တခါကစြန္ ့စားခန္း(၂)

မဂၤလာပါရွင္~~~

အဟဲ..တေန ့ကအဆက္ကေလးပါ။
ပိတ္ရက္မွာစာလည္းေရးခ်င္၊အိမ္လည္းသိမ္းရ၊အဝတ္ကျခင္းနဲ ့(၃)ေတာင္းေလွ်ာ္ဖြတ္ဖို ့ေစာင့္ေနၾကတာ၊
ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ခ်င္ေနၿပီ။ဟင္းကလည္းခ်က္ရ၊(ကိုကိုလာမယ္ဆိုလို ့ကာဖီရည္ေတြက်ဳိလို ့..)ဆိုတဲ့အတိုင္း
ခရီးေ၀းကျပန္လာမဲ့ က်ားက်ားအတြက္၊မနက္ျဖန္အလုပ္သြားတုံးျပန္ေရာက္ရင္စားဖို ့ေလ။လက္ခ်္မီး
လက္သစ္ကေလးပါရွင္။အခုေရးတာဘယ္ေတာ့ၿပီးမွာလဲသိေသးဘူး..။ဟီး ....။

ကဲ...အားလုံးေစာင့္ေမ်ွာ္ၾကတဲ့ေန ့လည္းေရာက္ေရာ။အဲ..မနက္ေစာေစာ လမ္းေလွ်ာက္အေျပးက်င့္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။၄ နာရီခဲြပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ ေရႊးထားတာ။ညီအကိုမသိတသိခ်ိန္ဆိုလားဘဲ..။အင္း...
ဟုတ္ဘူး။ေမွာင္ကိုေမွာင္ေနေသးတာ။အျပင္ဖက္မွာလည္းတကယ္လမ္းေလွ်ာက္ၾကတဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။
အင္းယားေလးဆိုတာနဲ ့ကပ္ရပ္ေလးကိုး..။

သူမ်ားေတြ ကာယကံရွင္ေတြေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။က်မေတာ့ တညလုံးေရေသာက္လိုက္ ရူးေပါက္ လိုက္နဲ ့@_@ ။ စိတ္ေတြလူပ္ရွားလိုက္တာ။ဂဏာမၿငိမ္ဘူး။ခိုးစားရင္ေတာ့တန္းေပၚမွာဘဲ။
အခန္းေဖာ္ကေမးယူရတယ္။ညဦးပိုင္းကတဲက ၿခံစည္းရုိးေတြကို မေယာင္မလည္နဲ ့ သြားေလ့လာ ထားၿပီးသား။အုတ္တုံးေလးေတြရွာႀကံၿပီးသြားထားရတယ္ေလ။

ခါတိုင္းညေန ၅နာရီခဲြဆိုရင္တျခားၿခံမွာသြားအလုပ္လုပ္တဲ ့၊ေကာင္ေလးျပန္လာရတယ္။ေခ်ာေတာေငါ့
ၿပီးဒီတခါျပန္မရာက္လာေတာ့။ေကာင္ေလးအေဖကငိုၿပီေလ..။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သြားပါ။ ရွင့္သားေလးကို
ရွင္တို ့ဆီအေရာက္ပို ့ေပးပါ့မယ္။အာမခံရတာ။ရ ေယာက္လုံးမျပည့္ရင္လည္းအျပင္က လူႀကီးမင္းမ်ား၊
စိတ္ပူၾကအုံးမွာ။ဖုံးလည္းမဆက္ရဲဘူး။ဖုံးကအိမ္ထဲမွာ။အိမ္ႀကီးရွင္ေရွ ့မွာေျပာရတာ။

သူတို ့ကိုဘဲေသေသခ်ာခ်ာမွာရတယ္။အျပင္ေရာက္ေရာက္ျခင္း အေျပးေယာင္ေဆာင္ေနတဲ ့၊သူတို ့ကို
လာႀကိဳေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရွမ္းလိုဘဲေျပာတယ္မပူနဲ ့။အထဲကတေယာက္အျပင္ေရာက္ရင္
ေက်ာင္းသားတေယာက္က။ေျပးသလိုလိုနဲ ့အနားေရာက္လာၿပီး။ေခၚသြားမွာေလ..။

သူမ်ားေခၚတဲ့ေနရာလိုက္သြားစကားတခြန္းမွမေျပာနဲ ့။က်မလည္းသူတို ့ေနာက္လိုက္မယ္လို ့ထင္ေန
တာေလ။က်မမလိုက္ဘူးသိေတာ့ေၾကာက္ေနၾကတယ္။က်မကိုယုံပါ.အခါေပါင္းေထာင္ေသာင္းေျပာရတယ္။
အိမ္ႀကီးရွင္ကေျပာထားတယ္တဲ့။အျပင္ကလူေတြကသူတို ့ကိုေရာင္းစားမယ္ဆိုဘဲ။အဲဒါကိုေၾကာက္
ၾကတာေလ။ေအာ္...အေၾကာက္တရားေတြ ..။ဟိုဟာေၾကာက္ရ...ဒီဟာေၾကာက္ရနဲ ့။ေရးမဲ့သာေရး
တာပါ..မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္..။

အဲ..ၿခံစည္းရုိးနားျပန္ေရာက္ေအာင္သြားရအုံးမယ္ေလ။သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကိုလက္တို ့ေခၚလာရတယ္။
ခုဘာမွမေမးနဲ ့။ငါ့ကိုကူညီ။သူတို ့ကိုသနားရင္ကူညီ။ဒါၿဗဲ...။ေနာက္မွအေၾကာင္းစုံေျပာျပမယ္ေပါ့။
တေယာက္က လူရိပ္ၾကည့္...။ေနာက္တေယာက္က က်မနဲ ့လက္ခ်င္းယွက္။အဲဒီအေပၚမွာ သူတို ့ေတြ
တက္နင္းၿပီးၿခံကိုေက်ာ္ခြေပါ့။ ဟိုလူေတြကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္အခ်က္ျပေခၚ။

ေအာင္မေလး..အႀကီးမေလးကအပ်ဳိအရြယ္၊ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေအးၾကင္တဲ့...။ဒင္းကေတာ့
က်ဳပ္တို ့လက္က်ဳိးမွာေသခ်ာတယ္ဆိုၿပီး၊ သူ ့တင္ပါးႀကီးကိုတြန္းတင္ေပးရတယ္ေလ။ေျမာက္ပိုင္းက
ရွမ္းမေလးေတြျမင္ဘူးၾကမွာေပါ့..။မယ္မီးနဲ ့သူငယ္ခ်င္း "အီး"ထြက္မတတ္ဆိုတာပါဘဲ...။တေယာက္
အဆင္ေျပရင္ ငွက္သံေလး(ကူးကူးဆိုေလ)။အျပင္ကအခ်က္ေပးရင္ က်မကေနာက္တေယာက္ကို ထပ္တင္ေပးေပါ့။

ရွပ္ရုင္ထဲကအတိုင္းပါ့။က်မကိုထိုင္ရွိခိုးငိုၿပီးလက္ေပၚနင္း။မယ္မီးကပင့္တင္ၿပီးဖင္တြန္းလိုက္နဲ ့၊
ေအာင္မေလးးးးး....။ေတေဇာပန္းဆိုတာတဗူးလုံးေျပာင္ေအာင္လူးလိုက္ရတယ္။အားလုံးၿပီးသြားေတာ့
မိုးလည္းစင္စင္လင္းေတာ့မယ္။

ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ၿပီးသာသာေလးအိပ္ၾကတာေပါ့။မနက္ၾကေတာ့၊အေဆာင္တခုလုံးပြတ္ေလာ
ထေနၿပီေလ။ရွမ္းေတြအားလုံးထြက္ေျပးကုန္ၿပီ...တဲ ့။က်မမ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့၊ေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ ့တယ္။
ပီနန္း ပီနန္း...ကယ္ပါကယ္ပါ..ေပါ့။ ငါ့တေယာက္ထဲမထားပါနဲ ့..။ ေအာင္မေလး...ရွင္...ကေလးရယ္၊ ဒီမွာမေျပာနဲ ့။ စီစဥ္ထားတယ္။ပူနဲ ့ေပါ့။ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ ့ အေျခအေနကိုေလ့လာရေသး တယ္ေလ။အိမ္ႀကီးရွင္ကိုယ္တိုင္ၾကက္စာစင္း ၾကက္စာေကြ်း ၿခံအလုပ္ေတြလုပ္ေနရတယ္ေလ။
အန္တီႀကီးေရ..မယ္မီးကိုခြင့္လႊတ္ပါ။

ေနာက္သိပ္မၾကာဘူး အသင္းကလူႀကီးေတြလာေတာင္းေတာ့။ သူတို ့လည္းေကာင္ေလးကိုထည့္ လိုက္တယ္ေလ။ ရန္ကုန္ ၉မိုင္ခဲြဖက္ကရွမ္းရြာမွာသူတို ့ေနထိုင္ဖို ့စီစဥ္ေပးတယ္တဲ့။က်မနဲ ့တေယာက္
လိုက္ေနမယ္..လို ့ေျပာေပမဲ့လည္း။က်မကမေခၚေတာ့ပါဘူး။ေန ့တိုင္းက်မကိုေမတၱာပို ့ေပးေနမယ္တဲ ့..။
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလဲ...။က်မၿမိဳ ့ကလည္းေ၀း။ သူမ်ားမိသားစုနဲ ့သိုက္သိုက္၀ိုင္း၀ိုင္းေနတာ။
မဖ်က္စီးခ်င္ပါဘူးေလ...။

အိမ္ႀကီးရွင္ေတြလည္း ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီလို ့ေျပာပါတယ္။အိမ္ႀကီးရွင္သားသမီးေတြလည္း အိမ္ေထာင္
ေရးသိပ္အဆင္မေျပဘူးလို ့ေျပာသံၾကားရတယ္။ အန္တီနဲ ့အန္ကယ္ႀကီးကိုေတာ့ ဒီကေနၿပီးေတာင္းပန္ ပါတယ္။က်မကိုခ်စ္ၾကတယ္။သူမ်ားထက္အခြင့္အေရးေတြေပးတယ္။ ေက်းဇူးရွိပါတယ္။ေစာ္ကားေမာ္ကား
နဲ႔ေက်းစြပ္တာဟုတ္ပါဘူး။သနားလို ့ကူညီမိတာပါ။

ေအးၾကင္တို ့မိသားစုလည္းဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလည္းမသိေတာ့ပါဘူး။

လူလူခ်င္းႏွိပ္စက္ျခင္းမွကင္းေဝးၾကပါေစ။
အားလုံးဘဲအေၾကာက္တရားမွကင္းေဝးၾကပါေစ။

ခင္မင္တတ္တဲ ့
မီးမီး
#meemeenage
တခါကစြန္႔စားခန္း (၁)