အရင္တုံးက ပို႔စ္ေတြမွာ မယ္ငီးတေယာက္ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်ဳိင္းမယ္(ဇင္းမယ္)ကို တာခ်ီလိတ္ မယ္ဆိုင္ကေနတဆင့္ ေရာက္လာခဲ့ပုံအဆင့္ဆင့္ေပါ့။ အဲ့ဒီတုံးကေတာ့ "ေတာင္ေက်ာ္ "ဆိုတဲ့ စကားအသုံး
အႏူန္းကို နားမလည္ မၾကားဖူး မသိဖူးခဲ့ပါဘူးရွင္။ နဲနဲအေနၾကာလာမွ ဘန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ ပတ္စ္ပို႔ကိုင္ ျမန္
မာႏိုင္ငံသားေတြေတြ႔မွဘဲ သူတို႔ရဲ႔ အေျပာအဆိုကေန ၾကားခဲ့သိခဲ့ရတာပါ။ သူတို႔ကေတာ့ BKK ကို TG နဲ႔
လာတာပါတဲ့။ က်မတို႔က ေတာထဲေတာင္ေပၚကေန လာတဲ့ ေတာင္ေက်ာ္ TG ပါတဲ့..အဟီး..အေတာ္စကား
ေျပာတတ္တဲ့ကိုယ့္လူေတြဘဲ...။ ခုေတာ့လည္းေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား..တဲ့.. :))))
ေျပာခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အဆင့္အတန္းခ်င္းမတူဘူးေပါ့ေလ။ တျခားႏိုင္ငံသား လူမ်ဳိးျခားဆိုတာႀကီးေတြ
ႏွိမ္တာထက္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း လူမ်ဳဳိးအခ်င္းခ်င္း ႏွိမ္ၾကတာေလာက္ခံရခက္တာမရွိဘူး။
ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံအရကလည္း အခ်င္းခ်င္းဆို ႏွာတဖ်ားကဘယ္လိုသာေၾကာင္း ျပရမလဲဆိုတဲ့ လူတန္းစားကဘဲ မ်ားေနတာခက္ပါ့ဗ်ား...။
ခုတေလာသတင္းဖတ္ရ ၾကားရေတာ့လည္း လက္ကယားက်ိက်ိ ပါးစပ္ကဟစိဟစိ ေျပာခ်င္ေရးခ်င္တာေပါ့
ေလ။ ခုေနာက္ပိုင္းမွ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားဆိုၿပီးနံမည္ေပး ေခၚၾကတာပါ။ တကယ္ဆိုရင္ ထိုင္းမွာေနၾက တဲ့ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလုံးနီးပါး(လူမ်ဳိးေပါင္းစုံေပါ့) စစ္ေဘးေၾကာင့္ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္
ပညာေရးေၾကာင့္..စတဲ့ ဘာေၾကာင္းေၾကာင့္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ေရၾကည္ရာမ်က္ႏုရာရွာေဖြဖို႔ထြက္လာၾကတာပါ
ဘဲေလ။ ေရာက္ခါစဆိုရင္ လူတိုင္းအတြက္ ဘာသာစကား အနဲနဲ႔အမ်ားခက္ခဲၾကတာပါဘဲ။ တရားဝင္သည္
ျဖစ္ေစ မဝင္သည္ျဖစ္ေစ ေနရာ အစားအေသာက္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ဒုကၡေတြခံ စားရတာခ်ည္းပါဘဲ။အေျခခံအလုပ္သမားေတြ ဆိုရင္ တဖက္ကလည္း စားဝတ္ေနေရးရုန္းကန္ လူပ္ရွားေန ရသလို ပုလိပ္ျမင္လည္းေၾကာက္ စစ္သားျမင္လည္းေၾကာက္ ေတြ႔သမွ်ယူနီေဖါင္းဝတ္ေတြကို "ဟဲယား"
(ထိုင္းလို သူေ႒း အရာႀကီးေပါ့) ေခၚၿပီး ပိုက္ဆံေလးေပး လာဘ္ထိုးလို႔ တကဲ့အေၾကာက္တရားနဲ႔ေနၾကရပါ
တယ္...ဆိုတာ မဟာခ်ဳိင္က ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေမးၾကည့္ေတာင္စရာမလိုဘူး။ ထိုင္းတႏိုင္ငံလုံး မွာရွိတဲ့
ျမန္မာအေျခခံအလုပ္သမားတိုင္းသိၿပီးနားလည္လို႔ ဒီလိုနဲ႔ဘဲေနခဲ့ၾကရတာပါ။
ေနာက္ပိုင္း လူေတြတအားမ်ားလာ၊ ျပသာနာေတြျဖစ္ သူေ႒းေတြမေျဖရွင္းေပးႏိုင္ေတာ့ အလုပ္သမားမွတ္ပုံ
တင္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ အရင္က စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာဘဲ ထိုင္းအစိုးရနဲ႔ညိွၿပီး စလုပ္ေပးခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီမွာမွ တကဲ့ ေနာက္ထပ္ လူတန္းစားတရပ္ကေပၚထြက္လာေတာ့တာ...မ်က္ျမင္ပါဘဲ..ဒီအလုပ္သမားလူတန္းစား
ေတြအတြက္ လက္မွတ္သက္တမ္းတိုးတာ လက္မွတ္ေတြလုပ္ေပးတာေတြနဲ႔ ဘတ္ သိန္းခ်ီ သန္းခ်ီပြသြားတဲ့
လူတန္းစားေတြထဲမွာ ထိုင္းလူမ်ဳိး ထိုင္းရဲအေၾကာင္းက ခဏအသာေခါက္ထားလို႔ အခ်င္းခ်င္းဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံ သားအခ်င္းခ်င္း လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း အေၾကာင္းေလး အရင္ လက္တို႔ပါရေစရွင္....
မယ္ငီးကဘာလို႔လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းလို႔ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ ဘန္ေကာက္က ျမန္မာသံရုံးမွာ ရခိုင္ မြန္ ကရင္ မြတ္စလင္ လူမ်ဳိးစုံေတြ႔ရတယ္ အဲ့..သတိထားမိတာက သူတို႔ကို ကိုယ္စားလိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့သူေတြလည္း
သူတို႔လူမ်ဳိးဘဲျဖစ္ေနၾကတာ အံ့ၾသစရာတခုပါဘဲ။ စဥ္းစားမိတာတခုက ဘာသာစကားနဲ႔ စာမတတ္ၾကတာ လည္းပါပါလိမ့္မယ္ထင္ရတယ္။ စာမတတ္တာက ထိုင္းစာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး ။ ဗမာစာလည္း ေသစာ
ရွင္စာေလာက္ဘဲတတ္ၾကတာ။ ဒီေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုး ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေျပာတဲ့ေနရာမွာဘဲတုံတုံ
ရီရီနဲ႔ လက္မွတ္ေတြထုိးေနၾကတာလည္း ျမင္ခဲ့ရတာပါဘဲ။ ဒီလိုအားနည္းခ်က္ေတြရွိလို႔လည္း တရားဝင္ လက္မွတ္ေတြ စာအုပ္ေတြထုပ္ထားေပးလည္း သူတို႔အတြက္က လိုက္ၿပီးလုပ္ေပးမဲ့ ပဲြစား ကိုယ္စားလွယ္
လူတန္းစားကလိုအပ္ပါတယ္။ သံရုံးကိုကိုယ္တိုင္ေရာက္လာႏိုင္ေပမဲ့လည္း ဘယ္ေနရာကစၿပီး ဘယ္လို
လုပ္ရမွန္းမွမသိတာ။ ဒီေနရာမွာ လိုအပ္တာက ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာလိုမ်ဳိဳး သံရုံးကခန္႔ထားတဲ့ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ေတြ အဆင့္ဆင့္( သာမာန္ပတ္စ္ပို႔ကိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာသြားလာသူေတြအဖို႔ေတာ့ အေသးအမႊား
ေတြရီစရာလို႔ထင္ေပမဲ့ သူတို႔အေျခအေနကတမ်ဳိးေလ ျပန္စဥ္းစားေပးဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္) ရွင္းလင္းေျပာျပဖုိ႔ သံရုံးဝန္ထမ္းေတြသပ္သပ္ရွိထားေပးသင့္တယ္လို႔ျမင္ပါတယ္ေလ။အထူးသျဖင့္ထိုင္းလို အလုပ္သမား သိန္းသန္းခ်ီရွိေန တဲ့ေနရာမွာေတာ့ သံရုံးဝန္ထမ္းေတြပိုထားေပးသင့္ပါတယ္။
 |
| သံရုံးဖြင့္ခ်ိန္ ၉နာရီဆိုတာစာအုပ္ထဲမွာပါ ၉နာရီခဲြမွေကာင္တာေရွ႔ ကိုကိုမ်ားၾကြေရာက္လာပါတယ္ |
 |
| ေတြ႔လား..၉ နာရီ၁၇မိနစ္ဆိုတာေစာေနပါေသးတယ္လို႔ း))) |
ဆိုတာနဲ႔လည္းအဆက္အသြယ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္တို႔ေခတ္မွာက တခုကံေကာင္းသြားတယ္ဆိုရမွာဘဲ.... နယ္စပ္မွာ ရွမ္းရႊာေတြ တျခားတိုင္းရင္းသား အားခါ လားဟူ (က်မတို႔ဖက္မွာကရင္ေတာ့နဲတယ္) ကခ်င္ရြာ
ေတာင္ရွိေသးဗ်ား..။ အဲ့လိုရြာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ က်ဳိင္းရိုင္းေဒသတေလ်ာက္ ဘုရင့္မယ္ေတာ္ တိုင္းခန္းလွည့္ လည္ရင္းေရာက္ၿပီး ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ရြာလုံးကၽြတ္က ကိုယ္တို႔ဖက္ကေန ဝင္လာၾကတာခ်ည္းပါဘဲ။ တရားဝင္ေနထိုင္ခႊင့္လက္မွတ္မရွိေတာ့ ခေလးေတြလည္း လမ္းမေပၚမွာေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကတာ
ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဘုရင့္မယ္ေတာ္က ေျမယာေတြသတ္မွတ္ေပး ေက်ာင္းေတြေဆာက္ေပး ရႊာတည္ေပး စိုက္ပ်ဳိးေရး
လုပ္ခိုင္းၿပီး သူတို႔ပေရာဂ်ာက္ကဘဲ ထြက္ကုန္ေတြျပန္ဝယ္တာတို႔ တခ်ဳဳိ႔က ပေရာဂ်က္ထဲမွာဘဲ ေနထိုင္လုပ္
ကိုင္ၾကတယ္။ အဲ့ေနရာတဝိုက္လည္း စိ္မ္းလန္းစိုေျပၿပီး ဘုရင့္မယ္ေတာ္ပေရာဂ်က္က ကမာၻမွာေတာင္
ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ အားလုံးလည္း ေအာ္တိုငုပ္တုတ္ သူတို႔ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေအာင္ အဆင့္ဆင့္ မွတ္ပုံတင္ထုတ္ေပးပါတယ္။ တႏွစ္တခါ စီစစ္ထုပ္ေပးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ကိုက္လို႔မယ္ငီးလည္းစာရင္းသြားေပး တာေပါ့ ။ ကိုယ္တို႔ေနခဲ့တဲ့ရႊာနံမည္ ေဒသနဲ႔ ဘယ္လမ္းကေနဝင္ေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြေမးျမန္းပါ တယ္။ အခုဘာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကသလဲဆိုတာအဓိကေမးပါတယ္။ ၿမိဳ႔ထဲမွာအလုပ္လုပ္ရင္ အဆင္
ေျပလား။ စာသင္မွာလား။ လက္မူ႔အတတ္ပညာဘာလုပ္တတ္လဲ။ သူတို႔ကထိုင္းလိုေမးပါတယ္။ မယ္ငီးတို႔
ကရွမ္းလိုဘဲျပန္ေျဖရတယ္။ ထိုင္းစကားမပါေစနဲ႔ မယုံရင္လည္း စစ္ေဆးေရးမွာက်မွာေပါ့ရွင္။ က်မတို႔အေရွ႔
ရွမ္းစကားနဲ႔ ထိုင္းေျမာက္ပိုင္းစကားကအေတာ္ႀကီးတူတာကိုး..နားလည္သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ သူတို႔က ရွမ္းျပည္ေျမပုံနဲ႔ေထာက္ျပၿပီးေမးတာ။ တကယ့္ကို စနစ္က်တဲ့ဘုရင့္မယ္ေတာ္အဖဲြ႔အစည္းပါဘဲ။(စာရင္းခ်ဳပ္
ေတာ့မယ္ငီးလည္း လက္မွတ္ေလးဘာေလးနဲ႔ TG ေတာင္ေက်ာ္ တရားမဝင္သြားၿပီးတရားဝင္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့
အေၾကာင္းေျပာျပတာပါ)
ထိုင္းေတြကစိုက္ပ်ဳိးေရးမွာ သူတို႔ မဦးေဆာင္လို႔ မရဘူးေလ...။ေတာင္ယာခုတ္တဲ့ အားခါလူမ်ဳဳိး ေတြက ၂ႏွစ္တခါေလာက္ တေတာင္ၿပီးတေတာင္ ေျပာင္းေျပာင္းခုတ္တာ ေတာေတြၿပဳန္းပါေလေရာ့..ဒါနဲ႔သူတို႔ထိုင္း
ေတြက ေတာစားဘီလူး ဆိုၿပီးနံမည္ေျပာင္ေပးထားတာ အဲ့မွာစၾကားခဲ့ဖူးတာပါဘဲရွင္။ စစခ်င္းသူတို႔လည္း တခါထဲမွတ္ပုံတင္မေပးပါဘူး အေရာင္သတ္မွတ္ၿပီးေပးတာပါ။ အပန္းေရာင္ ၿပီးအဝါေရာင္ေနာက္မွ အျဖဴ
ေရာင္လို႔ေခၚတဲ့ သူတို႔ေတြကိုင္သလိုမ်ဳိးမွတ္ပုံတင္ရတာပါ။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးေစာင့္ရပါ
ေသးတယ္။ အမ္...ထိုင္းဖက္ေရာက္သြားၿပီ...ဟုတ္ေသးဘူး..ပဲြမွာခြစားတဲ့ပဲြစားအေၾကာင္းျပန္ဆက္အုံးမွ...
ႏွစ္တိုင္းေရာက္ရပါတယ္။ တႏွစ္တခါသက္တမ္းတိုးတာတို႔ဘာတို႔ေပါ့ တျခားႏိုင္ငံဆက္သြားရင္ ျမန္မာျပည္
ကပါလာတဲ့ ဘာသာျပန္ေတြ ႏိုႀတီေတြ လက္မွတ္ထိုး သံရုံးတံဆိပ္ရိုက္။ မယ္ငီးကမွ တကဲ့ေဂါက္တဲ့အလုပ္
လုပ္ရတာ တခ်ဳိဳ႔ႏိုင္ငံေတြက ျမန္မာကေန အဂၤလိတ္ဘာသာျပန္ထားတာကို သူတို႔ဘာသာနဲ႔ျပန္မွရမယ္ဆို
ေတာ့ သြားဘာသာျပန္ရ ရွိသမွ် သံရုံးတံဆိပ္ေတြထုရနဲ႔...။ ဒါကလည္းတပိုင္းပါ ဆိုလိုခ်င္တာက ထိုင္းမွာ တႏွစ္တခါ ေႏြရာသီေလာက္ဆိုရင္ ျပန္လာရတတ္တယ္။ သံရုံးသြား အခြန္ေဆာင္ ..အဲ့တုံးကအခြန္ေဆာင္
ေနရေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ မေဆာင္ရေတာ့တာ..။သံရုံးမွာ မနက္ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေအာင္သြား စာရြက္
ထပ္ၿပီး..တေရးတေမာအိပ္ လမ္းၾကားထဲက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ထမင္းသြားစား ေန႔လည္ဆိုရင္ ျပန္ရတတ္
တယ္။ စာအုပ္ေျပာင္းရင္တာ ၾကာတတ္ပါတယ္။ လူလည္းသိပ္မရွိပါဘူး..။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ ကတဲက မ်က္မွန္း တန္းေနမိတဲ့ အမ်ဳဳိးသမီးခပ္ငယ္ငယ္ နဲ႔တရုတ္လိုလိုေကာင္ေလး ေက်ာင္းဆရာလိုလို လူႀကီးတေယာက္
ဒါေတြကိုေတာ့ ႏွစ္တိုင္းေတြ႔ရတယ္။ ပဲြစားေတြဆိုပါေတာ့။ ဒီလို ၃-၄ ႏွစ္ေလာက္ႀကဳံရေသးတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ တခါမွာေတာ့ အေဝးကေနလွမ္းျမင္ရတာ သံရုံးေရွ႔မွာ လူေတြအမ်ားႀကီး..အဲတာကို က်ားက်ား
နဲ႔ေျပာမိေသးတယ္..ဆႏၵျပေနလားမသိဘူး..လို႔။ အထဲဝင္လိုက္မွ အိုးမိုင္ေဂါ့.ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ
ရဲ႔ကိစၥေတြကိုပါ လုပ္ေပးေနတာေတြ႔ရတယ္..။ ဇာတ္လမ္းက အဲ့မွာစတာဘဲ..အရင္ကမ်က္မွန္းတမ္းမိေနတဲ့
ပဲြစားေလးေတြက ပဲြစားႀကီးေတြျဖစ္လို႔ ေကာ္ပီကူးစက္ေတာင္ ေရွ႔မွာခ်ထားၿပီး သံရုံးထဲမွာဘဲ သူတို႔ကိုပိုက္ ဆံေပးကူးယုံဘဲ ခုံတန္းလ်ားေတြလည္း သူတို႔ရဲ႔ office ႀကီးကိုျဖစ္လို႔ အလုပ္သမားထုႀကီးရဲ႔စာအုပ္ေတြ ဆိုတာ ျခင္းေတာင္းနဲ႔တထပ္ႀကီး သူတို႔မွာ လက္ေထာက္ေတြဘာေတြနဲ႔..အဟဲ..မိုက္ထွာဗ်ာ...။
သံရုံးေရွ႔မွာလည္း ကြမ္းယာဆိုင္ ဘာယာေၾကာ္ဆိုင္ေတြဘာေတြနဲ႔ အထဲမွာလည္း အရင္ကတဲက နဲနဲအန႔ံ ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ အိမ္သာန႔ံကေတာ့ ေဟာင္ေနတာဘဲ..။ လူမ်ားလာတယ္..။အိမ္သာကပိုစုတ္လာတယ္။ ပိုနံ
လာတယ္။ စပ္စုစိန္မယ္ငီး အသာေလး ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ေဘးကအလုပ္သမားေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကည့္
တာေပါ့..။ ပဲြခဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ..လို႔...ဘတ္ေသာင္းေက်ာ္ေပးရတယ္တဲ့။ အလုပ္ကခြင့္ယူလာရလို႔ ပိုက္ဆံလည္းအျဖတ္ခံရပါတယ္တဲ့..။ တရားဝင္က ဘတ္ ၃ဝဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ဘဲၾကတယ္လို႔ေျပာၾကတာပါ
ဘဲ။ မွန္တာေျပာရရင္ ဒီ တရားဝင္ကုန္က်စရိတ္ကိုေတာ့ မယ္ငီးမသိပါဘူး..။ ဒါေပမဲ့ စုစုေပါင္း ၁ေသာင္း
ေက်ာ္ဆိုတာကေတာ့ တကယ္ဘဲ မ်က္စိျပဳးပါတယ္။ စာအုပ္တအုပ္(သူတို႔က က်မတို႔ပတ္ပို႔စ္လိုမ်ိဳးတရား
ဝင္ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ခြင့္ကိုစာအုပ္လို႔ေခၚၾကတယ္) ကို ဘတ္တေသာင္း၊ တေယာက္ကို စာအုပ္ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး
ပဲြစားလုပ္ေပးေနရတာ..ေပတီးေခါက္ၿပီး မယ္ငီး အဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္မိပါတယ္ဆို...။
ေန႔တိုင္း...ေန႔တိုင္း..မအားရဘူးတဲ့။ ျမင္ဖူးတဲ့ပဲြစားမမေလး ကိုကိုေလးတို႔လည္း ျဖဴဝင္းလွပၿပီး ဝၿဖီးေနၾက
တာကိုေတာ့ ေနာက္ဆုံးအေခါက္မွာ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိလိုက္ပါတယ္။ အထဲကကိုကိုေတြကို သူတို႔ဘယ္
ေလာက္ေတာင္ ပံံ့ပိုးထားသလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ပါဘူးေလ။
ပုလိပ္ေပးရ အခ်င္းခ်င္းေဆာ္လို႔ေပးရ အိမ္အျပန္လမ္းမွာလည္း ေပးရ အလုပ္မွာလည္း ျပည့္ျပည့္ဝဝမရ....
အဖက္ဖက္ကအႏိုင္က်င့္ခံေနရတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား ေတာင္ေက်ာ္လူတန္းစားေတြရဲ႔ ဝဋ္ဒုကၡကို
တကယ့္စိတ္ရင္းနဲ႔စာနာသနားမိပါတယ္..။ ဒီလိုွရွာေဖြရလာတဲ့ပိုက္ဆံကိုမွ လွမ္းႏိုက္ခ်င္ၾကတဲ့ လူသားေတြ
ကိုေတာ့ တကယ္အံၾသမိပါတယ္...။
 |
| ဟိုး..အျပာေရာင္နဲ႔႔ျပဴတင္းေပါက္နားကမိန္းခေလး သူ႔ေရွ႔မွာစာအုပ္ေတြတထပ္ႀကီးဘဲ သံရုံးဆိုတာသူတို႔ရဲ႔ရုံးခန္းပါဘဲေလ.. ဟီး |
 |
| ေကာင္တာေရွ႔မွာ ဒီလိုဘဲပိတ္ရပ္ေနၾကတာ ဘာမွလဲမဟုတ္ဘူး ထိုင္ခုံမေလာက္ လူကၾကပ္ညွပ္ ကိုယ့္နံမည္ေအာ္သံနားစြန္႔ထား
ၾကားရင္ေျပးသြား..ဒါပါဘဲ
|
ေတာင္ေက်ာ္ဖူးတဲ့ ေတာင္ေပ်ာ္တဲ့ ေတာင္ေပၚသူက်မ မယ္ငီးအခြင့္ႀကဳံရင္ ထိုင္းပုလိပ္တို႔ အေၾကာင္း ဆက္ ၾကေသးတာေပါ့ရွင္..
အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး
အရင္ကေရးဖူးခဲ့တဲ့ထိုင္းကိုစေရာက္တုံးကအေၾကာင္းအရာေတြပါ..
အေဖ့သမီးရဲ ့ဘဝခရီးအစေျခလွမ္း
သူစိမ္းနယ္ၾကားထဲမွာမ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္
ဇင္းမယ္ကမႏၱေလးဘူတာရုံနဲ ့သူတို ့တသိုက္
