ကျမကလမ်းလျောက်နှေးသူပါမောင်...

မင်္ဂလာပါ~~~
ခနခနပြောခံရရင် ကြာတော့လူက...နားငြီးလာရော....ဟုတ်တယ်မလား!!!

သူပြတဲ့လမ်းကအဖွားအိမ်ဖြတ်သွားရတဲ့လမ်းပေါ့google map ကတော့ ၉မိနစ်တဲ့

ကိုယ်တို့မြို့က ကိုယ့်စာသင်ကျောင်းနဲ့အိမ်ကိုသူများတွေ အလွန်ဆုံး ၁၂မိနစ်လမ်းလျောက်ရင်ရောက်ပေမဲ့

ခင်ခင်ပြာယာတော့ နာရီဝက်မဟုတ်ရင် ကျောင်းပေါက်ဝနားကိုမရောက်နိုင်သေးပါ။ အိမ်ကထွက်ခါနီး

၃ခါလောက်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ လွယ်အိတ်ထဲကို အခါပေါင်း မရေမတွက်နိုင် လက်နဲ့နိူက်ကြည့်
ပေတံခဲတံ စာအုပ်စုံမစုံ စစ်ရသေးတယ်။ ကျောင်းဝတ်စုံလည်းဝတ်ပြီးပြီ။ တခုတော့ရှိတယ် သနပ်ခါး
လိမ်းသွားရတယ်ဆိုတာတော့ အီဖေကိုယ်တို့ သမိုင်းမှာမရှိခဲ့ဖူးပါလေ။ ဆောင်းရာသီဆိုရင်ရေခွက်ထဲ
လက်၂ချောင်း နိူက်ပြီး မျက်လုံးကို ဘဲပွတ်လိုက်တာပါ..။ အမေကမေးရင် အေးဆေးအားလုံးပြီးပြီပေါ့...။
စားသောက်ပြီး လိုအပ်တာလည်း စုံပြီ အိုကေဆိုရင် သွားရုံပါဘဲ။ ဒါပေမဲ့ ခင်ခင်ကြောင်က တမျိုးဗျ။ လွယ်အိတ်ထဲကမှာ စာအုပ်ကိုဒီအတိုင်း မထိုးထည့်တတ်ဘူး။ ဟင်းဟင်း...ဖတ်စာအုပ်အကြီးတွေက
သပ်သပ် ပြီးမှ ဗလာစာအုပ်စီထဲ့ ပြီးမှကွန်ပါဗူး ဘေးကပ်ရပ်မှာ သောက်ရေ။ ငယ်ကတဲက အမေပေးတဲ့ရေကျက်အေးဗူးကလည်း ပါရသေး..။ လွယ်အိတ်ကြိုးနားမှာတော့ ပေတံကိုထောင်ထဲ့ရတာပေါ့။
ဒီလိုလုပ်ပြီးတာကို သွားခါနီး ပြန်ပြန်စစ်ရသေးတယ်..။

ကျောင်းသွားဖော် သူငယ်ချင်းဆိုတာကလည်း ကပ်ရပ်အိမ်က ချစ်ဆုံးကြီးပါဘဲပါဘဲ။ သူတောင် စိတ်မ

ရှည်တတ်ပါ။ ဘယ်သူမှစိတ်မရှည်ချင်ကြပါလေ။ ကိစ္စမရှိပါဘူး..လမ်းမှာတွေ့တဲ့သူကိုကိုယ့်ရဲ့ |
ပေါက်ဆိန်သွားဖြီးပြပြီး ဖော်ရှောလုပ်လို့ စကားစမြီပြောရင်း ကျောင်းရောက်သွားတဲ့အထိ
ဆွဲခေါ်သွားနိုင်တဲ့ပညာရပ်ကမွေး ရာပါ...။ တောမြို့လေးဆိုတော့ မြို့ကလေးထောင့်ကျကျတို့
ဘာတို့ဘယ်ရှိလေမလဲ..။ လမ်းကြိုလမ်းကြားလမ်းမြောင်လမ်းကောက်လမ်းဝှိက်များစွာနဲ့
အီဖေကိုယ်တို့ကျောင်းသွားရင် ရွှေးချယ်ဖို့လမ်းကြောင်းက ၃-၄ကြောင်းလောက်ရှိတာဗျာ..။
သိကြတဲ့အတိုင်း တလမ်းထဲနေ့တိုင်းသွားကြတဲ့အထဲမယ်ငီးဘယ်ပါလိမ့်မလဲ...။ နေ့တိုင်းပြောင်းတာဗျ...။အသွားတလမ်းအပြန်တလမ်း။ မိုးရွာရင်လမ်းမတန်း။နေပူရင် အဖွားအိမ်ဖက်ကနေပတ်၊ အပြန်စောရင်
အဝေးဆုံးလမ်း...။ အိုး..ပျော်စရာ..သွားမဲ့လမ်းတွေကအများကြီး..။ targetကတော့ အိမ်နဲ့ကျောင်းပါဘဲ..။
ရွှေးတဲ့လမ်းကဝေးရင်ဝေးသလို လမ်းမှာငေးစရာကြည့်စရာအပြည့်၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေ့ရင်လည်း
တချက်ဝင်လိုက်သေးတယ်။ အဖွားအိမ်ဝင်ပြီး ကြောင်အိမ်လည်းတချက်လောက် ဖွင့်ကြည့်မှ၊
အမျိုးအိမ်၄-၅အိမ်ရှိရင် တပတ်မှာ အိမ်စေ့ဝင်ပြီး မနူတ်ဆက်ရရင်ဘဲရင်ထဲတခုခု ဟာနေသလို..။

အဖွားအိမ်နဲ့ကပ်ရပ်က အဖိုးရဲ့အကြီးဆုံး အမကြီးအိမ်(တွီ့ထောင်) ရှမ်းလိုအဖွားအို၊ ရှေးခေတ်ရှမ်းအိမ်

ဆိုတာသိကြတဲ့အတိုင်း မီးဖိုချောင်က အိမ်လည်မှာ သစ်သားပျဉ်ပေါ်ထင်းမီးလေးတွေနဲ့ အပေါ်မှာ
ကြပ်တင်ထားတာတွေနဲ့၊ ကြမ်းခင်းကဝါးခင်း အိမ်ရှေ့ကနေလှေခါးတက်ရင် ဝရံတာကအကျယ်ကြီး
ပြီးမှအိမ်ထဲ ဝင်၊ ဘုရားခန်း အိပ်ခန်းရှိတဲ့နေရာက ခေါင်မိုးချွန်ချွန်အောက်လို့သာမှတ်၊ ပြီးမီးဖိုခန်း
အကျယ်ကြီးထဲမှာအလယ်တည့်တည့်မီးဖိုနေရာကအမြဲတမ်း မီးငွေ့လေးတွေရှိနေတတ်တယ်။
ကောက်ညှင်းပေါင်းအိုးကြီးရေနွေးအိုးကြီး ဘာညာပေါ့လေ...။ အဖွားအို(တွီ့ထောင်က ပိုက်ဆံရှိတယ်) မောင်နှမထဲမှာ အကြီးဆုံးသူပြီးရင် အားလုံးပါးစပ်မဟရဲဘူးတဲ့ သြဇာအာဏာရှိတယ်။ သူ့မှာသား
တယောက်ထဲရှိတာ၊ ကိုယ်တို့အဖိုးကတဦးတည်းသော ယောက်ကျားလေး။ အဖိုးမှာသားသမီးများတယ်။
ဒီတော့အမေ့ကိုငါ့ပေးမွေးစားမယ် ဆိုတာနဲ့ ပေးရတယ်တဲ့...။ အဖွားအိုရဲ့ သားကမွေးတာအားလုံး
မိန်းမချည့်ဘဲ..။ ဖြစ်ချင်တော့ သူကသူ့မြေးရင်းထက် ကိုယ်တို့မောင်နှမ သူ့မြေးပေါ့လေ..။ အရမ်း
ချစ်တယ်ဆိုပါတော့..။

ဟော...လိုရင်းပြောရင်လိပ်ပတ်မလည်မှာစိုးလို့ အဲ့လိုရစ်ရှည်ရသေးဗျား...။ ပညာ..ပညာ..😁😄

အဖွားအိုက မနက်ဆို ကောက်ညှင်းပေါင်းပြီး အထဲမှာ နွားနို့ခြောက်ကြော်ခြေပြီး ဆားနဲ့နယ်၊ တွတ်ပီတို့

ကံမကောင်းချင်တဲ့နေ့ တခါတလေလည်း ပဲပုပ်ချဉ်ထဲ့တာနဲ့ညားပေါ့..ဟီး...အဲ့လိုလေးလုပ်ပြီး မီးဖိုထဲမှာ

၄ချောင်းချထားပါတယ်..။ ကျမတို့မောင်နှမ ၄ယောက် ကျောင်းသွားရင် ဝင်ယူရပါတယ်။ ကိုယ်စားယူခွင့်

မရှိအဲ့ဒီအိမ်မှာလည်း အဖွားအိုရဲ့ညီမအငယ်ဆုံး နေပါသေးတယ်။ သူ့မိသားစုနဲ့ သားသမီးမြေးနဲ့၊ ဒါပေမဲ့

ကိုယ်တို့ရွှေချောင်း(😜😝) ထိခွင့်မရှိပါ။ ကောင်ညှင်းပေါင်းအချောင်းလေ သိပ်လည်းမကြီးပါဘူး၊ လက်

တဆုပ်စာလောက်ပါဘဲ။ နေ့တိုင်းလည်းမရပါဘူး။ မနက်ဆိုရင် သံတော်ဆင့်(ဈေးသွားမဲ့ အဒေါ်တွေကိုလှမ်းပြောပြီး အိမ်ရှေ့လာအော်သွားတာပေါ့..) ဟင်းဟင်း...ဒီလိုမနက်စာတွေနဲ့ဟန်ကျနေရင် အဖွားရင်းအိမ်က ကပ်ရပ်ပေါ့။ အဖွားလည်း အားကျမခံ သူ့မြေးတွေကို ညနေဆို မုန့်တွေရှိတယ် လာယူဆိုရင် သွားယူရတာအဲ့လိုဘဝကြီးကသာယာချက်..။ဒီလိုစပွန်ဆာမရှိတဲ့နေ့ ဆိုရင် ရွှာယိုးကိုးပတ်ဆိုလားဘာလား..ညနေ ၄း၃ဝ ကျော်ထိ အိမ်မရောက်နိုင်ခဲ့။

အဖွားတို့ရပ်ကွက်က အရင်ကရေအိုင်တဲ့..။ အရင်ကဆို စိုက်ခင်းတွေ များတာပေါ့..။ ညနေဆိုသူများ

စိုက်ခင်းထဲ ခြံစည်းရိုးဖြဲဝင်ပြီး စပ်စုစိန်သေးတယ်လေ..။သွားရင်းဘေးက ပေါက်နေတဲ့ အပင်တွေလည်း

ငေးမော၊ ခေါက်ဖွန်းရောင်းဆိုင်လည်း မဝယ်စားဘဲ ရပ်ကြည့်..။ တရုတ်မအိမ်ကမုန်ညှင်းနယ်လည်းရပ်

ကြည့်၊ အိမ်ရောက်ခါနီး ခေါက်ဆွဲဆိုင်က အမဲသားသံတုပ်နဲ့ရိုက်တာလည်းဝင်မော့ပါဘဲ ။ အိမ်မှာကျမတို့
အိမ်ထိန်းခေါ်မလားအိမ်ဖော်ခေါ်မလားရှိတယ်။ သူတို့က ညနေ၅နာရီဆိုပြန်တယ်။ ညမအိပ် မနက်လာ

ညပြန် ။ ကျမတို့ကို စောစောကျွေးပြီးရင်ပြန်ရမှာလေ..။ အီဖေငယ်က လမ်းသလားကောင်းတုံး။ သူတို့

အမြင်ကပ်လှတဲ့ မယ်ငီးပေါ့။ အမေကဘာမှသိပ်မပြောဘူး။ အရမ်းပြသာနာကြီးလာရင်တော့ သတင်းစာ
လိပ်ပြီးရိုက်ပါတယ်။ ပြာသာနာအပေါ်မူတည်ပြီး ၂-၃ စောင်ဒီလိုလိပ်တာပါ။ မယ်ငီးတို့များ ၁စောင်ထဲ

ဆိုရင် ကိစ္စမရှိ။ ၂-၃ ထပ်လိပ်ရင် တခါထဲ အဖေတို့ကို အရင်ဆုံးပြန်ကုန်းကိုက်ပစ်လိုက်တာဘဲ...။

😉😁အဖေတို့တတွေလည်း စီးပွားရေးတွေနဲ့ရူပ်နေတော့ မယ်ငီး ငယ်ဘဝကို လွပ်လပ်ခြင်း
များစွာနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်လေ။

ကဲ..ဒီလိုအကျင့်ဆိုးကြီးက..ခုထိပါနေတာ....တခုခုလုပ်မယ်ဆိုရင် ပြင်ဆင်နေတာ၊လှည့်ပတ်ကြည့်
နေတာက လိုရင်းကိုမရောက်နိုင်..။ ခုဆိုပိုဆိုး..ကိုယ်တို့နေ့စဉ်သုံးနေတဲ့ ပစ္စည်းတခုကို ဖာသိဖာသာ
နေတော့မသိ..။ တကယ်တန်းပြန်လေ့လာတော့ အံသြစရာ...အိုး..မြင်ကွင်းက လေ့လာလေ ကျယ်ပြန့်

လေ(နားထောင်ကောင်းအောင် လေ့လာလို့ပြော တာပါ..စာဖတ်ပြီး မျက်စိထဲမြင်ယောင်ကြည့်တာ...)

နယ်ပယ်တခုကိုသိဖို့ ခုခေတ်ကပိုပြီးလွယ်တယ်။ ခြေတိုအောင်လျောက်စရာမလို ကွန်ပြူတာတလုံးနဲ့

တကမ္ဘာလုံးပတ်လို့ရတာ...။ ဖတ်လေကြိုက်လေမှတ်လေ နဲ့မပြီးတော့ဘူး...။

အိမ်ကအညာသားကြီးကမေးနေပြီ...မင်းအလုပ်ဘယ်တော့စမှာလဲ..တဲ့..အင်း!!!!

ပြောစရာစကားလည်းတခွန်းဘဲရှိတယ်...။ အချိန်တန်ရင်တော့အိမ်ရောက်
ကျောင်းရောက်ရောက်ပါလိမ့်ပါမယ်လေ...။ကျမကလမ်းလျောက်နှေးသူပါမောင်...😁

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေရှင်~~~

#meemeenage