Thursday, December 15, 2011

တခါကစြန္ ့စားခန္း(၂)

မဂၤလာပါရွင္~~~


အဟဲ..တေန ့ကအဆက္ကေလးပါ။
ပိတ္ရက္မွာစာလည္းေရးခ်င္၊အိမ္လည္းသိမ္းရ၊အဝတ္ကျခင္းနဲ ့(၃)ေတာင္းေလွ်ာ္ဖြတ္ဖို ့ေစာင့္ေနၾကတာ၊
ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ခ်င္ေနၿပီ။ဟင္းကလည္းခ်က္ရ၊(ကိုကိုလာမယ္ဆိုလို ့ကာဖီရည္ေတြက်ဳိလို ့..)ဆိုတဲ့အတိုင္း
ခရီးေ၀းကျပန္လာမဲ့ က်ားက်ားအတြက္၊မနက္ျဖန္အလုပ္သြားတုံးျပန္ေရာက္ရင္စားဖို ့ေလ။လက္ခ်္မီး
လက္သစ္ကေလးပါရွင္။အခုေရးတာဘယ္ေတာ့ၿပီးမွာလဲသိေသးဘူး..။ဟီး ....။


ကဲ...အားလုံးေစာင့္ေမ်ွာ္ၾကတဲ့ေန ့လည္းေရာက္ေရာ။အဲ..မနက္ေစာေစာ လမ္းေလွ်ာက္အေျပးက်င့္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။၄ နာရီခဲြပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ ေရႊးထားတာ။ညီအကိုမသိတသိခ်ိန္ဆိုလားဘဲ..။အင္း...
ဟုတ္ဘူး။ေမွာင္ကိုေမွာင္ေနေသးတာ။အျပင္ဖက္မွာလည္းတကယ္လမ္းေလွ်ာက္ၾကတဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။

အင္းယားေလးဆိုတာနဲ ့ကပ္ရပ္ေလးကိုး..။

သူမ်ားေတြ ကာယကံရွင္ေတြေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။က်မေတာ့ တညလုံးေရေသာက္လိုက္ ရူးေပါက္ လိုက္နဲ ့@_@ ။ စိတ္ေတြလူပ္ရွားလိုက္တာ။ဂဏာမၿငိမ္ဘူး။ခိုးစားရင္ေတာ့တန္းေပၚမွာဘဲ။
အခန္းေဖာ္ကေမးယူရတယ္။ညဦးပိုင္းကတဲက ၿခံစည္းရုိးေတြကို မေယာင္မလည္နဲ ့ သြားေလ့လာ ထားၿပီးသား။အုတ္တုံးေလးေတြရွာႀကံၿပီးသြားထားရတယ္ေလ။

ခါတိုင္းညေန ၅နာရီခဲြဆိုရင္တျခားၿခံမွာသြားအလုပ္လုပ္တဲ ့၊ေကာင္ေလးျပန္လာရတယ္။ေခ်ာေတာေငါ့
ၿပီးဒီတခါျပန္မရာက္လာေတာ့။ေကာင္ေလးအေဖကငိုၿပီေလ..။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သြားပါ။ ရွင့္သားေလးကို
ရွင္တို ့ဆီအေရာက္ပို ့ေပးပါ့မယ္။အာမခံရတာ။ရ ေယာက္လုံးမျပည့္ရင္လည္းအျပင္က လူႀကီးမင္းမ်ား၊

စိတ္ပူၾကအုံးမွာ။ဖုံးလည္းမဆက္ရဲဘူး။ဖုံးကအိမ္ထဲမွာ။အိမ္ႀကီးရွင္ေရွ ့မွာေျပာရတာ။

သူတို ့ကိုဘဲေသေသခ်ာခ်ာမွာရတယ္။အျပင္ေရာက္ေရာက္ျခင္း အေျပးေယာင္ေဆာင္ေနတဲ ့၊သူတို ့ကို
လာႀကိဳေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရွမ္းလိုဘဲေျပာတယ္မပူနဲ ့။အထဲကတေယာက္အျပင္ေရာက္ရင္
ေက်ာင္းသားတေယာက္က။ေျပးသလိုလိုနဲ ့အနားေရာက္လာၿပီး။ေခၚသြားမွာေလ..။


သူမ်ားေခၚတဲ့ေနရာလိုက္သြားစကားတခြန္းမွမေျပာနဲ ့။က်မလည္းသူတို ့ေနာက္လိုက္မယ္လို ့ထင္ေန
တာေလ။က်မမလိုက္ဘူးသိေတာ့ေၾကာက္ေနၾကတယ္။က်မကိုယုံပါ.အခါေပါင္းေထာင္ေသာင္းေျပာရတယ္။

အိမ္ႀကီးရွင္ကေျပာထားတယ္တဲ့။အျပင္ကလူေတြကသူတို ့ကိုေရာင္းစားမယ္ဆိုဘဲ။အဲဒါကိုေၾကာက္
ၾကတာေလ။ေအာ္...အေၾကာက္တရားေတြ ..။ဟိုဟာေၾကာက္ရ...ဒီဟာေၾကာက္ရနဲ ့။ေရးမဲ့သာေရး
တာပါ..မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္..။


အဲ..ၿခံစည္းရုိးနားျပန္ေရာက္ေအာင္သြားရအုံးမယ္ေလ။သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကိုလက္တို ့ေခၚလာရတယ္။
ခုဘာမွမေမးနဲ ့။ငါ့ကိုကူညီ။သူတို ့ကိုသနားရင္ကူညီ။ဒါၿဗဲ...။ေနာက္မွအေၾကာင္းစုံေျပာျပမယ္ေပါ့။
တေယာက္က လူရိပ္ၾကည့္...။ေနာက္တေယာက္က က်မနဲ ့လက္ခ်င္းယွက္။အဲဒီအေပၚမွာ သူတို ့ေတြ
တက္နင္းၿပီးၿခံကိုေက်ာ္ခြေပါ့။ ဟိုလူေတြကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္အခ်က္ျပေခၚ။

ေအာင္မေလး..အႀကီးမေလးကအပ်ဳိအရြယ္၊ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေအးၾကင္တဲ့...။ဒင္းကေတာ့
က်ဳပ္တို ့လက္က်ဳိးမွာေသခ်ာတယ္ဆိုၿပီး၊ သူ ့တင္ပါးႀကီးကိုတြန္းတင္ေပးရတယ္ေလ။
ေျမာက္ပိုင္းက
ရွမ္းမေလးေတြျမင္ဘူးၾကမွာေပါ့..။မယ္မီးနဲ ့သူငယ္ခ်င္း "အီး"ထြက္မတတ္ဆိုတာပါဘဲ...။တေယာက္
အဆင္ေျပရင္ ငွက္သံေလး(ကူးကူးဆိုေလ)။အျပင္ကအခ်က္ေပးရင္ က်မကေနာက္တေယာက္ကို ထပ္တင္ေပးေပါ့။


ရွပ္ရုင္ထဲကအတိုင္းပါ့။က်မကိုထိုင္ရွိခိုးငိုၿပီးလက္ေပၚနင္း။မယ္မီးကပင့္တင္ၿပီးဖင္တြန္းလိုက္နဲ ့၊
ေအာင္မေလးးးးး....။ေတေဇာပန္းဆိုတာတဗူးလုံးေျပာင္ေအာင္လူးလိုက္ရတယ္။
အားလုံးၿပီးသြားေတာ့
မိုးလည္းစင္စင္လင္းေတာ့မယ္။

ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ၿပီးသာသာေလးအိပ္ၾကတာေပါ့။မနက္ၾကေတာ့၊အေဆာင္တခုလုံးပြတ္ေလာ
ထေနၿပီေလ။ရွမ္းေတြအားလုံးထြက္ေျပးကုန္ၿပီ...တဲ ့။က်မမ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့၊ေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ ့တယ္။

ပီနန္း ပီနန္း...ကယ္ပါကယ္ပါ..ေပါ့။ ငါ့တေယာက္ထဲမထားပါနဲ ့..။ ေအာင္မေလး...ရွင္...ကေလးရယ္၊ ဒီမွာမေျပာနဲ ့။ စီစဥ္ထားတယ္။ပူနဲ ့ေပါ့။ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ ့ အေျခအေနကိုေလ့လာရေသး တယ္ေလ။အိမ္ႀကီးရွင္ကိုယ္တိုင္ၾကက္စာစင္း ၾကက္စာေကြ်း ၿခံအလုပ္ေတြလုပ္ေနရတယ္ေလ။
အန္တီႀကီးေရ..မယ္မီးကိုခြင့္လႊတ္ပါ။

ေနာက္သိပ္မၾကာဘူး အသင္းကလူႀကီးေတြလာေတာင္းေတာ့။ သူတို ့လည္းေကာင္ေလးကိုထည့္ လိုက္တယ္ေလ။ ရန္ကုန္ ၉မိုင္ခဲြဖက္ကရွမ္းရြာမွာသူတို ့ေနထိုင္ဖို ့စီစဥ္ေပးတယ္တဲ့။က်မနဲ ့တေယာက္
လိုက္ေနမယ္..လို ့ေျပာေပမဲ့လည္း။က်မကမေခၚေတာ့ပါဘူး။ေန ့တိုင္းက်မကိုေမတၱာပို ့ေပးေနမယ္တဲ ့..။
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလဲ...။က်မၿမိဳ ့ကလည္းေ၀း။ သူမ်ားမိသားစုနဲ ့သိုက္သိုက္၀ိုင္း၀ိုင္းေနတာ။
မဖ်က္စီးခ်င္ပါဘူးေလ...။

အိမ္ႀကီးရွင္ေတြလည္း ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီလို ့ေျပာပါတယ္။အိမ္ႀကီးရွင္သားသမီးေတြလည္း အိမ္ေထာင္
ေရးသိပ္အဆင္မေျပဘူးလို ့ေျပာသံၾကားရတယ္။ အန္တီနဲ ့အန္ကယ္ႀကီးကိုေတာ့ ဒီကေနၿပီးေတာင္းပန္ ပါတယ္။က်မကိုခ်စ္ၾကတယ္။သူမ်ားထက္အခြင့္အေရးေတြေပးတယ္။ ေက်းဇူးရွိပါတယ္။ေစာ္ကားေမာ္ကား
နဲ႔ေက်းစြပ္တာဟုတ္ပါဘူး။သနားလို ့ကူညီမိတာပါ။


ေအးၾကင္တို ့မိသားစုလည္းဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလည္းမသိေတာ့ပါဘူး။

လူလူခ်င္းႏွိပ္စက္ျခင္းမွကင္းေဝးၾကပါေစ။
အားလုံးဘဲအေၾကာက္တရားမွကင္းေဝးၾကပါေစ။

ခင္မင္တတ္တဲ ့
မီးမီး
#meemeenage

တခါကစြန္႔စားခန္း (၁)

14 comments:

  1. ဒါမွန္းသိရင္ ခိုးေျပးတုန္းက အကုူအညီေတာင္းပါတယ္ မမမီးကို း)

    ခင္တဲ႕

    မဒိုးကန္

    ReplyDelete
  2. ေစတနာရွင္ ကယ္တင္ရွင္ သတၱိခဲၾကီး ေရာက္ေလရာကူညီသူေပါလိုု ့ေၾကာင့္ၾကမွုုမ်ားကင္းမွာပါ။
    အိုုင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  3. ကယ္တင္ရွင္ၾကီး က်န္းမာေစဗ်ာ လူေတြကို ကူညီတာေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ

    ReplyDelete
  4. ဟုတ္တယ္ ကူညီတယ္ဆုိတာ ကုိယ္ကသာပင္ပန္းတာ အရမ္းကုိပီတိျဖစ္ရတယ္ေနာ္

    ReplyDelete
  5. ရင္ထဲ လွပ္လိုက္တာ... ေရတစ္ခြက္ေလာက္..

    ReplyDelete
  6. ကူညီခ်င္တဲ႔စိတ္ရွိေနတာကုိက ဟုတ္ေနပါျပီ

    ReplyDelete
  7. မီးမီးငယ္ေရစြန္႕စားခန္းေလးလာဖတ္သြားပါတယ္..က်န္းမာပါေစ...

    ေမတၱာျဖင့္...
    ေရႊဝန္းရတနာ

    ReplyDelete
  8. မဒိုးေရ..
    ကိုရင္ဘယ္လိုခိုးေျပးဒုံး။
    နဲနဲလင္းပါအုံး..။
    ထန္းေခါက္ဖာေလးရြက္လို ့။
    ခါးေထာင္းက်ဳိက္ေလးနဲ ့လား...ဟီး။

    အိုင္အိုရာေရ..
    အဲဒီလိုျဖစ္ပါေစဆိုၿပီးလဲဆုေတာင္းတတ္ေနတယ္ေလ။

    လြင္ျပင္လိွုဳင္းေရ.
    ေပးတဲ့ဆုနဲ ့ျပည့္ရပါေစလိုဧ။္

    ဂ်က္ေရ.
    ျပန္စဥ္းစားတိုင္းပီတိျဖစ္ပါတယ္။

    ေမာင္သန္ ့..
    က်မကေသာက္ရမွာေလ...။
    ရင္တုန္လိုက္တာသူတို ့ေတြမဖတ္မိပါေစနဲ ့။
    ဟဲဟဲ...။

    ဘိျုဖဴ..
    ကူညီၿပီးလည္းစားတတ္တယ္ေနာ္။
    ေတာင္ႀကီးေရာက္ရင္ဖိတ္ၾကည့္ေလ။
    အျပတ္လာတြယ္မွာ:P...။

    ဘုန္းဘုန္းလည္း..
    က်မ္းမာရႊင္လန္းပါေစဘုရား။

    ReplyDelete
  9. ေကာင္းပါတယ္....အားေပးသြားပါတယ္.......။
    ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးေတြ ဆက္ေရးေပးပါအံုး....ေစာင့္ေနပါ့မယ္။

    ReplyDelete
    Replies
    1. ေရႊယမင္းဦး..
      နံမည္ေလးကလွလိုက္တာ...။
      အားေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
      ေရးပါအုံးမယ္ေလ..။

      Delete
  10. ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးလုိက္တာ။
    သနားစရာ မိသားစုကုိယ္စား သာဓု အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚသြားပါတယ္။ ဒီေစတနာက သံသရာမွာ ျပန္ေစာင့္ေရွာက္မွာပါ။
    သားမက္လုပ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးနဲ႕ ဟုိလူယုတ္မာမိသားစုကုိေတာ့ +xx x-++++ (ၾကိမ္ဆဲသံမ်ား)

    ReplyDelete
    Replies
    1. လတ္ေရ...
      အဲဒီတုံးကေတာ့ဒီလိုဘဲမ်က္စိေရွ ့ကျမင္တာေလးကူညီမိတာ။
      ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုေတြလုပ္ခဲ့တဲ့အက်ဳိးေၾကာင့္လားမသိပါဘူး။
      တခါခါကံေကာင္းေထာက္မလို ့၊အခက္အခဲၾကားထဲကေန၊
      လြယ္လြယ္ကူကူ၊လႊတ္ေျမာက္လာခဲ့ဘူးတယ္။
      ေနာက္ထပ္ထိုင္းကအေတြ ့အႀကဳံေလးေတြေျပာျပအုံးမယ္..။
      အလည္ေရာက္ခဲ့တာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

      Delete
    2. ထုိင္းက အေတြ႔အၾကံဳဆုိ ဖတ္ခ်င္ေနျပီ။ ခုထိ မေတြ႔ေသးဘူး။ ျမန္ျမန္ေရးပါဦး

      Delete
    3. အဟဲ...
      လူကဟိုသြားဒီသြား၊
      စိတ္ကဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ ့၊
      ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ တပုဒ္ ၂ပုဒ္ ေလာက္ေတာ့၊
      ေရးမွျဖစ္ေတာ့မယ္ နဲ ့တူတယ္။
      ပိတ္သတ္ႀကီး ေဒါခြီးေနကုန္ေတာ့မယ္:)))..။
      သီးခံပါရွင္...လတ္ေရ..။
      ဂတိေပးပါတယ္။ ေရးပါမယ္..။

      Delete