ကတက္ခ်ဥ္၂စည္းႏွင့္ရင္ထဲကေဝဒနာ..

မဂၤလာပါရွင္~~~
အစကတဲကနားမေယာင္ခဲ့ရင္လည္း အေကာင္းသား၊နဂိုကတည္းက အီကိုယ္ကလည္း

သူမ်ားေျပာတိုင္းယုံ ေခါင္းၿငိမ့္၊ တတ္တဲ့လူတန္းစားထဲက။ကဲ..ခုေတာ့ စားလည္းခက္၊
ဝဲပစ္လိုက္ရေအာင္လည္း ဒီက ၅က်ပ္ေလဗ်ာ..။ႏွေျမာတယ္ ဒီမွာေနၿပီးတခါခါ
ကိန္းဂဏန္းေတြကို ေျမာက္စားေပါင္းႏုတ္ လုပ္ေနတတ္ေသးတာကလည္း မေကာင္း
တဲ့အက်င့္။ အျပင္က ထုတ္ပိုးထားတာကလည္းစားခ်င့္စရာမက္စရာ

တကြက္မရွိ၊ တဏွာေလာဘက အေတာမတတ္ႏိုင္၊ နံမည္ေလးၾကား
ကတည္းကငမ္းငမ္းတက္။ ဝယ္လာမိတာေပါ့..။ဒီေတာ့ ဒင္းကိုေရခဲေသတၱာ
ထဲကေန ထုတ္လိုက္ အယ္ေစးဇင္းနဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္ သလိုေပါ့ ႏွာေခါင္းနဲ႔တရူံ႔ရူံ႔
နမ္းလိုက္ ျပန္ထဲ့လိုက္နဲ႔ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီလုပ္ေနတာက တမနက္ခင္းလုံး...။

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ပန္းသီးၿမိဳ႔ထဲဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆြမ္းကပ္အလွဴကို ဖိတ္ၾကား
ခံရတာနဲ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး သြားၿပီး ဝါးတီးဖြင့္ခဲ့တယ္ေလ။ ပန္းသီးၿမိဳ႔ေတာ္သူ
တပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ညီမေတာ္ေလးကေရႊႏိုင္ငံထြက္ အစားအစာေရာင္းတာေတြ
ဒီအနီးအနားမွာရွိတယ္ဆိုေတာ့ ခ်ီတက္ၾကတာေပါ့..😁ေတြ႔ပါၿပီ။ တံခါးပိတ္
ႀကိတ္ၿပီးေရာင္းၾကတာကိုး...။ကဲပါေလ...ကိုယ္လည္းတိုးတိုးတိတ္တိတ္ဘဲ
အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေစ်းႏူန္းလား ဘာတခုမွမမွတ္မိပါ။ ကိုင္လိုက္ရင္ ဒါက
၂ထုတ္ ၁ဝ ပါ။ ယူပါ ဒါက ၂ထုတ္ ၅ က်ပ္ပါ။ ေစ်းႏူန္းမကပ္ထားပါဘူး..။
ေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးကခ်စ္စရာေလး....။ ဒါေတာ့မွတ္မိတယ္😎ဟိုနဲနဲ
ဒီနဲနဲနဲ႔ ၅ရ က်ပ္တဲ့..။(ဒီကေငြကိုအလႊမ္းေျပေလး "က်ပ္" တပ္ေခၚတာေပါ့) 
က်မတို႔လိုအိမ္ေဝးသူေတြအားလုံးက အိမ္အလႊမ္းေျပအစားအစာအတြက္
ေပးရတာႏွေမွ်ာတြန္႔တိုျခင္းမရွိၾကတာ သဘာဝက်ပါတယ္။

အိမ္ခန္းေမွာင္ေမွာင္ေလးထဲမွာ က်မတို႔ရဲ႔ အသည္းစဲြအစားအစာေတြ ကုပ္
ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းေလးေနရာယူေနၾကတာကိုက စျမင္မိတဲ့ကိုယ့္အတြက္
ပထမဆုံး ေဝဒနာ..။ကမာၻေပၚမွာ အေကာင္းဆုံးအစားအစာေတြတစုတည္း
ရႏိုင္တဲ့ နယူးေယာက္လိုၿမိဳ႔မွာကိုယ္တို႔လွ်ာက ပုံးရည္ႀကီးသုပ္ေလာက္
စားေနရတာကိုက နတ္သုဒါၶလို႔ထင္ေနမိတာ။ဒင္းတို႔ဟာေတြ ကမာၻမကလို႔
စႀကၤာဝ႒ာဘဲ ေက်ာ္ၾကားအုံး..လွ်ာရင္းမမ်က္တတ္ပါရွင္😁

ဒါေပတည့္...ဒီလိုမ်ဳိးနဲ႔ေရာင္းဝယ္ၾကမယ္လို႔လည္း မထင္ထားသလို၊
တခါမွလည္းမျမင္မိဖူးခဲ့ပါ။ ဆိုင္ဆိုေတာ့ အနဲဆုံး ဆိုင္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလး
ဘဲျဖစ္ေစေတာ့ ဆိုင္နဲ႔က်က်နနေရာင္းတယ္လို႔ထင္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔လည္း
တရားဝင္သြင္းလာတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုဘဲကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ယူလာ
ေရာင္းခ်ၾကတာေပါ့။ ဒီမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေသာင္းဂဏန္းမကရွိတယ္
ထင္တာဘဲ..။က်မလိုဘဲတိုးတိုးတိတ္ႀကိတ္အားေပးသူလည္းမ်ားၾကမွာဘဲ။
နဂိုကတည္းက အစားအေသာက္ဇီဇာေၾကာင္တဲ့အက်င့္ကေဖ်ာက္မရဘူး။စဥ္းစားခန္းရွည္ေတာ္မူရေတာ့တာေပါ့..။

ကဲ..ဒီကတက္ခ်ဥ္ကိုဘဲၾကည့္...။ မမေလးကရွိတယ္ေျပာၿပီးထုတ္ျပေတာ့
စားခ်င္စိတ္ကတားမရစီးမရ...။ ငတ္ေၾကာထပါ၏။ ဘာလိုစားၾကသလဲလို႔
စပ္စုေမးလိုက္ေတာ့လည္းသုတ္စားပါတယ္။ေဆးစရာမလို..တဲ့..😲

 အိမ္ေရာက္မွ အနီးကပ္ၾကည့္၊ ေထာင္ၾကည့္၊ ပက္လက္လွန္ၾကည့္...မလွတာသိပါ၏။

 ဒီကလည္းအသုတ္ႀကိဳက္တာေပါ့ေတာ္...။

ဟူး..သက္ျပင္းခါခါခ်ကာ..ၾကက္ရိုးျပဳတ္ၿပီး တစည္းကိုေတာ့ေရနဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ
ေဆးခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးခပ္ပါးပါးေလးလွီးျဖတ္ၿပီးကတက္ခ်ဥ္ၾကက္သားဟင္းရည္
တခြက္ ဖန္တီးလိုက္တယ္။ကိုင္း..က်န္တဲ့တစည္းေတာ့ သုတ္မွျဖစ္မယ္။ သႀကၤန္ခ်ိန္ခါမွာ
က်မတို႔ရွမ္းေတြရဲ႔မပါမျဖစ္တဲ့ဟင္း "ကုံလုံၾကြယ္ဝျခင္း"ကိုေဆာင္တယ္ဆိုၿပီးသႀကၤန္
အတက္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္းပို႔ စားလည္းစားရတဲ့ဟင္းး။

ၾကည့္ရတာလည္း ႏွီးနဲ႔တုတ္တယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာတာက ျမန္မာျပည္ကေနလာတယ္။
ဒါေပမဲ့ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ကလုပ္တာလည္း ဘယ္ႏွစ္ရက္အထိခံလည္း ငီးငီးမသိ ^_^

ဘာနဲ႔လုပ္တာလည္း ဘယ္ေနရာကလုပ္တာလည္း ဘာနဲ႔ခ်ဥ္လည္း..ေသခ်ာလား....

ဘာမွမသိဘဲ ဒီလိုအိေယာင္ဝါးကို စားရဲတဲ့ ငီးငီး..ငတ္ေၾကာႀကီးပုံ...ကိုယ့္လိုသူမ်ားေတြ
ေကာဒီလိုဘဲေနမွာ..ရန္ကုန္မွာလည္း စားစရာေတြကိုသာသတိရမိေပမဲ့ ငယ္ငယ္ကလို
ေလးပန္း လမ္းေဘးဆိုင္မထိုင္ရဲေတာ့ဘူး...ျခင္တေလာင္းေလာင္းမက ဘာနဲ႔ စီမံထား
သလဲဆိုတာ ေခါင္းထဲအရင္ဝင္ဝင္လာတယ္...။

ကင္ဆာဆိုတာ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း အျဖစ္အမ်ားဆုံးစာရင္းဝင္လာၿပီ..။အားလုံးစားစရာ
ကေနအေျခခံတာေလ..။က်မတို႔လည္းကိုယ့္ဆီကအစားအစာေတြကို သူမ်ားေတြဆီ
ကလို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုတ္ပိုးၿပီး သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ တဲ့အစားအစာအျဖစ္ေရာင္းခ်ေနၾကတာဘဲျမင္ခ်င္တယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံမွာလာေနၾကၿပီးေတာင္ က်မတို႔ကိုယ္တိုင္
ကလည္းတိုးတိတ္အားေပးေနေသးေတာ့ ဒီလိုအဆင့္ကေနတက္မလာၾကေသးဘူး..။
အခြန္ေစ်းႀကီးတယ္ ဘာညာေျပာေနေပမဲ့ က်မတို႔လည္းေလွ်ာ့ေပးၿပီးမဝယ္ရပါဘူး။
ေစ်းႏူန္းကလည္း ဒီကနဲ႔သိပ္မျခားပါဘူး..။ အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခဖက္မွာေတာ့ျမန္မာ
စတိုးဆိုင္ေတြရွိတယ္လို႔ေျပာတာဘဲ ကိုယ္ကမေရာက္ဖူးေတာ့မသိပါ။ျမန္မာအစား
အေသာက္ေတြကို ဒီႏိုင္ငံတင္သြင္းရင္ ေစ်းကြက္ေကာင္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ေနရာမွာျမန္မာ
ေပၚဆန္းေမႊးေတြရႏိုင္တယ္ေျပာတာဘဲ..။ဝယ္လိုအားခိုင္မာတယ္။စားဖို႔လူတိုင္းေပးႏိုင္
ပါတယ္။ လွ်ာကိုအလိုလိုက္ႏိုင္တယ္။ အားလုံးက"အိမ္သတိရ"လူတန္းစားေတြခ်ည္း
ပါဘဲေလ။ ထုတ္လုပ္ရင္သာ သန္႔ရွင္းၿပီးမွန္ကန္ပါေစေလ။ အျပင္ကအဝတ္အစား
အတြက္က brand name သိပ္အေရးမႀကီးပါဘူး..။ဗိုက္ထဲထဲ့ရတဲ့ အစားအစာေတြက
ေသေသခ်ာခ်ာသိမွစားလို႔ရတဲ့ေခတ္ကိုေရာက္ေနလို႔ပါ.။ ေဝဒနာေတြခံစားလာရမွာ
ကို ခုကတဲကျမင္ၿပီး ရင္ထဲမွာေဝဒနာတရပ္ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။

"၂၁ရာစုေတာင္ေရာက္လာၿပီ" က်မတို႔လူေနမူ႔အဆင့္အတန္းကို က်မတို႔ ကိုယ္တိုင္
ကဘဲျမင့္လို႔ရမွာ သူမ်ားလာမလုပ္ေပးဘူးေလ..။ လက္မေထာင္ၿပီး Made inMyanmar
ျမန္မာျပည္တြင္ျပဳလုပ္သည္ ဆိုတဲ့စားေသာက္ဖြယ္ရာေလးေတြ ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ဝယ္စားခ်င္
တဲ့ေဝဒနာ ခဏေလာက္သိမ္းထားအုံးမယ္ေလ။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~

#meemeenage