တခါကကမာၻငယ္ေလးတခုမွာ...

မဂၤလာပါရွင္~~~

ကမာၻႀကီးက လုံးတယ္ျပားတယ္ ဆိုၿပီးေရွးကတည္းက ျငင္းၾကခုန္ၾက ဖူးပါသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ လုံးတယ္
ဆိုတာသက္ေသေတြနဲ႔ျပႏိုင္ခဲ့လို႔ ျပားသမားေတြရူံးပါေလေရာ့လား..။ အယူအဆေတြကိုျငင္းခုန္ၾကတာ
ေရွးေခတ္ကာလကေန ခုထိပါဘဲ ။ ကိုယ့္အယူအဆမွန္တယ္လို႔ လူတိုင္းကခံယူၾကတာဘဲေလ။ ခုလည္း
ျမင္ၾကားသိေနၾကရတာဘဲ။ ခံယူခ်က္ျခင္းမတူတာနဲ႔ သတ္ျဖတ္ၾကတဲ့အထိရွိလာၾကတာ ေရွးေခတ္နဲ႔ ဘာ
မွကြာျခားေနျခင္းမရွိေသးလွပါဘူး..တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတယ္ဆိုတဲ့အယူအဆကို မယ္ငီး သေဘာမတူ
ပါ...ဟီးဟီး..ဒါလည္းအယူအဆတခုပါဘဲ..ကဲ..ျငင္းခန္းတခုေတာ့ဖြင့္လို႔ရၿပီ...^_^

သူငယ္ခ်င္းထိုင္ဝမ္ကေနသူတို႔က်မႀကိဳက္ဖူးတဲ့ဟင္းပို႔ေပးတာတဲ့(ဓါတ္ပုံထဲကေနပါ ဟီးဟီး)

ခုေျပာျပ အာလူးဖုတ္မွာက ဒါဟုတ္ဘူးေလ..ကဲ..ျပန္အစေကာက္မယ္...ဒီေခတ္မွာေတာ့ ေလလူိင္းေတြနဲ႔
တေနရာကေန တေနရာ၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဆက္သြယ္ဖို႔ အလြန္လြယ္ကူလာေတာ့ ကမာၻႀကီးျပား
တယ္ဆိုၿပီး တင္စားေခၚေဝၚျပန္ေရာ...ဗ်ာ..။ ဟင္းဟင္း..ႏွဲသမားပါးလိုဘဲ..ေဖါင္းလိုက္ပိန္လိုက္နဲ႔ လိုခ်င္ တာဆဲြေျပာၾကတာဘဲ။ အင္း..ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ကမာၻႀကီးက တကယ့္ကို က်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႔ လုံးက်စ္
ေလးပါဘဲ။..မယုံရင္ FB ထဲဝင္ၾကည့္ေလ..:P ဟိုလူနဲ႔ေတြ႔ ဒီလိုနဲ႔ျပန္ေတြ႔ သံသရာတေလွ်ာက္လုံး ႀကဳံဆုံ
ဖူးခဲ့ေသာသူမ်ား ျပန္ျပန္ေတြ႔မိတာမ်ဳိး အားလုံးျဖစ္ဖူးၾကမွာပါ။ FB မွာေတာ့ကိုယ့္အတြက္က ကဲြေနတဲ့ေဆြ
မ်ဳ ိဳးသားခ်င္းေတြ ေဝးေနတဲ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံႏူတ္ဆက္ ဒါေလာက္ပါဘဲ။ဒီထက္ပိုလို႔ေတာ့ ရင္ထဲ
ေခါင္းထဲပါမက်န္ေျပာင္းဆန္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဘာမွန္းမသိဘဲ ရူပ္ေနတာ..ဘဲ..။ ေပမ်ားေလထြားေနလိုက္
တာေလ.. ေျပာခ်င္တာကခုငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔တာ တကယ့္ငယ္ဘဝ အခ်ိန္ေတြကိုျပန္
သတိရေနမိပါတယ္။

ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးဆယ္ဝမ္းကဲြဆိုပါေတာ့..(မေတာ္ခ်င္ရင္ ဆယ္ဝမ္းပစ္ကဲြလိုက္တယ္ မွတ္ေရာ..:P)ေကာင္
ေလးတေယာက္က ငယ္ဘဝျပန္တမ္းတတဲ့သူဟာ တသက္လုံးလူႀကီးမျဖစ္ဘဲ ခေလးဆန္ပါတယ္တဲ့
သူ႔ဒသန..ကတမ်ဳိး..အသက္ ၃ဝေလာက္နဲ႔ ၆ဝ ဝန္းက်င္အဖိုးႀကီးေတြနဲ႔မွေပါင္းခ်င္ေနတာေလ..။ ကိုယ္
ေတာ့ေအးေဆးဘဲ..အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ ေတြးမိမယ္ စဥ္းစားတယ္ သတိရတယ္ တမ္းတမယ္။
ညညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ စၿမဳံဳ႔ ျပန္ၾကည့္တယ္။ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ခေလးဘဝကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး အတင္းေမ့
ခိုင္းရင္ေတာင္ ေမ့ႏိုင္ေပါင္ေတာ္..ဘာမွစိတ္ညစ္စရာမရွိေပ်ာ္စရာအတိျပည့္ေနတဲ့ ဘဝကို အားရင္ျပန္
တမ္းတမိတာနဲ႔ ခေလးဆန္တယ္ဆိုရင္လည္း ေဂ်ာင္းေတာ့ကိုယ္ေတာ္ေရ႔..က်ဳပ္ေတာ့ ဒူးနန္႔ၿပီးစၿမဳံ႔ျပန္
ျပလိုက္အုံးမယ္.. ^_^

ေမႊးရပ္ေျမကအိမ္နဲ႔ကပ္ရပ္မွာ တရုတ္မိသားစုတစုရွိတယ္။ သူတို႔ထိုင္ဝမ္ ေျပာင္းသြားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ရွိေပါ့။ ေမာင္ႏွမ ၆ေယာက္မွာ ညီအမက ၄ ေယာက္ရွိတယ္။အဲထဲမွာ ဒုတိယတေယာက္က က်မနဲ႔သက္ တူရႊယ္တူ ရက္ေပါင္း၂ဝ ဘဲျခားတယ္။ ၂ေယာက္လုံးဝမ္းဆဲြဆရာမနဲ႔ညားၿပီး အတူေပါက္ ဖြားႀကီးျပင္း လာခဲ့ၾကတာ။ သူတို႔ကအုပ္စုေတာင့္ေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို စားခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ကလဲြလို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ငီးငီး တို႔ကသူမ်ားအိမ္မွာ..။အိမ္ေနာက္ဖက္အုတ္တံတိုင္း ၿခံစည္းရိုးေက်ာ္ခြၿပီး အရင္က
ေဟာ္ေဟာင္း(ေစာ္ဘြားမိန္းမမ်ားစြာထဲက တေယာက္ေနတာ)အခုလူမူဝန္ထမ္းခေလးထိန္းေက်ာင္း၊ အဲဒီမွာကစားလို႔ဝၿပီဆိုရင္သူ႔အိမ္ထဲျပန္ဝင္တယ္။ သူက ပုံဆဲြဝါသနာပါတယ္။သူတို႔တရုတ္စာသင္တဲ့အ
ခါသုံးတဲ့ နံရံကပ္သစ္သား သင္ပုန္းတခ်ပ္ရွိတယ္။ အဲေရွ႔မွာေခြးေျခ ၂ခုံခ်ၿပီး သူကေျမျဖဴ  နဲ႔႔တဝက္တိတိ တားေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေျမျဖဴေခ်ာင္းကိုယ္စီနဲ႔ပုံေတြဆဲြၾကတယ္။ သူကေတာ့ လွတပတပုံေတြ တရုတ္ ကာတြန္း(မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂ်ပန္ကာတြန္းကိုကူးခ်ဆဲြထားတာဘဲေလ) အရုပ္မပုံေလးေတြဆဲြတာေပါ့။
ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္တတ္လိမ့္မတုံး ေတာင္ပုံ ေနမင္းပုံ ဌက္ပုံ (ဒါကလြယ္တယ္ေလ) ဆဲြလိုက္၊ ကပ္
ရပ္ကသူတို႔ထမင္းခ်က္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာသြားသြားေခ်ာင္းလိုက္ေပါ့.

ယူနန္တရုတ္ေတြဆိုေတာ့  ဟင္းေတြကမုန္ညွင္းရႊက္အေျခခံအခ်ဥ္အစပ္ေတြမ်ားပါတယ္။ မုန္ညွင္းခ်ဥ္နဲ႔
ဝက္သား၃ထပ္သားေပါင္းဆိုရင္ ..ဟင္းဟင္း..သူငယ္ခ်င္းကို တိုးတိုးစကားေတြမွာထားရပါတယ္။ငါထမင္း
စားခ်ိန္ျပန္မယ္ဆိုရင္ အတင္းဆဲြထားပါလို႔...ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔အိမ္ကေအာ္ေခၚရင္ ဒီကလည္းျပန္ အသံျပဳရတယ္ေလ" ေအာ္ခါ..မားေရာက္ခါ.."လာပါၿပီရွင္ေပါ့..လက္တဖက္ကလည္းသူ႔ကိုတို႔ရေသးတယ္။
သူကမျပန္နဲ႔ သူ႔အေမကိုသြားေျပာတာေပါ့ မယ္ငီးနဲ႔ထမင္းစားမယ္ဆိုရင္ လူႀကီးေတြကခူးေကၽြးရတာေလ။
အိမ္ဖက္ကိုလည္းေအာ္ဟစ္ေျပာေပးရတယ္ေလ..ဒီမွာဘဲ စားေတာ္ဖြင့္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..။အဟီး
ဒီလိုအကြက္မ်ဳိးေတြလည္း ကိုယ္တို႔ကဖန္တီးတတ္ပါ့..။

တရုတ္ေတြထမင္းစားရင္ ပုဂံလုံးေလးနဲ႔ စားရတာေလ..။ကိုယ္လည္း သူတို႔လုပ္သလို တူကိုင္ အဆင္ သင့္ျပင္ ပါးစပ္နဲ႔ပုဂံေတ့ထားၿပီး တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ သြတ္သြင္းလိုက္တာဘဲ။ ဟင္းရည္ခပ္ဇြန္းကလည္း အႀကီး ႀကီးဘဲ တဇြန္းခပ္ထဲ့ေပးရင္ ပုဂံအျပည့္ရတယ္ ၿပီးပုဂံလုံးလိုက္ေမာ့ေသာက္ရတာ အရသာရွိလိုက္ပါဘိ..။
ေနာက္သူတို႔အိမ္မွာအမဲလုံးေခါက္ဆဲြေရာင္းေသးတယ္။ အမဲသားလုံးလုပ္ဖို႔ အမဲသားတုံးႀကီးကို သံေခ်ာင္း နဲ႔စရိုက္ကတဲက မယ္ငီးတို႔ထိုင္ၾကည့္ေနၿပီ။ ၿပီးလက္နဲ႔အမဲသားကို ဆုပ္ယူၿပီး ျဖစ္ညစ္လိုက္ၿပီး လက္မနဲ႔
လက္ညိဳးၾကားထဲက ျပြတ္ထြက္လာတဲ့ အလုံးကို ဇြန္းနဲ႔ သပ္ခ်လိုက္ရင္ ဗြက္ဗြက္ထေနတဲ့ေရပူထဲပလုံကနဲ
က်သြားတာက ကိုယ့္အတြက္ကဗ်ာဆန္ေနလိုက္တာ..ဟင္းဟင္း.. း))) သူတို႔အိမ္မကဘူး သူတို႔ေဆြမ်ဳိး အိမ္အထိသြားလည္တာ အလူသြားစားတာေတြလည္း ကိုယ္မက်န္ခဲ့ပါဘူး..။ပါေလရာပါဘဲ.။ဟိုကလည္း
လာဖိတ္ကတည္းက သူမ်ားအိမ္သားေတြနဲ႔ေရာေယာင္စားေသာက္ေနေတာ့ မယ္ငီးကိုလည္းေခၚလာပါ
ေျပာရေတာ့တာေပါ့ေလ..။ သူနဲ႔ကိုယ္က ညအိပ္မွကဲြၾကတာ ၂ဖက္အမ်ဳိးေတြအားလုံးသိၾကတယ္..။

က်မတို႔အဖြားအိမ္မွာ ငါးကန္ေသးေသးေလးတခုရွိတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ လင့္စင္တခုလုပ္ထားၿပီး ေရႊပဲသီး
ပင္စိုက္ထားတယ္။ လင့္စင္ေပၚကတန္းလန္းေလးက်လာတဲ့ အသီးအရႊက္ခူးဖို႔ ငါးကန္ေပၚကန္းလန္႔ျဖတ္ သစ္သားတန္းတခုထားထားတာေပါ့။ အေမခိုင္းလို႔ အဖြားအိမ္သြားေတာ့သူလည္းပါခဲ့တယ္ေလ..။ ၂ေယာက္သား အဲဒီသစ္သားေခ်ာင္းေပၚတက္ၿပီး ခုန္ၾကတယ္။တန္းေလးကအိအိေလးျဖစ္ေနေတာ့ၾကည့္
ဖူးတဲ့ဓါတ္ရွင္ထဲကလို သီခ်င္းေတြေအာ္ဟစ္ဆိုၿပီး အားပါးတရခုန္လိုက္ေရာ ခြတ္ကနဲသစ္သားတန္းက်ဳိးၿပီး
ကိုယ္တို႔၂ေယာက္ေရထဲပလုံျမည္လို႔ယက္ကန္ယက္ကန္ေပါ့..အိုး..ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲေအာ္ဟစ္ၾက
ဆယ္ၾကနဲ႔၊ ဆူညံလို႔ ၂ေယာက္သားေတာ့ ေရစိုရႊဲလို႔ ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အိမ္ျပန္လာရတယ္ေလ။
ေက်ာင္းကအျပန္ အတူတူလမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း သူနဲ႔က်မလက္ဝါးျခင္းျဖန္႔ၿပီး ကပ္ထားၾကတယ္ ၿပီးသူက
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပုခုံးတဖက္ျမင့္လိုက္ရင္ က်မက ေအာက္ကိုေလွ်ာနိမ့္ခ်လိုက္ရတယ္။ဒီေတာ့ လက္ဝါး ၂ခုကပြတ္တိုက္ေနတာေလ..။ အေဝးကေနၾကည့္ရင္ေတာ့ အေတာ္ရီရမယ္ လမ္းေလ်ာက္တာေကာင္း
ေကာင္းမေလွ်ာက္ဘူး။ ကစားၿပီးနိမ့္တုံျမင့္တုံနဲ႔ေလွ်ာက္ေနၾကတာေလ..။

တခါၾကေတာ့ ႏွစ္ကုန္ခါနီးဆိုရင္ျပကၡဒိန္ေတြေရာင္းၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့..။အိမ္မရာက္ခင္ ၂အိမ္ေက်ာ္ေလာက္
မွာ ေရာင္းဖို႔ျပကၡဒိန္ေတြ  အျပည့္ခ်ိတ္ထားတယ္ကိုး..က်မတို႔၂ေယာက္လည္းဒီလိုနိမ့္ျမင့္နဲ႔လုပ္ၿပီးေလွ်ာက္ လာလိုက္ၾကတာ အဲေန ရာေရာက္ေတာ့ ေခါင္းကေဘးကိုဘဲေငးေတာ့တာေပါ့..လူခႏၶာကိုယ္ႀကီးက
ေရေျမာင္းဖုံးေပၚတက္သြားတာကို သတိမထားလိုက္မိဘူး..။သြားရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဝုန္းဆို ၂ေယာက္လုံး
ေရေျမာင္းထဲက်သြား ပါေလ ေရာ..။ေရေျမာင္းကလည္းေျမာင္းပုပ္ႀကီး။ ခေလးဘဲရွိေသးတာ အဲ့ထဲမွာနစ္
ေနတာေပါ့။ လူႀကီးေတြ ဆဲြတက္ေတာ့ တကိုယ္လုံးလြယ္အိတ္ေရာ ေခါင္းပါမက်န္မဲေမွာင္ ပုပ္ပြနံေစာ္
ေနတာေပါ့..ဟီးဟီး..။အိမ္ကဆိုရင္ အိမ္ေရွ႔ကေနေပးမဝင္ဘူး၊လမ္းၾကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲ တရႊတ္
တိုက္ဆဲြခ်သြားတယ္။ေဆာင္းတြင္းႀကီး အရမ္းေအးတာ ေရေႏြးလည္းမတည္ေပးႏိုင္တာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း
ေရေလာင္းလိုက္တယ္။ရွိသမွ်ေရေမႊးေတြေတာင္ဆြတ္ေပးၾကတာမွတ္မိေသးတယ္..။သူတို႔အိမ္ကလည္း
ေအာ္ဟစ္ေနတာဘဲ..က်မတို႔အိမ္လည္းကမာၻပ်က္မတတ္ေအာ္ဟစ္ဆူညံပြတ္ေလာရိုက္တာေပါ့..ဟူးး...
စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ ဖ်ားေပါ့ @_@ ^_^ :P

ခုမွသူ႔နဲ႔ျပန္ေတြ႔ရတာ။ ဖုံးဆက္ၿပီးမာေၾကာင္းသာေၾကာင္းကို တရုတ္လိုရႊီးတတ္ေပမဲ့ မ်ားမ်ားလည္းမရဘူး။
ဆက္ရႊီးဖို႔ကလည္း ရွိသမွ်တရုတ္စကားကုန္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့ English လို chat ၾကရတယ္။ရွမ္းလိုထစ္လို႔
ဗမာစကားလည္း အီး အဲ..ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ေအးေလ..ႏွစ္ေပါင္း ၃၆ ႏွစ္ဆိုတာလည္းနားလည္ေပးပါ
တယ္။ ငယ္ဘဝခံစားခ်က္ျပန္ေျပာၾကတာ အီးလိုမူတ္ရေတာ့ ခံစားခ်က္က ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ တမ္းခ်င္းႀကီး
ျဖစ္ေနပါတယ္ဆို.....သူကတရုတ္ေလေၾကာင္းလိုင္းတခုမွာ ေလယာဥ္မယ္ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ စပိန္စကား
နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးတယ္ဆိုေတာ့ ဘာသာစကားမ်ားစြာနဲ႔ႏွပန္းလုံးေနတာေပါ့ေလ..။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး