ကမ္းနားကသစ္ပင္မ်ား....

မဂၤလာပါရွင္~~~
သူတို႔ကိုေတြ႔ကတဲက စိတ္ထဲမွာတမ်ဴ ိးဘဲ..အမည္မေဖာ္တတ္တဲ့ခံစားခ်က္တခုရွိခဲ့ဘူးတယ္။ အရမ္းခင္
တယ္ဆိုရင္လည္းေမးခြန္းေတြေမးခဲ့ခ်င္ပါတယ္..။ သူတို႔မိသားစုက တကယ္ဆိုရင္သနားစရာေကာင္းပါ တယ္။ အထူးသျဖင့္သူတို႔ ညီအကို ၄ေယာက္ဘဝကရင္နင့္စရာပါဘဲ အႀကီးဆုံးကခုဆို ၃၄ ႏွစ္ေလာက္ 
ရွိေရာ့ေပါ့။အငယ္ဆုံးေလးက ၂၈ ႏွစ္ရွိေလာက္ၿပီ။ ေရႊးခ်ယ္ၿပီး ေမြးဖြားခြင့္သာရၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုဘဝမွာ
လာၿပီးသေႏၶတည္ခ်င္ၾကမွာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ အေဖအရင္းအေခါက္ေခါက္ႀကီးကိုက က်ဥ္ထားတာ
ေလ။ ငါ့ေျမကိုမနင္းရ အိမ္ကိုမလာရ ငါ့နံမည္မသုံးရ ..ေအာ္..အမိန္႔အာဏာေတြထုတ္လို႔..။

ဘယ့္ႏွယ္..ရွင္တို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ေလးေတြလူျဖစ္လာရတာေလ..။ မိဘျခင္း ျပသာနာျဖစ္တာနဲ႔ ခေလးေတြ အားလုံးေပၚပုံခ်ခ်င္ေနၾကတာ။ သူတို႔ေတြကိုေမြးဖြားတုံးကလည္းသိုသုိသိပ္သိပ္နဲ႔တဲ့သားခ်ည္းဘဲ၄ ေယာက္
ရလာမွ အေဖ့ဖက္ကလူေတြ လူပ္ရွားလာၾကတာတဲ့..။ ၅ေယာက္ေျမာက္သား ဆိုရင္ေတာ့ ၁ဝဝ % ေရႊ နန္းေတာ္ထဲကိုေရႊေဝၚနဲ႔ပင့္ပါ့မယ္ ဆိုတာေတြျဖစ္လာၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ေနာက္ဆုံးတေယာက္ ကိုယ္ ဝန္နဲ႔ တြက္ဟယ္ခ်က္ဟယ္လုပ္ေတာ့ (ယုံလား ကိုယ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးက ေဗဒင္ဆရာေတြနဲ႔ တြက္ခ်က္တာ တဲ့) မိန္းခေလးေမြးမယ္ အေမ့အနာဂါတ္ကိုဖ်က္မဲ့သမီး လို႔ဆိုသတဲ့။ အဲဒီေမြးလာတဲ့သမီးကို အေမက
မခ်စ္ဘူးတဲ့။ 

သူတို႔ရဲ႔မိဘေတြက ကိုယ္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ၊ေၾကးထည္၊ တျခားေရွးေဟာင္းပစၥည္း
အေရာင္းဆိုင္တို႔ရဲ႔ ပိုင္ရွင္သူေ႒းမညီအမ ၃ေယာက္နဲ႔ အထူးခင္မင္ရင္းႏွီးၾကတာကိုး..။ေကာင္ေလး
ေတြအေဖက အၿမဲဆိုင္ကိုဝင္ထြက္သြားလာေနေတာ့ တၿမိဳ႔လုံးကရဲေတြလည္းသိၾကတယ္။ အဲ့ ေခတ္က
ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လမ္းသလားၿပီး ေမာ္ေတာ္ပီကယ္နဲ႔တိုးခဲ့ရင္ေတာင္ ဆိုင္နံမည္ေျပာ လိုက္တာနဲ႔
တန္းၿပီးလႊတ္ေပးတာေနာ္..။ တႏွစ္တေခါက္အၿမဲလာတတ္ၾကတယ္။ တခါတေလလည္း ၂ေခါက္ေလာက္
လာလည္တတ္ၾကတယ္။ သႀကၤန္တခါလာဖူးတယ္။ သူမ်ားေတြတရုန္းရုန္းနဲ႔ ဆိုင္ေရွ႔ေရပက္ ကစားေန ၾကတာေလ မယ္ငီးေတာ့ စာတအုပ္နဲ႔ ေခ်ာင္ကုတ္ေနတတ္လို႔ သူတို႔ေလးေတြသတိထားမိတာလားမသိဘူး
ဧည့္သည္ေတြလာလို႔ေစ်းေရာင္းရင္ ေကာင္ေလးေတြလည္း အရမ္းေရာင္းခ်င္ၾကတာကိုး..အနားလာၿပီးကူ
ေရာင္းေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ စကားေလးဘာေလးေျပာဖူးခဲ့တာပါ။ ကိုယ္တုိ႔က ဗမာျပည္ကေနလာတာေရာ စကား
မပီတာေရာ ေနာက္တခုက ရီစရာေတာ့အေကာင္းသားဘဲ..။ 

တခါကေပါ့ သူေ႒းမ နံပါတ္ ၂ တေယာက္သူ႔နဲ႔က ေကာင္ေလးမိဘေတြပိုခင္ၾကတယ္ေလ။ သူ႔အလုပ္စား ပဲြနားမွာ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြထားတဲ့ ေနရာမွာေပါ့ ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္ကို ေစ်းေရာင္းေနတာ ဖုံးကထျမည္ပါေရာ။ ဧည့္သည္ကသိပ္ၿပီးဝယ္ခ်င္ေနတဲ့ပုံစံမေပါက္တာေၾကာင့္ သူက မယ္ငီးကိုဖုံးကိုင္ ခိုင္းပါတယ္။ ဒီကလည္း အူေၾကာင္က်ားေလ..ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ မဂၤလာပါရွင္ ဘယ္ကေနဖုံးဆက္လို႔ ဘယ္သူ နဲ႔ေတြ႔ခ်င္ပါသလဲရွင္ ဘယ္လိုအကူအညီေပးရပါမလဲရွင္...ဒီလိုအဓိပၸါယ္ေပါက္တဲ့ စကားလုံးလွလွေလးေတြ ကို ထိုင္းဖုံးေတြထဲမွာေျပာဆိုတာၾကားဖူးၾကတယ္မူတ္လား..မယ္ငီးတို႔လည္း မူတ္ရေတာ့တာေပါ့ အနား မွာက ထိုင္ၿပီးနားစြင့္ေနေသာပုဂိၢဳလ္ရွိသကိုးဗ်ဴ ိ႔..။ ဒါနဲ႔ဟိုကလည္း ဒီလိုအရွည္ႀကီးေျပာၿပီးဆိုကတည္းက အသံေနအသံထားနားေထာင္ၿပီး သိပ္မစံြမွန္းသိတယ္နဲ႔တူတယ္။ သူ႔နံမည္က "အိုက့္ခမ္း " က်ဴ ိင္းမယ္က လူေတြေယာက္က်ားေလးေတြကို ေခၚရင္ အိုက့္ အိုက့္ နဲ႔..ရွမ္းနဲ႔တူတယ္ေလ..။ ဘယ္ေနရာကေနဆက္ပါ သလဲလို႔ ၂ခါေမးရတယ္။ အသံကေတာ့ တကယ္ေကာင္းတာ ႏူးညံတဲ့အသံလို ႔ေျပာရမယ္..ေအာ္..တဖက္ လူရဲ႔ စကားေျပာသံေပါ့..။ ၿပီးေတာ့ တိုးတိုးေလး။ နန္းေတာ္ကို ထိုင္းလို ဝွမ္း(ဟ္) လို႔ အသံထြက္တယ္။ သူ ပထမတခါေျပာတာမၾကားလို႔၊ေနာက္ၿပီး သူတို႔လူေတြဆိုရင္ေတာ့ ေအာ္တိုငုတ္တုတ္နားလည္ေပမဲ့ ကိုယ္ တို႔ေတာသားက ဘာသိမွာ တုံးဗ်..။သူကေျပာပါတယ္..။ဒီကနားကလည္းခပ္ထိုင္းထိုင္း..။ ထပ္ခါ ထပ္ခါ
ေမးေတာ့ ရႊာကဆက္ပါတယ္လို႔ေျပာေပးပါတဲ့...။ ဟင္း..ကိုယ္လည္း တူေထးမႀကီးကို ဒီသတင္း နားေတာ္ သြင္းရတာေပါ့.."အိုက္ခမ္းဆိုတဲ့ေယာက္က်ားတေယာက္( ရႊာနံမည္ကေတာ့ သူတို႔ေရႊနန္းေတာ္ နာမည္နဲ႔ ၿပီး ) ရႊာက"လို႔ေျပာလိုက္တယ္..အဲကတည္းက တူေထးမ မ်က္ခြက္ႀကီးစပ္ၿဖီးၿဖီးျဖစ္ေနတာ)...
ဟြန္႔  ... @_@

ေနာက္ေတာ့ သူတို႔အားလုံးရဲ႔ ျပက္လုံးတခုျဖစ္သြားတာေပါ့..ေနာက္သူတို႔အလည္လာေတာ့ ကားရပ္ၿပီး အေပၚတက္လာတာနဲ႔ တန္းေမးတယ္..ဘယ္တေယာက္လည္းတဲ့..ၿပီး မယ္ငီးလက္ညိဳးထိုးၿပၿပီး ၿပဳံးစိစိနဲ႔
ေလ..။ ကဲပါေလ...ဆက္ရေအာင္..ေကာင္ေလးေတြနာမည္အရင္းကိုေတာ့ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး ...
ခုေတာ့လည္း နံမည္ေျပာင္းရတယ္လို႔ေျပာတယ္။ Last name ဆိုတဲ့အမ်ဴ ိးနံမည္ သူတို႔အေဖကသူ႔ေနာက္
ဆုံးနံမည္သုံးခြင့္မၿပဳဘူးတဲ့..။ အဲဒီတုံးက သူတို႔ေက်ာင္းတက္တာ အဂၤလန္မွာ။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး
အေမရိကားေရာက္လာလည္းမသိဘူး။ အခုနယူးေယာက္မွာရွိတယ္လို႔ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေျပာ
ျပတယ္။ သူတို႔အိမ္နာမည္ေလးေတြက " အ " အကၡရာေတြနဲ႔ဘဲ.. ေကာင္ေလးေတြဆိုေတာ့ လက္က အၿငိမ္မေနတတ္ၾကဘူး..ဒုတိယတေယာက္က အေဖမ်က္ခြက္နဲ႔စြတ္ခၽြတ္တူတယ္။ သူတို႔ကိုလိုက္ေစာင့္
ေရွာက္တဲ့ရဲေတြရဲ႔ လက္ထိပ္ကိုယူေဆာ့ၿပီး သူ႔လက္သူခတ္ကစားတာ ေသာ့နဲ႔ဘယ္လိုမွျပန္ဖြင့္မရဘူး။
က်မေရွ႔မွာဘဲ သူနဲနဲလန္႔သြားတယ္ က်မတို႔လူပ္လူပ္ရွားရွားျဖစ္ေနအခါမွ ရဲေတြ ေျပးလႊားၿပီးလာၾကည့္
ေတာ့ အားလုံးရူပ္ကုန္ၾကတာေပါ့...နာရီဝက္ေလာက္ေတာင္ၾကာတယ္...။ ေနာက္မွ ျပန္ဖြင့္လို႔ရသြားတာ။
တိုက္ဆိုင္မူ႔လို႔ဘဲေခၚရမလားမသိဘူး။ တလအတြင္းမွာဘဲ သူတို႔အေရးအခင္းေတြျဖစ္ၿပီး ျပည္ပကေန
ခုထိမျပန္လာရေတာ့ဘူးေလ..။ သူတို႔အေဖက ျပန္ေခၚတယ္တဲ့အေမမပါဘဲနဲ႔ ျပန္လာရင္ရတယ္လို႔ေျပာ
တယ္။ သူတို႔ညီမေလးကေတာ့ အစကတည္းကျပန္ပို႔ထားလိုက္ၿပီေလ..။ ဒီအေမဘဲ ေကၽြးေမႊးျပဳစုႀကီးျပင္း
လာတာကို ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီအေမကိုထားခဲ့ရမယ္ဆိုတာ ဘယ္..ခံစားတတ္တဲ့လူသားမွန္သမွ်ေတာ့ အေမ့ကို
ဘဲေရႊးမွာေပါ့ေနာ္...။ သူတို႔ အဂၤလန္ကေန ယူအက္စ္ကို ေျပာင္းလာၿပီး ေတာ္ေတာ္ရုန္းကန္လူပ္ရွားၾကရ
တယ္ေျပာပါတယ္။ တတိယခေလးေလးက အခုဆရာဝန္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီတေယာက္နဲ႔
သူခေလးဘဝတုံးက စကားခဏခဏေျပာျဖစ္တယ္။ YouTube ကေနဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ သူတို႔ေတြကိုျပန္
ေတြ႔မိေတာ့လည္း အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာင္းသတိရမိတာပါ....။ သူတို႔ ဘဝေတြတင္မကဘူးေလ
ကိုယ္တို႔သူေ႒းမ နံပါတ္(၂)ေတာင္ အဖမ္းခံရၿပီး ေနမေကာင္းလို႔ အခ်ဴ ပ္ကေနေဆးရုံအလာ ေဆးရုံဝမွာ
ဘဲလုပ္ႀကံခံလိုက္ရတယ္တဲ့...။

 

ဒါေၾကာင့္...ေရေခ်ာင္း ျမစ္ေခ်ာင္း ကမ္းနေဘးနားကသစ္ပင္ေတြဟာ အခ်ိန္မေရႊး ေရတိုက္စားျခင္းခံရတတ္ တယ္လို႔ေျပာ ၾကတာေပါ့ေနာ္..။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး
PS..
သူတို႔ဗီဒီယိုကလစ္ေလးက အိမ္ကိုသတိရတဲ့သီခ်င္းေလးနဲ႔ အရင္ကဓါတ္ပုံေတြစုထားတာ တကယ္
သနားစရာ စိတ္ထိခိုက္စရာေလးပါဘဲ...( ေအာ္.. လင့္ေတာ့ မေပးေတာ့ပါဘူး..ၾကည့္ခ်င္လို႔ရွာေဖြရင္ လည္းလြယ္ပါတယ္ေလ တခါတေလမွာ အျပင္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြက စိတ္ကူးယဥ္ဝတၱဳဇတ္လမ္းေတြ ထက္ ပိုၿပီးရင္နင့္စရာေကာင္းလွပါတယ္ေလ..ဒီအထဲမွာပါတဲ့ လူသားေတြကိုခန္႔မွန္းရလြယ္ပါလိမ့္မယ္
က်မတို႔အိမ္နီးနားခ်င္း ဘုရင့္ႏိုင္ငံတခုကပါ)