မန္တလေးညနေခင်းတခုမှာပေါ့..

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

မန္တလေးတံတားဦးလေဆိပ်ရောက်တော့ ၂နာရီပတ်ဝန်းကျင်ပါဘဲ။ ကျမတို့လေယာဉ်နဲ့မရှေးမနှောင်းဆိုက်

တာက ကချင်မြစ်ကြီးနားလေယာဉ်နဲ့ တရုတ် ခွန်းမင်လေယာဉ်တဲ့။ အားပါးပါး..ဟိုက်ရှားလပတ်စ်..ကိုယ်တို့

ပြည်သားများ သုံးတဲ့ အာမေဍိတ် အသံလေးဘာလေးတောင်ပြုလိုက်ရတယ်..။ တရုတ်ပြည်များမှားဆင်း

လာမိသလားလို့ပါ...ကျုံးကျုံးကျန်းကျန်းရှိရှဲ့အသံမျိုးစုံနဲ့ ပြည်ကြီးတရုတ်တွေ တကွင်းလုံးပြည့်ဘဲ။

မိနစ် ၄ဝ ကျော်လောက်မှ လေဆိပ်ကနေထွက်လာနိုင်တယ်..။ တက်စီတွေ စုပေါင်းစီးလို့ရတဲ့ တောင်း အိတ်ကားတွေ ကြိုက်ရာစီးနိုင်တယ်..

အဟင်း..ကိုယ်တို့ကချွေတာရေး..ရှင့်..ပေါင်းစီးတာပေါ့ တယောက်မှ ၁ဝဝဝ ထဲရယ်။ ဘိုထီးဘိုမများနဲ့အတူ တူစီးခဲ့ရတယ်။ သူတို့ဟော်တယ်လည်း ကိုယ်တို့နဲ့နီးနီးလေးဘဲ..။ဈေးချိုနားတဝိုက်သွားကြမှာလေ..။

လေဆိပ်ကနေ တည်းခိုရာဟော်တယ်ရောက်တော့ ၄နာရီလောက်တောင်ရှိတော့မယ်။ လက်ထဲမှာမြန်မာ

ငွေတထောင်တောင်မရှိဘူး။ သူငယ်ချင်းကသူ့အိမ်နားတဝိုက်မှာရှိတဲ့ ဟော်တယ်တခုမှာ ကြိုတင်ဘွတ်ကင်

တင်ထားပေးတာလေ။ ဒီတော့ပစ္စည်းချပြီး သူ့ဆီတန်းပြေးရတယ်။ မြန်မာငွေတွေလှဲပြီးမှ ချက်ချင်းဘုရား

ကြီးလိုက်ပို့မယ်ဆိုတော့ အဝတ်အစားမလှဲဘဲ ဘောင်းဘီနဲ့ ဘုရားသွားရတာ။ ဘဝမှာစိတ်အကျဉ်းကျပ်ဆုံး က ဘုရားသွားတာ ဘောင်းဘီကြီးတကားကားနဲ့ပါဘဲ။ ထိုင်းမှာ မြဘုရားသွားရင် ဟိုနေရာဒီနေရာလည်း ဝင်ရမှာမို့လို့ ဘောင်းဘီနဲ့ဘဲသွားခဲ့ရတယ်။

ဒီမှာလည်း သူငယ်ချင်းကိုဟော်တယ်ပြန်ပြီး အဝတ်လှဲဖို့မပြောချင်တော့ဘူး တကွေ့တပတ်ကြီးသွားနေရမှာ။

ကဲပါလေ...မိုးချုပ်တော့ ရွှေချလို့မရတော့ဘူးတဲ့..ကိစ္စမရှိ ဖူးမျှော်ရတာဘဲ ကံကောင်းလှပါပြီလေ..။

ဒီတိုင်လုံးတွေက ဟိုးအရင်တုံးက ရွှေအဆင်းနဲ့ဝင်းခဲ့တာပေါ့တဲ့။ ခုတော့ ကျောက်စိမ်းကပ်လိုက်ပြီ...

သူငယ်ချင်းနဲ့အတူတူ..ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပေးတဲ့ ကျားကျားကြီးကို ဘာပြောရမှန်းမသိဘူး အဝေးကြီး နောက်ပြီး မူန်ဝါးနေတာဘဲ။

ဘုရားဖူးပြီးတော့ ဘုရားနားက ထမင်းဆိုင်မှာ ဂျိုင့်နဲ့ဟင်းတွေ ဝယ်ပါတယ်။ ပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စားကြ မှာလေ..။

ဗမာဟင်းတွေဆိုတော့ ဆီပြန်ပေါ့..ဘာဟင်းတွေမှန်းတောင်မသိပါဘူး..အားလုံးအတူတူလို့ဘဲထင်နေတာ

အဟီး...

ပုန်းရည်ကြီးသုပ်..( သဲတွေ ဖုန်မူန့်တွေကင်းတဲ့ ပုန်းရည်ကြီးတွေများတွေ့ခဲ့ရင်လက်တို့ပါအုံး စားလိုက်တိုင်း

သဲဝါးမိလို့မစားရဲတော့ဘူး)

ထမင်းဆိုင်နံမည်က အောင်မိသားစု...တဲ့ နံမည်ကြီးတယ်တဲ့

ကျမတို့ရောက်တော့ ထမင်းဝိုင်းတဝိုင်းက လူ၂ယောက်ဘဲရှိတာပါ။ စားပြီးထပြန်ကြတယ်။ သူတို့ကျန်ခဲ့တဲ့

ဟင်းတွေပါ။ အသုပ်တဲ့ ပုဂံအပြည့်ဘဲ။ အထောင်းတွေ ဟင်းရည်တွေရော ဆီပြန်ဟင်းတွေရောဘဲ။ ဆိုင်

ကအားလုံးကိုသွန်ပစ်မှာလား။ ဘယ်လိုပြန်လုပ်မလဲမသိဘူး..တော်တော်စဉ်းစားမိခဲ့တယ်။

ဟင်းတွေထဲ့နေတော့ ကျမတို့ကို လက်ဖက်သုပ်နဲ့ ငှက်ပျော်သီးပေါင်းအလကားလာချကျွေးပါတယ်။ တကဲ့

ကို သူများတွေအပေါ်စေတနာရှိတဲ့ ထမင်းဆိုင်ပါဘဲ..

အိမ်ရောက်တော့  သူ့ဆီမှာရှိတဲ့ဟင်းတွေ ဝယ်လာတဲ့ဟင်းတွေ အားလုံးချ အားပါးတရဝါးတီးပေါ့ရှင်..

ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ တန်းအိပ်တာဘဲ..ပင်ပန်းတာလေ...။မနက်နိုးတော့ ဟော်တယ်ဘရိတ်ဖတ်က

မိုက်တယ်..မယ်ငီးကြိုက်တဲ့ ဆန်ပြုတ်...ဆန်ပြုတ်ဆိုတာ အတကယ်ဝါးရသက်သာတာနော်..ရှလောရှလော

နဲ့ဝင်သွားတာ..မိုက်တယ်..

မနက် ၈ နာရီတိတိ သူ့အမျိုးတွေလာခေါ်မယ်ဆိုတော့ ၁နာရီလောက်လည်ပတ်ဖို့ အချိန်ရတယ်..

ဈေးပတ်ဝန်းကျင် ပတ်ကြည့်ကြတာပေါ့...

တကယ်ဗျာ...ဈေးချိုဆိုတာ တကဲ့နံမည်ကြီးနော်..မနက် ၇ နာရီကျော်မှာ ဆိုင်တွေတောင် မဖွင့်ကြသေးဘူး။

အမိူက်သိမ်းကားလာတယ်..မနက်မိုးလင်းမှာတဲ့..ဖြစ်သင့်တာ..မိုးမလင်းခင် လမ်းသွားလမ်းလာ ရှင်းလင်း

တဲ့အချိန်ဆိုရင် ပိုကောင်းမလားနော်..လမ်းမပေါ်မှာပုံထားတဲ့ စူပါဟီးထနေတဲ့အမိူက်ကိုလှဲ ကျုံးနေတာက နာရီနဲ့ချီကြာတယ်လေ။ အနံအသက်ကမကောင်း ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် အသုပ်ဆိုင်တွေကပတ်

လည်မှာဘဲ...အော်...နိုင်ငံခြားနဲ့မနိုင်းပါဘူးတော်..ကျုပ်တို့ ကျိုင်းတုံရှမ်းပြည်လောက်ပါဘဲ။ မနက် မီးခွက်
ထွန်းပြီးဈေးတန်းခင်းကြတာ။

အဝေးကလာရင် ဟိုး..၃နာရီလောက်ကတဲက လာကြတာ...

ရှစ်နာရီဆိုရင်..အိမ်ရှင်မတွေဈေးဝယ်ပြီး ပြန်တောင်ပြန်ကြပြီ..အဟီး..ဒီမှာက လမ်းမတခုလုံးရှင်းလင်းလို့...

အိမ်ထဲကနေတောင် မထွက်လာကြသေးဘူး။

တကယ်အံသြစရာဘဲ..ဓလေ့ထုံးစံမတူတာနေမှာနော်...ဟေ့..ဗမာစော ရှမ်းတောပြန်ဆိုတာ ခုနားလည် ပြီရှင့် မန္တလေးသားများ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်...မြင်တာပြောပြတာပါ..

မန္တလေးတောင်လည်း ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ငေးမောမျှော်ကြည့်ခဲ့ရုံဘဲ...

အော်...သူ့အမျိုးတွေဆီလာလည်တာဆိုတော့...
နောက်တခေါက်မှ ကိုယ် သွားချင်တာ သွားလည်ရဖို့
ဒုတိယအကြိမ်မန္တလေးကို ကြိုတင် ဘွတ်ကင်ထားလိုက်ပါမယ်လေ...

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ပါစေရှင်~~~

မီးမီး

BKK က၂၅ဘတ်တန်ခေါက်ဆွဲ

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

စားစာရာအကြောင်းမတင်ရတာအတော်ကြာပေါ့နော်...ဒီခေါက်ဆွဲဆိုင်ကလွန်ခဲ့တဲ့ ၂ဝ၁၅ ဘန်ကောက်
သွားကတဲကစားခဲ့တာပါ။ နောက်ပြီးသူငယ်ချင်းကပြောပါတယ်။ ဈေးပေါတယ်ထင်ပေမဲ့ ဗိုက်ပြည့်ဖို့
ဘတ်၁ဝဝ မှလောက်တယ်တဲ့..။

တကယ်လည်း ပုံထဲမှာမြင်ရတဲ့အတိုင်း ပါလေရာဖင်ကပ်လေးဘဲ ထည့်ပေးတာကိုး..။

 ဆိုင်လေးကလည်း ခပ်သေးသေးပါ။ မိန်းမကထည့်ပေး ယောက်ကျားက စားပွဲထိုးလုပ်တာ။

ထိုင်တာနဲ့ စာရွှက်နဲ့ခဲတံတို လာချပေးတာပါ။ လူတယောက်ကို ၃ ပွဲကနေစမှာကြတာဘဲ။ ဂျုံရည်နဲ့တပွဲ

ညှပ်ခေါက်ဆွဲအသုပ်တပွဲ တုမ့်ယမ်းအသုပ် ဒီလိုပေါ့...။ တယောက်တပေါက်မှာရင် လုပ်ပေးတဲ့သူလည်း

ခေါင်းရူပ်လို့လားမသိ။ ကျမကရှည်ပြီးမေးကြည့်တာ ပုဂံကြီးကြီးနဲ့တခါထဲ လုပ်ပေးမရဘူးလားဆိုတော့

သူကနဲနဲစီဘဲလုပ်ပေးတတ်တယ်တဲ့။ အများကြီးမထဲ့တတ်လို့ပါတဲ့..။ပုဂံဆေးတဲ့သူကတော့ တချိန်လုံးဆေး

ပေတော့ပေါ့ရှင်..။

လမ်းမကြီးနဲ့ကပ်ရပ် သုဝဏ္ဏသာမိလေယာဉ်ကွင်းနားက စက်မူ့ဇုံနားမှာပါ။ မြန်မာတွေအများကြီးဘဲ လမ်း

ပေါ်မှာလမ်းလျောက်ဖြတ်သွားတာတွေ့ရတယ်..။အနီးအနားစက်ရုံမှာလုပ်တဲ့ အလုပ်သမားတွေလို့ပြောပါ

တယ်။

 ဆိုင်က သေးပေမဲ့ ထိုင်းထုံးစံအတိုင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့စားချင်စရာဖြစ်အောင် သန့်ရှင်းအောင်ပြင်ဆင်ထား

ပါတယ်။ နေ့လည် ထမင်းစားချိန်ဆို ထိုင်ခုံမရတတ်ပါဘူး။ ကျမတို့ ၃ခါလောက်သွားစားဖြစ်တယ်။

 ကဲ...ပြော ဘယ်နှစ်ယောက်စားတယ်ထင်လဲ...၄ယောက်ဗျ....တပွဲကို မြန်မာငွေ ၈၆ဝ ကျပ်လောက်ကျမှာ

ပေါ့..။တယောက် ၃ပွဲဆိုတော့ ၂၅ဝဝ ကျပ် နေ့လည်စာတနပ် မဆိုးဘူးနော်..။ ရန်ကုန်ထက် အပုံကြီးဈေး

သက်သာတယ်။ အရင်က တပွဲမှ ၂ဝ ထဲရယ်တဲ့ အခုမှဈေးတက်သွားတာ..ဆိုဘဲ...

နောက်ဆိုင်တခုက ABAC တက္ကသိုလ်နားမှာ လမ်းဘေးလေးပန်းပေါ့ဗျာ...Apartment မှာတယောက်ထဲ

ဟင်းချက်ပျင်းရင် သွားစားလေ့ရှိတဲ့ဆိုင်..အပြင်လမ်းဘေးမဟုတ်တဲ့အတွက် ကားနံ့ ဆူညံခြင်းအလျှင်းကင်း

တဲ့ဆိုင်ပေါ့..

အဲဒီမှာ ငါးခေါက်ဆွဲလည်းရတယ်ဆိုလို့သဘောကျတာ...ခေါက်ဆွဲဖတ်က ငါးနဲ့လုပ်ထားတာလေ။ အဲဒီတုံး ကဓါတ်ပုံမရိုက်ထားမိဘူး..

နောက်ဆုံးသွားစားတဲ့အခါကျတော့မှ ရိုးရိုးဝက်သားလုံးနဲ့ ဝက်သား ညှပ်ခေါက်ဆွဲစားခဲ့တာ။ သူ့ဟင်းရည် က ကြက်ဟင်းခါးသီးနဲ့ မုန်လာဥဖြူထဲ့ပြုတ်ထားတာ ချိုမှချို..အချိုမူန့်မလိုဘူး..အဖွားကြီးပြောတာတော့ အချိုမူန့်မထဲ့ ဘူးတဲ့..ဒါပေမဲ့ သူတို့က ဟင်းခပ်မူန့်တွေသိပ်သုံးတာ.. ပြီး ဖက်ထုပ်ခေါက်ဆွဲလုပ်တဲ့ အဖတ်ကို ကြွပ် ကြွပ်ကြော်ပြီးတပွဲလာချပေးတာ အရမ်းသဘောကျတယ်..တပွဲမှ ၃၅ ဘတ် ထဲရယ်...

စကားမစပ်နေမကောင်းလို့..ခေါက်ဆွဲအရမ်းစားချင်တာဘဲ..သိလား..အခုကျမရောဂါတခုခံစားနေရတယ်။ အအေးလောင်နေတာတဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က အနုတ် ၁၇ လောက်အေးခဲသွားတဲ့အချိန် ကျားကျားကြီး မတော်

တဆချော်လှဲလို့ ဆေးခန်းသွားရတယ် အိမ်နဲ့ ၄ လမ်းလောက်ဘဲခြားတော့ လမ်းလျှောက်သွားတယ်လေ။

အပြန်မှာ အော်တောင်ငိုချင်တယ် လေကလည်းအရမ်းတိုက် အေးကအေး အနုတ် ၁၇ ဆိုတာ လေတိုက် ရင် အဲ့ထက် ၄၊၅ ဒီကရီလောက်နိမ့်ဆင်းတာလေ.. အိမ်ရောက်တော့ မျက်နှာပြင်တခုလုံးခဲပြီး အအေး

လောင်သွားတယ်တဲ့..နီရဲထွတ်ပြီး အင်ပြင်တွေထ ယားယံယောင်ယမ်းပေါ့ရှင်...မျက်နှာတခုလုံးဖူးယောင်

နေတာအပြင်လည်းမထွက်နိုင် မျက်ခွံတောင်အစ်ပြီးတွဲကျနေတာ..အော်..ဒုက္ခ ဒုက္ခ..အသက်တရာမနေ ရပေမဲ့ ရောဂါပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်ကြုံတွေ့နေရတာဘဲနော်...မိတ်ဆွေများလည်း သတိထားပါ။

အရမ်းအေး အရမ်းပူရင် မျက်နှာတို့ဘာတို့ အရင်ဆုံးကာရံထားဖို့မမေ့ကြနဲ့နော်..

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ~~~

မီးမီး

လူစုံရင်တက်ကုန်ဖွင့်ကြစို့...

(၂ဝ၁၄ ဖေဖော်ဝါရီ မှာရေးထားပြီး တခါမှ မတင်ဖြစ်ဘဲ ကျန်နေတာ ခုမှပြန်တင်လိုက်ပါတယ်)

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

၁၉ရ၄ သီတင်းကျွတ်ခါနီး အင်းလေးဖောင်တော်ဦးဘုရားပွဲအချိန်ပေါ့..အဲဒီအခါတုံးကဆိုရင် အင်းလေးဟာ

ရေတွေပြည့်လျှံနေပြီး ခုလိုပုံစံမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ အဖွားရဲ့ဇာတိရွာက နန့်ပန်ရေလယ်ရွာပါ။ အဖွားကတောင် ကြီးမှာနေပြီးအင်းထဲက သူ့အကို ဆီအမြဲသွားလေ့ရှိတယ်။ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ သူဖာသာသူသွားပေမဲ့ ဒီလို အခါနေ့မျိုးဆိုရင်မြေးအပေါင်း အားလုံးပါရပါတယ်။ အဖွားတို့ကမောင်နှမ၄ ယောက်ရှိပါတယ်။ အဖွားရဲ့ညီမ ဖွားပု၊ အဖွားကိုတော့ အားလုံးကပေါင်ဋ္ဌေးအိုလို့ခေါပြီးအဖိုးကိုတော့ ပဉ္ဇင်းခေါင်လို့ခေါ်ပါတယ်။ အဖွားရဲ့ 

မောင်တယောက်ကျတော့ ဖိုးစာ လို့ခေါ်ပါတယ်။အဖိုးပဉ္ဇင်းခေါင်မှာတော့  မွေးစားသား (တူအရင်းကိုပြန်

မွေးစားတာ)ဘဲရှိပါတယ်။ ဖွားပု ပေါင်ဋ္ဌေးအို ဖိုးရင်နဲ့ဖိုးစာ ဒီ၃ယောက်ကနေပေါက်ဖွားလာတဲ့ မြေးတွေ ဆိုတာ မနဲမနောပေါ့..ကျမရဲ့ အကိုအမဝမ်းကွဲ ၂ဝမ်းကွဲတွေ ၂ဝကျော် ၃ဝ နီးပါး အများကြီးထဲမှာကျမက မိန်းကလေးတွေထဲကအငယ်ဆုံးပေါ့ရှင်..။

ဖေါင်တော်ဦးဘုရားပွဲက သီတင်းကျွတ်ကျောင်းပိတ်ရက်နဲ့လည်းတိုက်တော့ ဘုရားလည်းဖူး၊ အင်းထဲမှာ အမျိုးတွေတသိုက်နဲ့ အမြဲ တပတ် ၁ဝရက်နေကြပါတယ်။ ဟိုး..အရင်အဖိုးတို့ ခေတ်က (ကျမတို့ ရဲ့အဖိုး အရင်းက အဖေငယ်ငယ် ကတည်းကဘဲဆုံးပါးသွားတယ်တဲ့) ပဉ္ဇင်းခေါင်(ပဇင်းခေါင်လို့အသံထွက်ပါတယ်) အတော်ပိုက်ဆံ ချမ်းသာခဲ့တယ်လို့ဆိုပါတယ်။ အဲဒီခေတ်ကာလက နန့်ပန်ရေလယ်ရွာမှာ ကုန်းမြေနဲ့ အိမ်ဆိုတာ အဖိုးအိမ်တခုဘဲရှိခဲ့ပါတယ်။ အိမ်အပြင် ပတ်ပတ်လည်မှာ မြေးတွေလာရင် ကစားဖို့ ဖိုးခေါင်ကကွင်းပြင်တခုလုပ်ထားပါသေးတယ်။ အဖိုးတို့ မောင်နှမ၄ယောက်မှာ အဖွားက ဒုတိယလေ။ ဖိုးခေါင်က ငယ်ငယ်နဲ့ မုဆိုးမဖြစ်သွားတဲ့ အဖွားကိုကြည့်ရူစောင့်မခဲ့ရတယ်ဆိုပါတော့။ သူ့ညီညီမကပေါက်ဖွားလာ တဲ့မြေးတွေအားလုံးကိုလည်း အရမ်းချစ်တယ်။ တယောက်ချင်းရဲ့အကြိုက်တွေကိုသိတယ်။

ကျမကတော့ ငယ်ငယ်ကတဲက လူ့ကန့်လန့်ဂွစာလားမသိပါဘူးရှင်..။အင်းထဲဆင်းတော့မယ်ဆိုရင် ရေဗူး

တပြင်ပြင်နဲ့ ၊ဘယ်ညာမှာရေဗူးစလွယ်သိုင်းပါလို့ စောင်းငမ်းစောင်းငမ်းနဲ့ သွားပါတယ်။ တခြားရေကို
မသောက်ဘူး ကိုယ့်ရေဗူးထဲကရေဘဲသောက်တယ်။ တခုခုကျွေးရင် နှာခေါင်းတရူံရူံနဲ့ ရူရိုက်စမ်းသပ်ပြီးမှ

စားတော်မူပါတယ်။ သူများတွေပြေးလွားကစားကြ ရေကူးကြနဲ့ ကိုယ်တော့ ရေဗူးကြီးလွယ်လို့ အိမ်လည်မှာ

ငုတ်တုတ်ကြီး။ အဲဒီတော့ အကိုအမတော်တွေကလည်း သိပ်မကြည်ဘူး ဘယ်သွားသွားမခေါ်ချင်ကြဘူး

လေ။ ကျမ စကားမပြောတတ်တဲ့အရွယ်မှာကတည်းကတဲ့အရမ်းကြီးကို စိတ်ညစ်စရာကောင်းအောင်
လူကြီးတွေ ကိုကျီကျတတ်ပါတယ်တဲ့။ ထမင်းစားတော့မယ်ဆိုရင် ခူးခပ်ထဲ့ပေးမဲ့ပုဂံကအစ အရင်ပြရတယ်၊ ကျမက လက်နဲ့ တောက်ကြည့်တာတဲ့ တိန်းတိန်းလို့မြည်တဲ့သံပုဂံတွေဆိုရင် ကန်ထုတ်လိုက်တယ် ပုတ်ထုတ် လိုက်တယ်တဲ့။ ကျမတို့ အခေါ်တိုက်ပုဂံ ကြွေပုဂံလှလှလေးမှ စားတော်မူပါသတဲ့။ 😁  အဝတ်

တောင်မှ ဝတ်ခါနီးနမ်းကြည့်သေးတယ်။ အနံသိပ်မကြိုက်ရင် မဝတ်ဘူးတဲ့ဆရာရေ့..။ အခုတော့ ဒီလို
မဟုတ်ပါဘူး..လိုက်လျောညီထွေစွာနေတတ်ပါပြီလေ..။

ဓါတ်ပုံကိုတော့ အင်တာနက်မှာ ဂူဂဲတန်ခိုးနဲ့ကြံဖန်ထားတာပါ 😉

ခင်ကြီးကျယ်ကို စာရင်းချုပ်တော့ ကစားချိန်ကြရင် ဘယ်သူမှမခေါ်ဘူးပေါ့။ အပျိုလူပျိုတွေဖြစ်နေတဲ့ အကို အမတွေက စက်တပ်လှေကြီးကို မော်တာဖြုတ်ပြီး လှော်တက်ကိုယ်စီနဲ့ သွားကြတယ်။ ဘုရားပေါက်

ကိုသွားကြတာပါ။ နဲနဲငယ်တဲ့ အကိုငယ်အမငယ်တွေက(လှော်တက်လည်းကုန်ပြီလေ) အိမ်နီးနားချင်း ကလှော်တက်တွေ သွားဌားပြီး လှေခပ်သေးသေးကို လှော်ပြီးထွက်လာကြပါတယ်။ ဒီကလည်း သူများမ

ခေါ်တော့ ပြူတင်းပေါက်ကနေငေးမောကြည့်ရူနေရုံကလွဲလို့ ဘာတတ်နိုင်မလဲ..။ ကျမကိုတော့ ငယ်လည်း ငယ်သေးတယ် နဲနဲဆိုရင် အတိုင်အတောလည်းထူတော့ သူတို့မခေါ်ချင်ကြတာ အဆန်းမဟုတ်ပါလေ။ ကျမအသက် ၁ဝနှစ် ပတ်ဝန်းကျင်ဘဲရှိသေးတာ..။ ထမင်းစားချိန် ရေကူးချိန်ဆိုရင်တအိမ်လုံးတုန်ခါနေ

တာဘဲ အော်ဟစ်ပြေးလွှားနေကြလိုက်တာ။ အင်းထဲကအိမ်တွေက သူတို့အပြောအရဆိုရင်၂ဆောင်ပြိုင် ၂ထပ်ကြီး..ဆိုတာလေ...။တကယ်ဘဲ အိမ်သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် မျောက်ရူံးအောင်ဆော့ခဲ့ကြတာ။ကျမတို့အ

တွက် မုန့်ခေါင်းဘီးကို အဖိုးကမုန့်သည်ခေါ် သပ်သပ်ငါးများများနဲ့ (အထဲကအစာသွပ်တာ ငါးနဲ့ကြက် သွန်မြိတ်)စပယ်ရှယ်လုပ်ခိုင်းပြီး တောင်းလိုက်လာပို့ခိုင်းတာလေ။ အရမ်းစားကောင်းဘဲ။ ကျမတို့ဦးလေး

အဖိုးရဲ့မွေးစားသား ကျမတို့အခေါ်လေးဖေ ဆိုတာ အရမ်းဝတယ်။ ရေထဲကျရင် ရေမနှစ်ဘူးဆိုလို့ သူ့ကို အတင်းရေထဲတွန်းချကြတာ ကိုယ်တို့အားနဲ့ သူကလူပ်တောင်မလူပ်ဘူး။ အရမ်းဝတာကိုး..ဟီး..ပေါင်

၃ဝဝ ပတ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိမယ်နဲ့တူတယ်။

အဖိုးအိမ်ကဟင်းချက်တဲ့ယောက်မကြီးတွေကအစ သူတို့ယူကြ တယ်။ ဟေး..ဟား..နဲ့ ပျော်စရာကြီး၊စိတ်

တခြမ်းကလည်းမနာလိုဘူး။ လိုက်လည်းမသွားရဲဘူး..။ နဲနဲကြီးတဲ့ အကိုအမတွေတော့ လှေကြီးနဲ့သွား
လိုက်ပြီ ကျမကသူတို့နဲ့လိုက်ချင်တာ။ ခေါ်ကြဘူးလေ။အငယ်တသိုက် ကျမအကို ကိုကိုညီညီတို့ကတော့ တက်တိုတက်ရှည်တွေနဲ့ ပေါ့။ လှော်တက်တွေပြောတာပါ။ တယာက်ကညာဖက် လှော်ရင်တယောက်က ဘယ်ဖက်နဲ့ သူတို့ လှေက လှည်နေတယ် ရှေ့မ သွားဘူး။ ဘာရမှာလည်း ခပ်ကျယ်ကျယ်အော်ရီပေးတာ

ပေါ့..လှောင်တာလေ..။ သူတို့က အိမ်ဝင်းထဲကနေမထွက်နိုင်သေးဘူး။လည်နေတာ နောက်တော့ တန်း တန်း မတ်မတ်တနေရာမှာ ခံနေပါတယ်..ဟီး.. အိမ်သာလေ အိမ်သာတိုင်ကြားထဲခံနေတာ..။ အော်လိုက် ကြတာ အပေါ်ကအိမ်သာထဲမှာသာလူရှိရင်တော်တော်ရီရမယ်။ အိမ်သာလည်းလူကြီးလူငယ်ခွဲထားတယ်။

အကိုငယ်က လူကြီးအိမ်သာသွားတက်ပြီးပြုတ်ကျဖူးတယ်လေ..။

အင်းထဲကအိမ်တွေပါ

တကယ်ဘဲ လူတွေစုံတော့ သူတို့တက်ကုန်ဖွင့်ပြီးသွားလိုက်ကြတာ နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်တော့ဘူး။ လို

ရာပန်းတိုင်တွေရောက်သွားကြတာဘဲ။ ကြောက်ရွှံပြီး နောက်တွန့်နေရင်သာ ဘယ်မှမရောက်ဘဲ ရပ်နေ တယ်။ ဒီအချိန် ၂ဝမ်းကွဲ တဝမ်းကွဲ အကိုတွေအမတွေ ဘယ်ဘဝရောက်လို့ ဘာတွေဖြစ်နေကြမှန်းတောင် မသိဘူး။ ကိုယ့်ဘဝ နဲ့ကိုယ် အဆက်အသွယ်တွေလည်းမရှိဘူး။ အဖေနဲ့ အကို ၂ယောက်လုံးဆုံးတော့ အင်းထဲက အမျိုးတွေနဲ့ တော်တော်အဆက်ပြတ်သွားတယ်...။ တနေ့နေ့တချိန်ချိန်မှာ ကျမလည်းကျမလှေနဲ့လှော်ပြီးသွားနေရမယ်လို့တခါမှမထင်မိခဲ့ဘူး..။ ဆက်လက်လှော်ရအုံးမယ်လေ...။ တနေ့တော့ ပန်းတိုင်ရောက်မှာပေါ့...။ လူမစုံလည်းတက်ကုန်ဖွင့်ပြီးလှော်ရအုံးမယ်...။

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေရှင်~~~

မီးမီး

ေဝဟင္မွတဆင့္မႏၱေလးျမင္ကြင္းမ်ား

မဂၤလာပါရွင္~~~
ဒီတခါမေမွ်ာ္လင့္ဘဲဘန္ေကာက္ကိုထြက္လာရတာ။ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ငယ္သူငယ္
ခ်င္းနဲ႔ျပန္ေတြ႔တယ္။ သူတို႔ကမႏၱေလးကေနတိုက္ရိုက္လာတာတဲ့။ေအာ္.. ဒီလိုလည္းသြားလို႔ရတယ္ဆို ၿပီး ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မႏၱေလးထြက္ခဲ့ၾကတယ္ေလ..။ အဟင္း..စာရင္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့မေမွ်ာ္
လင့္ခရီးသည္ဇာတ္လမ္းဆိုပါေတာ့ း)))

ေလယာဥ္မွာအစားအေသာက္ကို သူကဘယ္တုံးကတည္းက sea foodဆိုၿပီးမွာထားမွန္းေတာင္မသိလိုက္
မိဘူး။ (ငါးနဲ႔အာလူး မုန္လာဥနီျပဳတ္ေတြပါဘဲ)

လက္မွတ္ဝယ္ကတဲကႀကိဳတင္အစားအစာေရႊးထားရင္ သူမ်ားထက္ အေစာဆုံး လာပို႔ေပးတယ္ေလ..

အရင္ဆုံးစားရတာေပါ့..ဘာမွလည္းမထူးျခားပါဘူး..ကိုယ္ကေတာ့ ဆန္ေခါက္ဆဲြေၾကာ္

ခရီးတိုတိုလည္းဘဲ သိပ္အစားအစာေကာင္းမေမွ်ာ္လင့္မိပါဘူး..တခုေကာင္းတာက ေလဆိပ္မွာ အဲ့..ေလ
ေၾကာင္းလိုင္းbangkok airways က lounge ေတြဘာေတြနဲ႔ စပယ္ရွယ္တီးခဲ့ရေသးတယ္။ ဖရီး..ဗ်

ကဲပါေလ...ဧရာဝတီျမစ္ေကြ႔ေကြ႔ေကာက္ေကာက္ျမင္ရေတာ့ မေနႏိုင္ပါဘူး...တျဖတ္ျဖတ္ တခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ရိုက္
ေတာ့တာေပါ့.

စစ္ကိုင္းတံတား....

ေရေတြခန္းတယ္နဲ႔တူတယ္ ေရလည္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း နတ္သမီးေနတဲ့ကၽြန္း..လားမသိ..

မူန္မူန္ျပျပနဲ႔ စစ္ကိုင္းမႏၱေလး..

ေလယာဥ္ဆင္းခါနီး...

အျမန္လမ္းမႀကီးကိုလည္းျမင္ရတယ္..

လမ္းမႀကီးက သိပ္အေျဖာင့္ႀကီးလည္းမဟုတ္ပါဘူး..

အဲဒီအဝိုင္းကေန..ေလယဥ္ကြင္းသြားတဲ့ဖက္ ေက်ာက္ဆည္သြား ေနာက္တခုကဘယ္ကိုသြားတယ္ဆိုလား
လမ္းခဲြတဲ့..ဆိုင္းဘုတ္ေလးေသးေသး..ေသေသခ်ာခ်ာမဖတ္လိုက္ရဘူး..

Toll gate ေသးေသးေလးကခ်စ္စရာ...

ျမန္မာျပည္ေရာက္တာနဲ႔ ထိပ္ဆုံးျမင္ရမွာက ေစတီပုထိုးေတြပါဘဲ...

တံတားဦး..ေလဆိပ္ဖြင့္တာ ၂ဝဝ၉ ဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာလွဘူးလို႔..ေျပာႏိုင္ပါတယ္..

Wiki မွာတခ်က္သြားဖတ္ၾကည့္တာ ခုစာေရးမွေလ..နဲနဲၿပဳံးစိစိေတာ့ ျဖစ္မိတယ္..အဟဲ..ဒီလိုရွင့္..သူတို႔ေရး
ထားတာက"Completed in 1999, the airport is the largest and most modern airport in the country, connecting 11 domestic and four international destinations, complete with a 14,000-foot (4267-m) runway which is the longest runway in use in Southeast Asia and capacity to handle up to 3 million passengers a year."
ကိုင္း...က်ဳိင္းတုံတခါျပန္ အသြားအျပန္(၂ခါ) ေနာက္ဘန္ေကာက္ျပန္ထြက္ ၁ခါ စုစုေပါင္း ေနာက္ထပ္၃ခါ
ႀကီးမ်ားေတာင္လာရမွာ အေသအခ်ာ ေလ့လာၾကည့္မယ္ေလ..ဆိုၿပီး..အားခဲထားမိလိုက္တယ္..

ေနာက္၂ညအိပ္ၿပီး က်ဳိင္းတုံကိုထြက္ခဲ့ပါတယ္..မနက္၈နာရီဟာ ရွမ္းမအတြက္ အေစာႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ မႏၱေလးသားေတြကေစာေနေသးလားမသိ ၾကမ္းတိုက္ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရးသမားေတြ မေရာက္လာၾက
ေသးဘူးတဲ့..သန္႔စင္ခန္း အရမ္းညစ္ပတ္ေပါ့ရွင္...ေလယာဥ္ကြင္းၾကမ္းျပင္တခုလုံး ဖုံမူန္႔ေတြ မိတ္ကပ္ဖုိ႔
ထားသလိုျဖဴေဖြးေနတာေပါ့....

 ရာသီဥတုကလည္းအုံမိူင္းေနတာနဲ႔..ထုံးစံအတိုင္း ဝယ္သာမေကာင္း ေလယာဥ္အခ်ိန္ေႏွာင္း..တဲ့ရွင့္

ဒီေတာ့လူလည္း..ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္..ဟိုေလ်ာက္ဒီေလ်ာက္နဲ႔..တံတားဦးေလယာဥ္ကြင္းအလွကို မိတ္ေဆြမ်ား
ျပသဖို႔..ဒါတ္ရိုက္တာေပါ့...

စတီးခုံပါးပါးေလးနဲ႔ ခရီးသည္နားေနဖို႔ခ်ထားတာ..ပိန္လိမ္ေနၿပီ..ေသတၱာေတြ အေလးႀကီးေတြ ပစ္တင္
ေတာ့ပိန္ခ်ဳိင့္ကုန္တာေပါ့...ခရီးသည္ကိုအျပစ္မတင္နဲ႔..ခရီးထြက္ရင္ ပါလာတဲ့အေလးေတြတင္ဖို႔ ခ်ဖို႔နားဖို႔
ေတာင့္တင္းခိုင္မာတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔မွရမယ္ဆိုတာ..နားလည္ေပးေလ..ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ား..

စာရင္းတင္တုံးကေတာ့ ထိပ္တန္းအေကာင္းစားတန္ဘိုးႀကီးေတြဘဲ ျဖစ္မွာအေသအခ်ာ..အဲ့ထိုင္ခုံအ

ေနာက္ကအျပာေရာင္ ခုံတန္းကိုေတာ့ အနီးကပ္ရိုက္ၿပီးမွ မတင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး..အားလုံးက အစြန္းအထင္း

ေတြဘာအကြက္မွန္းမသိ အနီေရာင္ေတြ ရႊံစရာႀကီးရယ္.. :( ထိုင္ဖို႔စိတ္မသန္႔တာအမွန္ @_@

ကိုင္း..ေနာက္တခါ..ျပန္တက္..သြားၾကမယ္...

ဒီတခါေတာ့ အားကစားကြင္းေရာ..ခ်မ္းျမသာစည္ေလယာဥ္ကြင္းေဟာင္းပါျမင္ရတယ္..ေလယာဥ္ပ်ံေသး
ေသးတစင္းေတာင္ မူန္မူန္ေလးေတြ႔ရတယ္..

ၿမိဳ႔ပုံစံက သပ္ရပ္တယ္...

မႏၱေလးကန္ေတာ္ႀကီး..အဲ့နားကအိမ္မွာေနရရင္..မိုက္မွာ..

ဒီေနရာေတာ့..စစ္ကိုင္းလား..မႏၱေလးလား..မခဲြျခားတတ္ပါရွင္..

ေစတီေတြအမ်ားႀကီးဘဲ....

ေရကန္ရွိတဲ့ၿမိဳ႔ဆုိရင္ လွပတင့္တယ္တာအမွန္..အဟဲ..က်ဳိင္းတုံမွာလည္း ကန္ရွိတယ္ေလ ဒါေၾကာင့္ :P

ေထာင့္နားက ေက်ာက္စိမ္းေစတီ...ေရာက္ခဲ့တယ္..ေနာက္တခါဆိုရင္ အဲ့အေၾကာင္းေျပာရအုံးမွာေပါ့..
ေအာက္ကပုံေတြကေတာ့ ဘန္ေကာက္အျပန္ခရီးေပါ့..

ဟင္းဟင္း..မယ္ငီး Wikiမွာတ္ၿပီးျပဳံးရတဲ့အေၾကာင္းက ဒီလိုရွင့္...၂ဝဝ၉ ဆိုေတာ့ ၆ႏွစ္ဘဲရွိပါေသးတယ္။ မ်က္ႏွာၾကက္ေတြဒီလိုျဖစ္ေနၿပီ..ျပဳဳဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးေကာ္မတီတို႔ဘာတို႔ဆိုေတာ့ ရွိပါလိမ့္မယ္..ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မက်ေသးတာလားမသိ..

တခ်ဳိ႔ေနရာမွာေတာ့ ေဟာင္းေလာင္း....အဲဒါ အဝင္ကခရီးသည္ေတြလာတဲ့ လမ္းတေလ်ာက္မွာ..မိတ္ေဆြ
မ်ားလာခဲ့ရင္ ေမာ့သာၾကည့္ခဲ့ ေသခ်ာတယ္..ပင့္ကူပါးစပ္ထဲျပဳတ္က်လာမယ္..အဟီး..

ခရီးသည္ေတြကအမ်ားႀကီး ေလယာဥ္တက္ခါနီးနားေနေဆာင္တခုထဲကို ခရီးစဥ္ ၂ခုေလာက္ေပါင္းထား တယ္။ မိုးတိုးမတ္တပ္ မယ္ငီးတို႔လို အရမ္းမ်ားတယ္..ေနာက္ၿပီး ေဆးလိပ္န႔ံအရမ္းနံတယ္..မေသာက္ရလို႔
ေတာ့ဆိုင္းဘုတ္ရွိတာဘဲ။ ဘယ္ A Bayေတြေသာက္ၾကလဲမသိ။က်မမယ္ငီးႏွာရည္ေတြက်လိုက္တာ မေျပာ ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

ေလဆိပ္မွာ မိုးတိုးမတ္တပ္ လူတန္းစားေတြမ်ားထွာ... စေရာက္တဲ့ေန႔က တရုတ္ျပည္ေရာက္သြားၿပီ မွတ္
ေနတာ တရုတ္ျပည္ကေနေလယာဥ္တစီးဆိုက္တာ..အိုး..တကြင္းလုံးဆူညံသြားတာဘဲ..အားလုံးကို ဝိုင္း
ၾကည့္ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္းအမ်ားႀကီးဘဲ..သူတို႔ဘယ္လိုမ်ဳိးေလယာဥ္ကြင္းမွာတာဝန္ယူၾကလည္း မသိ ဘူး အဟီး..ကိုယ္ေတာင္ လုပ္ခ်င္တာ..ဟိုနားရပ္လိုက္ ဒီနားရပ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္တန္လခရတယ္ မိုက္တာ း)

ကဲ..ၾကည့္..ဘယ္နားသြားထိုင္ရမွန္းကိုမသိတာ..

ဒီလိုျဖတ္ထုတ္ထားရင္..ေလယာဥ္ကြင္းက အရမ္းလွ..

ဒီလိုေလးလည္း..မိုက္စ္..

အဲ..အေပၚက မ်က္ႏွာၾကက္မၾကည့္နဲ႔ဗ်ဳိ႔...

အဲယားကြန္းကထြက္တဲ့ေလ..ဘယ္ေလာက္ေတာင္သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္လည္း..ဆိုတာ..ေတြ႔ပလား..

ဟီး..မီးကမလာ..စက္နဲ႔ႏိုးရ ဆီကမသန္႔..ဒီေတာ့ ဒီလိုျဖစ္တာဘာဆန္းလဲေအ..မယ္ငီးကလည္း..

ကဲပါေလ..က်မလည္း ရူခဲ့ၿပီးပါၿပီ...

ေနရာယူ...အသင့္ျပင္..ခရီးဆက္ၾကမယ္

ခရစ္စမတ္ကာလဆိုေတာ့ ကိုကိုဆန္တာခေလာ့ေလးလည္း တာတာျပရွာပါတယ္...

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး