အမေ

မဂၤလာပါ~~~

June ၂၄ရက္ေန႔ကိုယ္တို႔ဆီကမနက္ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ညေပါ့ေလ။ ႏိုးတာနဲ႔အၿမဲအိမ္နဲ႔စကားေျပာျဖစ္ တယ္။ ခုတေလာပိုေျပာျဖစ္ပါတယ္။ အေမ ၿပီးခဲ့တဲ့ေသာၾကာေန႔ကစၿပီး အာရုံေၾကာ အားနဲလာတယ္။ ေလျဖတ္ေနတဲ့သူ႔ေျခလက္ေတြ လုံးဝေလးလာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူမထိမ္းႏိုင္။ လွဲတတ္လာတယ္။ အိပ္ယာထ အေပ့ါသြားတာေခ်ာ္လွဲပါတယ္။ တညထဲ အႀကိမ္ႀကိမ္လွဲတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ လူႀကီး Diaper ထည္႔ေပးရတယ္။ သူမႀကိဳက္ပါ။ အေမကပင္ကိုစကားနည္းတယ္။ ေနာက္ပိုင္းပိုနည္းလာတယ္။ျမန္မာညေန ၆ နာရီခဲြကတဲက နဲနဲစအေမာေဖာက္ေပမဲ့ မယ္ငီးကို အဲ့ေန႔ေန႔လည္ပိုင္း သူ႔ပင္စင္အလူ(ထပ္မြန္ကိုင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလမ္း ခင္း)  အတြက္ေရစက္ခ်လိုက္ရတယ္ဆိုတာ အတင္း အားယူေျပာျပရွာတယ္။တူမေလး(အေမ့ေျမးအႀကီး ဆုံး) လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေရဗူးေလးက ေရကိုစုပ္ေသာက္ေနတယ္။ သတိအားလုံးေကာင္းတယ္။ ေမာလားေမးရင္ေမာဘူးဘဲ။ အမကိုႏူတ္ဆက္စကားဆိုတယ္ အေမသြားေတာ့မယ္သမီး..တဲ့။မယ္ငီးအ
လုပ္ အဆင္ေျပလားတဲ့..။မယ္ငီး ကိုယ္ပိုင္အလုပ္တခု စလုပ္ေနတာ သူမွတ္မိေနေသးတယ္။ ၾကည္႔ေန ရင္းမွာဘဲ လည္ပင္းေလးတဖက္ေစာင္းသြားၿပီး..တကယ္ဘဲအေမ လူ႔ေလာကကေနထြက္ခါြသြားတယ္...။ လုံးဝရိုးစင္းၿပီး လြယ္ကူလြန္းလို႔အရမ္းအံၾသၿပီး က်မမယ္ငီး တကယ္ဘဲဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ အေမ့ကိုစကား
ေျပာလို႔ေတာင္မဝေသး..။အေမသြားလိုက္..ၿပီ...။ ဒီလိုညင္ညင္သာသာေလးနဲ႔ထြက္သြားႏိုင္တာ ၾကည္႔ေန တဲ့ က်မေယာက္က်ားလည္းအံၾသလို႔။ တို႔ေတြေကာ..ဒီလိုသြားႏိုင္ပါ့မလား...တဲ့။

အေမ့ေနရာေလး

အေမ့အတြက္ ေလျဖတ္ထားတာက ဒီလိုျဖစ္သြားဖို႔ အေၾကာင္းတရားတခုလို႔ေျပာရမလားဟင္...။ ၁၃ ႏွစ္
တာကာလမွာ အေမ့အလုပ္ မ်ားမ်ားမရွိပါ။မနက္ ၅နာရီေလာက္ထတယ္။ ၆နာရီမွာ တခုခုစားတယ္။တရား
ေခြေလးဖြင့္ ၂နာရီျခားတခါအစာ စားတတ္တယ္။ သူစားခ်င္တာေတြ သူ႔စားပဲြနားခ်ေပးၿပီးရင္ သူ႔ဖာသာသူ ထစားတယ္။ ထိုင္တာေညာင္းရင္အိပ္ယာထဲသြားလွဲေနတယ္။ တရားFM ေရဒီယိုေလး ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဟာၾကားထားတဲ့ ၂၄ပစၥည္းအေၾကာင္း အက်ယ္ကိုထပ္တလွဲလွဲဖြင့္၊ တရားစာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္၊ အိမ္
ေရွ႔ဝရံ တာသြားရပ္လိုက္၊ သူ႔လမ္းေလ်ာက္တုတ္ကိုေလွခါးထိပ္ထားၿပီး တခါခါေအာက္ထပ္ဆင္းလာလိုက္ နဲ႔ အေမ့ေန႔စဥ္လူပ္ရွားမူ႔က ဒါေလာက္ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ေမးလိုက္တိုင္း အေမေနေပ်ာ္ပါတယ္။ အေမေနတတ္
ပါတယ္ဆိုတဲ့အေျဖကလဲြလို႔၊ တျခားမေျပာတတ္သူပါ။ အေမဟာ ၿမိဳသိပ္ေနထိုင္ တတ္သူႀကီးပါ..။

အေမေလျဖတ္ေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေဆးရုံသြားတက္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းေဆးရုံပါ ၂လတိတိ။ မယ္ငီးအေမ
စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ၿပီးႀကံံ့ခိုင္တယ္ဆိုတာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြအၿမဲေျပာစမွတ္ျပဳရတာ အမွန္။ အေမ
သူျပန္ေကာင္းလာမယ္လို႔ဘဲ ယူဆတယ္။ ေတာက္ေရွာက္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ပါတယ္။ သား ၂ ေယာက္ ကလည္း အေမအတြက္ေဆး လူးေဆး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖို႔ကိရိယာ အစစအရာပို႔ေပး ဖုံးဆက္အားေပး
စကားေျပာေတာ့ အေမကတက္ၾကြပါတယ္။ အလည္လာတဲ့သူကို သူ႔လက္ေလးနဲ႔ ေလျဖတ္တဲ့ဖက္ကို မမၿပီး ေျမာက္ျပရတာေမာေပါ့။ ေဆာင္းရာသီေအးရင္ အေဖကအေမ့ကိုေခၚၿပီး ရန္ကုန္ဖက္ကို အေအး လာေရွာင္ပါတယ္။ ျပန္ခ်င္တာက အေဖ.။ မယ္ငီး..အေမဆုံးရင္ အေဖျပန္မယ္ေနာ္..တတြတ္တြတ္ေျပာ သူအေဖက ရန္ကုန္မွာဆုံးသြားပါတယ္။ အေမေလျဖတ္ၿပီး ၂ႏွစ္ေလာက္မွာ အေဖဆုံးသြားပါတယ္။ အေမ အံ့ႀကိတ္ၿပီး သားသမီးေတြကို ျပန္ႏွစ္သိမ့္ပါတယ္။ တို႔အေဖႀကီးက သီလသာမာဓိနဲ႔ရိုးဂုဏ္ကို အားလုံးအ
တြက္အေမြေပးခဲ့တာေနာ္..။တတြတ္တြတ္ေျပာဂုဏ္ယူသူပါ..။သား၂ေယာက္လုံးလည္းေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆုံးသြားေတာ့ သူလည္းေလ့က်င့္ခန္းလုံးဝမလုပ္ေတာ့ဘူး။

အေမက ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္မွာ အထက္တန္းစာေရးမလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္စင္စားႀကီးေပါ့ေလ..။ လူမ်ဳိး မတူ(အေဖကအင္းသားေလ)ကိုယူမိတဲ့ ရွမ္း အထူးသျဖင့္ဂုံရွမ္းမတေယာက္အတြက္ အဲ့ေခတ္ကာလမွာ
ေျပာဆိုကဲ့ရဲ႔ျခင္းဆိုတာဘယ္ေျပးလို႔လႊတ္ပါ့မလဲရွင္...။ ၁၉၆၂ ကာလမွာ ကားတဝီဝီနဲ႔ ခေလးတေယာက္ ကို ခေလးထိမ္းကတေယာက္စီ ထားၿပီးဒူးနန္႔ေနရာက ရုတ္တရက္အေဖအင္းစိန္(အဲ့ေခတ္ကစကားနဲ႔ဆို
စူစကာ အမူ႔ဆိုလားဘဲ)သြားေနရေတာ့ အျပင္ေတာင္မထြက္ရဲဘူးတဲ့။အေမျပန္ေျပာျပဖူးတယ္။ ေျပာလိုက္
ေမးေင့ါလိုက္ၾကတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း ၾကား အေမခေလး၃ေယာက္နဲ႔၊ႀကံႀကံခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဖအျပင္ေရာက္ၿပီး ထိုင္စားတာ ၁၅ႏွစ္နီးပါးတဲ့..။ အေမ တခ်က္မွမညီးတြားခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွ အေဖစီးပြားေရးျပန္လုပ္ၿပီးျပန္
တက္လာခ်ိန္ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းၿပီးၿပီ။ ၈၈ အေရးအခင္းကာလ ေနာက္ပိုင္း စီးပြားေရးေလာကႀကီးက တမ်ဳိး
ေျပာင္း သြားတယ္။ ဖားနိုင္ရင္ စားႏိုင္ တယ္ေလ။ အသက္ႀကီး လာေတာ့ မဖားတတ္တဲ့ အေဖတို႔ကပရဟိ တေတြဘဲေဇာက္ ခ်လုပ္ခဲ့တယ္။ ရိုးရိုးေလးဘဲ ဘဝကိုျဖတ္သန္းၾကတယ္။ ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႔ေလးမွာ အဖဲြ႔အစည္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေဖစတင္ခဲ့တာေတြ ျပန္ထူေထာင္ခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့ေလ။ အေဖဆုံးၿပီးေနာက္
၄ႏွစ္အတြင္း အကို၂ေယာက္လုံး ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆုံး သြားခဲ့ၾကျပန္တယ္။ ဘဝရဲ႔နိမ့္တုံျမင့္တုန္ ေလာ ကဓံတရားအေမခါးစည္းခံ ရတယ္။ မ်က္ႏွာတခ်က္မပ်က္ဘဲ မယ္ငီးတို႔ညီအမေရွ႔မွာ ထိမ္းထားႏိုင္ခဲ့တယ္။
တခါခါ အေမေနတတ္တယ္ေျပာၿပီး အေမမို႔လို႔ေနတတ္တာပါ..ေျပာခဲ့သူ။ သံမဏိစိတ္ဓါတ္အေမႀကီးပါ...။

အေမ့ေျမးတသိုက္အေမ့ျပာအိုးေလးေရေမွ်ာၿပီးႏူတ္ဆက္လိုက္ၿပီေလ

အေမရိုးရိုးေလးဘဲႏူတ္ဆက္သြားခဲ့ပါၿပီ...အေမသြားေတာ့မယ္ေနာ္...တဲ့....။ အၿမဲအိမ္ကိုဖုံးဆက္ေနက်...
အေမတို႔နဲ႔စကားေျပာလိုက္ေနာက္လိုက္ေနၾကတာ။ ခုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ တကယ္ဘဲ ဟာလာ ဟင္းလင္းျဖစ္သြားၿပီ။ အၿမဲတမ္းပါဘဲ..အရင္သြားနွင့္သူေတြက ေအးခ်မ္းသြားတာပါ။ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြေတာ့
လြမ္းေဆြးေနရတယ္။ သတိရေနရတယ္။

မိတ္ေဆြအားလုံး မိဘေတြရွိေသးရင္လည္း ျပန္လည္ျပဳစုၾကပါ။ သူတို႔မရွိတဲ့အခ်ိန္သတိရရင္လည္း အလ ကားပါဘဲေလ...။ အေနေဝးရင္လည္း ဖုံးေလးတခ်က္ဆက္ၿပီး မာေၾကာင္းသာေၾကာင္းေလးေမးပါ။ က်မဆို
၃လေနလာၿပီး ျပန္လာတာ။ ေရာက္ၿပီး တလေက်ာ္မွာ ဆုံးသြားတာကိုဘဲ ယူက်ဳံးမရျဖစ္မိတယ္။ ဒီလိုမွန္း
သိရင္ေနခဲ့တာေပါ့..လို႔...။ ဘယ္သူကလည္းသိမွာလဲ..အေမကသာ တတြတ္တြတ္ေျပာခဲ့တာ ေနာက္တခါ သမီးျပန္လာရင္အေမမရွိေတာ့ဘူးတဲ့...။မယုံခ်င္ခဲ့ဘူး..။ခုေတာ့ ယုံလိုက္ရပါၿပီေလ..။ အေမ့ေရခ်ဳိးေပးခဲ့တာ ေျခသည္းလက္သည္းေလးေတြညွပ္ ဆံပင္ညွပ္ အခန္းရွင္း လုပ္ေပးရင္း သူ႔နဲ႔စကားေျပာခဲ့တာ။ အရင္တုံး
ကအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း ရီေမာခဲ့တာေတြ...အၿမဲတမ္းသတိရေနတယ္..။ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေမ့လို႔
မရႏိုင္ေသးပါ...။

အေမ့ကိုေနာက္ဆုံးကန္ေတာ့ခဲ့တာအဲ့အခ်ိန္ကေနာက္ဆုံးဆိုတာလည္းတကယ္မသိခဲ့ပါဘူး

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
#meemeenage