ေသာင္းေျပာင္းေထြလာမယ္ငီးကမာၻ..

မဂၤလာပါရွင္~~~

လူ႔ဘဝသက္တမ္းဆိုတာ လူတေယာက္ရဲ႔ ဒီလူ႔ဘဝမွာေနထိုင္ရွင္သန္ၾကရတဲ့ကာလတခုပါ။ အသက္ရွည္ သည္ျဖစ္ေစ တိုသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္တို႔ခံယူတဲ့ သေဘာထားေပၚမွာ ကဲြျပားၾကတာပါ။ ရွည္လြန္းတယ္လို႔ခံ ယူရင္လည္း ရွည္တယ္ေပါ့။ တိုေတာင္းတယ္လို႔မွတ္ယူရင္လည္း ေရပြက္ပမာ တခဏမွ်ေလာက္ပါဘဲေလ။
မယ္ငီးလည္း ခုတေလာ အရင္က ခဏေလးလို႔ထင္တတ္ခဲ့တာ..ခုေတာ့ အေတာ့္ကိုရွည္လ်ားၿပီး ၾကာျမင့္ လြန္းေနတယ္လို႔ ေတြးေနမိျပန္တယ္။ တေန႔ေန႔ ေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ဇာတ္လမ္းေတြလည္း
ရွိတာေပါ့..။

ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး..ေရးဖူးထားတာေလးေတြကို ဒီမွာ နဲ႔ အရင္တုံးက အေၾကာင္း ေတြကိုဖတ္ ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။

 

သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔တုံးက သူေျပာျပတဲ့ သူ႔ဘဝဇာတ္လမ္းေတြထဲက တခ်ဳ ိ႔ကုိ ျပန္အာလူးဖုတ္ရမယ္ဆိုရင္..
"1986" ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာဘဲ china airline ကေလယာဥ္မယ္ဘဝနဲ႔ ကမာၻအႏွံေရာက္ခဲ့တာေပါ့။
"ငါကက်ဳ ိင္းတုံမွာေမြးၿပီး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာသားလို႔ဘဲမွတ္ယူပါတယ္ေလ" သူ႔အေျပာေပါ့..။ ဒီေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ နားတယ္ဆိုတာထက္ လမ္းတကာလားေနတတ္တယ္တဲ့။
၁ဝ တန္းေက်ာင္းၿပီးလို႔ သူက ဘန္ေကာက္က ပုဂၢလိကေက်ာင္းတခု(ခရစ္ရွန္ဘာသာဘန္းႀကီးေတြ ထူေထာင္ထားတာ)မွာ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္တဲ့။ ဘာသာေရးအဖဲြ႔အစည္းကေထာက္ပံ့တယ္ဆိုေတာ့
သူလည္း ဘာသာေျပာင္းလိုက္ရတယ္ေလ။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ျမန္မာသံရုံးဆိုလား(သူလည္းေမ့ေနၿပီ) လူႀကီး
သားသမီးတေယာက္လည္းရွိတယ္တဲ့။ အရမ္းကိုေစ်းႀကီးတဲ့ေက်ာင္းလို႔လည္းေျပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ေနထိုင္ရတာေလ..ေငြေရးေၾကးေရးမျပည့္စုံဘူး။ စာေတာ္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္က
ေက်ာင္းဝင္းထဲက အလုပ္သမားတန္းလ်ားအိမ္ယာမွာ တခန္းေပးထားတယ္။ လူႀကီးသမီးက သူ႔ထက္ အတန္းပိုႀကီးတယ္တဲ့။ သူက ျမန္မာျပည္ကလာသိေတာ့ လာၿပီးမိတ္ဖဲြ႔လို႔ ခင္ၾကတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔
အိမ္စာေတြလုပ္ေပးဖို႔ စာကူက်က္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းကို အိမ္မွာ ၂လေခၚထားတယ္..ဆိုဘဲ..။ အရမ္းခ်မ္းသာ
တာဘဲလို႔..သူကေျပာပါတယ္။ ခုဆိုနံမည္ေတာင္ေမ့ေနၿပီ..တဲ့။..ဟင္းဟင္း..၁၉၈၂ ခုႏွစ္ကတဲက အုပ္ခ်ဳပ္
သူမ်ားဆုိတာ သုံးမကုန္ေအာင္ပိုက္ပိုက္ေတြေပါမ်ားေနပါၿပီ..ခုမွမဟုတ္ပါဘူးေလ.. ^_^

ေနာက္ပိုင္း..သူ႔စာရြက္စာတမ္းေတြ လိုအပ္လာေတာ့ ျမန္မာျပည္ခဏျပန္လာေသးတယ္။ ပညာေရး
ေထာက္ခံခ်က္ေပါ့..။ ၁ဝတန္းေအာင္လက္မွတ္၊ ေဒသေကာလိပ္ေအာင္လက္မွတ္ကို ဂုဏ္ထူးဘယ္ႏွစ္လုံး
နဲ႔လိုခ်င္လည္း အားလုံးပိုက္ဆံေပးရင္ရတယ္..တဲ့။(တကယ္ေတာ့သူက၁ဝတန္းကိုဂုဏ္ထူးနဲ႔ေအာင္တာပါ)
ရိုးရိုးတန္းတန္းလက္မွတ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္(ပိုက္ပိုက္မ်ားမ်ားနဲ႔ေပါ့) လုပ္လိုက္ရတယ္ တဲ့။အဲ့ဒီအခ်ိန္က ေအာင္လက္မွတ္ဆိုတာ မျမင္ဖူးေတာ့ ေတာင္းၾကည့္ခဲ့ဖူးေသးတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားေကာ
လိပ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတံဆိပ္နဲ႔ ဘာနဲ႔..ဟား... ကဲ ၁၉၈၄-၁၉၈၅ ပတ္ဝန္းက်င္ေနာ့္ း))

သူေလယာဥ္မယ္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံဖက္(အထူးသျဖင့္ ဥေရာပေပါ့)ေရာက္တဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာေတာ့..
ထုံးစံ..လူမ်ဳိးေရးေတြပါလာတာေပါ့..ဟိုဖက္ကလူေတြ အဲဒီအခ်ိန္တုံးကဆိုပါေတာ့ တရုတ္ေတြဆိုရင္
အရမ္းႏွိမ္ၾကပါတယ္တဲ့..(ကိုယ္ေတြ႔ပါ ဂ်ာမာန္မွာ တရုတ္ေတြကို မႏွစ္ၿမိဳ႔တာခုထိပါဘဲ) ျပင္္သစ္က
Louis Vuitton ဆိုင္ဝင္ေတာ့(ခုလိုတန္းစီျခင္းမ်ဳိးမရွိေသးဘူးတဲ့) သူတို႔ပုံက ဂ်ပန္နဲ႔မတူဘူးေလ..။ ဂ်ပန္ဆို
ရင္ေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ဝယ္လို႔ရတယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ ပတ္စ္ပို႔အရင္ေတာင္းၾကည့္တာတဲ့။ ေရာက္တုံးတခု
ေလာက္ဝယ္မလို႔လုပ္ေတာ့ ေတာင္းၾကည့္တာ တကယ္ဝယ္မဝယ္ထပ္ေမးတာတဲ့ ဝယ္မွကိုင္ပါလို႔လည္း
ေျပာတယ္ဆိုဘဲ..။ ခုေတာ့ Louis Vuitton ဆိုင္မွာတရုတ္စကားနဲ႔ဘဲေျပာဝယ္ရင္ေတာင္ရၿပီတဲ့ :P
တရုတ္စကားေျပာနဲ႔ မဂၤလာပါ ဘာညာဘာညာေတြေတာင္ စပီကာကေနလ႔င့္ေပးေနတတ္ၿပီဆိုဘဲ..။

ဒီေနာက္ပိုင္း ပစၥည္းတခုဝယ္ဖို႔ေရာက္သြားတုံးက လူလတ္ပိုင္းအမ်ဳိးသမီးတေယာက္(သူ႔အေျပာ အစိုးရ
အရာရွိကေတာ္ပုံ..တဲ့၊ေနာက္က အထိန္းတို႔ ေဘာ္ဒီဂတ္တို႔ပါေသးတာတဲ့..) ဝင္လာနဲ႔ႀကဳံတယ္။ ထုံးစံေပါ့
တရုတ္အမ်ဴိးသမီးေတြဆိုတာ အန္မတန္မွ ခဲြစိပ္ျပဳျပင္တာေလ..မ်က္ႏွာက မင္းသမီးရွံးေလာက္ေအာင္ လွပဝင္းဖန္႔ေနတာတဲ့..။မ်က္စိ နားႏွာေခါင္း အားလုံးက ပန္းခ်ီဆရာေဆးခ်ယ္ထားတဲ့အတိုင္း..တဲ့။ သူဝင္
လာတာနဲ႔ အဝင္တံခါးကို ဂ်ိန္း..ကနဲပိတ္လိုက္တာဘဲတဲ့..။ မ်က္ႏွာကလည္းမာထန္ေနတာဘဲတဲ့။ နံရံေပၚ
display ေတြတခ်က္ေဝ့ၾကည့္ၿပီး ၃ - ၄ ခုေလာက္ကို ဒါ..ဒါ..ဒါ..လက္ညိဳးထိုးၿပီး အဲဒါကိုမယူဘူး။ က်န္တာ အားလုံးယူမယ္ဆိုဘဲ..။ ျပင္သစ္ကိုကို မမေတြ ပ်ာယာခပ္သြားတာေပါ့...။ ကဲ..ကိုယ္တို႔ဆီကဘဲ.. ကေတာ္
ႀကီးေတြဘဲသုံးစဲြၾကတယ္ထင္နဲ႔..ဟိုကလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း..တဲ့ဗ်ား...။ အလကားရတဲ့ပိုက္ဆံေတြ
ေနာင္ဘဝမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးဘဲ ဆပ္ေတာ့မယ္..ဆိုလားဘဲ..ဟီး း)))

ဂ်ပန္မွာဆို တရုတ္ေတြေစ်းဝယ္ထြက္ၾကတယ္..ဒီေတာ့ သူတို႔ေလယာဥ္က ေန႔တိုင္းဂ်ပန္ခရီးစဥ္အေခါက္
မ်ားစြာရွိတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့လည္း မယ္ငီးကို ဂ်ပန္အစားအေသာက္ အဝတ္အစားမ်ားစြာ ယူလာေပးႏိုင္ တာေပါ့ေလ..ဟီး..ေကာင္းေလစြ..။ မိတ္အင္ဂ်ပန္ဆိုရင္ ကုိကိုခ်ဳိင္းနားေတြက အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ ^_^

ဂ်ာမဏီက Black forest ဆိုတာနံမည္ႀကီးေပါ့..ငီးငီးတို႔ေတာင္သြားခဲ့တာ..(ဒီတေဆာင္းမွာ အဲ့အေၾကာင္း
ေလးေရးအုံးမွ) ဤကားစကားခ်ပ္ေပါ့ေလ. .. သူတို႔သြားတုံးက ပဲြေတာ္ရွိတာတဲ့။ ေဒသခံေတြက သူတို႔အိမ္
ေတြကို အလကားေပးအိပ္တာတဲ့ မည္သူမဆိုေပါ့ေနာ္..။ သူတို႔တံခါးသြားေခါက္တဲ့အခ်ိန္က ညအခ်ိန္..။
တရုတ္ဆိုတာသိတာနဲ႔..ႏိုး..တံခါးျပန္ပိတ္တာဘဲ..တဲ့..။ သူကေျပာရင္းနဲ႔ တရုတ္ေတြကလည္း အျမင္ကပ္ စရာဘဲလို႔ ခဏခဏေျပာတတ္တယ္..။ေဒါင့္မက်ဳိးတာရယ္..၊ သူမ်ားကိုအထင္ေသးအျမင္ေသး ဆက္ဆံ
တတ္တယ္..ဆိုဘဲ..။ (ျပည္ႀကီးကတရုတ္ေတြျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ေနာ့္..) ဟဲ့..နင္ကတရုတ္မဟုတ္ဘူးလား.. ဆိုေတာ့..ငါက က်ဳိင္းတုံရွမ္း..ဆိုဘဲ..ဟဟ..ထိုင္ဝမ္မွာ လူၾကားထဲအတင္းတုပ္ခ်င္ရင္ သူတို႔မိသားစုက ရွမ္းလိုေျပာၾကတာတဲ့။ ဘယ္သူမွနားမလည္ ဘူးေလ..ဆိုဘဲ..။ ေနာက္တခုေျပာပါေသးတယ္ လႊတ္ေတာ္ 
ထဲမွာပါးေတြခ်ၾက နပန္းလုံးၾကဆိုတာ ထိုင္ဝမ္လႊတ္ေတာ္က ကမာၻမွာနံမည္အႀကီးဆုံးပါဘဲတဲ့...။
ေတာ္ေသးတာေပါ့..သူတို႔ကပါးေတြဘဲခ်ၾကတာ..ၾကားဖူးတာကကိုယ္တို႔ဆီမွာဆိုလား..လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ 
မွာပုဆိုးလွန္ျပ..ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းေတြျပမလို႔ႀကိဳးစားတယ္တဲ့...
(ဟားဟား..ဟုတ္ေၾကာင္းမဟုတ္ေၾကာင္း..ဘလားဘလား...ေျပာပါရေစ.. း))))

ကဲပါေလ..မ်ားစြာေသာအေၾကာင္းအရာေတြထဲကေပါ့....။ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို အာလူးဆက္
ေပးၾကတာေပါ့ေနာ္..

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး
စန္းထြန္းကမိတ္ဆက္ေပးတာေတာ့ဟုတ္ၿပီ..ေရးဆိုလည္း အတင္းျဖစ္ညွစ္ေရးလိုက္ၿပီေနာ့္. ဒါေပမဲ့..ျပန္မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ရာ.. တာဝန္မေက်ႏိုင္ခဲ့တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ဗ်ဳ ိ႔
(ဒါေလးကိုေတာင္ ကမန္းကတန္းေရးရတာ)