မန္တလေးညနေခင်းတခုမှာပေါ့..

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

မန္တလေးတံတားဦးလေဆိပ်ရောက်တော့ ၂နာရီပတ်ဝန်းကျင်ပါဘဲ။ ကျမတို့လေယာဉ်နဲ့မရှေးမနှောင်းဆိုက်

တာက ကချင်မြစ်ကြီးနားလေယာဉ်နဲ့ တရုတ် ခွန်းမင်လေယာဉ်တဲ့။ အားပါးပါး..ဟိုက်ရှားလပတ်စ်..ကိုယ်တို့

ပြည်သားများ သုံးတဲ့ အာမေဍိတ် အသံလေးဘာလေးတောင်ပြုလိုက်ရတယ်..။ တရုတ်ပြည်များမှားဆင်း

လာမိသလားလို့ပါ...ကျုံးကျုံးကျန်းကျန်းရှိရှဲ့အသံမျိုးစုံနဲ့ ပြည်ကြီးတရုတ်တွေ တကွင်းလုံးပြည့်ဘဲ။

မိနစ် ၄ဝ ကျော်လောက်မှ လေဆိပ်ကနေထွက်လာနိုင်တယ်..။ တက်စီတွေ စုပေါင်းစီးလို့ရတဲ့ တောင်း အိတ်ကားတွေ ကြိုက်ရာစီးနိုင်တယ်..

အဟင်း..ကိုယ်တို့ကချွေတာရေး..ရှင့်..ပေါင်းစီးတာပေါ့ တယောက်မှ ၁ဝဝဝ ထဲရယ်။ ဘိုထီးဘိုမများနဲ့အတူ တူစီးခဲ့ရတယ်။ သူတို့ဟော်တယ်လည်း ကိုယ်တို့နဲ့နီးနီးလေးဘဲ..။ဈေးချိုနားတဝိုက်သွားကြမှာလေ..။

လေဆိပ်ကနေ တည်းခိုရာဟော်တယ်ရောက်တော့ ၄နာရီလောက်တောင်ရှိတော့မယ်။ လက်ထဲမှာမြန်မာ

ငွေတထောင်တောင်မရှိဘူး။ သူငယ်ချင်းကသူ့အိမ်နားတဝိုက်မှာရှိတဲ့ ဟော်တယ်တခုမှာ ကြိုတင်ဘွတ်ကင်

တင်ထားပေးတာလေ။ ဒီတော့ပစ္စည်းချပြီး သူ့ဆီတန်းပြေးရတယ်။ မြန်မာငွေတွေလှဲပြီးမှ ချက်ချင်းဘုရား

ကြီးလိုက်ပို့မယ်ဆိုတော့ အဝတ်အစားမလှဲဘဲ ဘောင်းဘီနဲ့ ဘုရားသွားရတာ။ ဘဝမှာစိတ်အကျဉ်းကျပ်ဆုံး က ဘုရားသွားတာ ဘောင်းဘီကြီးတကားကားနဲ့ပါဘဲ။ ထိုင်းမှာ မြဘုရားသွားရင် ဟိုနေရာဒီနေရာလည်း ဝင်ရမှာမို့လို့ ဘောင်းဘီနဲ့ဘဲသွားခဲ့ရတယ်။

ဒီမှာလည်း သူငယ်ချင်းကိုဟော်တယ်ပြန်ပြီး အဝတ်လှဲဖို့မပြောချင်တော့ဘူး တကွေ့တပတ်ကြီးသွားနေရမှာ။

ကဲပါလေ...မိုးချုပ်တော့ ရွှေချလို့မရတော့ဘူးတဲ့..ကိစ္စမရှိ ဖူးမျှော်ရတာဘဲ ကံကောင်းလှပါပြီလေ..။

ဒီတိုင်လုံးတွေက ဟိုးအရင်တုံးက ရွှေအဆင်းနဲ့ဝင်းခဲ့တာပေါ့တဲ့။ ခုတော့ ကျောက်စိမ်းကပ်လိုက်ပြီ...

သူငယ်ချင်းနဲ့အတူတူ..ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပေးတဲ့ ကျားကျားကြီးကို ဘာပြောရမှန်းမသိဘူး အဝေးကြီး နောက်ပြီး မူန်ဝါးနေတာဘဲ။

ဘုရားဖူးပြီးတော့ ဘုရားနားက ထမင်းဆိုင်မှာ ဂျိုင့်နဲ့ဟင်းတွေ ဝယ်ပါတယ်။ ပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စားကြ မှာလေ..။

ဗမာဟင်းတွေဆိုတော့ ဆီပြန်ပေါ့..ဘာဟင်းတွေမှန်းတောင်မသိပါဘူး..အားလုံးအတူတူလို့ဘဲထင်နေတာ

အဟီး...

ပုန်းရည်ကြီးသုပ်..( သဲတွေ ဖုန်မူန့်တွေကင်းတဲ့ ပုန်းရည်ကြီးတွေများတွေ့ခဲ့ရင်လက်တို့ပါအုံး စားလိုက်တိုင်း

သဲဝါးမိလို့မစားရဲတော့ဘူး)

ထမင်းဆိုင်နံမည်က အောင်မိသားစု...တဲ့ နံမည်ကြီးတယ်တဲ့

ကျမတို့ရောက်တော့ ထမင်းဝိုင်းတဝိုင်းက လူ၂ယောက်ဘဲရှိတာပါ။ စားပြီးထပြန်ကြတယ်။ သူတို့ကျန်ခဲ့တဲ့

ဟင်းတွေပါ။ အသုပ်တဲ့ ပုဂံအပြည့်ဘဲ။ အထောင်းတွေ ဟင်းရည်တွေရော ဆီပြန်ဟင်းတွေရောဘဲ။ ဆိုင်

ကအားလုံးကိုသွန်ပစ်မှာလား။ ဘယ်လိုပြန်လုပ်မလဲမသိဘူး..တော်တော်စဉ်းစားမိခဲ့တယ်။

ဟင်းတွေထဲ့နေတော့ ကျမတို့ကို လက်ဖက်သုပ်နဲ့ ငှက်ပျော်သီးပေါင်းအလကားလာချကျွေးပါတယ်။ တကဲ့

ကို သူများတွေအပေါ်စေတနာရှိတဲ့ ထမင်းဆိုင်ပါဘဲ..

အိမ်ရောက်တော့  သူ့ဆီမှာရှိတဲ့ဟင်းတွေ ဝယ်လာတဲ့ဟင်းတွေ အားလုံးချ အားပါးတရဝါးတီးပေါ့ရှင်..

ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ တန်းအိပ်တာဘဲ..ပင်ပန်းတာလေ...။မနက်နိုးတော့ ဟော်တယ်ဘရိတ်ဖတ်က

မိုက်တယ်..မယ်ငီးကြိုက်တဲ့ ဆန်ပြုတ်...ဆန်ပြုတ်ဆိုတာ အတကယ်ဝါးရသက်သာတာနော်..ရှလောရှလော

နဲ့ဝင်သွားတာ..မိုက်တယ်..

မနက် ၈ နာရီတိတိ သူ့အမျိုးတွေလာခေါ်မယ်ဆိုတော့ ၁နာရီလောက်လည်ပတ်ဖို့ အချိန်ရတယ်..

ဈေးပတ်ဝန်းကျင် ပတ်ကြည့်ကြတာပေါ့...

တကယ်ဗျာ...ဈေးချိုဆိုတာ တကဲ့နံမည်ကြီးနော်..မနက် ၇ နာရီကျော်မှာ ဆိုင်တွေတောင် မဖွင့်ကြသေးဘူး။

အမိူက်သိမ်းကားလာတယ်..မနက်မိုးလင်းမှာတဲ့..ဖြစ်သင့်တာ..မိုးမလင်းခင် လမ်းသွားလမ်းလာ ရှင်းလင်း

တဲ့အချိန်ဆိုရင် ပိုကောင်းမလားနော်..လမ်းမပေါ်မှာပုံထားတဲ့ စူပါဟီးထနေတဲ့အမိူက်ကိုလှဲ ကျုံးနေတာက နာရီနဲ့ချီကြာတယ်လေ။ အနံအသက်ကမကောင်း ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် အသုပ်ဆိုင်တွေကပတ်

လည်မှာဘဲ...အော်...နိုင်ငံခြားနဲ့မနိုင်းပါဘူးတော်..ကျုပ်တို့ ကျိုင်းတုံရှမ်းပြည်လောက်ပါဘဲ။ မနက် မီးခွက်
ထွန်းပြီးဈေးတန်းခင်းကြတာ။

အဝေးကလာရင် ဟိုး..၃နာရီလောက်ကတဲက လာကြတာ...

ရှစ်နာရီဆိုရင်..အိမ်ရှင်မတွေဈေးဝယ်ပြီး ပြန်တောင်ပြန်ကြပြီ..အဟီး..ဒီမှာက လမ်းမတခုလုံးရှင်းလင်းလို့...

အိမ်ထဲကနေတောင် မထွက်လာကြသေးဘူး။

တကယ်အံသြစရာဘဲ..ဓလေ့ထုံးစံမတူတာနေမှာနော်...ဟေ့..ဗမာစော ရှမ်းတောပြန်ဆိုတာ ခုနားလည် ပြီရှင့် မန္တလေးသားများ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်...မြင်တာပြောပြတာပါ..

မန္တလေးတောင်လည်း ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ငေးမောမျှော်ကြည့်ခဲ့ရုံဘဲ...

အော်...သူ့အမျိုးတွေဆီလာလည်တာဆိုတော့...
နောက်တခေါက်မှ ကိုယ် သွားချင်တာ သွားလည်ရဖို့
ဒုတိယအကြိမ်မန္တလေးကို ကြိုတင် ဘွတ်ကင်ထားလိုက်ပါမယ်လေ...

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ပါစေရှင်~~~

မီးမီး