က်မတို ့ၿမိဳ ့ရဲ ့ေစ်းႀကီး...(က်ဳိင္းတုံ)

မဂၤလာပါရွင္~~~
က်မတို ့ၿမိဳ ့က ေစ်းႀကီးကေတာ့ ဘယ္ေနရာဘယ္ေဒသ နဲ ့မတူတာေတြ ၊
ထူးဆန္းတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္..။ကဲ...ေျပာျပမယ္ေနာ္...။

ဒီတခါၿမိဳ ့ေလးကို ျပန္ျဖစ္တာ၊အပင္ပန္းဆုံးနဲ ့အတန္ဆုံးပါဘဲ။
တေန ့၂၄ နရီဆိုတာ ဘယ္လိုကုန္မွန္းမသိေအာင္၊သြားလာလွဳပ္ရွားေနခဲ့ရတယ္။
ေစ်းကိုေတာင္ က်ဳိင္းတုံေရာက္ၿပီး ၁လၾကာမွ ေရာက္ျဖစ္တယ္။
ရွမ္းႏွစ္ကူး(၁၂.၁၂.၂၀၁၂)ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ..။
အဲဒီေန ့မွာ ဝတ္ဖို ့ရွမ္းဝတ္စုံလိုခ်င္လို ့ပါ။
ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ဟာေတြေတာ့ တူမေခ်ာေတြကိုေဝမွ်ေပးလိုက္တာ ၾကာခဲ့ၿပီေကာ..။

အဲဒါနဲ ့အေဒၚတေယာက္ကလိုက္ပို ့မယ္ဆိုတာနဲ ့၊ေစ်းကို ၂ေယာက္သား ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကဲ..ဒီတခါ ေစ်းအေရွ ့ကေနမဝင္ဘူး..။ရဲစခန္းအေနာက္ဖက္ကေန ပတ္ဝင္တယ္။
စကားမစပ္..က်မတို ့ၿမိဳ ့မွာ..အင္မတန္မွ ဆိုင္ကယ္ေပါတယ္ကိုး..။
လမ္းထိပ္ထြက္လည္း ဆိုင္ကယ္နဲ ့၊ဟိုနားဒီနားလည္း ဆိုင္ကယ္နဲ ့။
အိုး...က်မ မယ္မီး ဆိုင္ကယ္ အက္စီးဒင့္ ျဖစ္ဖူးကတဲက လုံးဝမစီးရဲဘူး..။
၉၆၉၃ (ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္သုံးဘဲ) မယ္လမ္းေလ်ာက္ရွင့္...။ 

ဒါကအေရွ ့ကဝင္တဲ့အေပါက္

သုံးဘီးဆိုင္ကယ္လည္း ေပါသလားမေမးနဲ ့။
ေစ်းပတ္ပတ္လည္မွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္စရာ ရွာရ ခက္ထွာ..။
(အိမ္မွာတခုခုလိုရင္၊ေစ်းကို ၂ေယာက္သြားတယ္၊အဝင္ေပါက္နဲ ့နီးတဲ့ေနရာရပ္၊
တယာက္ကဆိုင္ကယ္ေပၚမွာထိုင္ေစာင့္ ..ၿပီးတေယာက္ကေျပး..ဒီလိုဘဲ..အႀကံပိုင္ပုံကေလ)

ဒါက ေစ်းေတာင္ဖက္ကေန က်ဳိင္းခုံဖက္ အထြက္..။

ေစ်းအျပင္ဖက္က ဟင္းသီးဟင္းရႊက္ေတြေရာင္းတဲ့တန္း..။

ေစ်းအေနာက္ဖက္တည္တည့္ အထြက္ေပါက္ေနရာ..မွာေပါ့..။

ေစ်းထဲက အလယ္တန္းဟင္းရႊက္ေစ်းသည္..။

ဒီပုံကိုရုိက္တာက ငရုတ္သီးပင္စည္ေခၚမလား..၊အကိုင္းလို ့ေခၚမလားဘဲ..။
ေတြ ့လား...ေစ်းသည္လက္ေမာင္းေအာက္ထဲမွာ။အဲဒီအေၾကာင္းကိုတခါက ဒီမွာ ေရးဖူးေသးတယ္။

ဒါကေတာ့ အမနဲ ့သြားတုံးကသရက္သီးအခ်ဥ္သုပ္။ ေစ်းသည္က သူ ့တပည့္ရဲ ့အေမ..တဲ့..။
အလကားအတင္းေပးလိုက္တယ္..။
ဟင္း..ဒီကလည္း..အားနာနာနဲ ့၂ ထုတ္ေလာက္ဘဲယူခဲ့ပါတယ္..။
ပဲပုပ္နံေလးေမႊးေမႊး..။ရူးရွဲ ရူးရွဲ နဲ ့စပ္လိုက္ စားလိုက္...:P

ေတြ ့လားသူ အားပါးတရ နယ္ေနတာေလ...။ဘာစားရမွန္းမသိဘူး...။

သေဘာၤသီး ရွမ္းသုပ္လည္းရွိတယ္..။အားလုံးက...ပဲပုပ္နဲ ့ေပါ့။

အိုး..ကပ္ရပ္ကေတာ့ ဆန္ကိုခပ္မာမာေလးခ်က္။ၿပီးေရနဲ ့အထပ္ထပ္ေဆး၊ ႀကံရည္ေမႊးေမႊးေလးနဲ ့၊
က်မတို ့အေခၚ ေခါက္ေစြ...။ထုတ္သြားလည္းရတယ္။စားရင္လည္းပုံးထဲကပုဂံေသးေသးနဲ ့ထဲ့ေပးတယ္။
တခြက္မွ ၁ဝဝ၊၂ဝဝ ထဲရယ္...။

အိမ္မွာ အိမ္ေဆာက္ေနတဲ့အလုပ္သမားေတြရွိတယ္။သူတို ့ကိုက်မ ညေန၃နာရီ ဆိုတခုခုအၿမဲေကြ်းေလ့ရွိတယ္။ က်မတို ့စားရင္သူတို ့ကၾကည့္ၾကည့္ေနတတ္လို ့ေလ..။

လက္ဖက္သုတ္၊ေခါက္လန္ဖြန္း၊အေၾကာ္၊လက္ဖက္ရည္...ႀကဳံရင္ႀကဳံသလိုဘဲေကြ်းတယ္။

ဒီတခါေတာ့ သူတို ့အတြက္ေခါက္လန္ဖြန္းဝယ္မလို ့။

အတုံးေသးက ၅ဝဝ ဖိုး ၃ တုံးတဲ့၊တတုံးဆို ၂ဝဝတဲ့။

အႀကီးက်ေတာ့ တတုံး ၅ဝဝ၊ က်မတို ့က သူ ့အေခါက္ကိုႀကိဳက္ၾကတယ္ေလ..။

တတုံးထဲဝယ္ရင္အေခါက္နဲနဲဘဲရလို ့၊ ၃တုံး ၅ဝဝဖိုးဝယ္တယ္။

ပဲပုပ္ခ်ဥ္အထုတ္အေသးဆုံးက ၁ဝဝ၊ အႀကီးက ၅ဝဝ၊၁ဝဝဝ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးဘဲ၊

စပ္တယ္(မ်ားေသာအားျဖင့္ အခ်ဳိမွဳန္ ့မ်ားတယ္)။ က်မေတာ့ က်မအေဒၚမိုင္းေလြ(မိုင္းယန္းနားမွာရွိတယ္)၊

ကေနလုပ္ပို ့ေပးတဲ့ ပဲပုတ္ခ်ဥ္ကိုပိုႀကိဳက္တယ္။ပဲပုပ္ခ်ဥ္က အလယ္မွာထိုဖူးတတုံး

(ဆီထိုဖူးလို ့သိၾကတဲ့ဟာေလ) ကိုျမဳပ္ထားၿပီး ဖက္နဲ ့တထုတ္ခ်င္း ထုပ္ထားတာ။

နံမည္ႀကီးတယ္။ မိုင္းေလြပဲပုပ္ခ်ဥ္ဆိုၿပီးေတာ့...။အရမ္းႀကီးကိုစားေကာင္းတာဘဲ။

ဒါကေတာ့မုန္ ့စားတန္းဖက္ကိုေလ်ာက္ၾကည့္ေနတာ..။ဘာစားရမွာလဲလို ့...။ေတြ ့ၿပီကြ..။ ဝက္သားလုံး
ဆန္ေခါက္ဆဲြ....။ေကာင္ေလးက ဝက္သားကို သံတုတ္နဲ ့ရုိက္ေနတယ္။ သူ ့ႏွေဘးကေရေႏြးဇလုံပြက္ပြက္ ဆူေနတဲ့အထဲ သံတုတ္နဲ ့ရုိက္ထားတဲ့ေၾကညက္ေနတဲ့ဝက္သားေတြကို၊လက္နဲ ့ျဖစ္ညွစ္ၿပီး ဝက္သားလုံး
လုပ္ေနတယ္။ ကဲ..ဘယ္ေလာက္လတ္ဆတ္လဲ..။စားမယ္ဆိုေတာ့..မမက ေနာက္တဆိုင္ကက်မရဲ ့တပည့္
မေလး..က်မကိုအၿမဲေမးေနတာ ဆိုၿပီးေခၚသြားတယ္။

ေဟာ...ေရာက္ၿပီ ဝက္သားလုံး ဝက္ေျခေထာက္ေပါင္းနဲ ့အေရာဆန္ေခါက္ဆဲြ...တပဲြ။
တပြဲမွ ၁ဝဝဝ က်ပ္၊ စားေတာ္ပဲေၾကာ္၊မုန္ညွင္းခ်ဥ္၊ အခါးရည္ေလးငဲ့..အိုး...ဂြတ္မွဂြတ္။

ေရႊပဲရႊက္နဲ ့..ဟားဟား..က်ဳိင္းတုံကြ...အစားအေသာက္ေပါမွေပါ။ သန္ ့ရွင္းလို ့..။
ရန္ကုန္ေၾကးအိုး ၃ဝဝဝ ေက်ာ္တဲ့...ဘာမွေကာင္းဘူး...။
(ေနာက္တလ ေလာက္က်ေတာ့ ေနာက္တခါထပ္သြားေသးတယ္။ဒါလည္းဒီဆိုင္မွာဘဲစားတယ္)
ဟီး...အလကားရလို ့ဟုတ္ဘူး..က်မတပည့္မေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။
ဆရာမငယ္ အရြက္ေတြ ထဲ့မလားတဲ့..ေမးပုံ..မ်ားမ်ားသာထဲ့ကြယ္...ၾဆာမဂီး..ပါးစပ္ျပင္ေနတယ္..။

ဒီတခါေတာ့ ဝက္သားလုံးနဲ ့ရိုးရိုးဝက္သားဘဲ(ေတြ ့လား ရွမ္းမေတြက ေခါက္ဆဲြထဲသၾကားမတဲ့ရင္ မရဘူးဆရာ၊ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ခ်ဳိခ်ိဳ ငံငံ စပ္စပ္...ရူးရွဲ ရူးရွဲ..)

ၿပီး ေရႊရင္ေအးေလးနဲ ့....ရွိသမွ်ထဲ့ခိုင္းမလား..။ႀကိဳက္တာေရႊးမလား...ေျပာ...။စိတ္ႀကိဳက္...:)))

 

က်မေတာ့ ရွိသမွ် အားလုံးနီးပါးထဲ့စားတယ္..ဟီး..(အလကားစားရတယ္ အီကိုယ္က...ဆရာမငယ္..ေလ) 

ေအာ္..ေရးရင္း...ေျပာရင္းနဲ ့အစားဖက္ဘဲေရာက္ေရာက္သြားတယ္။

ထူးျခားတဲ့ေစ်းအေၾကာင္းထဲျပန္ဆဲြေခၚအုံးမွ...။  
က်မေျပာခ်င္တဲ့ထူးျခားခ်က္ဆိုတာ...ဒီလို..။
က်ဳိင္းတုံကေန ၃ နာရီေလာက္ကားေမာင္းရင္ တရုတ္နယ္စပ္ မိုင္းလားကိုေရာက္တယ္။
၄နာရီ၊ ၅နာရီေလာက္ေမာင္းရင္ တာခ်ီလိတ္ ထိုင္းနယ္စပ္ကိုေရာက္တယ္..။
ခု..ႏိုင္ငံျခားသား ေတြကိုဖြင့္ထားေပးေတာ့ ထိုင္း တရုတ္ အျဖဴေတြ ဘိုထီး ဘိုမ ေတြလည္း ၊
နယ္စပ္အေပါက္တင္မက ပါဘူး၊ ရန္ကုန္ကေနေရာ လာၾကပါတယ္။
ၿမိဳ ့ထဲမွာလည္စရာကလည္း ဒီေစ်းက အခရာဘဲေလ...။
ေမွာင္ခိုေခတ္တုံးက ဆို က်ဳိင္းတုံပစၥည္းဆိုၿပီး ျမန္မာျပည္မွာနံမည္ႀကီးဘဲ..ဟာ..။
(တကယ္ဆို..ဘာမွရွိတာဟုတ္ဘူး.ပစၥည္းေတြ.ျဖတ္သန္းသြားလာနားခိုရာေနရာေလးတခုပါ)

ကဲပါေလ...ဒီလို လူေပါင္းစုံ၊ အတြက္ေရာင္းခ်ေပးေနတဲ့ေစ်း..ဆိုေတာ့...။
ေစ်းသူေစ်းသားေတြလည္း...အန္မတန္မွ ပါးနပ္ပါတယ္။
ရုပ္ၾကည့္မယ္..။ေျပာစကားေလးတခ်က္နားေထာင္မယ္..။
ၿပီး...ေစ်းစကားဆိုတယ္ေပါ့..။
သူတို ့ဘတ္(စ္)စင္းလုံးနဲ ့လာတတ္တဲ့ထိုင္းေတြဆိုရင္ ဆဝပ္ဒီခါး....ဘတ္ေငြနဲ ့ေျပာေရာင္းတာေပါ့။
နိေဟာင္မား...ဆိုတဲ့ အိဆန္ကြားဆိုရင္လည္း..ယြမ္ေပါ့..။(တရုတ္လိုက အားလုံးတတ္ၾကတယ္ေလ)။
How r u!!!ဆိုရင္ ေဒၚလာနဲ ့တြက္ေရာင္း..။
အဲ...ေတာဖက္က ရွမ္းေတြက ခုထိ ေငြဒဂၤါးေဟာင္းကိုင္သုံးေနတတ္ေသးတယ္ေလ..။
ေငြေဟာင္း အျပား ၁ခု၊ ၂ခု...ဒီလိုေရာင္းၾကတာေပါ့..။
ေဟာ...ျပည္မကလာတဲ့ ျမန္မာေတြဆိုရင္ ...နာနာက်ပ္တာေပါ့..ဟီး(သူတို ့ကပိုက္ပိုက္ေပါတယ္ေလ..
ဟို..ထမ္းဒီထမ္း အရာရွိ ဘာရွိေတြေလဗ်ာ..ေပါတာေပါ့...ေနာ့္..)

မိတ္ေဆြ...ဘာအရြက္ကိုင္ခဲ့လဲ(ပိုက္ဆံရြက္ကိုဆုိလိုတာပါ)။
ဘာနဲ ့လဲခ်င္ပါသလဲ...။ လာခဲ့..ေစ်းလယ္ေခါင္မွာ ေသတၱာႀကီးခ်ၿပီး ႀကိဳက္တဲ့ေငြရြက္နဲ ့လဲႏိုင္ပါတယ္။
ေပါက္ေစ်းေပါ့...တကမၻာလုံးနဲ ့ဖုံးဆက္ၿပီး ေပါက္ေစ်းေမးမလား...စိတ္ႀကိဳက္ဆရာ..။
ဘာ.အေဆာက္အဦ..ဘယ္ money exchange ဘာမွမလိုပါဘူး..။
ေစ်းထဲဝင္..ဟင္းစားစရာဝယ္ၿပီး တခ်က္သြားလဲ..လို ့ရတယ္ေနာ့္...။ 

ေနာက္တခုက မတ္လဆန္းေလာက္မွာ ဒီေစ်းကို ၁ရက္ပိ္တ္ၿပီး၊ အရင္ေစာ္ဘြားေခတ္တုံးက ေစ်းတည္ေနရာေဟာင္းေလးမွာ ေစ်းေဟာင္းေန ့ဆိုၿပီး၊
ဖြင့္ပါတယ္။ ၿမိဳ ့လည္ေခါင္ေနရာမွာေပါ့။ လူေတြအားလုံးသြားလည္တယ္ ဝယ္တယ္၊
ေစ်းထဲကဆိုင္ေတြလည္း အားလုံးနီးပါး လာဖြင့္ၾကတယ္။ 
ဒီေန ့မွာေရာင္းရင္ တႏွစ္ပတ္လုံးေရာင္းေကာင္းတယ္..ဆိုၿပီးေတာ့ေလ..ယုံၾကည္ၾကတာေပါ့..။
အဲဒီေန ့ဆို ေစ်းလည္းခ်ဳိတယ္၊ (ဟင္းဟင္း..က်မတို ့အိမ္ေရွ ့တည့္တည့္မွာေလ....)
အဲဒီေန ့ဆိုအေသေပ်ာ္တယ္..။လူေတြအမ်ားႀကီး အိမ္ေရွ ့မွာ...စားစာရာ အမ်ားႀကီးဘဲ..။

ကဲပါေလ...ေရာက္တုံးေရာက္ခုိက္ ေစ်းႀကီးထဲက အစားေတြေကြ်းအုံးမွ...။

က်မရဲ ့အသဲစဲြ ဝက္အူၾကြပ္ေၾကာ္ ေခါက္ဆိန္ ့(တပဲြမွ ၅ဝဝ ထဲ ဗ်ာ....ဟင္းဟင္း....တန္မွတန္)

ဆိုင္က ေစ်းအေနာက္ဖက္ ငါးေရာင္းတဲ့တန္းေတြၾကားထဲမွာ...။

ေအာ္...ၿပီးဟင္းခ်က္စရာမလိုဘူး...။
ေလ်ာက္လည္ေနလို ့...ဒီလိုေနရာေတြမွာဘဲ ဝယ္ျပန္လာတယ္..။

ေလာက္ကဲအို(အထဲမွာဝက္သားပါတယ္၊အပြင့္တခုနဲ ့ထုပ္ၿပီးေၾကာ္တာ)၊၊ငါးဒုကၡ..။

ငရုပ္သီးေထာင္းေတြ

ဆားငံဘဲဥ

(ဒါေတြကက်မရဲ ့ၿမိဳ ့ေလးကို..အခု..က်မဖက္ကေနျမင္တဲ့ရူေဒါင့္ေတြေပါ့ဗ်ာ....)

ကိုင္း...အထည္ဆိုင္ေရာက္ၿပီ၊ခ်ည္ထည္ေတြပါ။ က်ဳိင္းမယ္၊က်ဳိင္းရုိင္းေဒသကေနလာတာ..။
၂ စုံႀကီးမ်ားေတာင္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီးဝယ္ခဲ့တယ္...။
(က်မအတြက္ေတာ့ ေစ်းႀကီးထွာ...ေနာ္..ေရွ ့ဆုံးက ထမီတထည္က ၁၆ဝဝဝက်ပ္တဲ့..)
ႏွစ္သစ္အခါမွာ အားလုံးဘဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစရွင္...
မီးမီး