးျပန္ထြက္တာတံခါးကိုမဆဲြဖြင့္ဘဲ ဒီအတိုင္းထြက္
တယ္ေလ သူ ့ဦးထုတ္နဲ ့မွန္တံခါး ညားၾကေတာ့ ခြိဳင္း..ကိြဳင္း..ဒုန္း ဆိုတဲ့အသံေတြၿပီးေနာက္ မွန္ေတြလည္း အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ...ကဲြေလေရာ...။စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ ျပန္ေလွ်ာ္ရတာေပါ့.ရွင္.။သူ ့မွာသမီးမိန္းခေလး ၃  ေယာက္လားရွိတယ္.။ Sunday school အၿမဲလာတတ္လို ့သိတာပါ။သူလည္း ကခ်င္လူႀကီးတေယာက္
လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ဖို ့ဆိုလား ပါတီေထာင္ဖို ့ဆိုလား...အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနတယ္တဲ့..။

ေနာက္ညီအမ၂ေယာက္...က်မနဲ ့ကုမၼဏီအတူတူအလုပ္မလုပ္ဖူးပါဘူး...။ဒါေပမဲ့ နယ္ပယ္တခုထဲမွာမို ့
ေတြ ့ဖူးခင္ဖူးျမင္ဖူးတာပါ။ ေနာက္ က်မဒုတိယေျပာင္းတဲ့ ကုမၼဏီမွာသူတို ့အလုပ္အၾကာႀကီး လုပ္ခဲ့ဖူး တယ္တဲ့။ ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မေတြ ့မိၾကဘဲ..ရန္ကုန္ က်မအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ
မေမ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ ့လိုက္ၾကတယ္...။သူတို ့က ခပ္တည္တည္နဲ ့ထိုင္းကလာတာပါလို ့ေျပာလိုက္လို ့ေတြ ့မိ
တာပါ..။ က်မကိုလည္းေတြ ့ေရာ...စကားေတာင္ ၃ ခြန္းၿပည့္ေအာင္မေျပာေတာ့ဘူး. .ေျပးလိုက္တာ တန္းေနတာဘဲ...။ ခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေရေပၚဆီလူတန္းစားထဲမွာနံမည္ႀကီး...ဂ်ာနယ္သတင္းေတြထဲမွာ ခဏခဏဓါတ္ပုံေတြပါလာလို ့...အိုး..တကယ္ လႊတ္ေတာ္ေတြဘာေတြထဲေတာင္ပါေနတယ္တဲ့....။
ဂလိုဂလို.. :P(စကားကိုေတာင္အမွန္မေျပာရဲဘူး..အတိတ္ဘဝကိုလည္းမေဖာ္ရဲဘူး..)
ဒါေပမဲ့...ဟင္းဟင္း..ေခါင္းေဆာင္တန္းဝင္တယ္ေဟ့...ရူးတိုးတိုးေနာ္...ေဒၚမီးေျပာတာလို ့ေျပာနဲ ့^_^

က်မရဲ ့ဒုတိယအလုပ္တခုလည္းေက်ာက္မ်က္ရတနာေရာင္းတဲ့ ေနရာတခုပါဘဲ.အဲ့မွာ ႏွစ္နဲနဲၾကာသြားတာ။
ေက်ာက္မ်က္ရတနာဆိုေပမဲ့ေၾကးထည္ေၾကးရုပ္ ေက်ာက္စိမ္း ယြန္းထည္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း အစုံပါဘဲ..
ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသြားေတြကိုအဓိကေရာင္းတဲ့ေနရာမွာေပါ့...။ တေန ့ေန ့tour bus ေတြအနဲဆုံး ၁ဝ စင္း ေက်ာ္နဲ ့တျခားကားအငယ္ေတြအမ်ားႀကီးလာတယ္..။တေန ့ကို ဧည့္သည္ ရာခ်ီေထာင္ခ်ီေရာက္ တဲ့ေနရာေတြေပါ့...။က်မတို ့ေနတုံးကဆိုေစ်းေရာင္းတဲ့လူခ်ည္းဘဲ ၅ဝေက်ာ္ရွိတယ္..။ဘာသာစကား အလိုက္ခဲြျခားထားတယ္..။မနက္အလုပ္ထဲေရာက္ကတဲက ေရာင္းလိုက္တာ ညေန၅နာရီအထိမျပတ္ဘူး..။
ေကာ္မရွင္နဲ ့လခရတယ္ေလ ဘာသာစကားမ်ားမ်ားတတ္ေလ မ်ားမ်ားေရာင္းရေလ လခေကာင္းေလေပါ့။
အဲဒီမွာ အေပါင္းအသင္းေတြအစုံေတြ ့ခဲ့ရတယ္..။ ျပင္သစ္ဂိုက္မေလးတေယာက္(ထိုင္းမ) ဗမာစကား 
ေကာင္းေကာင္းတတ္တယ္။ သူေခၚလာရင္ ျပင္သစ္စကားေျပာေတြေပါ့..ဧည့္သည္အစုံပါဘဲ..တခါခါ
ကၽြန္းႏိုင္ငံကလည္းပါတယ္..။သူတို ့က ျပင္သစ္ကိုလိုနီဆိုေတာ့ ျပင္သစ္စကားေျပာတာကိုး။

တခါက်ေတာ့(သူ ဧည့္သည္ဆိုရင္ က်မကၾကည့္စရာမလိုဘူး၊က်မက E နဲ ့ဂ်ာမာန္ ဘဲေျပာတာ ျပင္သစ္က လူသိပ္မ်ားမွနဲနဲပါးပါးလိုက္တာေလ..)သူက မန္ေနဂ်ာဆီ က်မကိုနံမည္နဲ ့ေခၚၿပီး လႊတ္ခိုင္းတယ္ ...။
သူ ့ဧည့္သည္ကို အေဝးကေန လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့လည္းမဲမဲသည္းသည္းႀကီး...။ဧည့္သည္ေတြေရာက္ရင္ စက္ရုံကိုအရင္ ဝင္ၾကည့္ၾကတယ္ေလ...။ၿပီးမွ တခုခ်င္းဆီလိုက္ရွင္းျပ ေက်ာက္စိမ္းေတြရုပ္ထုလုပ္ တဲ့ေနရာအထိေခၚလာ၊ေနာက္အေပၚထပ္ကအေရာင္းခန္းထဲေခၚလာၿပီးေစ်းေရာင္းတာေပါ့...။
သူ ့ဧည့္သည္ကို က်မထင္တာက ကၽြန္းႏိုင္ငံသားလို ့ထင္တာေပါ့...လူမည္း၊(တခ်ဳိ ့ကမမည္းတမည္းေလ)။ ဒီေတာ့ က်မသူငယ္ခ်င္းနာမည္က ထိ့တာ(ျမန္မာလိုသီတာ) က်မသူ ့ကိုဗမာလိုဘဲေျပာတာေလေဟ့ေကာင္ ထိ့တာ...နင့္အမည္းေကာင္ႀကီးျပင္သစ္စကားေျပာကို ဘာကိစၥနဲ ့နင္ကငါ့ကိုေခၚရတာလည္း ဘလားဘလား နဲ ့nonstop  မယ္ငီး ေျပာေနတာ...သူက မီးမီးနင္...ဟီးဟီး..ဆိုၿပီးရီလိုက္ေသးတယ္..။ 
ထိုင္းလို ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့..ဒါဘဲေျပာေနတာ...။ ေနာက္သူကမိတ္ဆက္ေပးတယ္ေလ..
က်မသူငယ္ခ်င္းမီးမီးပါတဲ့.ဗမာလို..အဲေတာ့...ကဲ...မ်က္ခြက္ႀကီးဓါးနဲ ့လွီးထုတ္ပစ္ခ်င္ထွာ၊
သူတို ့က ခရီးသြားကုမၼဏီႀကီးတခုရဲ ့ပိုင္ရွင္ေတြတဲ ့ သူတို ့ကုမၼဏီနဲ ့ဆက္စပ္ၿပီး ရန္ကုန္မွာ ေနာက္ထပ္ ခ်ဲ့မဲ့အစီအစဥ္ေတြအတြက္လာတာတဲ့ ထိ့တာတို ့ သူေ႒းရဲ ့စပယ္ရွယ္ဧည့္သည္ဆိုဘဲ...။ဝယ္ဖို ့ေတာ့မ ဟုတ္ ပါဘူး...ဦးတို ့ကလုပ္ငန္းသဘာဝကိုလာေလ့လာတာပါတဲ့...။ အဲဒီ..ဦးႀကီးေတြကေလ...အသားက
လည္းသပိတ္ေရာင္နီးပါးဆိုေတာ့ သမီးေလး မယ္ငီး နားလည္မွဳ ့ေတြလဲြကုန္တာေပါ့...လို ့.ေနာက္ထိ့တာ 
ေျပာေတာ့ လမ္းမွာ ကေတာ္ကေတာ္လို ့ အသံထြက္ ေအာ္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးအစားနဲ ့တူတဲ့လုပ္ငန္းမ်ားစြာ
ေတြကိုလည္း  ကိုယ္တိုင္ကြင္းဆင္းၿပီးေဆာင္ရႊက္ေတာ္ မွဳတယ္တဲ့။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့သတင္းေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဦးႀကီးတို ့ကိုေတြ ့ဖူးသြားတယ္...။
tour (ဥေရာပတိုက္သားအဓိက)ပိုင္ရွင္...နံမည္ႀကီးေတြဘဲ ဟီးဟီး...ရီရတယ္...ၿဗဲ...:)))))

စိတ္ဝင္စားစရာအေကာင္းဆုံးကေတာ့ ၁၉၉ဝ ေက်ာ္ တုံးကဘဲ..ဘယ္ေလာက္လဲေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး.။
တေန ့ေတာ့ ဆိုင္မွာလည္းလူတအားမ်ားတယ္..ေျပးလႊားေရာင္းေနတုံး သူေ႒းမႀကီးအတင္းလိုက္ဆဲြေခၚ
တယ္။ဇင္းမယ္ ၿမိဳ ့ဝန္ နဲ ့စစ္တပ္ကလူႀကီးေတြဖုံးဆက္လို ့တဲ့...နင္တို ့ဆီကလူႀကီးလာမလို ့..မီးမီး..
သမီးရယ္ ဧည့္သည္ကိုေကာင္းေကာင္းဧည့္ခံေပးပါတဲ့...။(သူေ႒းမ ၃ေယာက္ရွိတာ သူက အႀကီးဆုံးေလ ဇင္းမယ္မွာနံမည္ႀကီးေပါ့ သူတို ့တရုတ္ကုန္သည္ႀကီး အသင္းမွာ သူကေခါင္းေဆာင္ တန္းမွာ ရွိတယ္။ မယ္ငီးကိုလည္းေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္...ဧည့္သည္ႀကီးေတြဆိုရင္ ၾကည့္ခိုင္းတယ္)။ ဒါေပမဲ့ဧည့္သည္ႀကီးေတြ
ဆိုတာက ပစၥည္းမဝယ္တတ္ဘူး။ ဒီအတိုင္းဘဲေရွာက္ၾကည့္တာဘဲရွိတယ္..။ဒီေတာ့ ကိုယ္တို ့နဲ ့မကိုက္ ဘူးေလ..။ကိုယ္တို ့ကေရာင္းမွေကာ္မရွင္ရတာကိုး...။ ဒါေပမဲ့ျငင္းလို ့မွမရတာကိုး...မ်က္ႏွာသိပ္မၾကည္စြာ
နဲ ့ေရႊဧည့္သည္ႀကီးေတြကို အလုပ္ရုံမွာ သြားေျမာ္ရပါတယ္။ လာပါၿပီေလ...စစ္ကားေတြတတန္းႀကီးပါဘဲ။
ထုံးစံအတိုင္း မယ္ငီး အႏွီလူႀကီးကို မျမင္ဖူးပါဘူး...။ရင္ဘတ္ကနံမည္ကဒ္ျပားေလးကို မသိမသာေလးဖြက္
ထားတယ္..ဟီး...မီးမီး..ဆိုရင္..သူတို ့သိကုန္မွာေတာ့ ..ကိုယ္က ေတာင္ေက်ာ္ TG ေလဟာ..:)

ေနာက္ကလူေတြတတန္းႀကီး ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးေတြနဲ ့...ကိုယ္လည္း ကိုယ့္ရဲ ့ယုန္သြား ၃၂ ေခ်ာင္းေပၚေအာင္၊
ၿဖီးထားရပါတယ္..။ အဟမ္းဟမ္း..ဟယ္လို..ဂြန္ထေမာနင္း..ဂ်င္းထရယ္မန္း...ဝဲကမ္းတူ အာဝါ ဖက္ထရီ..
ဘာညာ..ကစလို ့မိုက္ေလးကိုင္ ဘိုလိုမွဳတ္ၿပီး ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္။ အဲ..လူႀကီးက ေခ်ာတယ္ ျဖဴတယ္
ရုပ္သန္ ့သန္ ့ေလးပါ အဟီး ဘာေျပာေျပာသိုင္းက်ဳးကလဲြၿပီးဘာမွကိုျပန္ေျပာဘူး။ ေၾကးထည္ေတြၾကည့္ၿပီး
ေတာ့ ယြန္းထည္တန္းဖက္ ေက်ာက္စိမ္းစက္ရုံဖက္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေတြ တို ့ဆီမွာလည္း ရွိတာေပါ့...။
က်မကိုမေျပာပါဘူး..သူ ့ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ လူေတြကိုေျပာတာပါ ။

ေက်ာက္စိမ္းစက္ရုံ မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမပုံတခုရွိတယ္။ အဲဒီေျမပုံက ေရႊျပည္ႀကီးရဲ ့ေဒသေတြမွာေတြထြက္   
သလဲ..ဆိုတာျပတာပါ။က်ဳိင္းတုံမွာေက်ာက္စိမ္း၊ပတၱျမားထြက္တယ္တဲ့...။ထိုင္းေတြ...ေရးခ်င္ရာေရး
တာဘဲ..။ အဲဒါႀကည့္ၿပီး သူတို ့ေတြဝိုင္းရီၾကတယ္ေလ။ ေနာက္အေရာင္းျပခန္းေရာက္ေတာ့ လက္ဝတ္ ရတနာေတြလိုက္ၾကည့္ၿပီးတေနရာေရာက္ေတာ့ သူရပ္ပါတယ္။ေသေသခ်ာခ်ာႀကည့္ၿပီးမွ သူ ့ေနာက္ မကမ္းမလွမ္းမွာ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ ့သူကို(နံမည္ေတာင္နဲနဲေမ့ေနၿပီ) မ်ဳိးဝင္း..ဆိုပါေတာ့ ေဟ့ မ်ဳိးဝင္း
ဒါပါလဲကြ လို ့ေမးတယ္... လူငယ္တေယာက္ ပါဘဲ..သူက က်မကိုအရမ္းပီသတဲ ့ထိုင္းလို နဲ ့ေမးပါတယ္။ က်မလည္း English လို black onyx လို ့ မေျပာဘဲ ထိုင္းလို"နိမ္း"  ေျဖလိုက္ပါတယ္...။သူတကယ္
ေတာ္တယ္..တိုင္းမူးခင္ဗ်ား..မဟူရာပါတဲ့။တခ်ဳိ ့ဆို ကိုယ္နဲ ့မဆိုင္တဲ ့နယ္ပယ္ကအေခၚအေဝၚအသုံး
အႏွဳံးေတြဆိုမသိၾက ဘူးေလ...။ တို ့ဆီမွာလည္းရွိတယ္ကဲြ ့.ဒါပါဘဲသူတို ့ေတြအားလုံးဒါဘဲေျပာတယ္.။
အဲဒီအခ်ိန္မွာျပင္သစ္ဘတ္စ္ ဂ်ာမဏီဘတ္စ္ ေတြ ၂ စင္းေရာက္ေနတာ..မယ္ငီးေရာင္းခ်င္ေနထွာ
တပိုင္းကိုေသလို ့..တခ်က္ခ်က္သူေ႒းမကိုလည္း  ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနရတယ္.သူက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ
က်မေသေသခ်ာခ်ာမရွင္းျပမွာစိုးလို ့ေလ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြထားတဲ့ အခန္းေရာက္ေတာ့မယ္ငီး
နဲနဲခၽြန္ေပးလိုက္ပါတယ္....။
Most of antique are from Burma,I have no idea how can we find in Thailand many 
Burmese antiques.We can sell a lot, western people like it very much.
ဘလားဘလားဘလား..နဲ ့ေျပာတာေပါ့ ရတနာအခန္းထဲမွာလည္း ျမန္မာ့ပတၱျမား ကကမာၻမွာ အေကာင္း ဆုံးလို ့ေျပာေပးေတာ့သူ ့ေနာက္လိုက္ဦးေလးႀကီးေတြက ေျပာၾကပါတယ္ ....
we are from Burma....we know it...တဲ ့....ဟိ... ။

အေပၚဖက္ေရာက္သြားေတာ့ မယ္ငီးလည္း ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကေနလႊတ္ကင္းသြားတာနဲ ့သူတို ့ကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး..။ျပင္သစ္တသိုက္ကို bonjour နဲ ့ေျပာဆိုၿပီး ေစ်းခိုးေရာင္းပါတယ္...အဟဲ..။
သူမ်ားပိုက္ဆံေပးေတာ့ ေကာင္တာကိုမသြားရဲဘူးေလ..အနားကထိုင္းမေတြနဲ ့လွည့္ပတ္ညာခိုင္း၊
ဂ်ာမာန္ေတြကို လည္း အိုင္းစြမ္းသရုိင္းနဲ ့ပစၥည္းေရာင္းလိုက္ေသးတယ္...။ တခ်က္ခ်က္ဦးႀကီးေတြကိုလည္း အစြမ္းကုန္ သြားၿဖီးထားေပးရတယ္။ ဒီတခါ ဦးႀကီးေတြေလ...မယ္ငီးကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ဒီေကာင္
မေလးတကယ္လည္တယ္ တကယ္ေတာ္တယ္တဲ ့..ဟား..ခ်ီးၾကဴးျခင္းခံရတယ္..သိလား...@_@
ေနာက္သိုင္းက်ဳးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာေျပာၿပီး ျပန္သြားတယ္..သူ ့ေနာက္ကလိုက္ေနတဲ ့ျမန္မာေတြသာ
ဘာမွမေျပာတာ...ထိုင္းပုပုေလးတေယာက္(ဒီလူထိုင္းလူႀကီးေတြလာတိုင္း အၿမဲပါလာတတ္တယ္။  
ျမင္ဖူးႀကပါလိမ့္မယ္ဗမာစကားေျပာတာမ်ားပီသလိုက္တာ.) ခ်က္ခ်င္းက်မအနား ကပ္ၿပီး ေမးပါတယ္.. မင္းဘာလူမ်ဳိးလည္း ထိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး..တဲ့..မင္းအီးဂလိတ္စကားကထိုင္းနဲ ့မတူဘူးတဲ့...။ 

တကယ္လည္တယ္..ဒီလူ..။(ဘယ္တူမလဲ ...ျမန္မာအီးစကားေျပာမတူေအာင္ေျပာတာကိုးစကားေျပာ
သင္ဖူးတာ suriwong book  center chiang mai က အယ္ဒီတာ အဂၤလိတ္တေယာက္(သူက အေမရိကားမွာႀကီးတာ ဆရာေျပာျပတယ္ ေနရာေဒသအလိုက္ဘယ္လိုဝဲၾကသလဲဆိုတာေလ..)    သူ ့ဆီမွာသင္ဖူးတယ္M အမအပ္ေပးတာေလ..။ေနာက္ေတာ့ AUA မွာညေက်ာင္းတက္တယ္ေလ...။
အလုပ္မွာလူေပါင္းစုံနဲ ့  ေျပာေတာ့ႏိုင္ငံအလိုက္ဝဲတာကိုလိုက္တုၿပီးေျပာၾကဟားၾကတာ..အရသာ...။ 
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျဖစ္ၿပီး အဂၤလိတ္ စကား ျမန္မာ လိုဝဲတာ ရွက္စရာ မဟုတ္ပါဘူးေလ ..ကိုယ္က ရွမ္းမဆိုေ တာ့ရွမ္းသံဝဲတာလည္း ရွက္ပါဘူး) ဒီတခါထိုင္းေထာက္လွမ္းေရးကသာသြားၿပီေနာ္..:)  
ေအာ္...လူႀကီးနံမည္.. .ေျပာၿပီးၿပီ လို ့ ထင္ေနတာ.. သူကအဲဒီတုံးက ရွမ္းျပည္ကတိုင္းမွဳးတဲ ့ ဇင္းမယ္ကို အစည္းအေဝးလာတက္တာ နယ္စပ္ကေနလာတာတဲ ့ ခ်စ္ၾကည္ေရးေတြ စတင္ေနတဲ့အခ်ိန္ေနမွာေပါ့.. သူ ့နံမည္က တလုံးထဲေလ....ကဲသိၿပီဟုတ္လား.....။

စကားမစပ္(တကယ္ဆို အတင္းဆက္စပ္ၿပီးေျပာတယ္လို ့မွတ္ပါရန္..:P ) ဒီေန ့ၾကက္သားဟင္းခ်က္တာ အာလူးေလးေရာ မဆာေလးထဲ့နဲ ့..အရမ္းအရသာရွိတဲ့ဟင္းတခြက္ရသြားတယ္။ ဒီလိုဘဲ..ဒီေန ့လည္း
အာလူး ဘူးသီး မီးပူ ငါးခု လူထု..ေရာသမေမႊလိုက္ေတာ့....ဖတ္လို ့ေကာင္းသြားၿပီေနာ္....
(အင္း...ဒါလည္း သူမ်ားအတင္းတုပ္နည္းတခုပါဘဲေလ...မယ္ငီးအက်င့္မေကာင္းေတာ့ဘူးေနာ္.. :(  )

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစရွင္~~~~
မီးမီး
ေနာက္တခါက်ရင္ေနာက္တျခားႏိုင္ငံက သတင္းစာလူတန္းစားအေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါေသးတယ္ေလ....