အေဖခ်က္ေကြ်းဖူးတဲ့ငါးဟင္း...

မဂၤလာပါရွင္~~~~
 
အေဖ့ကိုဒီအခ်ိန္မွာတကယ္ေအာင့္ေမ့တမ္းတမိတယ္။
အေဖသာရွိေနေသးရင္ အေဖ့့သမီးလည္း ပူပင္ဗ်ာပါဒနဲ ့ ေျပးလႊားခရီးသြားေနစရာေတာင္
မလိုေတာ့ဘူး..။ အေဖ့ကိုသတိရေတာ့ အေဖ့ငါးဟင္းကိုလည္းလႊမ္းတယ္။ တေန ့ကကိုးရီးယားဆိုင္မွာ၊
ငါးၾကင္းအေကာင္ႀကီးႀကီးရခဲ့ေတာ့ အေဖ့အင္းသားစတိုင္ဟင္းခ်က္နည္းနဲ ့ခ်က္ထားတာ ေျပာျပအုံးမယ္။
(အခ်ိန္နဲနဲရလို ့ ဟင္းခ်က္တာေလး နဲနဲေျပာျပတာေနာ့္...း)))

အေဖ့အင္းသားငါးဟင္းေပါ့...အေငြ ့တေထာင္းေထာင္းထလို ့...

အေဖက ဟင္းခ်က္အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ အင္းသားတေယာက္ေပါ့ဗ်ာ....။
သူငါးဟင္းခ်က္တာလည္း ဘာမွေထြေထြထူးထူး မပါပါဘူး။
ၾကက္သြန္ျဖဴနီနဲနဲ၊ ဂ်င္း၊စပ္တဲ့ငရုတ္သီးစိမ္းအႀကီးတေထာင့္၊နံနံပင္..ဒီေလာက္ပါဘဲ။

ငါးကို အေရခြံတင္းယုံေၾကာ္တာ ဟုတ္ဘူး။ ခပ္ၾကြပ္ၾကြပ္ေလးျဖစ္ေအာင္ေၾကာ္လိုက္တာ။

က်မက ၂၁ ရာစုႏွစ္ရဲ ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မဆိုေတာ့ ဟင္းစခ်က္တာနဲ ့ကြန္ျပဴတာေလးလွပ္ရေသးတယ္ေလ။
သူမ်ားေတြဘာကိုဘယ္လိုခ်က္သနည္း..ဆိုတာလိုက္ရွာၾကည့္တာက ေန ့စဥ္အလုပ္ေပါ့။
ေနာက္ဆုံး ၂တုံးက နဲနဲမဲတူးသြားတယ္ေလ..းP
အေဖက အရုိးထြင္ၿပီး အတုံးခပ္ေသးေသးျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဖဲ့ထားတတ္တယ္။

ဆီဖင္ကပ္ေလးနဲ ့ဆီသပ္ၿပီး ခ်က္လိုက္တာဘဲ..ေရက်န္ဆီျပန္ေလးေပါ့...။

က်မဟင္းခ်က္ၿပီးရင္ မီးဖိုေခ်ာင္တခုလုံးလည္းပြထေနတာေပါ့..အဟဲ...။ 
ကိုးရီးယားအေရာင္တင္မွဳန္ ့ သုံးတာအရမ္းႀကီးကိုနီတာပါဘဲ..ဆီမ်ားတယ္လို ့ထင္ရတယ္။

ဒီလိုငါးတပိုင္း၊ ငါးတေကာင္ ရွိရင္ အေဖက ဆီနဲ ့နဲနဲလိမ့္ၿပီး၊ အေပၚကေန အသီးအရြက္ေလးေၾကာ္ၿပီး အုပ္ခ်က္ေပးတတ္တယ္။

အဟဲ ဒါကေတာ့ အင္းသားဟင္းထုတ္ပါ။ က်မေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါင္းတာဘဲ၊ ဌက္ေပ်ာ္ဖက္မရွိေတာ့၊ ပလပ္စတိတ္ အၾကည္နဲ ့ထုပ္၊ အလူမီနီယံစကၠဴပါးေလးနဲ ့ ထဲ့ၿပီးေပါင္းလိုက္တာ။
သိပၸံနည္းအရ ဘယ္လိုဓါတ္ေပါင္းေတြျပဳႏိုင္တာေတြေတာ့ သိဘူး...။ စားလိုက္တာဘဲ..း)))

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စားေကာင္းလဲဆိုေတာ့ ေပါင္းၿပီးထြက္ထြက္ျခင္း တဖူးတဖူးမွဳတ္ၿပီး စားလိုက္တာ၊
ဓါတ္ပုံေတာင္ မရုိက္အားေတာ့ပါဘူး..းD 

 တခါကၿမိဳ ့ထဲမွာသြားစားတာ၊ ဒီလိုငါးမ်ဳိးကို ေက်းဇူးရွင္ကႀကိဳက္တယ္ဆိုလို ့...၊

က်မငါးကြင္းအႀကီးႀကီးရလာေတာ့ ေၾကာ္လိုက္တာ ဒီလိုကားယားႀကီးျဖစ္သြားတာဘဲ...း)))..အဟဲ..

ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အခ်ိန္မရွိဘူးေျပာေပမဲ့ ဒီလိုေလးေတာ့ အခ်ိန္လုၿပီး ေရးတတ္ေနၿပီ...။
ကဲ.....ေဝဟင္ခရီးႏွင္ေတာ့မယ္....။
အားလုံးဘဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစ...
မီးမီး

ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နယ္ေျမမွာပန္းမ်ားလန္းၾကေစဖို ့စုေပါင္းကူညီၾကပါစို ့

မဂၤလာပါရွင္~~~~

ဒီတခါေတာ့ မိတ္ေဆြတေယာက္အကူအညီေတာင္းလို ့ ရြာေဆာ္ႀကီးလုပ္ပါရေစရွင္။
က်မေတာ့ဒီပဲြမွာ ပါဝင္ဖို ့အခြင့္အေရးလြတ္သြားေပမဲ့၊ ကူညီေၾကျငာေပးရတာနဲ ့ဘဲ၊
ေက်နပ္လိုက္ပါတယ္။
ကိုရဲလြင္ေရးတဲ့သီခ်င္းေတြ၊ေဆာင္းဦးလွိဳင္ရဲ ့အသံခ်ဳိခ်ဳိေအးေအးေလးေတြ၊ က်မအႀကိဳက္ေပါ့။
က်မတို ့တိုင္းျပည္က က်မတို ့လူမ်ဳိးေတြအတြက္၊စည္းလုံးညီညြတ္တဲ့၊ က်မတို ့အားလုံးရဲ ့စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ ့တတ္အားသေရြ ့ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကရေအာင္....။ 

ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ရခိုင္ျပည္နယ္ဆီသို႔“ပန္းခရမ္းျပာ၏အိမ္မက္မ်ား”

ေန႔ရက္   ။ ။ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ ရက္(တနဂၤေႏြေန႔)၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္
အခ်ိန္     ။ ။ နံနက္ ၁၁ နာရီမွ ေန႔လည္ ၁နာရီအထိ
                ရန္ပံုေငြ ႐ိုးရာအစားအစာမ်ိဳးစံုေစ်းေရာင္းပြဲ
                ေန႔လည္ ၁ နာရီခြဲမွ ညေန ၅ နာရီ အထိ  

အစီအစဥ္။ ။ စာေရးဆရာမေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ (ဒု-ဥကၠ႒၊ နာေရးကူညီမႈအသင္း - ရန္ကုန္)၊

                 ေတးေရး ကိုရဲလြင္ (မဇၩိမလိႈင္း)၊ 

                 ေတးေရး၊ ေတးဆို ေဆာင္းဦးလိႈင္၊

                 တို႔၏ ျပည္ပေရာက္မိသားစုမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေဖ်ာ္ေျဖပြဲ ႏွင့္ 

                 နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ခံ Exit Band ၏တီးခတ္သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖမႈအစီအစဥ္

 ေနရာ    ။ ။ Aviation Career & Technical Education High School
                45-30 36th Street
                Long Island City, NY 11101

ရန္ပံုေငြမ်ားကို ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ရခိုင္ျပည ္နယ္႐ွိလူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း - ရန္ကုန္ ႏွင့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔တို႔ကတဆင့္လႉဒါန္းသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစ...

မီးမီး

ေခါက္ဆဲြစားသူမ်ား....

မဂၤလာပါရွင္~~~

အားလူးစားသူမ်ား ဆိုၿပီးကမာၻေက်ာ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားကိုအားက်လို ့ ေခါက္ဆဲြႀကိဳက္ၿပီး၊ အားလူးေပးတတ္တဲ့
မယ္မီးလည္း ေခါက္ဆဲြအေၾကာင္းကို ေခါက္ဆဲြစားသူမ်ားကေန နဲနဲပါးပါးေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..:P

တကယ္ပါ ေခါက္ဆဲြႀကိဳက္သူေတြကေတာ့ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အခြင့္အေရးရွိရင္ စားခ်င္ၾကတာဘဲ။က်မ ဟိုတေလာက နယူးေယာက္ၿမိဳ ့ထဲေရာက္ေတာ့ ဂ်ာမာန္သံရုံးနားမွာပါဘဲ.။
ေခါက္ဆဲြဆိုင္တဆိုင္ေတြ ့တယ္။ လူေတြတန္းစီေနၾကတာ။ စားေကာင္းမွာဘဲဆိုၿပီး ဝင္တာေပါ့။
အထဲမွာထိုင္ၿပီးေတာ့လည္း ဘာမွာရမွန္းသိဘူး..ဟီး။ စားပဲြထိုးကိုေမးၾကည့္တယ္။ ေရာင္းအေကာင္းဆုံး၊
ေခါက္ဆဲြထဲက တပဲြေပးပါေပါ့..ဒီလိုခပ္တည္တည္နဲ ့ မွာလိုက္တာ...ေဟာၾကည့္ မဲမဲၿပဲၿပဲေလး..ဗ်..။

 

ဇီခၽြန္အမဲသားေခါက္ဆဲြအစပ္တဲ့..။စားဖူးေသးဘူး..ပူပူေလာင္ေလာင္နဲ ့ သူတို ့လိုတဖူးဖူးမွဳတ္ၿပီး၊
ပါးစပ္ထဲထဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းေထာ္ၿပီး စုပ္သြင္းလိုက္တာပါဘဲ..မဆိုးဘူးဗ်..။

မကုန္ဘူးထင္ေနတာ တက္တက္စင္ေအာင္ေျပာင္သြားပါေရာ့လား:P

ဒီအေနာက္ႏိုင္ငံက food court တရုတ္ဆိုင္ေတြမွာ သြားစားရင္ ဒီလိုေခါက္ဆဲြမ်ဳိးနဲ ့ဘဲညားရတယ္။

ေခါက္ဆဲြက သပ္သပ္၊အသားက သပ္သပ္၊အရြက္က သပ္သပ္စီပုံေပးလိုက္တာဘဲ။

သိပ္ေခ်းမမ်ားရင္ စားလို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဆီနဲနဲမ်ားတာက လဲြရင္ေပါ့ေလ..။

ပင္လယ္စာဆိုၿပီးမွာလိုက္တာ ပုဇြန္ေတြတပုံတေခါင္းႀကီး၊ ပုဇြန္ခ်ည္းဘဲစားၿပီး၊ 

ဗိုက္တင္းသြားပါေရာ့လား..။

ထိုင္းဆိုင္မွာ ထိုင္းအုန္းႏို ့ေခါက္ဆဲြမွာစားမိပါတယ္။ စပ္လိုက္တာ အဖတ္ေတြကေတာ့ပုဂံအျပည့္ဘဲ။ အရည္ေလးက ဖင္ကပ္ေလးဘဲပါတယ္။ စားဖူးေနက် ေခါက္ဆဲြနဲ ့လည္းတူဘူး..။ တကယ္ပါ ၁၂ ေဒၚလာေက်ာ္ေပးရၿပီး ေကာင္းလည္းေကာင္းဘူး..ဟင္း..။

မေကာင္းဘူးလို ့ေျပာေပမဲ့လည္း တဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ေျပာင္ေအာင္ရွင္းလိုက္ႏိုင္တယ္ေလ....ဟိ။ 

ထိုင္းဆိုင္ကဘဲ ဖတ္ထိုင္းနဲ ့ၾကက္ကင္တဲ့...။

ဒီနယူးဂ်ာစီ Garden state plaza ..ကိုလည္းခဏခဏသြားျဖစ္တယ္။ food court က ထိုင္းဆိုင္ဆိုၿပီး၊
တရုတ္မမေလးေတြေရာင္းေနတဲ့ အမဲသားေခါက္ဆဲြ အစပ္တဲ့...။ နဲနဲေပါ့တယ္။ဒါေပမဲ့ စားေကာင္းတယ္။
ေခါက္ဆဲြဆိုၿပီး ဘာလို ့မုန္ ့တီဖတ္သုံးတာလဲသိဘူး..။ 

ဒါက်ေတာ့..က်မမိတ္ေဆြတေယာက္ ပဲပုပ္မွဳန္ ့ေတြတဗူးလက္ေဆာင္လာေပးလို ့၊ က်ဳိင္းတုံမုန္ ့တီခ်က္စားတာေလ..။ ဇလုံလိုမ်ဳိးနဲ ့ေတာင္ထဲ့စားရတယ္။ မစားရတာၾကာလို ့..:P
ေရႊပဲရြက္ေလး နဲ ့ဝက္သားနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ဟုတ္ေနသလိုဘဲ..။
အဲ...ပဲပုပ္နဲနဲေလးမ်ားသြားတယ္..;)))

ဂ်ပန္ soba ခါက္ဆဲြဆိုတာလည္းႀကိဳက္တာေပါ့...။ရယ္ဒီမိတ္ထုတ္ဝယ္ၿပီး ကိုယ့္ဖာသာက္ိုယ္လုပ္စားၾကည့္တာေလ...။ ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။ သူ့ ့အရည္ကိုေဖ်ာ္တာ နဲနဲမ်ားသြားတယ္...။

ဂလိုေလး ေခါက္ဆဲြကို အရည္ထဲစိမ္ၿပီး စားရတယ္တဲ့....အရမ္းႀကိဳက္တယ္။
အသားမပါလို ့သြားၾကားညွပ္စရာမလိုပါ...။

ဒီဟာေလးကို ကႀကီးလူမ်ဳိးေတြက ဘယ္စရင္းထဲထဲ့ထားတဲ့အစားအစာလည္းေတာ့မသိဘူး။
က်မေတာ့ ေခါက္ဆဲြ စရင္းထဲထဲ့လိုက္တယ္။ဆိုင္မွာမစားဖူးပါဘူး။ ဒီလိုရယ္ဒီမိတ္က တထုတ္မွ 
၁ ေဒၚလာဝန္းက်င္ဘဲရွိတာ။ အခ်ည္ထုတ္ေဖါက္ထဲ့ၿပီး မိုက္ကရုိေဝ့နဲ ့ဘလူးဘလူး ခဏေလးဘဲ၊
လုပ္လိုက္ရင္ စားလို ့ရၿပီေလ . .။

အရသာလည္း ခ်ဥ္ၿပဳံးၿပဳံးနဲ ့.. မုန္ ့ၾကာေစ့ကို အခ်ဥ္ထဲ့စားရသလိုပါဘဲ..။

သူတို ့ပဲေခါက္ဆဲြကိုလည္း က်မကပဲျပားထပ္ထဲ့လိုက္ေသးတယ္။ ေဒၚက်ဳတီေတြ ့ရင္ဘာေျပာမလဲမသိဘူး။
ဒီအာလူးကားႀကီးနဲ ့ ဒီေခါက္ဆဲြ ဘာမဆိုင္သလိုပါဘဲ...။ ဒါေပမဲ့ က်မက အတင္းဆဲြေစ့လိုက္ေတာ့..၊
သူ ့ချမာလည္း ကန္ ့လန္ ့ကန္ ့လန္ ့နဲ ့ပါလာရတာေပါ့ေနာ္..:)))

က်မကို ဟိုအေနာက္ဖက္ကမ္းေျခမွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အာလူးေပးတတ္လြန္းလို ့တဲ့၊
သူ ့ရုံးနားမွာ ကားတစင္းေတြ ့တာ က်မကိုသတိရစြာနဲ ့ဓါတ္ပုံရိုက္ၿပီးပို ့ေပးလိုက္ပါတယ္တဲ့။ 

ကဲ...ဘယ္ေလာက္ႀကီးတဲ့အာလူးလဲ...ေဒၚမီးအာလူးနဲ ့အၿပိဳင္ေနမွာေပါ့ေနာ္...ဟား...:)))
ဒီလိုေလး အစားအေသာက္ေတြနဲ ့ဆဲြေဆာင္ၿပီး တခုခြင့္ေတာင္းရအုံးမယ္၊
ေနာက္အပတ္မွာက်မခရီးထြက္ရအုံးမယ္။ ဒီခရီးက နဲနဲၾကာၿပီး ဟိုကိုးနတ္ရွင္သိပ္မေကာင္းတဲ့
ေဒသဖက္ဆိုေတာ့ ဒီလို  အာလူးေလးေတြ လာေပးဖို ့ခက္မယ္နဲ ့တူတယ္။ ၄/၅ လေလာက္ၾကာမယ္။
အေျခအေနေပးရင္ေတာ့ေတြ ့ၾကပါအုံးမယ္ေလ။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစ...
မီးမီး

ၿမိဳ ့ေတာ္ဝါရွင္တန္ သို ့တေခါက္..

မဂၤလာပါရွင္~~~

မစၥတာဘုရွ္ နဲ ့အိုဘားမား တို ့အေျပာင္းအလဲကာလ အခ်ိန္ခရစ္မတ္ပိတ္ရက္မွာသြားခဲ့တဲ့
ခရီးစဥ္ေလးတခုပါ။ ကိုင္း...အိုဘားမားႀကီးေတာင္ ဒုတ္ိယသက္တမ္းအတြက္ အသည္းအသန္ 
မဲဆြယ္ေနခါမွ က်မက၊ဒီခရီးအေၾကာင္းေလး ျမန္ျမန္တင္အုံးမယ္ ဆိုၿပီး ၾကားျဖတ္ေလးေပါ့ေနာ္..၊ 
အာလူးဖုတ္လိုက္ပါအုံးမယ္ေလ..။ တကယ္ဆိုရင္ ဒီအေၾကာင္းက ဂ်ဳးမ်ားႏွင့္ခရီးထြက္ျခင္း လို ့ဘဲေျပာရမွာလား၊  ဂ်ဳးတသိုက္နဲ ့ခရီးသြားျခင္း လို ့ေခါင္းစဥ္တပ္ရမွာလား၊ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္
စဥ္းစားေနတာ၊ ျဖစ္ေသးပါဘူးေလ...ဆိုၿပီး ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း စာကိုျဖင့္လွတပတမေရးတတ္ဘဲနဲ ့၊
ေခါင္းစဥ္ကိုလာၿပီးဇီဇာခ်ဲ ့ေနမိတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုဘဲရီခ်င္ေနတယ္ေလ။

ကဲပါေလ..ဒါက ဟိုနယူးေယာက္ရဲ ့အဆက္ေပါ့ရွင္။ ဒီမွာ အပိုင္း(၁) နဲ ့အပိုင္း(၂) ပါ။
ဝါရွင္တန္မွာေနတဲ့သူေတြအဖို ့ေတာ့အျမင္ရုိးေနေပမဲ့ က်မတို ့အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းေထြလာ ကမာၻသစ္ႀကီးတခုေပါ့..။ က်မတို ့က Tour group နဲ ့သြားတာ..။ တျခားလူဆိုလို ့ ဂ်ဳးလူမ်ဳိး လင္မယား၊
တစုံတဲြရယ္ ေနာက္ဂ်ဳးပါဘဲ အမ်ဳိးသမီး ၂ေယာက္ နဲ ့က်မတို ့၂ေယာက္ ..ေအာ္..guide ကလည္းဂ်ဳးတဲ့။
(မဆီမဆိုင္ ဂ်ဳးျမစ္ခ်ဥ္ ဟင္းေလးေတာင္စားခ်င္လာသလို :)) တညအိပ္၊ ၂ရက္ခရီးေလးပါ။

ကားေပၚကေနဘဲလွမ္းရုိက္တာ မိုးေတြလည္းအုံ ့ေနတယ္ေလ

နယူးေယာက္ကေနထြက္ကတဲကမိုးရႊာေနလိုက္တာ..။ လမ္းမွာတေနရာေလာက္ဘဲနားတာပါ။  
ဝါရွင္တန္ေရာက္တာနဲ ့စစ္သင္းခ်ဳိင္းကုန္း(ဂြ်န္အက္ဖ္ကေနဒီကိုျမဳပ္တဲ့ေနရာ၊နားေထာင္လို ့မေကာင္းသလို
ဘဲေနာ္) ဆီကိုတန္းေခၚသြားပါတယ္။ ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္းတကယ့္ပိတ္ရက္ႀကီးဆိုေတာ့သူတို ့
ဘာသာမဟုတ္တဲ့သူေတြဘဲ၊(က်မတို ့လို ကိုဂ်ဳးတို ့တသိုက္ေပါ့) ေလ်ာက္သြားၾကတာလား မသိပါဘူး။
ၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကလည္း ေျခာက္ကပ္ေနတာေပါ့ရွင္..။ 

အထဲဝင္ၾကည့္မွ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ေတြ ့ရတာ...။
ကဗၺည္း ေက်ာက္စာတိုင္ေတြတန္းစီေနတာဘဲ၊ ေျမပုံရွိတယ္။ အလြယ္တကူဘဲရွာရလြယ္တယ္။ ဘယ္နံမည္နဲ ့ဘယ္ေနရာမွာဆိုတာ အတိအက်ပါတယ္တဲ့။

ဟိုး..ကလႊတ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုင္နဲ ့လင္ကြန္းရုပ္တုရွိတဲ့အေဆာက္အဦ လွမ္းျမင္ႏုိင္တယ္။

ေတာင္ကုန္းေတြ အားလုံးေပၚမွာကဗၺည္း ေက်ာက္စာတိုင္ေတြ မ်က္စိတဆုံးပါဘဲ။ သူ ့အကြက္နဲ ့သူ။ နံပါတ္ေတြရွိတယ္။ တကယ္ဘဲ စည္းစနစ္ရွိၿပီး ..အင္း ေသရင္ေတာင္ ဒီေနရာမွာလာျမဳပ္ရင္ ေၾကာက္စရာ၊
ထက္၊ေနခ်င္စရာေတာင္ေကာင္းလွေသးတယ္လို ့စဥ္းစားခဲ့ေသးတယ္ေလ။

ဝင္းႀကီးကက်ယ္လြန္းလို ့ လမ္းမေလ်ာက္ႏိုင္ရင္လည္း ဘတ္စ္ကားလိုမ်ဳိးစီစဥ္ထားေပးပါတယ္။
က်မတို ့ကေတာ့ အားလုံးကိုသြားမၾကည့္ပါဘူး။ ကေနဒီတို ့မိသားစုေနရာဘဲသြားပါတယ္။
သူနဲ ့သူ ့မိန္းမရယ္ သူ ့ကေလး ၂ေယာက္ရယ္ ၄ခုေတြ ့ခဲ့ရတယ္။

က်မတို ့အုပ္စုေလ..။ေရွ ့ဆုံးကအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ ့ဂိုက္၊ အဖိုးႀကီးတို ့စုံတဲြနဲ ့အမ်ဳိးသမီး၂ေယာက္နဲ ့က်မေပါ့။
ဝင္းထဲကို ကိုယ့္ကားနဲ ့သြားလို ့ရဘူး။ဒီေနရာကိုထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့ဌာနကကားဘဲ သြားလို ့ရတာ။
ဟိုမွာျမင္ေနရတဲ့ကားေပါ့..။

လမ္းမွာေတြ ့ရတာ အစိုးရရုံးႀကီးေတြဆိုေတာ့လည္း ႀကီးမားခန္ ့ညားေနတာဘဲ.။

ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ကအိမ္ေတြ..။

အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီလိုမ်ဳိး လမ္းကိုခြၿပီးေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦေတြအမ်ားႀကီးေတြ ့ရတတ္
တယ္။ အထူးသျဖင့္ နယ္သာလန္(ေဟာ္လန္) မွာေပါ့။တခါခါ ဘာပုံစံမွန္းကိုမၾကည့္တတ္ဘူး..။
ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းႀကီးလိုဘဲ..။ နယ္သာလန္ အေဝးေျပးလမ္းမ တခုမွာေတြ ့ရတာက လမ္းကိုခြၿပီး ၃ ထပ္ေဆာက္အဦ အျမင့္ႀကီးနဲ ့အႀကီးႀကီးဘဲ..။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ ့အိမ္သာေလ။ ဘယ္ဖက္ကလာတဲ့ကားက ဘယ္ဖက္ျခမ္းထဲက ကားထားတဲ့ေနရာမွာထားၿပီး ဓါတ္ေလွခါးနဲ ့တက္၊
ညာဖက္ကလာရင္ ညာဖက္မွာကားထား အေပၚတက္ စားေသာက္ေပါ့..ကဲ..မိုက္တယ္ေနာ္။

ဒါက နယူးဂ်ာစီကေန နယူးေယာက္ၿမိဳ ့အသြား ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တံတားကေန အဝင္မွာ ေတြ ့ရတာ..။
ဒီလိုမိုးေမ်ာ္တိုက္ႀကီး ၃လုံးတန္းစီေနတာ...ကားလမ္းကေအာက္မွာေလ...။

ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္စဥ္းစားတတ္တယ္ဘဲေျပာေျပာ..အဲလိုေနရာေတာ့ေနခ်င္ဘူးဗ်ဳိ ့..။ တခ်ဳိ ့ေနရာမွာ ေရကတဖြားဖြားက်လို ့..။ ကဲ...ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ၿပန္ၿပီေလ..:))

 ေနာက္တေနရာကေတာ့ The National Air and Space Museum ေပါ့။ က်မအမ်ဳိးသားကေတာ့ 
အရမ္းႀကီးကိုႀကိဳက္တာဘဲ။ အဲဒီျပတိုက္ကိုက်မတို ့ကအေရွ ့ကေနဝင္တာကိုး..။ 
ေနာက္ေပါက္ကေနထြက္ရင္ အလယ္မွာ ေျမကြက္လပ္ႀကီး ပန္းၿခံက်ယ္ႀကီး၊  သူတို ့ေျပာတဲ့ 
National Mall Park ေပါ့။ The National Gallery of Art ကို ဂိုက္ကလက္ညိွးေလးထိုးျပၿပီး၊
ဒီျပတိုက္၂ေနရာဘဲသြားပါလို ့ေျပာလို ့ဒီ၂ခုနဲ ့အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာေပါ့။

Lincoln Memorial ထိပ္ကေနရုိက္ယူထားတဲ့ပုံတဲ့။ အဲေျမကြက္လပ္ရဲ ့ေဘးတဖက္တခ်က္မွာ၊
စိတ္ဝင္စားစရာေနရာေတြတန္းစီေနတာဘဲ။ ၿမိဳ ့ကြက္ေလးတည္ထားတာ အရမ္းႀကီးကို လွတယ္။
ေက်ာက္တိုင္အလယ္မွာ Lincoln Memorial ၊နဲ ့US Capitol Hall ကတတန္းထဲဘဲ။
ဘယ္လိုအျမင္ရူေဒါင့္ကေနယူသလဲေတာ့မသိဘူး။ ကြန္ကရက္ႀကီးက အားလုံးရဲ ့ထိပ္ကေနတယ္။ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းကလည္းပါတယ္။ ကိုယ့္ဖာသာသာကိုယ္ ရူေဒါင့္အဖက္ဖက္၊ ကေန စဥ္းစားစရာ
ေတြးေတာစရာေတြ လုပ္ယူလို ့ရသလိုပါဘဲ။

 The National Air and Space Museum ဒီျပတိုက္ ထဲသြားၾကည့္ရေအာင္..။

ေလယာဥ္ပ်ံမ်ဳိးစုံေတြပါဘဲ..။

  

ဒုံးပ်ံေတြ...။

အပိုလို ၁၃...တဲ့( Apollo 13)(သူတို ့အထဲမွာဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တပတ္ဆယ္ရက္ၾကာေနႏိုင္လည္းမသိပါဘူး၊က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ေလးရယ္)။

အပိုလို...၁၁ တဲ့(ဓါတ္ပုံေလးလွလွရုိက္မလို ့ဟာ၊ရွိသမွွ်အက်ၤ ီေတြကိုင္ထားရေတာ့ အီးမွန္တဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ ့ေလ...:(((

ဒီရဟတ္ယာဥ္က စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္။ ရက္ေပါင္း၃ဝကမာၻတပတ္ပတ္ေမာင္းေတာ့
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း၊ ခရီးတေထာက္ဝင္နားတယ္တဲ့။

အဲဒီတုံးက သူ ့ဝတ္စုံနဲ ့သူသြားခဲ့တဲ့လမ္းေၾကာင္း...။

အဲဒီတုံးက ျမန္မာႏိုင္ငံဓါတ္ပုံေလးနဲ ့...(ေရႊတိဂုံဘုရားနားက လူေနရပ္ကြက္တဲ့)

ေလယာဥ္ပ်ံေတြ စက္ေတြေငးေနတာနဲ ့အခ်ိန္ေတြေတာ္ေတာ္လင့္ကုန္တယ္။
အဲဒီမွာဘဲ စားေသာက္ၿပီး ေနာက္ျပတိုက္တခု ဆက္ၾကတယ္။ The National Gallery of Art တဲ့။

 

 အထဲမွာ ခန္းနားလွပေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဥေရာပက ေၾကးရုပ္ေတြကပိုလွေနသလိုပါဘဲ။

ပန္းခ်ီကားေတြလည္းႀကီးမားလြန္းတယ္။ အနားကပ္ရပ္တာေတာင္ အရပ္ကေဘာင္နားမထိဘူး:((
တခ်ဳိ ့ပန္းခ်ီကားေတြၾကေတာ့ ဓါတ္ပုံေတြေပးမရုိက္ပါဘူး။

က်မတို ့ဓါတ္ပုံရုိက္ၿပီးမွ လာေျပာတာခံရတယ္...ဟီး၊ကားယားႀကီးေတာ့ပါသြားၿပီေလ..။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဂ်ဳးေတြကိုမ်ဳိးသုန္းသတ္ျဖတ္ခံရတာ အမွတ္တရျပတိုက္ Holocaust ကိုသြားပါတယ္။
အထဲမွာ ဓါတ္ပုံရိုက္ခြင့္မရွိပါဘူး..။ေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္။ ဖိနပ္ေတြပုံထားတဲ့အခန္းဆို ရင္ထဲဆို ့သြားတာဘဲ..။ က်မအေတြ ့အႀကဳံအရ ဒီဂ်ဳးေတြဟာ တကယ္ဆက္ဆံရခက္တယ္။
ဒီခရီး စစထြက္ခ်င္းဘဲကားဆရာလည္းဟုတ္ ဂိုက္လည္းဟုတ္တဲ့ လူကက်မတို ့၂ေယာက္ကို
ေတာင္းပန္စကားတခုေျပာပါရေစတဲ့..။ သူ ့တို ့ဘာသာစကားနဲ ့ဘဲ ေျပာခ်င္လို ့ၿပီးမွ က်မတို ့ကို 
အဂၤလိတ္လို ရွင္းျပပါရေစတဲ့..။အိုေကပါတယ္။ က်မတို ့၂ေယာက္ ကင္မရာတေယာက္တလုံးနဲ ့
အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနတာ သူလိုက္လိုက္ဖမ္းရတယ္။ ၂ေယာက္ပူးေနမွ ရွင္းလို ့ရတာကိုး...။
ရတယ္ရတယ္..ေျပာလည္းအတင္းဘဲရွင္းျပေနတာဘဲ။ဘာတဲ့..ဝါရွင္တန္ၿမိဳ ့ကို ေခ်ာကလက္ၿမိဳ ့လို ့၊
လည္းေခၚတယ္တဲ့။ လူမည္းေတြမ်ားလို ့ေလ...:P
ဒီျပတိုက္မွာေတာ့ က်န္တဲ့လူ၄ ေယာက္က က်မတို ့၂ေယာက္ကို အတင္းလိုက္ရွင္းျပေနခဲ့တယ္။
ဒီတခါေတာ့ စိတ္ပါလက္ပါနားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ...မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲတယ္။
သူတို ့ထားတဲ့အမွတ္တရမွတ္တမ္းမွာလည္း အားပါးတရျမန္မာလိုေရးခဲ့တယ္ သိလား..။
အဟား..ဘာေရးသလဲေတာ့မေျပာဘူး..ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တို ့လည္း အႏွိမ္ခံခဲ့ရတဲ့လူတန္းစားေတြထဲကပါ..။
:(((((((

ေဆာင္းရာသီခ်မ္းခ်မ္းမွာ ဒီလို အိမ္ယာမဲ့ ေတြလည္း အမ်ားႀကီးေတြ ့ခဲ့တယ္..။
ကဲ...တခါထဲၿပီးေအာင္လုပ္လို ့လည္းရဘူး....။

အိမ္ျဖဴေတာ္ေရွ ့ဖိုက္စတားေဟာ္တယ္ထဲဝင္ က်မေကာ္ဖီဝယ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး၊
(ခင္သက္ေထြးဇာတ္လမ္းလုပ္ခဲ့တာေတြကို)ေနာက္တေခါက္ေပါ့ေနာ့္။
:)))))

အားလုံးဘဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ပါေစ...
မီးမီး