ႀကဳံဖူးခဲ့တဲ့ဂ်ပန္မ်ား(၂)

မဂၤလာပါရွင္~~~
ထုံးစံအတိုင္း မယ္ငီးေတာ့ ကိုယ္ရဲ႔အေတြ႔အႀကဳံေလးေတြဘဲ အာလူးလာဖုတ္ရတာေပါ့ေလ..။ ညီမေလးတ
ေယာက္ကဂ်ပန္အေတြ႔အႀကဳံေလးဆက္ေရးပါ..ဆိုတာနဲ႔ ႀကဳံတာေလးေတြ ႀကဳံတုံးေလးေပါ့ရွင္..ကိုကိုဂ်ပု
ေလးလို႔အမည္တြင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြအေၾကာင္းတုတ္ရေအာင္.. း))))

မယ္ငီးဂ်ပန္ကို "နာရီတာ" ေလယာဥ္ကြင္း ၄-၅ ခါေလာက္ဘဲေရာက္ဖူးတာပါ။ အဟဲ..သြားဖို႔လည္းေခ်ာင္း
ေနတာဘဲ အခြင္႔ကမသာေသးဘူး..။ တေန႔ေပါ့ေနာ္..။ ဒါေပမဲ့လည္း ကိုေရႊဂ်ပန္မ်ားနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖူး၊ ႀကဳံခဲ့
ဖူးတာေတြေတာ့ အမ်ားသား။ ဇင္းမယ္(က်ဳိင္းမယ္)မွာ အလုပ္လုပ္တုံးက ဘာသာစကားတခုထက္ ပိုတတ္ ရင္ လခသတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြရွိတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ မယ္ငီးတို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ (ေျပာရရင္၆ေယာက္၊
ငီးငီးအပါအဝင္ဆို ၇ ေရာက္ေလာက္ရွိပါတယ္၊ အားလုံးက ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ ေမြးဖြား
ခဲ့ၾကတာပါ။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ အဲ့ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႔ေရာက္လာၾကတာ။ တခ်ဳိ႔ကလည္း ထိုင္း အထက္တန္းေက်ာင္းထိေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ ) ဂ်ပန္စာကို သင္ၾကမယ္ဆိုၿပီး သူတို႔ဘဲ သင္တန္းေတြသြားရွာ
ေတြ႔ေတာ့ မယ္ငီးရဲ႔ေက်ာင္းခ်ိန္ကုိေရွာင္( မယ္ငီးကထိုင္းညေက်ာင္းတက္ေနတာေလ)ၿပီး ၊ သြားတက္ဖို႔
ျဖစ္လာရတာပါ။ အႏူေတာထဲကလူေခ်ာမယ္ငီးေတာ့ ဘီရုမာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းၿပီးေပါ့။ သူတို႔ကေတာ့
ထိုင္းက စီနီယာမမႀကီးေတြေပါ့။ အန္မတန္မွ မယ္ငီးကို ဆရာလုပ္ခ်င္ၾကၿပီး၊ မယ္ငီးမပါရင္ ဘယ္မွမသြား ခ်င္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပါ။ ထိုင္းအထက္တန္းဆိုတာလည္း သိတဲ့အတိုင္း ေအဘီစီဒီက အူတူတူ
ဗမာစာလည္း မူလတန္း အလယ္တန္းက ၁ေယာက္ဘဲသင္ဖူးခဲ့တာ၊ ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ေနရာ အာဖ်ံကြီးလုပ္ဖို႔
မယ္ငီးပါမွရတာေလ...။

ကဲ...ဒါနဲ႔ဂ်ပန္စာသင္တန္းႀကီးဆိုတာ အလုပ္ကအျပန္ အလုပ္ဝတ္စုံ ခၽြတ္ပစ္ ေရ ၃ခြက္ေလာင္းခ်ဳိး တီရွပ္
ဂ်င္းေဘာင္းေဘာင္းေတြ ေကာက္စြပ္၊ သူတို႔ေမာင္းတဲ့ဆိုင္ကယ္ေနာက္တက္ခြလို႔ ေရာက္လာရတာ..။
သူတို႔က အရင္ အင္တာဗ်ဳးထားၿပီးၿပီ...မယ္ငီးအေၾကာင္းကိုလည္း ရႊန္းရႊန္းေဝေျပာထားလို႔၊ ဆရာသမား
ကလည္းၿပဳံးၿပဳံးႀကီးသေဘာက်လို႔ ၾကည္႔ေနေလရဲ႔...။ အရင္ဆုံး ကိုယ့္ဖာသာကိုေျပာဆိုမိတ္ဆက္ၾကရ တာေပါ့။ ဆရာက လူပ်ဳိေလး အရပ္ျမင့္ျမင့္ပုလင္းဖင္ေလး ၂ျခမ္းကမ်က္စိေရွ႔ကာလို႔..အဟဲ..မ်က္မွန္ထူ တာေျပာတာဗ်ဳိ႔...။ မီးမီး..ဆိုတဲ့နံမည္ဂ်ပန္လိုလည္းေပါင္းျပတာ..လြယ္တာမွ ဌက္ေပ်ာသီးခြာရတဲ့အတိုင္း၊
အအိအုေအအို႔..ေတြကစလို႔...ဖတ္ရသင္ရတာေပါ့။ သူတို႔ဂ်ပန္အုပ္စုက ဘာသာေရးနဲ႔ထိုင္းေရာက္လာ
တာ။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ ခရစ္ယာန္မဟုတ္၊ ေနကိုကိုးကြယ္တာတဲ့။ ထားပါေလ..ဆရာသမားႀကီး ရွင္းျပ
ေနလည္း စိတ္မွမဝင္စားတာနားမလည္ဘူးေပါ့...။ သူတို႔ဆရာသမားေတြနဲ႔ က်က်နနေဟာ္တယ္တခုမွာ အေကၽြးအေမြး ဧည္႔ခံႀကိဳဆိုတာ က်မတို႔ အုပ္စုက ဂ်ပန္စာကို အရမ္းစိတ္ဝင္စားၾကတယ္ဆိုၿပီး၊ မမတသိုက္
ရႊီးထားတာ...ေလ။ တကယ္ဆိုလခတိုးေအာင္ ဘာသာစကားေနာက္ထပ္တခုတတ္တယ္ဆိုၿပီး သူေ႒းမကို
ေျပာခ်င္လို႔၊ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ...ဆရာတပည္႔ ဆက္ဆံေရးက ေခ်ာမြတ္ေနတာ။ ေနာက္ၿပီး က်မတို႔အုပ္စု
ျမန္မာႏိုင္ငံကဆိုတာလည္း သူတို႔စိတ္ဝင္စားတာပါပါတယ္။    ဘယ္မွာေမြးလည္းေမးရင္ ျပန္ေျဖဖို႔ အေရး တေယာက္တေပါက္ နဲ႔ျငင္းၾကခုန္ၾကတာက တနာရီေလာက္၊ ကခ်င္ ကရင္ တရုတ္ ကုလား နဲ႔ရွမ္းမမယ္ငီး၊
သူတို႔ေတြက ျမန္မာျပည္ကဆိုတာလုံးဝမေျပာခ်င္ၾကဘူး။ ကိုယ္ကလည္း လိမ္ရင္ တခါေမးတမ်ဳိးေျဖနဲ႔ ဂ်ပန္ၾကားထဲ ညည္းတို႔ကြီသြားမယ္လို႔ေျပာ..။ ေနာက္မွ ဇာတ္စုံအျဖစ္မွန္ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဘာဘဲျဖစ္
ျဖစ္ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ေျပာျပခ်င္တယ္ ဘယ္အေျခအေနမ်ဳိးမဆို အမွန္တရားကိုဘဲ လက္ကိုင္ထားပါ။
အၿမဲဘဲ အဆင္ေျပပါတယ္။ လိမ္တာ ပုံျပင္လုပ္ထားတာေတြက ျပန္ေပၚရင္ သြားေရာဘဲ။ ဒီမွာေတာ့
လူလိမ္ဆိုရင္ လူေတာထဲတိုးဖို႔ခက္တယ္။ အဟဲ...ေရႊျပည္မွာေတာ့ ရိုးေနၿပီလို႔မေျပာပါနဲ႔၊ သူမ်ားဘာဘဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္မပါဖို႔ ကိုယ့္အေျခအေနမွန္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္တန္ဖိုးက ကိုယ့္ေပၚမွာဘဲတည္တာပါ
ေနာ္...။ အဲ...ဇာတ္လမ္း ေဘးေရာက္သြားၿပီ..အသက္ႀကီးလာေတာ့ နဲနဲပိုရစ္ခ်င္လာတယ္..း) 😁

စာသင္ခန္းမွာ စာေတြဖတ္တယ္ ဝါက်ေတြတည္ေဆာက္ၾကတယ္။ စာေတြေမးတယ္။ ထုံးစံ ခင္စပ္စုႀကီး
ကအဆင္ေျပဆုံးေပါ့။ အရွက္မွမရွိတာ ဘာဘဲေမးေမး ဟုတ္တာမဟုတ္တာအပထား ေျဖရမွေက်နပ္
သူႀကီးေလ..ဟီး..အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားရင္ မွန္တာေပါ့။ ခဏခဏ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ေတာ့ မယ္ငီး
ကိုဆရာက လက္မေထာင္ျပပါတယ္..။ က်န္တဲ့ မမေတြက မၾကည္ဘူး။ ခုမွ ထိုင္းေရာက္လာတယ္။ (ေရာက္တာေနာက္က်လို႔သိပ္မထိုင္းေသးတာပါ ေစာေစာေရာက္ႏွင့္သူမ်ားထိုင္းေနၾကတာေလ..
😂😝ဟီးဟီး)

ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဟြန္႔..ဆိုေတာ့ မယ္ငီးလည္း သူတို႔မ်က္ႏွာကိုေထာက္လို႔ လက္သန္းဘဲ ျပန္ေထာင္ေပး
လိုက္ပါတယ္။ ဆရာကမဟုတ္ဘူး...ဒီအထဲမွာ မင္းအေတာ္ဆုံး..တဲ့ ထပ္ေျပာလိုက္ေသးတာ...။ ဒါနဲ႔ငီးငီး
ခင္အူေၾကာင္ၾကားက လက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္တယ္။ လက္မ မဟုတ္၊ လက္သန္းမဟုတ္ လက္ခလယ္
ဘဲယူေတာ့မယ္ဆိုေတာ့၊ ဆရာကမ်က္လုံးျပဴးႀကီးနဲ႔ အၾကာႀကီးစိုက္ၾကည္႔ေနတာ။ ဒီကလည္း ခပ္တည္ တည္ပါဘဲ ေျပာၿပီးထိုင္ေနတာ( တကယ္ဆို လက္ခလယ္ေထာင္ျပ တဲ့ သေဘာအဓိပၸါယ္ကို လုံးဝမသိတာ
ေလ..ဟီးဟီး...) အင္မတန္မွ ရိုးသားလွတဲ့မ်က္နွာေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဆရာလည္း...သေဘာေပါက္သြားတယ္ နဲ႔တူတယ္။ ျပန္စဥ္းစားရင္ မယ္ငီးအေတာ္ပိန္းတာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ရွက္မိပါတယ္ဆို... း)))))

ေနာက္ေတာ့ဆရာက စကားလာေျပာပါတယ္။ မီးမီး တကယ္မသိဘူးလား..တဲ့..။ ဘာမသိတာလည္းဆိုမွ သူကရွင္းျပတာေပါ့...။ ေနာက္တခြန္းလည္း ေျပာျပပါတယ္။ စာသင္လာရင္ ေခါင္းေလွ်ာ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ေျခာက္ေအာင္ သုတ္ပါတဲ့..။ ဆံပင္အစိုအတိုင္း စာသင္ခန္းထဲဝင္တာ ဆရာကို မရိုေသ ရိုင္းတယ္ လို႔ မွတ္ယူၾကတာတဲ့။ သူတို႔ဆီမွာ ဆံပင္အစိုနဲ႔ အျပင္မထြက္ဘူးဆုိဘဲ... ပတ္ဝင္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္သူ လို႔ သတ္မွတ္တာတဲ့...။👀😏

လူမ်ဳိးဓေလ့ထုံးစံေတြဆိုတာ တေနရာနဲ႔တေနရာ အေတာ္ဘဲ ကဲြျပားျခားနားၾကတာဘဲေနာ္...ေနာက္ထုံးစံ
ေတြကေတာ့ ဂ်ပန္အဝယ္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔တုံးက သိရပါေသးတယ္..ႀကဳံရင္ေျပာျပရေသးတာေပါ့ေနာ္...

ဆရာကတကယ္ဘဲ က်မတို႔အားလုံးအေပၚမွာေကာင္းပါတယ္။ ၁၉၉၁-၉၂ ခုႏွစ္က ဂ်ပန္ကိုသြားခ်င္ၾက
တာလခေကာင္းလို႔... ပဲြစားခေတြ သိန္းအမ်ားႀကီးေပးရတဲ့ေခတ္ကာလမွာ က်မတို႔ကို ေလွ်ာက္လႊာေတြ
ယူလာေပးတယ္။ ေျဖခိုင္းတယ္။ လူအိုရုံမွာ လူအိုၾကည္႔ဖို႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကသြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ပါ။ တျပား မွေပးစရာမလိုပါ။ ၃ေယာက္သြားၾကတယ္။ က်မလည္းသြားမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ကုိလွမ္းေျပာတာ အေဖေဆးရုံ
တန္းေရာက္သြားတယ္။ သူတို႔ၾကားတာက ယာဂုဆာေတြ မိန္းခေလးေတြေခၚၿပီး ဇိမ္ခန္းထဲသြားေရာင္းစား
ၾကတာဘဲ သိတာကိုး...။ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္သြားၿပီး အဆင္ေျပၾကတယ္တဲ့။ က်မနဲ႔ေတာ့ျပန္အဆက္
အသြယ္ေတာ့မရေတာ့ပါဘူး...။ ဘဝဆိုတာ မွန္းတာလည္းမျဖစ္ မမွန္းရင္လည္း ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးဆိုေပမဲ့ ကံၾကမၼာအလွည္႔အေျပာင္းဟာတခါခါ ထူးဆန္းလြန္းပါတယ္ေလ..။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ~~~
မီးမီး