ယိုးဒယားေတာထဲကကိုယ္တို ့ေရႊႏိုင္ငံသားမ်ား...

မဂၤလာပါရွင္~~~~
က်မတို ့ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ရွိတာေလးနဲ ့မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ေနထိုင္လာခဲ့ရတာ၊ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရွိၿပီေလ..။အားသာတဲ့အခ်က္ တခုကေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံသားေတြထက္အမ်ားႀကီးၾကံရည္ဖန္ရည္ရွိတယ္။
တကယ္ပါ...။

က်မ က်ဳိင္းမယ္ေရာက္တဲ ့အခ်ိန္ကာလ ကအခုေလာက္ ျမန္မာေတြသိပ္မမ်ားေသးဘူး..။
night bazaar ညေစ်း လည္းသိပ္ႀကီးမစည္ကားလွပါဘူး၊ဆိုင္တန္းေတြလည္းမျပည့္ဘူး။ ဘယ္ဖက္ျခမ္းက  
ေစ်းတန္း အလယ္ေခါင္မွာေျမကြက္လပ္ႀကီး အက်ယ္ႀကီးရွိေသးတယ္။ညာဖက္ျခမ္း၂ထပ္ေဆာက္အဦမွာ လည္း ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ည ၈နာရီ ၉နာရီေက်ာ္ရင္ ေျခာက္ကပ္ေနၿပီ..။ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ လမ္းေလ်ာက္တဲ့လူလည္းနဲနဲေလးဘဲ..။ခုေတာ့ လမ္းေတာင္ေလ်ာက္လို ့မရဘူး၊ေစ်းဆိုင္တန္းေတြနဲ ့၊ အျပည့္ဘဲ..အဲ..ေရာင္းခ်ေနတဲ့လူေတြကိုျမန္မာစကားသာေျပာၾကည့္ပါ...။ ရ၅ % က ျမန္မာၿပည္က လာ တယ္လို ့  ေျပာၾကတယ္...။ ရွမ္းျပည္ကမြန္ျပည္ကကရင္ၿပည္က..သူတို ့အားလုံးကိုေမးရင္ျမန္မာျပည္ 
ကဆိုတာထက္၊ဘယ္ျပည္နယ္ကလာသလဲဆိုတာေျဖတတ္ၾကတယ္..။က်မလည္းဒီလိုပါဘဲ...။
စါရင္းခ်ဳပ္ရင္ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါ..။သိၾကပါတယ္..။ဒါေပမဲ့ ဒီလိုဘဲ ေျဖတတ္ၾကတဲ့သေဘာေတြရွိတယ္
ဆိုတာေျပာျပတာပါ...။

ကဲပါေလ.. ေျပာခ်င္တာက အဲဒီေခတ္ကာလမွာ ျမန္မာျပည္ကလာတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြကို အမ်ဳိးအစားခဲြ ၾကည့္ရင္ သိပ္မမ်ားေသးဘူး...။ေခတ္ရဲ ့စနစ္အရေပါ့ရွင္..ေက်ာက္မ်က္ရတနာအေရာင္းအဝယ္၉၅% ကေတာ့ နယ္စပ္ကေန..ဒိုးၾကတာပါဘဲ..။သတင္းစာေတြထဲမွာေရးေရးေနတာဘဲေလ..ေမွာင္ခို..တဲ့ :))
အဲဒီမွာ...ေက်ာက္ကုန္သည္လို ့ေခၚႏိုင္တဲ့ ကခ်င္ေက်ာက္စိမ္း၊မိုးကုတ္ပတၱျမား ဒါေတြလာေရာင္းတဲ့လူ၊ အဲ့ေခတ္မွာေခၚတဲ့ျပည္ေျပးေသာင္းက်န္းသူ(အဖဲြ ့ေတြလည္းအမ်ားႀကီး...ရွမ္း၊ကခ်င္၊ကရင္၊ကရင္နီ၊
ဘာညာဘာညာ...တကယ္ႀကီးကို မသိတာပါ)နဲ ့အဓိက ကေတာ့ရွမ္းျပည္ကလာတဲ ့အလုပ္သမားမ်ား၊
ဒီမွာ ၂မ်ဳိးခဲြလို ့ရတယ္ေနာ့္...။တခုက ၾကက္ မမ ေလးေတြ...(ဟမ္ ^_^ သူတို ့ကိုလွတပတနာမည္ေလး တပ္ေခၚတာေလ...မွန္ေဘာင္အေနာက္မွာအလုပ္လုပ္ေသာလူတန္းစားလို ့မွတ္ေပးပါရွင္)၊ေနာက္တမ်ဳိးက
ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲက လူတန္းစားေတြေပါ့..။တျခားအလုပ္လုပ္တာလည္းရွိၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့နည္းတယ္။ကရင္ေတြက်ေတာ့အိမ္ေဖာ္လုပ္တာ မ်ားတယ္။က်မေလ အဲ့မွာေနၿပီး နဲနဲလူပါးဝလာ
ေတာ့ က်ဳိင္းတုံကလို ့ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေတာ့ ဘူး..။ေတာင္ႀကီးကပါလို ့ေျပာေတာ့တယ္.......@_@
တကယ္ပါ..က်ဳိင္းတုံက ရွမ္းမဆိုရင္ မယ္ကိုင္(ၾကက္မ) ဒါဘဲ ထင္ၾကတယ္။ ထိုင္းေယာက္က်ားေတြ လည္း
ကမာၻေပၚမွာ မယားငယ္အယူဆုံးေယာက္က်ား လို ့ေတာင္ေျပာလို ့ ရတယ္။ ညညသြားေသာက္စားၿပီး 
အေျမွာင္ေတြထားတတ္ၾကတယ္။ သူတို ့အေျမွာင္ေတြၾကည့္လိုက္ရင္ ရွမ္းမ...ဘယ္ကလာသလဲေမးရင္ 
က်ဳိင္းတုံ..တကယ္စိတ္ကုန္တယ္ :(((

အဲ...ေျပာရင္းတခုက်န္သြားတယ္။ နယ္စပ္မွာတစ္ခု၊တစ္က်ပ္သား၊တပဲသား ကိုက်ပ္ရာဂဏန္းေလးနဲ ့ဝယ္
ထိုင္းထဲေရာက္ရင္ ဘတ္ေထာင္ေသာင္းခ်ီတန္တဲ့ ပစၥည္းေရာင္းဝယ္ေရး....ဒါမ်ဳိးက ဟိုးကတဲကရွိၿပီး.. ခုထိရွိေနဆဲပါ:P ေနာင္လည္းေပ်ာက္ကြယ္ဖို ့လမ္းမျမင္ပါဘူး။ သူတို ့လူတန္းစားကေတာ့တမ်ဳိးေပါ့...
ကိုယ္တို ့လိုမဟုတ္ ေျမႀကီးမထိတဲ့မိုးေပၚကလူတန္းစားလို ့မွတ္ေပးပါ။ကဲ..ဒီလိုက်မတို ့ ဆီကလူမ်ဳိးစုံ
ေပါင္းစုံဟာ ေအးခ်မ္းတဲ့ က်ဳိင္းမယ္ ေရွးေခတ္က ဇင္းမယ္ ထိုင္းလင္း မွာ မွီတင္းေနထိုင္ ၾကပါတယ္ေလ..။ အဟဲ..ၿမိဳ ့ကတကယ္ရာသီဥတုေအးပါတယ္။ခုေတာ့ ပူလို ့ကားက်ပ္ၿပီးရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္...။
(ကိုႀကီးသက္ဆင္ေကာင္းမွဳ ့ေလ...@_@...သူ ့ေၾကာင့္အရမ္းတိုးတက္ခဲ့တယ္)
က်ဳိင္းမယ္မွာသံရုံးတြမရွိေပမဲ့လည္း...ေကာင္စစ္ဝင္ရုံးေတြရွိတယ္။ျမန္မာေကာင္စစ္ဝင္ရုံးရွိမရွိေတာ့ မသိပါဘူး..။(စကားဦးကလည္းသန္းထားရတာ..အၾကာႀကီး..လိုရာဆဲြလာလို ့ကိုမရေသးဘူး...:))

ဟိုး...လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၂ဝေက်ာ္ ၃ဝနီးပါး ကေပါ့..ဘယ္လိုေျပာရပါ့...(ျဖစ္ညွစ္စဥ္းစားစမ္းမယ္ငီး)
အဲ...ေမ့ေနတာ..နဝတ ေခတ္ကေလ..။နဝတ ပတၱျမားဆိုတာၾကားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္...။
မၾကားဖူးခဲ့ရင္လည္း...မယ္ငီးဘဲ..နဲနဲအာလူးေပးရတာေပါ့...။ အဲဒီတုံးက မိုးကုတ္ကပတၱျမားအရိုင္းတတုံး (မေသြးထားေသးဘူး) အေလးခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္လို ့ေျပာတယ္...။ပုဂၢလိကပိုင္ပါ ။ေတြ ့ေတာ့ အရမ္း
ႀကီးၿပီးတန္ဖိုးလည္းမျဖတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ဟင္းဟင္း...ေမွာင္ခိုဆိုတဲ့အတိုင္းေျပာင္ေရာင္းလို ့မရေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ ့စပ္ဟပ္ၿပီးေရာင္းတာ..ျပင္သစ္ကလူနဲ ့ေစ်းတည့္ထားတယ္ဆိုလားဘဲ...။
တန္ဖိုးႀကီးေတာ့အေဝကမတည့္၊ဒီေတာ့တိုင္တာျပဳတာျဖစ္လာတယ္ေလ (ဒါကကိုယ္တို ့ႏိုင္ငံသား
က်င့္ဝတ္လားမသိဘူး..အန္မတန္မွ တိုင္တတ္ဂုံးေခ်ာတတ္တယ္...ဟီး) ဒီေတာ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက လိုက္တာေပါ့...။က်ဳိင္းမယ္မွာ အေရာင္းအဝယ္လုပ္တယ္ဆိုေတာ့ ဒီအထိကိုလိုက္လာၾကတယ္ေလ...။
ေထာက္ဆရာႀကီးေတြက အေယာက္ ၃ဝေက်ာ္ ေတာင္လာတယ္တဲ့။ ကိုယ္တို ့ဆီကေထာက္ပညာ
(အတိုေကာက္ေပါ့ရွင္ရယ္..ျပည့္စုံေအာင္ျဖည့္စြက္ဖတ္ေပါ့..ေနာ့္.. :) အင္မတန္မွေတာ္ တယ္ဆိုလား
ဇင္းမယ္တလႊားမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္သူေဌး၊ပဲြစားအိမ္အားလုံး စါရင္းရွိတယ္ တဲ့......။

တေန ့က်ေတာ့ မယ္ငီးဆိုင္ေရွ ့ယိင္းတံခါးလိပ္ကို က်လိန္းက်လိန္း နဲ ့မတင္ေနတာ ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန လူ၂ေယာက္၊တေယာက္ကေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန ကင္မရာနဲ ့ခ်ိန္ထားတယ္။ တေယာက္က စက္ကိုႏိုးထားတယ္။ၿပီး...ကလစ္ကလစ္နဲ ့ဓါတ္ပုံေတြေျမာက္မ်ားစြာ ရုိက္ယူျခင္းခံရတယ္။ရင္ခုန္လိုက္တာ။
ေနာက္ ဝူးကနဲေမာင္းၿပီးထြက္ေျပးသြားတယ္။ ညေနၾကေတာ့ အိမ္ေရွ ့ကိုေဘးဝင္းတံခါးကေနထြက္ၿပီး လမ္းေလ်ာက္တာလည္း၊ ဓါတ္ပုံရုိက္ၿပီးထြက္ေျပးသြားၾကတယ္...။အရမ္းအံၾသလို ့...။ဘာမွန္းလည္းမသိ။
အဟီး..အရြယ္ေလးကလည္းရွိေနေသးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို..အလဲ့..တယ္ဟုတ္ပါလား...ငါ့ကိုမင္းသမီး
အျဖစ္အတင္းလာေခၚရင္ဘယ္လိုျငင္းရပါ့...ဆိုၿပီး..နဲနဲေတာင္စိတ္ကူးယဥ္ေနမိေသးတယ္... :)))
ဒါနဲ ့Mအမ ကိုေျပာၿပီးစုံးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဂလိုဂလိုဇာတ္လမ္းေတြ ရွိတယ္တဲ့...။ျပန္မိသြားတယ္လို ့ ၾကားတယ္။ အဲဒီေက်ာက္ကိုအခု ရန္ကုန္ကမာၻေအးေက်ာက္မ်က္ျပခန္းမွာထား တယ္တဲ့။အားလုံးမိသြားမွ ထိုင္းကရဲေတြ တို ့ေရႊျပည္သားမ်ား က်ဳးေက်ာ္ဝင္ေရာက္စစ္ဆင္ေရးဆင္ႏဲြသြားတာသိရေတာ္မွဳပါသတဲ့..။
ေတာ္ပါတယ္ဆို ..ေရႊႏိုင္ငံသားေတြပါေနာ္...။

ထိုင္းညေက်ာင္းမွာလည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလို ့အလုပ္လုပ္ရင္းေက်ာင္းတက္တဲ့ သူတို ့ထိုင္းေတြက နဲနဲ...၊
ကိုယ္တို ့ေရႊႏိုင္ငံသားေတြက ေဖာခ်င္းေသာခ်င္းေပါ့..။ကရင္အုပ္စုေတြက နံပါတ္တစ္...ေတာ္လွန္ေရး၊
မ်ဳိးဆက္ေတြ က်မေတာင္အဲ့ေခတ္က သူတို ့လူႀကီးသားသမီး၊ေတြနဲ ့အတူတူတတန္းထဲေက်ာင္း
တက္ခဲ့ေသးတယ္...။နံပါတ္တစ္လူႀကီးရဲ ့သမီးေတြဆိုရုိးရုိးေအးေအးေလးရယ္...။ေနာက္..တျခားလူမ်ဳိး
ေတြလည္းအမ်ားႀကီးဘဲ...။(အဲဒီတုံးက ေက်ာင္းသားအုပ္စုဆိုတာဝင္လာခါစ..ေနမွာ၊သိပ္မေတြ ့ရေသးဘူး)
မႏၱလးက ေက်ာက္သူေဌးတရုတ္ေတြရဲ ့အဆက္လည္းရွိတယ္..ပိုက္ပိုက္ကေပါေတာ့..ေဆာင့္ၾကြားၾကြားဗ်၊
အဲကတဲကစၿပီးက်မေတြ ့ရတာက ျမန္မာျပည္ကေန ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိးနဲ ့လာၾကသလဲ..ဆိုတဲ ့အေပၚမွာ..
လူတန္းစားခဲြျခားတာေလ...ဟင္းဟင္း...မယုံမရွိနဲ ့။က်မတို ့ႏိုင္ငံသားေတြက နံပါတ္တစ္ဘဲ...။
ဘာနဲ ့လာလဲ...ဒီလို အရင္ေမးတာ...။TG နဲ ့လာတယ္ေလ..လို ့ေျဖရင္ တမ်ဳိးတဲ့..။ေတာင္ေက်ာ္ေတြပါကြာ ဆိုရင္ နဲနဲတဆင့္နိမ့္သြားတဲ့သေဘာေပါ့..။ ဟား..ကိုယ္လား..ကိုယ္လည္း Tေတာင္ Gေက်ာ္ ဆိုေတာ့...၊
TG လို ့ေျဖတာေပါ့... :D  ခုဒီအေမရိကားမွာလည္း ဒီလိုဘဲ ဘာနဲ ့လာလဲ စစ္ေျပးဒုကၡသည္နဲ ့လား ခုန္ေနတာလား ေက်ာင္းသားနဲ ့လား...ဘလားဘလား..အေတာ္ရွည္တဲ ့ ေရႊေတြ...မယ္ငီးက 
စကားဝဲေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းက မွတ္လို ့တဲ့...ေရွာင္ၾကပါတယ္..(တကယ့္ကိုယ္ေတြ ့ပါ) အူတက္ေအာင္ရီရတယ္...သနားစရာ ..ေမးခ်င္ပါတယ္..စစ္ေျပးဒုကၡသည္ဆိုရင္ေကာ ဘာျဖစ္လဲ ပုခုံး၂ဖက္ၾကားမွာဦးေခါင္းေပါက္တဲ့လူ..ခင္ဗ်ားတို ့နဲ ့အတူတူဘဲဟာ...ဘာႏွိမ္စရာရွိလည္းေနာ့္..။

ေက်ာင္းထဲအတန္းထဲမွာ သူတို ့ေတြ(ကိုယ္တို ့ေရႊေတြေပါ့ရွင္)အုပ္စု ခဲြေတြအမ်ားႀကီး..ဘာညာအုပ္စု ဟုိအုပ္စု ဒီအုပ္စုနဲ ့အရမ္းမိုက္တယ္..။ဗမာစကားတေယာက္မွမေျပာၾကဘူး...။ထိုင္းလိုဘဲေျပာၾကတယ္...။
မယ္ငီးတေယာက္ ဗမာလိုေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုေနလို ့ သူတို ့ထဲက က်မကိုလက္ေလးတို ့ ၿပီးတိုးတိုးေလး
ေျပာတယ္။နင္ရွမ္းဆိုရင္ ထိုင္းလိုပိုတတ္မွေပါ့တဲ ့၊ထိုင္းလိုဘဲေျပာပါလားတဲ့...။

အတန္းထဲမွာစားေမးပဲြစစ္ရင္လည္း ကိုယ္တို ့ေရႊျပည္သားေတြဘဲေပါ့..နံပါတ္တစ္..ဘယ့္ႏွယ္..၁+၁=၂
ဆိုတဲ့မူလတန္းပညာေလးေတာ့ အေတြ ့အႀကဳံေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ေရႊေရႊတသိုက္ အတြက္ေတာ့ ...
ရီတာေပါ့ေနာ့္...အဟီးဘဲြ ့ရမယ္ငီးေတာ့ နံပါတ္ ၂ ခ်ိတ္တယ္။ဘာျဖစ္လည္းဆိုေတာ့ ၁ မမကေနလာတာ ၁၅ ႏွစ္ရွိၿပီတဲ့..ရွမ္းတရုတ္တဲ့..ထိုင္ဝမ္သြားမလို ့လုပ္ေနတာတဲ့....။အဲဒီတုံးကဆို ျမန္မာႏိုင္ငံကလာတဲ့လူ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဂ်ပန္သြားဖို ့ထိုင္ဝမ္သြားဖို ့ဟိုႏိုင္ငံသြားမလို ့..ဆိုတာေတြခ်ည္းပါဘဲ..ဒါေပမဲ့ သူတို ့အားလုံး ထိုင္းမွာေသာင္သင္ေနထိုင္ၾကၿပီး တေယာက္ပတ္စ္ပို ့တေယာက္ခိုးဖို ့ေခ်ာင္းေနၾကတဲ့ေခတ္
ေပါ့..ျမန္မာပတ္စ္ပို ့အရမ္း ေပ်ာက္တတ္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့..ကိုယ္တို ့ကေတာ့ ပတ္စ္ပို ့ဆိုတာ ဘယ္လိုႀကီး မွန္းေတာင္မျမင္ဖူးေသးဘူး...:) အဟဲ..သူမ်ားေျပာဆိုသံၾကားဒါေတြ...ျပန္ေျပာျပတာေပါ့ရွင္..

ကဲ....ေရးဆိုေတာ့လည္း...ေရးၿပီ....တေန ့နဲနဲစီႀကဲပါရေစ...။
ေရႊျပည္ႀကီးကလူေတြအေၾကာင္း မယ္ငီးအေၾကာင္း ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ
သည္ကမာၻ.....ေပါက္ကရရွစ္ဆယ္ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ရပါတယ္...။
သိပ္ရွည္ေနရင္လည္း မိတ္ေဆြမ်ားအေညာင္းမိကုန္မွာစိုးလို ့ပါ...^_^

အားလုံးဘဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစရွင္~~~~
မီးမီး