မင္းတရားႀကီးတိုင္းခန္းလွည့္လည္ျခင္း...

မဂၤလာပါရွင္~~~
ခေလးဘဝကတည္းက ပုံျပင္ေတြ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြမွာ သင္ဖူးဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးခဲ့ၾကတာပါဘဲ။ တိုင္း
ျပည္အုပ္ခ်ဴ ပ္မင္း လုပ္ေနတဲ့ ဘုရင္ေတြ တခါခါသူတို႔တိုင္းေနျပည္ေတာ္တခြင္ သြားေရာက္ လည့္လည္
ၾကည့္ရူၾကတာကို တိုင္းခန္းလွည့္လည္တယ္လို႔ေျပာတာတဲ့။

credited to google

အဲ..တေန႔မွာေတာ့လည္း ပထမဆုံး တို္င္းခန္းလွည့္လည္ျခင္းကို က်မတို႔ၿမိဳ႔ေလးမွာေနတုံးက ကိုယ္ေတြ႔ႀကဳံ ဖူးတာေပါ့..။ လမ္းေဘးေလလႊင့္ေခြးေတာင္မက်န္ အရူးေတြေကာဘဲ အားလုံးကားႀကီးေတြနဲ႔ သိမ္းႀကဳံးတင္
ၿပီးရွင္းလင္းလိုက္တာဘဲ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေန႔မွာ က်မက လမ္းမေပၚမွာ သြားေစာင့္ေနခ်င္တာေပါ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အိပ္ယာကႏိုးတာနဲ႔အိမ္ဝိုင္းထဲက လမ္းၾကားထဲမွာစစ္ဝတ္စုံနဲ႔စစ္သားႀကီးတေယာက္ ေသ
နတ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ ဝင္းတံခါးနားမွာ ရပ္ေနတာေတြ႔တာနဲ႔ အားလုံးကိုေမ့သြားလိုက္တာပါဘဲ။ မျမင္
ဖူးတဲ့လူႀကီးထက္ ဒီစစ္သားႀကီးက အန္မတန္မွ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းၿပီး က်ဴ ပ္တို႔စပ္စုစိန္အတြက္ မဟာ အခြင့္အေရးႀကီးေလ..။ မ်က္နွာလည္းေကာင္းေကာင္းမသစ္ႏိုင္ မနက္စာလည္းေျဖာင့္ေျဖာင့္မစားႏိုင္ပါဘူး။
အဲ့..စစ္သားႀကီးနားတဝဲလည္လည္ေနတာဘဲ..။ ပထမဦးဆုံးသူ႔ကိုေျပာတဲ့စကားက ဘယ္ကလာလဲတဲ့.. ဟီး ^_^ သူက ရခိုင္ကလာတယ္လို႔ေျပာတယ္..။တကယ္ဆိုကိုယ္ေမးတာက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး.. ဘယ့္ႏွယ္ေစာေစာစီးစီး မယ္ငီးတို႔ ဝိုင္းထဲကမွာ ဘြားကနဲေပၚလာတာ ဘယ္ကေနေရာက္လာသလဲေပါ့..။

ထားပါေလ..ကိုရခိုင္က ရွမ္းမစကားေကာင္းေကာင္းသေဘာမေပါက္တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..။ အဲေန႔က မွတ္ မွတ္ရရ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေပါ့။ အျပင္ထြက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကစားဖို႔လည္း သတိမရေတာ့ဘူး..။ အေမတို႔
ေကၽြးတဲ့မုန္႔ေတြ ဖြတ္ၿပီး သူ႔ကိုသြားေပးရတာအေမာ..။ အေမ့ကိုအတင္း ေရေႏြးအိုးထည့္ေပးဖို႔ပူဆာတယ္။
ၿပီးစစ္သားႀကီးကိုသြားေပးတယ္ေလ..အခါးရည္ခြက္ေလး ဗန္းေလးနဲ႔ေပါ့..။ သူအစက ဘာမွသိပ္မေျပာဘူး
ေနာက္ အရမ္းႀကီးေမးေတာ့ နဲနဲပါးပါး (ခေလးစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေနမွာပါေလ) ေျပာတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္
က်ေတာ့ ဟန္းေကာလို႔ေခၚတဲ့ထမင္းခ်ဴ ိင့္ဖြင့္ၿပီးစားတယ္..။ ဒီကလည္း အတင္းျပဴ းျပဴ းၿပဲၿပဲၾကည့္ေနတာ။
မီးဖိုေခ်ာင္ေျပး ဟင္းရည္ေတြ ငရုတ္သီးေထာင္းေတြ သြားယူလာတယ္။ အိမ္ကလူႀကီးေတြေတာ့ မယ္ငီးကို
လက္ေျမွာက္ထားလိုက္ၿပီေလ..။ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး..။ စစ္သားႀကီးခ်ဴ ိင့္ထဲမွာ ထမင္းခဲႀကီးက မာတာတာ
ဝါက်င္က်င္..သနားစရာေလးပါ..။ အင္း..တကယ္ေျပာခ်င္တာက စစ္သားႀကီးအေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူးေလ။
ေနာက္ေတာ့လည္းစပ္စုစိန္ရဲ႔ ေသနတ္နဲ႔တကယ့္လူကိုပစ္ဖူးလား!(ဓါတ္ရွင္ထဲကလိုအလကားဟန္ေဆာင္ တာဟုတ္မဟုတ္ေသခ်ာေအာင္ေမးတာေလ) ေတာထဲမွာလူဆိုးေတြမွန္း ဘယ္လိုလုပ္ခဲြျခားသိႏိုင္လည္း! ဂလိုေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ စစ္သားႀကီးက ခင္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္။ ရာရွင္ပုံးေတြ ယူလာေပးတယ္။( ရာရွင္ဆိုတာက်မတို႔နယ္ဖက္မွာ အဲဒီအခ်ိန္ကဆိုပါေတာ့ နယ္ေျမမေအး ခ်မ္းပါဘူး စစ္တပ္ေတြ စစ္သားေတြေျခခ်င္းလိမ္လို႔ေပါ့ စစ္တပ္က ေရွ႔တန္းထြက္စစ္သားေတြအတြက္ ထုတ္တဲ့သံပုံးတခုထဲမွာဆန္ဆီငါးသေလာက္ဗူးအမဲသားဗူး ဒီလိုမ်ဴ ိးနည္းနည္းစီထည့္ ထားတဲ့ပုံးကိုေခၚ တာပါ။ စစ္သားေတြၿမိဳ ႔ထဲေရာက္ရင္ သူတို႔ယူလာေရာင္းတတ္ၾကတယ္။အေမကဝယ္ထားတတ္တယ္ေလ)
သူ႔ကိုပိုက္ဆံေပးလည္းမယူဘူး။ ခေလးေတြကိုစားေစခ်င္လို႔ပါတဲ့..အိမ္ကေဆးလိပ္ေတြ ဘာေတြေပး လိုက္တယ္။ သူလည္းခဏခဏလာတတ္ တယ္။ ႏို႔ဆီသၾကားလာေပးတယ္ေလ..။အဲဒီေခတ္ကသမဝါယမ
ဆိုင္မွာ တန္းစီၿပီး စာအုပ္နဲ႔ထုတ္စားရတဲ့ေခတ္ေလ..။

ကဲပါေလ..ဒီလိုပါဘဲ..တခ်ိန္တခါက မင္းႀကီးမ်ားတိုင္းခန္းလွည့္လည္ရင္လည္း အလုပ္ေတြရူပ္ၾကတာေပါ့။
ဖုံးစရာရွိတာဖုံး ကာစရာရွိတာကာ ဖားဖို႔ျပင္ဆင္ၾကတာေပါ့...အဲေလ..မယ္ငီးေတာ့ အဟုတ္ေတြေျပာျပန္ၿပီ အမွန္တရားကိုေျပာျပတာပါ။ စစ္သားႀကီးလည္း မယ္ငီးမ်က္လုံးမဖြင့္ခင္ကတည္းကေရာက္ေနလိုက္တာ။
ညမိုးခ်ဴပ္လို႔ သူနဲ႔စကားေျပာဖို႔ေတာင္ပ်င္းလာၿပီ..ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွ ကားႀကီးနဲ႔ျပန္လာေခၚသြားတာေလ။ တေန ကုန္မိုးတိုးမတ္တပ္နဲ႔။ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ ကိုယ္လည္းကိုယ္ေတြ႔မႀကဳံဖူးေပမဲ့ အမေက်ာင္းဆရာမေျပာ
ျပလို႔ၾကားေနၾကဇာတ္လမ္းေတြရွိတယ္။ မင္းတရားႀကီးက အိပ္ယာကေတာင္မထေသးေလာက္ဘူး။ ၿမိဳ႔
ေလးမွာေတာ့ မနက္ ၅နာရီေစာေစာစီးစီး သြားေစာင့္ေနၾကရတယ္တဲ့။ လာေတာ့ ေန႔လည္ ၁၁နာရီ...။
ကဲ..စီစဥ္သူကညံ့တာလား အဖားလြန္တာလားေတာ့ မသိဘူး..ေက်ာင္းသားေတြဆရာမေတြ မစားရ
မေသာက္ရ မေပါက္ရ နဲ႔တေနကုန္ေနပူထဲေနရတာပါဘဲ..။ ေနာက္ပိုင္း မင္းတရားႀကီးေရာ..မႀကီးတႀကီး
ေရာ..လူခဲေတြေပါ့(လူခဲ=အင္းသားလိုေျပာတာ) လာလိုက္ၾကတာ။ လက္ေထာက္ေတာ္ႀကီးမ်ားက
ေကာက္ညွင္းေပါင္းေတြဘာေတြ စီစဥ္ေပးရေတာ့တယ္တဲ့..။ ဟင္းဟင္း...ဂလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ဴ ိးကို ကိုယ္တို႔
ဆီမွာဘဲရွိတယ္ထင္ခဲ့တာ...အိုး.လား..လား...ဒီအေမရိက တိုင္းျပည္ရဲ႔ နယူးေယာက္ ေလာင္းအိုင္းလိုင္း
ကေနရာတခုမွာ ဘြားကနဲ ႀကဳံေတြ႔လိုက္ေတာ့ ေဟာင္းေလာင္းပါးစပ္ဟေလသတည္းေပါ့...။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုရဲ႔ အင္ပါယာအရွင္သခင္ႀကီးေပါ့...သူနဲ႔ သူ႔ရဲ႔ရွယ္ယာပါတာနာ ဆိုတာလာမလို႔တဲ့...။
နယူးေယာက္မွာဆိုတာေတာ့ နယူးေယာက္႒ာနေတြထဲက အသစ္ျပင္ဆင္ထားခါစ အရမ္းႀကီးသပ္ရပ္ သစ္လြင္ေနတဲ့ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ဆိုင္ကို လာေရာက္ၾကည့္ရူေလ့လာဖို႔ ေရႊးခ်ယ္ျခင္းခံရတာေပါ့ေလ။ မလာခင္ တပတ္ကတဲက လူပ္ရွားရတယ္။သူတို႔အလုပ္ရာထူးကလည္း အရူပ္သားဘဲ။အေရာင္းဌာနတခုစီမွာ မန္
ေနဂ်ာတေယာက္စီအျပင္  ျပည္နယ္တခုခ်င္းဆီကဌာေနဒါရိုက္တာတေယာက္လည္းရွိတယ္။ဆိုင္ခဲြေပါင္းက
ေထာင္ေက်ာ္ေတာ့လည္း ရူပ္ေတာ့တာေပါ့ေလ။ ကိုယ္တို႔ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြအျပင္ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႔ထဲက ေနာက္ထပ္ ဆိုင္ခဲြေတြထဲက စူပါဗိုက္ဆာေတြလည္း လာရတယ္။ နယူးေယာက္ျပည္နယ္ကပ္ရပ္
နယူးဂ်ားစီနဲ႔ ကန္နက္တီကက္က ဌာေနဒါရိုက္တာေကာလာရတယ္။ လူေတြမွအမ်ားႀကီး ၿပီးဗီဇာေတြမွာ
စားၾကတာေပါ့..ျခင္ေကာင္ရဲ႔မစင္အထိရွာၿပီး သန္႔ရွင္းေအာင္သုတ္သင္ရွင္းလင္းၿပီး အားလုံးကို စက္နဲ႔စီ ထားသလို တိကနဲညီေနေအာင္လို႔ လုပ္ရပါတယ္။ ၃ရက္တိတိပါ။ ကိုကိုသူေ႒းႀကီးက သားေရဦးထုတ္နဲ႔ ဟီးဟီးဟားဟားနဲ႔ စကားေတြေျပာၿပီး ျဖတ္သြားတာဘဲ ေဘးတခ်က္ေတာင္လွည့္လို႔ငဲ့မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး..။
မနက္ဖန္လာမယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔လို သူေ႒းရဲ႔ စကဒ္ႀကီးဆိုလား..အရင္လာၾကည့္တယ္ :P ။ သူေ႒းမ်က္စိထဲ
မျဖတ္ခင္ သူ႔ကအရင္ခံစားၾကည့္ရူရတယ္ေလ..ၿပီးလိုအပ္သည္မ်ားမွာၾကားသြားပါတယ္ေပါ့..။

အားလုံးလက္ထဲမွာတက္ပလက္ကိုယ္စီနဲ႔ ဆိုင္အားလုံးက ခင္းက်င္းတာတပုံစံထဲျဖစ္ရတယ္ေလ။ ပင္မ ထုတ္ထားတဲ့ ပုံစံနဲ႔တူမတူတိုက္ၾကည့္ၾကတယ္..။ နဲနဲေလးမွအမွားမခံဘူးတဲ့...အံ့ေရာ... သူတို႔လည္းကိုယ္ တို႔ဆီလိုပါဘဲလား....။တဆိုင္ဆိုရင္ တရက္ကို တသိန္းေက်ာ္ေရာင္းရတယ္ေလ..ေထာင္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ 
စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့...ဝင္ေငြေတြ..။ ဒီအလုပ္အေပၚမွာမူတည္ၿပီးစားေနရေတာ့လည္း ေကာင္းစြာလုပ္ပါသည္
ဆိုတာကိုျပခ်င္တာလားေတာ့မသိဘူး..။ စကဒ္ႀကီးက သူေ႒းဆီက ေကာင္းေကာင္းသာျပင္ဆင္ထားေပးပါ
ဆိုတဲ့စကားတခြန္းထဲယူလာတာ..။အားလုံးက ဖတ္ဖတ္ေမာ...။

ဒါက စနစ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး..လူသားေတြရဲ႔ ခံယူခ်က္နဲ႔အေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႔ထင္တာဘဲေလ...။ အရွိျပတာ
ကိုမလိုခ်င္ၾကဘူး..ဖုံးကာျပသထားတာေတြမွ သေဘာက်ၾကတာလားမသိဘူး..။ တခါခါ ဟိုေနရာမွာ ဟိုလို
ရွိတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ မရွိဘူးလို႔လည္းမထင္ပါနဲ႔..လူ႔သေဘာေတြက ဘာသာမျခား လူမ်ဴ ိးမျခား ေနရပ္
တိုင္း႒ာေနမျခားပါ..အားလုံးအတူတူေလာက္ပါဘဲရွင္....။ ဒီမွာလည္း မင္းတရားႀကီးတိုင္းခန္း လွည့္လည္ လို႔ ပဲႀကီးဆယ္ေလွခ်က္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..ဗီဇာေတြ အခ်ပ္ႀကီး ၂ဝေက်ာ္ကုန္သြားရတယ္တဲ့...။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး