မဆုံးေသာလမ္းခရီးမွႀကဳံေတြ႔တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား

မဂၤလာပါရွင္~~~
က်မတို႔လူမွန္းသိတတ္စကတဲက သြားလိုက္ရတဲ့ ခရီးလမ္း၊ဆုံးကိုမဆုံးႏိုင္ပါဘူးရွင္။ အသက္ဝိဥာဥ္ဆုံးသြား
ေတာင္မွ ဆက္သြားေနရေသးတယ္လို႔ ယုံၾကည္တဲ့ လူေတြေလ။ လမ္းမွာသြားရင္း ႀကဳံဆုံခဲ့သမွ် ေျပာျပရင္
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္တူႏိုင္မလဲေနာ့္..။ ဒီေတာ့ မယ္ငီးႀကဳံခဲ့တာေတြ မိတ္ေဆြမ်ားသိေအာင္ေျပာ
ျပရင္းနဲ႔ ဒီဘေလာ့ေလး အသက္ဆက္လိုက္အုံးမယ္ေလ..။

၁ဝ တန္းေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေျပာင္းတာ ၃ခါ၊ ၃ၿမိဳ႔ေပါ့ေလ..ေကာလိပ္က ၁ခု၊ တကၠသိုလ္က ၁ ေနရာ၊
ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ တႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတယ္။ ဒါေတာင္မယ္ငီးကသာမာန္ မိသားစု
ဝန္ထမ္းမဟုတ္လည္း ဘဝေပးအေျခအေနအရ ေျပာင္းေရႊ႔ရတာေပါ့။ဝန္ထမ္းသား သမီးေတြဆိုပိုဆိုးတယ္။ တခ်ိန္လုံးေျပာင္းေနရတာ။ တခုေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။ အေတြ႔အႀကဳံပိုမ်ားလာတယ္။ 

ေဟာ..ခုအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ gathering ေတြ၊ ဆရာပူေဇာ္ပဲြ၊ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ မိတ္ဆုံပဲြ ဘာပြဲညာ
ပဲြ၊ အဓိကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ ျပန္ေတြ႔ၾကရင္း တစုတေဝးထဲ အမွတ္တရေလးေတြျပန္ေျပာၾက
ငယ္ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္လည္ရင္ခုံၾကဖုိ႔ ေက်ာင္းေပါင္းစုံ ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္ ဘာသာရပ္အလိုက္ 
က်င္းပလာၾကတာ၊ အရမ္းႀကီးေခတ္စားလာတယ္။မယ္ငီးသူငယ္တန္းကေန ၅တန္းအထိတက္ဖူးတဲ့ နယ္
ကအလယ္တန္းေက်ာင္းေတာင္ ပထမအႀကိမ္ က်င္းပၾကတာတဲ့။ ကိုယ္တို႔ေတာင္ ၅ဝေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ ဆရာ ဆရာမေတြလည္း အေတာ္အသက္ႀကီးကုန္ၿပီေပါ့။ တခ်ဳိ႔လည္း ဆုံးပါးသြားၾကပါၿပီ။ သူတို႔ုတင္ထားတဲ့
ဓါတ္ပုံထဲ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းတေယာက္မွမေတြ႔မိဘူး။ ေျပာမဲ႔သာေျပာရတာ ရင္နာစရာ တခုကကိုယ္က
သာမွတ္မိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ္႔ကိုမမွတ္မိၾကဘူးတဲ့။ သူမ်ားေျပာေျပာေနၾကတဲ့ ေခြးခ်ီေတာင္
မွတ္မိတယ္ဆိုတဲ့ေၾကာင္ခ်ီးရုပ္ကိုေနာ္..အဟဲ...ထားပါေလ...။ အားလုံးက အရြယ္ေကာင္း တဲ့ ၃ဝ ပတ္ဝန္း က်င္ေလးေတြဘဲေတြ႔မိတယ္။ ေျပာမဲ့သာေျပာရတာ ဆရာဆရာမဆိုတာလည္း ကိုယ္တို႔ေန တုံးကသူတို႔
ေတြက ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ၊ သူတို႔နံမည္ မယ္ငီးေျပာလိုက္ေတာ့လည္း တလဲြ....😁 ေစ်းသြားရင္း ျပန္
ေတြ႔ေတာ့ သူတို႔က ေျမးတဲြေလာင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုမမွတ္မိ..။ က်ဳိင္းတုံမွာ ၁၆ ႏွစ္ဆို အိမ္ေထာင္က်ၿပီေလ..။
ကိုယ္ကေတာ့ အေသမွတ္မိတာ...။ ေအာ္..သူ႔ေျမးေတြနဲ႔ သူေပ်ာ္ေနတာ..ေပ်ာ္ပါေစသူငယ္ခ်င္းေရ..။ ထိုင္
ဝမ္ကျပန္ေတြ႔တဲ့ ေလယာဥ္မယ္သူငယ္ခ်င္းကပိုဆိုးတယ္။ ၃၆ ႏွစ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ သူကဘာမွမ မွတ္မိ။ က်ဳိင္းတုံစားစရာကလဲြလို႔ သူ႔ေခါင္းထဲဘာမွမရွိေတာ့ဘူးတဲ့..။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းတတန္းထဲေက်ာင္းတက္ခဲ့ၿပီး အတူတူ လမ္းေဘးေျပးလႊား ကစား ခဲ့ၾကေပမဲ့  ကိုယ္ကအပ်ဳိေပါက္စ ဘဝမေရာက္ခင္ေတာင္ႀကီးေျပာင္းေတာ့ ပိတ္ရက္ျပန္ရင္ေတာင္ သူ႔ကို စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အဟီး..အပ်ဳိျဖစ္ၿပီး ေသြးႀကီးသြားတာေလ..ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္လုပ္ေနတုံး
ကလည္း သူ႔ကိုတျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တရုံးရုံးျမင္ေနခဲ့တာဘဲ။ ခု..ျပန္ေတာ့ အိမ္ကိုလာႏူတ္ဆက္တယ္။
လူကပုံစံလုံးဝေျပာင္းသြားတာဘဲ။ ဝဝေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ အိုး..သူေလးက မိုင္းလားဖက္မွာ ဗိုလ္မူးႀကီးအဆင့္တဲ့။ ဗမာစစ္တပ္က မဟုတ္ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္း ကေပါ့..။ သူ႔ဆီလာလည္ပါအုံးလို႔ဖိတ္ေခၚ ပါတယ္။ အေျခအေနေပးရင္ သြားခ်င္တာ...။ အျပတ္ဓါတ္ပုံေတြ
ရိုက္ အင္တာေတြဗ်ဳးၿပီး အားပါးတရလာေျပာျပခ်င္တာေပါ့..။😎

ေတာင္ႀကီး အထက ၁ ကေတာ့နံမည္ႀကီးေက်ာင္း။ ျမန္မာျပည္က ရန္ပုံေငြအေတာင့္ဆုံး ဆရာပူေဇာ္ပဲြ လုပ္တဲ့ေက်ာင္း...တဲ့။ က်င္းပလာတာလည္း သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္တဲ့။ အစပိုင္းႏွစ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသား
ေဟာင္းေတြဆီ အလွဳလိုက္ခံတယ္။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြကလည္း နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ထိပ္ပိုင္း
ေအာင္ျမင္ေနတာေတြရွိေတာ့ ထည္႔တာမ်ားအားက်စရာ သိန္း၁ဝဝ သိန္း၅ဝ ဒီလိုထည္႔ၾကတယ္တဲ့၊ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေဟာင္းက ၂ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္ဆိုဘဲ။ ေတာင္ႀကီးကနံမည္ႀကီးသူေ႒းေတြ အဆိုေတာ္ေတြထြက္တဲ့
ထ ၁ ေပါ့..။ အဲ့ထဲေရာက္ၿပီး ရွာမွ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေတြ႔တယ္။ ၁ဝ ေယာက္ထက္မပိုပါဘူး။ နံမည္ေတြ႔
ရင္စာပို႔လိုက္ မယ္ငီးကိုယ္႔ကိုယ္ကိုျပန္မိတ္ဆက္လိုက္နဲ႔၊ လုံးခ်ာလိုက္ေနတာ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ မွတ္မိ
တာလည္းရွိ မမွတ္မိၾကတာလည္းရွိေပါ့...။ တခ်ဳိ႔လည္း အေျခအေနတခုမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ေအာက္ငုံ ၾကည္႔ရင္ လည္ပင္းနာလို႔ မၾကည္႔ခ်င္တာလားမသိ...အဟိ...စလာၿပီ..မဟုတ္တာေတြေျပာဖို႔😝
တေန႔ကဘဲ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းထဲကတေယာက္နဲ႔ျပန္ေတြ႔တယ္။ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သားေတာင္ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီတဲ့..။ ေက်နပ္ပါၿပီေလ..။ ကဲ..ဒီနွစ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးဘဲ...ဆက္ၿပီးအတင္းမရွာေတာ့ဘူး။

ေတာင္ႀကီးအတိတ္ကို သာသာေလး ေခါက္ထားလိုက္အုံးမွ...မေခါက္ခင္ျပန္တမ္းတ ၾကည္႔အုံးမယ္ေလ..။ ၄ႏွစ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းဆုိေတာ့လည္းသူငယ္ခ်င္းမနဲပါဘူး။ အကို၂ေယာက္ကိုလည္း အရမ္းသတိရေနမိ တယ္...။စက္ဘီးေသးေသးေလး နင္းၿပီးေဘးက အကို၂ေယာက္ကတစီး (အသြားတေယာက္ နင္းရင္
အျပန္တေယာက္ကနင္းရတယ္) ဒီလိုသြားရတာ။ ေက်ာင္းအထိစီးသြားဖူးတယ္။ ေကာင္ေလးေတြကမယ္ငီး စက္ဘီးကို ေလေလွ်ာ့ထားတတ္လို႔၊ ေနာက္ပိုင္းမစီးရဲေတာ့ဘူး။ မင္းလမ္းတေလ်ာက္စက္ဘီးစီးတာ မွတ္မိ တယ္ ညေစ်းနဲ႔ေစ်းႀကီးနားအျဖတ္ ေတးသံသြင္းဆိုင္တခုက စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းအၿမဲဖြင့္တာကိုလည္း ၾကားေယာင္မိတယ္။ တရုတ္ဘုံေက်ာင္းေရွ႔က တဲလိုအဝတ္ေတြကာၿပီးေနၿပီး ေဗဒင္တြက္ေနတဲ့လူႀကီး ကေနာက္ေတာ့ နံမည္ေက်ာ္ မင္းသိခၤျဖစ္သြားေလရဲ႔...ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အကိုတို႔ေနခဲ့တဲ့ ဝန္ႀကီးလမ္းအိမ္
မွာလိုက္ေနတုံးက (မွတ္မွတ္ရရအေရးအခင္းျဖစ္တုံးကပါ) အကိုႀကီးနဲ႔ ၂ေယာက္ထဲ။ သူ႔အလုပ္က ေတာင္
ေအာက္ဆင္းၿပီးကုန္ေတြသြားထဲ့ရတယ္။ က်ဳိင္းတုံကိုသြားမဲ့ ကားေကာင္ဗြိဳင္မွာ ၿပီးမွျပန္လာရတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ တယ္။ အဲ့အခ်ိန္လည္း ေနဝင္မထြက္ရအမိန္႔ရွိေလေတာ့ အကိုျပန္မလာရင္ တညလုံး တေယာက္ထဲ မေနရဲ
ဘူးအရမ္းေၾကာက္တာ။ ျပဴတင္းေပါက္နားတေနကုန္ထိုင္ၿပီး လမ္းကိုဘဲၾကည္႔ေနရတယ္။ ကပ္ရပ္ၿခံထဲမွာ
ေန႔လည္ဆိုအသံမၾကားရေပမဲ့ ညညဆို အေသေအာ္ သီခ်င္းဆုိ တေဒါင္ဒါင္တဒင္ဒင္နဲ႔ အရမ္းမုန္းဘဲ။ ခဲနဲ႔
သြားထုဖူးတယ္။ ေနာက္အကိုေျပာျပတယ္.. ဒင္းတုိ႔လည္း နံမည္ေက်ာ္ အင္းစကူးအဆိုေတာ္ႀကီးေတြတဲ့။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ နံမည္အႀကီးဆုံးတဲ့...။ သူတို႔အင္တာဗ်ဳးမွာဖတ္ဖူးတာက အဲ့အခ်ိန္ သီခ်င္းသြင္းဖို႔
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႔ၿခံထဲမွာ ေလ့က်င္႔ေနၾကတာတဲ့..။ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္။ ငီးငီး
ေတာ့ ဘဲဒီးေဆာ္ဒီးဘဲ..အျမင္ကပ္တယ္ရွင္႔...။ တညလုံးမအိပ္ရဘူး...။ ညေပါင္းမ်ားစြာ..။😤

ၿပီးေတာ့ လသာ ၂ ေပါ့..။ ဒီမွာေတာ့ Day နဲ႔ေဘာ္ဒါဆိုၿပီး ၂ခုေတာင္ရွိတာ။ ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ၁ႏွစ္ဘဲတက္
ဖူးတာပါ။ ရန္ကုန္ကနံမည္ႀကီးေက်ာင္းတခုေပါ့..။ ကိုယ္တို႔ေခတ္ကေတာ့ ေဘာ္ဒါေဆာင္ရွိတယ္ေလ။ ဆရာ ပူေဇာ္ပဲြက်င္းပၿပီး ေနာက္ရက္ဆို ေဘာ္ဒါေဆာင္ေက်ာင္းသူေဟာင္းေတြ ေတြ႔ဆုံပဲြလုပ္ၾကတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္ စရာေကာင္းတယ္တဲ့ ။ ေဘာ္ဒါေနတုံးကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္မတည္႔တာ မေခၚတာ
ေတြရွိၾကေပမဲ့၊ ခုေတာ့ အေသခင္ၿပီး ခ်စ္ေနၾကတာ စုၿပီးခရီးေတြအတူတူထြက္ၾကနဲ႔၊ (မယ္ငီးေတာင္သူတို႔
နဲ႔ေငြေဆာင္လိုက္သြားဖူးတယ္ေလ) ရီရလြန္းလို႔ပါးစပ္ေတာင္ေညာင္းပါတယ္ဆို ။ မ်ားေသာအားျဖင့္
ပြင့္လင္းတယ္..ျဖတ္သန္းလာတဲ့ဘဝ အေၾကာင္း ေကာင္းဆုိး ၂မ်ဳိးလုံး သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကိုခ်ျပရဲ တယ္။ သားသမီးေတြလည္း ႀကီးကုန္ၿပီ တည္ၿငိမ္တဲ့ဘဝေတြေရာက္ေနၾကၿပီေလ...။ ဒီနွစ္ရေအာင္ျပန္ လာဖို႔ေခၚၾကတာ ဒီကလည္း သြားခ်င္လိုက္တာ တပိုင္းကိုေသလို႔...။ အေမရိကားအေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့လက လသာ ၂ ေက်ာင္းသူေတြ gathering လုပ္ၾကတယ္။ အသက္ ၇ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေက်ာင္းသူ
၂ေယာက္ေတာင္လာတယ္။ ျပည္နယ္အသီးသီးကသြားၾကတယ္။ မယ္ငီးေတာ့ ဓါတ္ပုံၾကည္႔ၿပီး လိုက္ေပ်ာ္
ရတာပါ။ေသခ်ာတာတခုက ေဘာ္ဒါေဆာင္ေနခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ခုထိအရမ္းခ်စ္ခင္ေနၾကတာဘဲ..။
တေယာက္အဆင္မေျပရင္ ပိုက္ဆံစုၿပီး သြားေပးကူညီၾကတာ...။💖💕💛💜💚💙

ကိုယ္တို႔က ေဒသေကာလိပ္ႀကီးဆိုတာလည္း တက္ခဲ့ရေသးတယ္ေလ..။ အင္းယားေလးက ေဒသေကာ
လိပ္(၂) ဆိုတာ အန္မတန္မွေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တာေပါ့..။ ေနရတာက ျပည္လမ္းနဲ႔ေအဒီလမ္း(ခုေတာ့ နံ
မည္ေျပာင္းသြားပါၿပီ) ထိပ္ကအျပင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္။ အေဆာင္ေက်ာင္းသူေတြ ရာဂဏန္းနီးပါးေတာင္ရွိ မလားမသိ..။ ဝင္းထဲကရွိသမွ် ေနရာအေဆာင္ေတြအားလုံး အခန္းဖဲြ႔ လူထဲ့ဘဲ။ မယ္ငီးေတာ့ အန္မတန္ ဘရုတ္က်ခဲ့တာ ျပန္စဥ္းစားရင္ တခါခါ ေအာ္ရီခ်င္တယ္။ အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းက သရက္သီးသုတ္ စား ခ်င္တာ၊ ၂ေယာက္လုံးပိုင္ဆိုင္တာက ပုဂံျပား၂ခ်ပ္နဲ႔ဇြန္း ၂ေခ်ာင္း။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကခ်က္စားၾကတာ။
လွည္းကူး ပဲခူးကေနလာတဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကပါဘဲ။ မယ္ငီး ပုဂံျပားေလးကိုင္
ၿပီးတခန္းဝင္တခန္းထြက္ သရက္သီးသုတ္စားမလို႔ သရက္သီးမေလာက္လို႔ နဲနဲေလာက္မွ်ပါလား..ဆိုၿပီး
လိုအပ္သမွ် သြားေတာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းကအခန္းထဲကေန သုပ္ဖို႔ျပင္ဆင္တာ၊ ေနာက္ေတာ့ဇလုံအျပည္႔နီး
ပါးသရက္သီးသုပ္တခြက္ရပါတယ္။ဆီဆားၾကက္သြန္ငရုပ္သီးပုဇြန္ေျခာက္..ဘာမွမရွိတဲ့သူဆိုရင္ အခ်ဳိ တည္းဖို႔ တခုခုႀကံဖန္ေတာင္စားခဲ့ဖူးပါတယ္ဆို..။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ပုဝါ၂စအသာခ်တဲ့ တိုင္းမူးကေတာ္
ေတြျဖစ္လို႔တဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာျပန္ေတြ႔ေတာ့ ရီခ်င္တာ..၂ေယာက္သားတဟားဟားေအာ္ရီေနရတယ္။😹

ေနာက္တေယာက္ေတာ့ မယ္ငီးတို႔ထက္အသက္အမ်ားႀကီးႀကီးပါတယ္။ သူ႔နံမည္ကိုလည္း အရွည္မမွတ္မိ။
မေဝ..လို႔ဘဲေခၚတာ။ မယ္ငီးတို႔ ေကာလိပ္ ပထမေက်ာင္းသူဘဝမွာ သူကေက်ာင္းၿပီးလို႔ ေက်ာင္းဆရာမ
လုပ္ေနတာ။ မဟာဆက္တက္တာမဟုတ္ဘဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း တကၠသိုလ္ဝန္းက်င္အေဆာင္မွာ ေနတယ္ ဆိုၿပီး ခင္စပ္စုက ထုံးစံစပ္စုပါတယ္။ သူနဲ႔တခန္းထဲေနတာေလ။ မေဝကေအးတယ္။ ညိဳေခ်ာေလး..။ စကား
သိပ္မေျပာဘူး။ က်မရဲ႔ေပါက္ကရေလးဆယ္စကားသံၾကားရင္ ရီေနတာ..။ ညေနညေနဆိုရင္ မယ္ငီးကို လက္တို႔ၿပီး ၿခံဝင္းထိပ္ထြက္တယ္။ ၿခံတံခါးကလည္း အခ်ိန္နဲ႔ပိတ္တာေလ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေနဝင္းႀကီးေဂါက္
ရိုက္ျပန္လာတတ္တယ္။ သူက လက္ျပလို႔။ က်မကအံၾသတာေပါ့...။ အမဘာလို႔လက္ျပတာလဲ..။ အျမင္ ကတ္စရာေကာင္းတဲ့လူႀကီးကို..ဆိုၿပီးက်မကသူ႔ကိုစိတ္ဆိုးတာ..။ ဘာမွမေျပာဘူး။ တေန႔က်ေတာ့ သူ႔ဆီ
ဧည္႔သည္လာတယ္။ အထုပ္ေလးတခုေပးသြားတယ္။ ထုံးစံမုန္႔ေလးေပါ့။ အဲ့မွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး
က်မကိုေကၽြးပါတယ္။ အသီးပါ..။ ေမႊးေနတာဘဲ..ပန္းသီးသစ္ေတာ္(ခုေတာ့အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္)၊ ကၽြတ္
ကၽြတ္ေလးနဲ႔စားလို႔လည္းေကာင္းတခါမွမစားဘူးဖူး ျမင္လည္းမျမင္ဖူးဘူး။ သူကက်မကိုအျပင္ေခၚၿပီးမွ
ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔အေဖက ဦးေနဝင္းကားေရွ႔ခန္းမွာ ထိုင္တဲ့တေယာက္တဲ့ ကားေမာင္းသမားမဟုတ္တဲ့
တေယာက္တဲ့။သက္ေတာ္ေစာင္႔လား..ဆိုေတာ့..အင္း..တဲ့။ ဒီကေတာသားလည္းသိပ္နားမလည္ပါဘူး။
ဆရာသမားက ဒီအသီးကိုသိပ္ႀကိဳက္ေတာ့ စပယ္ရွယ္ ႏ်ုိင္ငံျခားကေနဝယ္လာတာ..လို႔ေျပာပါတယ္။ သူေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္..အဖိုးႀကီးအေၾကာင္း..၁၆-၁၇ ႏွစ္မမေလး မယ္ငီး ဘယ္စိတ္ဝင္စားမလဲ..။ ေျပာ
ရင္ အင္းအင္း..သာလိုက္တယ္..ေကၽြးရင္အေသစားတာေပါ့..။ ေနာက္ပိုင္းသူလည္း သိပ္မေျပာျပေတာ့
ဘူး။ ေယာက္က်ားယူဖို႔ အေဆာင္ကေနထြက္သြားတာဘဲ။ သူ႔ေယာက္က်ားလည္း စစ္တပ္ကဘဲ..
ခုဘယ္ေရာက္ေနလဲေတာ့မသိ...။ ေတြ႔ခ်င္ပါေသးတယ္..မမေဝရယ္..သတိရတယ္..။

တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ လွည္းတန္းနားမွာေနတယ္..။ မွတ္မွတ္ရရမဂၤလာလမ္း..ဆိုလား..ဘဲ..။ အေဆာင္
ပိုင္ရွင္မွာ သမီးေခ်ာ ၄ ေယာက္ေတာင္ရွိတာ...။ သူတို႔အိမ္နားမွာ ရပ္ကြက္စာၾကည္႔တိုက္လိုလိုရွိတယ္။ အဲ့
မွာစာအုပ္ေတြဖတ္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဖတ္လည္းဆို ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္မျပန္ဘဲနဲ႔ကိုဖတ္တာ။
သူတို႔နဲ႔ေန...အျပင္ထြက္မစားဘူး..အိမ္ေရွ႔လာေရာင္းတာကို ဝယ္စားတယ္..ေလ။ အဟဲ...။ ေန႔လည္ေခါင္း
ရႊက္ေစ်းသည္တဦးက မုန္႔ဟင္းခါးေလးလာေရာင္းတယ္။ ေျမအိုးေလးနဲ႔ စကားေျပာလည္း အရမ္းဝဲတယ္။
တကယ့္ဗမာစကားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ေလ..။ သူ႔မုန္႔ဟင္းခါးေလးကေမႊးေနတာဘဲ ငရုပ္ေကာင္းမ်ားမ်ားေလးနဲ႔
ေပါ့။ တခါေတာ့ မယ္ငီးတို႔အျပင္ထြက္ၾကမလို႔ သူ႔နဲ႔ႀကဳံတာ..။ သူကမုန္႔ဟင္းခါးလို႔..အသံေလးစဲြၿပီးေအာ္ရ
တာေလ..။ မယ္ငီးကေျပာတယ္..ဒီတခါ ေအာ္ေပးမယ္ တလမ္းလုံးလိုက္သြားမယ္..ဆိုေတာ့ သူကမ ယုံဘူးေလ..သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းဝိုင္းဟားၾကတယ္..။ ဘာရမလဲ နဂိုကတည္းက ဘရုတ္က်ပါတယ္ဆို
ရွမ္းမသံနဲ႔ေဟာဒီကမုန္႔ဟင္းခါးဗ်ဳိ႔..လို႔တလမ္းလုံးလိုက္ေအာ္ေပးတယ္။ သူမ်ားေတြထြက္ၾကည္႔ၾကတယ္။ ဝယ္စားၾကတယ္..။ ဟီးဟီး..ေနာက္ေတာ့ သူကအေဆာင္ကေခၚေခၚမေခၚေခၚ..ေန႔တိုင္းဝင္ၿပီး မယ္ငီး
အတြက္မုန္႔ဟင္းခါးတခြက္အၿမဲလာေပးတယ္။ မယူဘူးေျပာလည္းမရဘူး..။ ခင္လို႔တဲ့..သူ႔ေယာက္က်ား
ကပန္းခ်ီဆရာဆိုၿပီး ပန္းခ်ီကားေတြလာေပးတယ္။ ပိုက္ဆံေပးလည္းမယူဘူး..။ ေအာ္..ခုေတာ့လႊမ္းစရာ
ေလးေပါ့ရွင္...ဘယ္ေရာက္ေနၾကလဲမသိေတာ့ဘူး..။

ဒါေတြကေက်ာင္းတက္တုံးက ႀကဳံေတြ႔ခဲ့တာေလးေတြပါ ..။ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေနာက္အမ်ားႀကီးႀကဳံခဲ့ၾကရ
ေသးတယ္..။ ေတြ႔ၾကခင္ၾက..ၿပီးကဲြသြားၾကရတာဘဲ..ေတြ႔တုံးခဏေလးဘာလို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္
နားလည္မူ႔ေတြ ၾကင္နာမူ႔နဲ႔ မခ်စ္ႏိုင္ၾကတာလဲ..ေနာ္...။ ၿပီးရင္ခရီးဆက္ၾကမဲ့သူေတြခ်ည္းဘဲ။ ေနာက္ျပန္
ဆုံဖို႔ဆိုတာ...ခဲယဥ္းပါတယ္...ကဲ...မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔လည္း ေရစက္ရွိလို႔ ခုလိုဒီေနရာမွာလာေတြ႔ၾကရတာ
ေပါ့...ေရွ႔ဆက္ၾကမဲ့ခရီးလမ္းမွာ ခ်စ္ခင္သူမ်ားနဲ႔ သာသာယာယာေျဖာင္႔ျဖဴးၾကပါေစလို႔...

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ
မီးမီး😉