ႏွင္းေတာတိုးဘြတ္ဖိနပ္(snow boot)..

မဂၤလာပါရွင္~~~
ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္က ႏွင္းမုန္တိုင္း အေမရိကားအေရွ႔ပိုင္းကိုခဏအလည္လာမယ္ဆိုေတာ့ လူေတြအုတ္ေအာ္
ေသာင္းနင္း ျဖစ္လိုက္ၾကရတာ..(ေဒၚျမေလးေလသံအတိုင္းေျပာရရင္ျဖင့္)..ေျပာကို...မေျပာခ်င္ပါဘူး
ဆိုတဲ့အတိုင္း..ဘဲ..အဟီး..နဲနဲေလာက္ ေျပာပါရေစ..အာလူးလာေပးရအုံးမယ္ေလ..

အလုပ္ၿပီးေတာ့ အျပင္ထြက္လိုက္ရင္ ႏွင္းပုံႀကီးက ငြားငြားစြင့္စြင့္

က်မေတာ့ ၃ခါတိတိႀကဳံဖူးသြားၿပီ။ ဒီလိုဘဲ ေလျပင္းမုန္တိုင္း ၂ခါ ႏွင္းမုန္တိုင္း ၁ခါေပါ့..။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႔ကို
အသြားအလာပိတ္။ နယူးဂ်ာစီ ဖက္ကေန နယူးေယာက္ကိုသြားတဲ့ ကား၊ရထားလမ္းေတြပိတ္ခ်လိုက္တယ္။ လူေတြကို လမ္းေပၚမထြက္ၾကဖို႔ ေဆာ္ေၾသာ။ ယာယီကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြဘာေတြဖြင့္ ။ ေရနဲ႔စား
ေသာက္စရာေတြဝယ္ေလွာင္ဖို႔ေျပာၾကနဲ႔။ တေလာကလုံးကို ေယာက္ယက္ခတ္လို႔၊ကုန္စုံဆိုင္အေရာင္း
ဆိုင္မွာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ေရေတြဝယ္လိုက္ၾကရတာ..ဟြင့္ ^_^ေျပာကိုး.....မေျပာခ်င္ေပါင္...ေတာ္..
(ကိုယ္တို႔ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ နယူးေယာက္ကလည္း ရန္ကုန္နဲ႔ ဒလ လိုဆိုပါေတာ့ ျမစ္ေခ်ာင္းေလးတခုျခားေန
တာပါ။ အိမ္ကလည္း အဲ့..ျမစ္ေခ်ာင္းထိပ္ မေရာက္တေရာက္ေနရာဆိုပါေတာ့)

အီေဖငယ္..မယ္ငီး..ကံမေကာင္းခ်က္ကလည္း အဲ့ဒီ တနလၤာနဲ႔ အဂၤါ ၂ရက္လုံးအလုပ္ကမပိတ္ဘူးေလ။
တနလၤာေန႔ အလုပ္ဝင္ေတာ့ မနက္ ၉နာရီ။ လူမရွိေလာက္ဘူးမွတ္တာ..။ လားလား..ဆိုင္ေရွ႔မွာေစ်းဝယ္
သူမ်ား ၇ေယာက္ေလာက္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေစာင့္ေနၾကတာေလ။ကိုယ္တို႔က နဲနဲေစာေရာက္ရသကိုး..။ဆိုင္က
၉နာရီမွဖြင့္တာပါ။ တံခါးလည္းဖြင့္လိုက္ေရာ ကေသာကေမ်ာေျပးဝင္လာၿပီး ႏွင္းကာေဘာင္းဘီ၊ ႏွင္းကာ
ဘြတ္ဖိနပ္၊ မိုးေရစိုခံ ဘြတ္ဖိနပ္ေတြ ေတြ႔သမွ် ဆဲြၾကတာပါဘဲဆရာေရ႔။ ခေလးဖိနပ္ေတြထဲမွာ boy girl
ခဲြထားေသးတာကို..ပစၥည္းေတြကလည္း သိပ္မ်ားမ်ားမက်န္ေတာ့ပါဘူး။အဲ့ဒါ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္တဲ့ ဆိုက္
ရရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ယူၾကတယ္။ လူႀကီးထဲမွာလည္းေယာက္က်ား မိန္းမ မခဲြေတာ့ဘူး။ ရရာကို လုဝယ္ၾက တယ္။ အခ်င္းခ်င္း လုၿပီး ရန္ေတြျဖစ္လို႔၊ လူႀကီးတေယာက္ကဆို သူက ဆိုက္ ၉.၅ တဲ့။ ေနာက္ဆုံးက်န္
တရံေလးက ဆိုက္ ၁၂..အဲ့ဒါကို ေျခအိပ္ထူထူနဲ႔ဆိုေတာ္ပါတယ္..ဆိုၿပီးယူသြားေလရဲ႔။ အျပင္ကလည္းနွင္း
ေတြက်ေနၿပီေလ။ ေအာ္..ေရငတ္မွ ေရတြင္းတူးၾကတယ္ဆိုတာ..ဒါေတြပါဘဲ..။ မနက္ ၁ဝနာရီမထိုးေသး
ဘူး snow boot နဲ႔တကြ ႏွင္းကာ အဝတ္အစား အထူးသျဖင့္ ခေလးအကၤ် ီအားလုံး အနိစၥသေဘာနဲ႔
ေျပာင္သလင္းခါ ေရာင္းခ်စရာမက်န္ေတာ့ပါ။

ႏွင္းေတာတိုးဘြတ္ဖိနပ္ေတြ..

ေနာက္ပိုင္းလာတဲ့လူေတြကို ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး လို႔ေျပာတာကို မယုံဘူးတဲ့။ လူကိုရန္လုပ္သြားပါတယ္ဆို..။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီမွာ မရွိရင္ ဘယ္နားဝယ္ရမွလဲဟင္..တဲ့။ ကိုယ္လည္းမသိ။ ကိုယ္တို႔နယူးဂ်ာစီဖက္ ကဆို Garden state plaza ေရာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကညေန ၃နာရီ နဲ႔ ၅နာရီၾကားထဲမွာဘဲ အားလုံး ပိတ္လိုက္တယ္ေလ။ အီေဖကိုယ္တို႔ဆိုင္ကေတာ့ ပိတ္ဘူးတဲ့။ ဘာဘဲျဖစ္ေန ဆိုင္ပိတ္ရျခင္းဆိုတဲ့ သမိုင္း
ေၾကာင္းေတာင္မရွိခဲ့ဖူးဘူး ဆိုဘဲ..။ (ေအာ္..သူတို႔ေတြ..က်ဳပ္တို႔အလုပ္သမားေတြေတာ့ တီဗီေရွ႔ေျပးေျပး
ေမာ့ေနရတယ္ေလ ရာသီဥတု update သတင္းေတြကိုေပါ့)။

snow boot ဆိုလို႔ေျပာရအုံးမယ္။ သိလား..မယ္ငီးတို႔က Boot ဆိုတာဘြတ္ဖိနပ္ေလာက္ဘဲသိတာေလ။
သူ႔မွာလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးပါဘဲ။ ဒီအတိုင္းအလွဝတ္တာ ႏွင္းစိုခံတာ မိုးေရထဲသြားဖို႔..ဒီလိုမ်ဳိးအမယ္ေပါင္းစုံက
လည္းရွိေသးဗ်ား..။ သူ႔ေနရာနဲ႔နဲ႔သူ မဝတ္တ္မစားတတ္ရင္လည္း ေျပာစရာစကားေတြအမ်ားႀကီးရွိလာရ
တာေပါ့။ ဘြတ္ႀကီးေရာင္းစရာမက်န္ေတာ့ အျပင္ကပတ္စရာအကာေကာရွိလားတဲ့။ အဟဲ..မွန္တာေျပာ
မယ္ငီးမ်ား ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးပါဘူး။ ေမးခံရလြန္းလို႔ေနာက္မွ google တန္ခိုးနဲ႔ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့..

ဒီလိုပုံစံေလးေပါ့။ ေနာက္ဆုံးမရရင္ ရတာေလးလိုခ်င္ၾကတာ သဘာဝက်ပါတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာ

ေရာင္းမွန္းမယ္ငီးမသိတာက အျပစ္ႀကီးတခုလိုျဖစ္ေနတာ။ သူတို႔ စိတ္ေတြတိုေနၾကတာ။ ဒီကလည္း

ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ရွင္တို႔ စမတ္ဖုံးထဲမွာ google လုပ္ၿပီးရွာပါ့လား..လို႔..ေနာ့္..။ သိပ္ၿဗိန္းတာဘဲ..ၿမိဳ႔ႀကီး

သားေတြလုပ္ေနၿပီး။ ကိုယ္တို႔ေတာသားေတြေတာင္သိတယ္။ ဘာဘဲလိုလို google လိုက္တာဘဲ။

ႏွင္းထုႀကီးက ၃ေပအထိက်မယ္တို႔ဘာတို႔ျဖစ္ေနေတာ့လည္း လူေတြစိုးရိမ္ၾကတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့တကယ္
တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ္တို႔ဖက္မွာ တေပေတာင္မရွိေလာက္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာေတာ့ ၃ေပေရာက္ပါ တယ္။ မိုးေလဝါသသတင္းဌာနက ျပည္သူေတြကို ျပန္ေတာင္းပန္တယ္တဲ့။ သတင္းက နဲနဲပိုသြားလို႔ေလ။
အဟဲ..ကိုယ္တို႔ဆီကနဲ႔ေတာ့ ဆိုၿပီးမႏိူင္းယွဥ္လိုက္ပါနဲ႔။ မယ္ငီးသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ဘုတ္အုပ္ႀကီးမွာ
ေရးထားတာဖတ္မိတယ္။ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ေနတဲ့သူေတြက(သူအပါအဝင္ေပါ့ေလ) အျပင္ဖက္ေရာက္လာၾက
တဲ့လူေတြေျပာေလ့ရွိတဲ့ ေျပာေနၾကတဲ့စကားတခုရွိပါတယ္တဲ့။ (သူ႔စာထဲမွာေရးထားတာပါ) ဟိုဖက္က
ဆိုရင္ေလ..ဟိုဖက္မွာေတာ့..ဆိုၿပီး တျခားတိုင္းျပည္ကို အားက်အထင္ႀကီးစြာ ခံယူေနတဲ့ သူေတြကို သိပ္
ရီခ်င္တယ္တဲ့။ ေရႊျပည္ႀကီးမွာလည္း ေကာင္းမြန္တဲ့ဓေလ့ထုံးစံ ယဥ္ေက်းမူ႔ေတြရွိေနပါတယ္။ မလိုက္နာ
မက်င့္သုံးၾကလို႔ပါတဲ့။ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။က်မေတာ့ လူေတြ ၂မ်ဳိးကဲြေနတယ္လို႔ျမင္တယ္။ အျပင္
ေရာက္ေနတဲ့လူေတြကို ေရႊျပည္မွာေနတဲ့လူေတြက အျပစ္ျမင္သလို၊ အျပင္ကလူေတြလည္း အထဲက လူ
ေတြကို အျမင္တမ်ဳိးရွိေနတတ္ပါတယ္။

အိမ္ေရွ႔မနက္တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လည္း ပါးပါးေလးပါ
မႏွစ္ကဆို ဒီ့ထက္ ၃ဆေလာက္ရွိတာ
ႏွင္းျခစ္တဲ့ကားလည္းတစီးထဲ
လမ္းမတန္းေတြမွာဆို ႏွင္းျခစ္တဲ့ကားက၄စီးေလာက္တန္းစီၿပီးျခစ္ၾကတာ

အဲ..ဘြတ္ဖိနပ္ကေန..ဘယ္ေရာက္သြားျပန္ၿပီေၾကာင္း...။ ကဲ..ျပန္လာခဲ့..ဘြတ္ဖိနပ္ေလးေရ႔.. @_@

ေအာ္..ဖုံးကလည္းတဂြမ္ဂြမ္ျမည္ပါတယ္။ တခ်ိန္လုံးေျဖေနရတာက ဆိုင္ပိတ္ပါသလားရွင္!! တဲ့။ ေနာက္တ ခုကအဖိုးႀကီးတေယာက္ပါ.ေတာ္ေတာ္ အသက္ႀကီးတဲ့ပုံလို႔ထင္ရတယ္။ အသံတုန္တုန္ေလးနဲ႔။ လြန္ခဲ့တဲ့
၄ လေလာက္က ဘြတ္ဖိနပ္တရံဝယ္သြားတာ အခု ေရွ႔ဖက္က ကဲြလာလို႔။ ျပန္လာလွဲရင္ ရပါမလား..တဲ့။
ငါ့ကိုကူညီပါ..လို႔ေျပာေနတုံးမွာဘဲ..သူ႔ေနာက္ကဆူဆူညံညံနဲ႔ေအာ္သံၾကားရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္
စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ၿပီး... ဖုံးကိုခ်ခိုင္းတယ္။ သူ႔မိန္းမျဖစ္ပုံရတယ္။သူကဆက္ၿပီးေျပာေနေသးတာ..ေနာက္ေတာ့
ဟိုကဖုံးကိုႏွိပ္ခ်လိုက္တယ္နဲ႔တူတယ္။ အဟဲ...က်မအဖြားကို ျပန္သတိရတယ္။ ေတာင္ႀကီးက အင္းသား အဖြားပါ။ သူနဲ႔ေစ်းသြားရင္သိပ္ရီရတာဘဲ။ နဲနဲသူငယ္ျပန္ခ်င္ေနတာေလအင္းမုန္႔ဟင္းခါးတပဲြဘယ္ေလာက္
လဲတဲ့။ ဟိုက တပဲြတစ္က်ပ္လို႔ေျပာတာ ၂ပဲြစားမယ္ ၁က်ပ္ခဲြထား..တဲ့..။ ဟီးဟီး....ခေလးျဖစ္ေပမဲ့ က်မ
ရွက္လိုက္တာ..အဖြားကိုအတင္းအိမ္ျပန္ဆဲြေခၚလာခဲ့တယ္။ ေနာက္အဖြားနဲ႔ေစ်းမလိုက္သြားေတာ့ဘူး..။

ကဲ..ဒီမွာနွင္းေတြလည္းခုထိက်ေနတုံးပါ။ ခပ္ပါးပါးေလးပါ။ ခ်မ္းေနပါေသးတယ္။ ခုတေလာ ႏွာေစးလြန္း
လို႔ေဆးေသာက္ေတာ့ ေခါင္းကသိပ္မၾကည္ခ်င္ဘူး..။ ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ဘာမွန္းကိုမသိတဲ့ စာ
တပုဒ္ေတာ့ေရးမိျပန္ၿပီ.. :P

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

ပဲေခါက္ဆဲြနဲ႔မိူ၊စပင္းနစ္စြပ္ျပဳတ္..

မဂၤလာပါရွင္~~~
ဒီတခါေတာ့အစားအေသာက္ဖက္သြားရေအာင္..။ တေန႔တေန႔ ဘာစားရမွန္းမသိပါဘူး။ ေဆာင္းတြင္းဆို
အေနာက္ႏိုင္ငံမွာေနထိုင္တဲ့သူေတြအတြက္က အရမ္းခက္ခဲတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ဟင္းခ်က္မရ။ ေအး
လြန္းလို႔ေလ..။ ခဏတၿဖဳတ္ဘဲဖြင့္ရတာဆိုေတာ့ အရမ္းႀကီး အနံျပင္းတဲ့ ဟင္းေတြမခ်က္ႏိုင္ဘူး။ ဥပမာ
ဆီသတ္ၿပီးခ်က္ရတဲ့ ကိုယ္တို႔ဆီက ဆီျပန္ဟင္းေတြ ဘာေတြေပါ့ေလ။

ခဏေလးခ်က္ၿပီး စားလို႔လည္းေကာင္း က်မ္းမာေရးအတြက္လည္းေကာင္း ဆိုတဲ့ဟင္းခြက္မ်ဳိးေတြ လိုက္ရွာ
ၾကည့္ေတာ့ ၂မ်ဳိး ၃မ်ဳိးေလာက္ ေတြ႔လာတယ္။ အဲဒါေလး..လာအာလူးေပးတာပါ..ဟီး..။ သူတို႔မူရင္းပုံစံက
ေနတမူကဲြၿပီး ခ်က္ထားတယ္။ ဘာလို႔လည္းေမးရင္ေတာ့ သူတို႔လိုမရွိလို႔။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ထည့္စားခ်င္တာ စားလိုက္တာဘဲေလ..။ ဒါေပမဲ့လည္း အရမ္းအရသာရွိတာဘဲ သိလား။ မယ္ငီး ဗားရွင္းေလးဆိုပါေတာ့ရွင္။

က်မကေတာ့ အသားငါးစားရင္ သြားၾကားေတြထဲညွပ္တတ္လို႔ မိူနဲ႔မွ်စ္ကို အဓိကထားစားတတ္တယ္။ က်မ
ဟင္းေတြထဲမွာ ပင္တိုင္စံပါတတ္တယ္ေလ။ ဒီဟင္းကိုေတာ့ ထိုင္ဝမ္မွာေနတဲ့ ဂ်ပန္စာဖိုမူးတေယာက္ဆီက
ေတြ႔လာတာပါ။ အဓိကပါဝင္တာကသံဗူးနဲ႔လာတဲ့ Mushroom Cream ပါ။ ဘာတံဆိပ္မဆိုရပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး မိူ၊ spinach( အေနာက္ႏိုင္ငံရဲ႔ဟင္းႏုႏြယ္ရႊက္)၊ ၾကက္သြန္နီ၊ ေထာပတ္ ေပါင္မုန္႔ၾကြပ္နဲ႔ခ်ိစ္ အနည္းငယ္စီေပါ့ရွင္။ အဲ..ေမ့သြားတာက သူက ဝက္သား ham ကိုသုံးတာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ မရွိဘူး။ အိမ္မွာရွိေနတဲ့ ၾကက္အူေခ်ာင္းထည့္လိုက္ရတာေပါ့ေလ..အဟဲ..နဲနဲေလးဘဲလဲြတာပါ..^_^

ေထာပတ္ဆီထဲမွာ ၾကက္သြန္နီနဲ႔ ဟင္းႏုႏြယ္ဆီသတ္ၿပီး နဲနဲႏြမ္းလာရင္ ရၿပီ..

ဘရန္းတာႀကီးထဲထည့္ၿပီးခဏေလာက္ဘလူးဘလူးလုပ္ေပးပါ။

အိုးထဲကို ၾကက္အူေခ်ာင္းေလးနဲနဲလွိမ့္ေပး(သူတို႔က ဝက္ေပါင္ေျခာက္သုံးေတာ့ဆီအရမ္းထြက္တယ္ ဝက္
ေပါင္ေျခာက္ကိုၾကြပ္ေနေအာင္ေၾကာ္ၿပီးဆယ္ထား၊ေနာက္ မိူထည့္ေၾကာ္တာပါ) က်မေတာ့ ၾကက္အူေခ်ာင္း
ေလးအန႔ံေမြးလာတာနဲ႔ မိူထည့္လိုက္တာဘဲ။ ၿပီးမွ သံဗူးထဲက မိူခရိမ္၂ဇြန္းေလာက္ခပ္ထည့္လိုက္တယ္။
တခါထည္းဘဲ ဘလူးဘလူးလိုက္ထားတဲ့ စိမ္းစိမ္းေလးေလာင္းထည့္လိုက္ ေရနဲနဲေလာက္ထည့္ေပးရတယ္
အပစ္အႀကဲက ကိုယ္လိုသလိုေပါ့။ ေယာင္းမနဲ႔ေမႊၿပီး ငရုတ္ေကာင္းေလးခပ္..အရင္ျမည္းၾကည့္ပါေလ။ ဆား နဲနဲဆိုရပါၿပီ..ခ်ိစ္ထည့္အုံးမွာမို႔လို႔ သိပ္မငန္ေစနဲ႔ေနာ္။ ေပါင္မုန္႔လည္း သူကကိုယ္တိုင္မီးကင္ဘာညာလုပ္
ေနေသးတယ္။ အီေဖငီးတို႔ကေတာ့ ရယ္ဒီမိတ္ထုတ္ေဖါက္ၿပီးေကာက္ ထည့္လိုက္တာဘဲ..။

ကိုလွေစာတို႔..ဘာတို႔နားမလည္ဘူး...ခ်ိစ္ေလးျဖဴးလို႔စားလိုက္တာဘဲ.. း))))

ေနာက္တခုက ခဏခဏလုပ္စားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတခါက ေနာက္ အင္ဂေရဒီးယန္႔ႀကီးတခု ထပ္တိုး
ထားတယ္..ေလ.။

ပဲေခါက္ဆဲြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုးရီးယားေခါက္ဆဲြလို႔ဘဲသိထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့မူရင္းက တရုတ္..တဲ့။
zhajiangmian (炸醬麵)ဆိုတဲ့ေဒသကအစားအစာလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကႀကီးေတြ ဒီပဲေခါက္ဆဲြကို
က်ားက်ားေျမာင္..လို႔အသံထြက္တာက မူရင္းတရုတ္ေဒသရဲ႔နာမည္ကိုေခၚတာပါတဲ့။ ထားလိုက္ပါေလ။ဒီက
ရွမ္းမ မယ္ငီးပါးစပ္နဲ႔ေတာ္အေတာ္ခံတြင္းလိုက္ပါတယ္။ အသားငါးေတြမပါဘူး။ သူတို႕ကႀကီးဆိုင္မွာစားရင္ အာလူးထည့္ေပးတတ္တယ္။ က်မကအာလူးသိပ္မႀကိဳက္ဘူးေလ။ (ဟဟ..လူကသာ အာလူးမ်ားတာ..း)))
အသားလည္း ၂ဖတ္ေလာက္ဘဲပါတတ္တာ။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ခ်က္စားရင္ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အသီးအရြက္
ထည့္တာေပါ့..ေနာ့္။

က်မရဲ႔ အပိုမဆလာထည့္ထားတဲ့ ဆူပါအင္ဂေရးဒီယန္႔ႀကီးတခုက ဂ်ပန္ မိဆို(ပဲပုပ္) ပါ။ အိမ္မွာ ၅ မိနစ္ ဟင္းရည္ခ်က္ဖို႔ က်မ ၃မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အလုပ္ကျပန္ၿပီး အခ်ိန္မရဘူး ဗိုက္လည္းေအာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္
၁. မိဆိုဟင္းရည္( ပဲျပား၊ ေရညိွ၊ မိဆိုေဆာ့)
၂.စြမ္တန္ဟင္းရည္( ေကာက္ညွင္းနဲ႔မံၿပီးေျခာက္ထားတဲ့ ရွမ္းမုန္ညွင္းေျခာက္တဲ့ လက္ေဆာင္ရထားတာ)
   ဂ်င္း၊ငရုတ္သီး၊ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊နဲနဲပင္၊ဆား၊ၾကက္သြန္ျဖဴနီ
၃.ပဲနီေလးဟင္းရည္( ၾကက္သြန္ျဖဴနီ၊ဆား)
ဒီ ၃မ်ဳိးက အၿမဲတမ္းခ်က္ျဖစ္တယ္။ စြမ္တန္ကအိုးနဲ႔တည္စရာမလိုဘူး။ အဆာပလာေတြကို ပုဂံလုံးထဲအား
လုံးထည့္ၿပီးမွ ဗြက္ေနတဲ့ ေရေႏြးေလာင္းထည့္အဖုံးပိတ္ ၃မိနစ္ေလာက္ေစာင့္ စားရုံဘဲ။ မိဆိုဆိုရင္လည္း
ေရညိွက ဂ်ပန္ေရညိွ မိဆိုထဲထည့္တဲ့ေရညိွကမွ ပိုေကာင္းတာ။ ခဏေလးဘဲ။ေရေႏြးဆူမွ ပဲျပား၊ ေရညိွ
ထည့္ၿပီး မိဆိုေဆာ့ကို ေရနဲ႔ေဖ်ာ္ထားတာေလာင္းထည့္လို႔ ဗြက္လာရင္ အိုေကၿပီ..။ ပဲနီေလးေတာ့ အႏူး
ျမန္တယ္။ပဲႏူးလာၿပီဆိုမွ ၾကက္ဥေမႊတံနဲ႔ မီးေပၚမွာခေလာက္ခေလာက္လုပ္ခ်လိုက္တာဘဲ။ ၿပီး ဆီခ်က္ ပုလင္းထဲကဆီခ်က္ဖတ္ေတြ ကေလာ္ထည့္ ၾကက္သြန္နီပါးပါးေလးလွီးထည့္။ ဆားခပ္..ဒါဆိုရင္ျပည့္စုံၿပီ
ေပါ့..ဟုတ္လား..။

ကဲ..က်ားက်ားေျမာင္ဖက္ျပန္သြားရအုံးမယ္..အဟီး..။ က်မကေတာ့ ဟင္းသီးဟင္းရႊက္နဲ႔ဘဲ ခ်က္တာပါ။
ပဲျပားေလးနဲနဲက်န္တာနဲ႔ ထည့္လိုက္ေသးတယ္။ မိဆိုေဆာ့ Black bean ေဆာ့ နဲ႔ ေျပာင္းဖူးမုန္႔ ေရေဖ်ာ္၊

 ဆီနဲနဲေလးနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရႊက္ေတြေၾကာ္..

 ၿပီးေခါက္ဆဲြထည့္..က်မေတာ့ ငရုတ္ေကာင္းတခုထဲဘဲထည့္တယ္..

 ၿပီးမွ ေဆာ့ေတြေလာင္းထည့္လိုက္တာေပါ့..ဆားေတြ အခ်ိဳမုန္႔ အသားမုန္႔..ဘာတခုမွ မပါဘဲ..

အလြန္စားေကာင္းေသာ ပဲေခါက္ဆဲြေလးေပါ့... မုန္လာဥခ်ဥ္တို႔ မုန္ညွင္းခ်ဥ္တို႔နဲ႔ဆို ဂြတ္ထဂြတ္ထေကာင္း
ေလစြ..အခါးရည္..ေရေႏြးၾကမ္းေလး..တဖူးဖူးမူတ္ေသာက္လို႔ အျပင္က 13' C အထိေအးလည္းမမူဘူး...

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

သူတို့တတွေပေါ့ (၂)..

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

ဒီတခါတော့ လေဖမ်းဒန်းစီး အိ..ယောင်ဝါးလုပ်ခဲ့ဖူးတာတွေပေါ့ရှင်...။ တခါခါကျမတို့အားလုံးဘဲ ဒီလိုအခြေ

အနေမျိုးတွေနဲ့ရင်ဆိုင် ဖြတ်ကျော်ခဲ့ကြဖူးမှာပါလေ..။ နဂိုလ်ကတဲက ခင်ခင်ကြောင်ဖြစ်တဲ့ ကိုယ်တို့ကတော့

ကမောက်ကမတွေဖြစ်ကိုဖြစ်ခဲ့ရပါသေးတယ်။

ထိုင်းမှာပါဘဲ..။ထိုင်းစကားသင်ယူနေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ သတင်းတို့ တီဗီမှာလာသမျှမလွှတ်တမ်းကြည့်နေ တဲ့အချိန်ပေါ့။ သူတို့ပြောတာ လိုက်ပြီးဆိုနေတတ်တယ်လေ။ သီချင်းလည်း ၂၄ နာရီပတ်လုံး နားကျပ်တပ် ပြီးဆိုတယ်။ (ဘာသာစကားအသစ်လေ့လာမယ်ဆိုရင် အဲလိုသီချင်းနဲ့သတင်းကနေစတာ ပိုမြန်တယ်နော့

ကိုယ်ရဲ့အတွေ့အကြုံအရပါ) ထိုင်းစကားနဲ့ ရှမ်းစကားက ဆင်ဆင်တူပေမဲ့ ရှမ်းတွေပြောတဲ့ထိုင်းစကားဝဲတာ

ပိုပြီးဆိုးတယ်တဲ့..သူများတွေပြောကြတာပါလေ။ ထားပါတော့ ..။

ဒီလိုမတတ်တခေါက်နဲ့ ရှိနေတုံး တနေ့အလုပ်ထဲမှာ (ဒုတိယအလုပ်ပါ။ ပထမက ထိုင်းဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ဇနီးဆိုင် မှာ..အဲ့..ဆိုင်က ထိုင်းအထက်တန်းလွှာတွေကြားထဲနံမည်ကြီးတာ..ဒုတိယအလုပ်ကြတော့ Tourist

တွေကိုအဓိကထားရောင်းတဲ့ ဆိုင်မှာ) ပေါင်မုန့်ကားခေါ်တဲ့ကားမျိုး..ဒါပေမဲ့ခပ်ကြီးကြီးပြားပြား ခန်းစီးတွေ

ကာလို့ လာဆိုက်ပါတယ်။ အဲဒီကာလအချိန်က ၁၉၉ဝခုနှစ်ကျော်လောက်အချိန်ဖြစ်ပါတယ်..။ (မနဲပြန်စဉ်းစားရတယ် 😁အရောင်းစာရေးမချည်းဘဲ ၅ဝ ကျော်ရှိတယ်လေ။ ကိုယ့်အလှည့်နဲ့ကိုယ် ဧည့်သည်တွေကို တာဝန်ယူရှင်းပြရတယ်။ ဒီတခါတော့ မယ်ငီးအလှည့်ပေါ့..။ ကားတံခါးဖွင့်ပြီး သူတို့ခြေချတာနဲ့ ဧည့်သည် ကိုစက်ရုံသွားကြည့်မလားလို့ပြောရတယ်လေ။ သာမာန်ကစက်ရုံကိုဧည့်သည်တွေအရင် ကြည့်ပြီးမှ

showroom ထဲလာကြတာလေ။ Bronze cutlery ကြေးထည် ဇွန်းခရင်းဓါးတွေ , Jade factory ကျောက်

စိမ်းရုပ်ထုတွေထုတာ နဲ့ Lacquer  ယွန်းထည်ပစ္စည်းတွေလုပ်တဲ့ အလုပ်ရုံအကြီးကြီး ၃ခုရှိတယ်။နောက်

တော့ ယွန်းထည်အလုပ်ရုံကိုပိတ်လိုက်တယ် ပစ္စည်းဘဲရောင်းတော့တာ။ အရောင်းစာရေးရော အလုပ်ရုံက

အလုပ်သမားရော ပေါင်းလူရာကျော်ရှိတာပေါ့။ တချိန်တခါက ကျိုင်းမယ်မှာ နံမည်အကြီးဆုံးဆိုင်ဖြစ်ခဲ့ဘူး

တယ်တဲ့။ ဘုရင့်သားတော်နဲ့ပတ်သက်ပြီး သြဇာအာဏာရှိတယ်ဆိုပါတော့။

တကမ္ဘာလုံးဧည့်သည်တွေဆိုတော့ ကိုယ်တို့အရောင်းတွေလည်း ဘာသာစကားအလိုက်ခွဲခြားထားရတယ်

လေ။ တရုတ်ကတော့အများဆုံးဘဲ ၂ဝ နီးပါးလောက်တောင်ရှိမယ်။ ကျန်တာတော့ ဂျပန် ပြင်သစ် ဂျာမဏီ စပိန် အီတလီ နဲ့အင်္ဂလိတ်ပေါ့..လူလည်ကြီးသားသမီးဖြစ်တဲ့ မယ်ငီးကတော့ တေထေးမကြီးကို ညာတီးပြီး ဘာသာစကား ၃မျိုးအထက်တတ်တယ်ဆိုပြီး လုပ်ထားတာလေ..ဟီး..ဘာသာစကားတမျိုးထဲတတ်ရင် လခ ကအနဲ ဆုံးဘဲ။ ၃ မျိုးအထက်ဆိုရင် စူပါဗိုက်ဆာ အဆင့်တွေဘာတွေပေါ့ရှင်။ လခလည်းများ လာသမျှဧည့် သည်ကိုရောင်းပိုင်ခွင့်ရှိ ကော်မရှင်များများရ..အိုး..ကောင်းမှကောင်း။ ဒီတော့ သူဋ္ဌေးမရှေ့မှာအလွှတ် ကျက်

ထားတဲ့ပြင်သစ်စကား အခွန်း ၂ဝလောက် အပြန်ပြန်အလှန်လြှန်မန်မြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ သူက..ဟော..

မယ်ငီး ပြင်သစ်လိုရတာဘဲတဲ့..အဲ..နောက် ဂျာမာန်ကျောင်း Goethe institut တက်နေတဲ့အချိန်ဆိုတော့..

ဂျာမန်လည်းရနေတယ်လေ။ ကျန်တာ "နိဟောင်မား"..တို့ "အရီးကတို့""ကိုစိုင်းမတ်"တို့ကလည်း တမျိုး ၁ဝခွန်းစီဆိုပါတော့ ဒီလိုရောကြိတ်ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ လူတတ်ကြီးလုပ်ခဲ့ဖူးတယ်လေ.. @_@ အီတလီနဲ့ စပိန်ကလည်းတခုနဲ့တခု အရမ်းဆင်တူတာကြီးကို ရှမ်းနဲ့ ထိုင်းလိုပါဘဲရောကြိတ်လို့ရပါသေးတယ်။

ဧည့်သည်တွေက ပြင်သစ်များပါတယ်။ သူတို့နဲ့ စကားပြောရင် ပြောသမျှ ပြုံးပြုံးလေး နားထောင်ပြီး"ဝါးလား"

"ဝှီးဝှီး"ဗြန်းဗြန်း" "ဒါးကော" ဒီလို ဖောလိုလေးလိုက်ပေးရုံဘဲ..အဟဲ :P အနဲဆုံးရေမွှေးပုလင်းသေးသေး

လေးတပုလင်း ဘောပင် တချောင်းလောက် တခါတလေလည်း tip money လေး ဘာလေးပေါ့..အရမ်း ရတတ်တာဘဲ။ လေရှည်နေလိုက်တာ..လိုရင်းမရောက်ပြန်တော့ဘူး.. ^_^

ကိုင်း..ပေါင်မုန့်ကားနဲ့လာတဲ့လူကြီးဆီ ပြန်သွားရအောင်..။ သူက ကုတ်နဲ့ ဘွတ်စ်နဲ့။ ကိုယ်တို့အတွေ့အကြုံ

အရ အဲလိုဝတ်တတ်တာက ဂျပန်တွေများတယ်။ မျက်စိလေးကမှေးမှေး အသားကဖြူဖြူဆိုတော့ စမ်းပြီးသာ

ဆဝပ်ဒီခ ရတယ်။ စိတ်ထဲမယ် ဂျပန်အဖိုးကြီးလို့ဘဲထင်တာ။ လက်အုပ်ပြန်ချီပြီး ဆဝပ်ဒီပြန်လုပ်တယ်။

ဒါနဲ့ သူ့အသားအရည်လည်းကောင်းတယ်(စကားမစပ် တချို့သောသူများ ရုပ်ရည်လှပတာကိုမဆိုလိုပါဘူး တခါတလေ အသားအရည်ကအစ သန့်ရှင်းကြည်လင်နေတာမြင်ဖူးတယ်ဟုတ်၊ အဆင့်အတန်းမြင့်မြင့်

လာတယ်ဆိုလို့ခေါ်ရမလားဘဲလေ) သူက Showroom ဖက်ကို ဦးဆောင်တက်သွားရင်းစကားပြော ပါတယ်။ သူနဲ့ပြောနေရင်း စိတ်ထဲမှာမြင်ဖူးသလိုဖြစ်လာတယ်လေ။ သူကလည်းမေးပါတယ်။ သူ့ကိုသိလား

တဲ့..။ ဒီကလည်း မဆိုင်းမတွဘဲဖြေတာပေါ့..သိတာပေါ့..အနုပညာသမားဘဲဟာ..ပေါ့..အဖိုးကြီးပြုံးနေ

တယ်။ မယ်ငီးဆို့များစကားအမျှင်မပြတ်ဘူး..ကျမကရုပ်ရှင်အမြဲတမ်းကြည့်တာလေ..တဲ့..။ လာချေသေး တယ်..သိတာလည်းဟုတ်ဘဲနဲ့ ရမ်းတုတ်နေတာလေ..။ မန်နေဂျာမကြီး အဝေးကနေပြေးထွက်လာတယ်။

ခေါင်းညွတ်လို့ ခါးကျိုးမတတ် ဆဝပ်ဒီခ့ါ..တဲ့။ ပြီးငါသူဋ္ဌေးမကို ပြေးခေါ်လိုက်အုံးမယ်ဆိုပြီး အပြေးထွက် သွားတယ်လေ။ ကျန်တဲ့ သူငယ်ချင်းထိုင်းမတွေလည်း ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ ဒီကတော့ ဇွတ် အာချောင်

နေတုံးပါဘဲ..သူက ကြေးထည် ပစ္စည်းလေးလက်ဆောင်ပေးချင်လို့နဲနဲလာဝယ်တာ..တဲ့။ ကိုယ့်ကိုလည်း

နံမည်မေးပါတယ်။ ရောင်းကောင်းပါစေလို့ဆုတောင်းပေးသွားလေရဲ့။

အဖိုးကြီးကားပေါ်တက်သွားမှ သူငယ်ချင်းများက ဝိုင်းမေးကြပါတယ်။ နင်သူနဲ့ဘာတွေပြောသလဲတဲ့။ ငါက

သူ့ရုပ်ရှင်တွေကြည့်ဖူးတယ်လို့ပြောလိုက်တယ်လေ..ဆိုတော့..မယ်ငီးကို ဝိုင်းထောင်းကြပါတယ်..အဲဒါ

အဲ့ခေတ်က အဆိုတော်ရုပ်ရှင်မင်းသမီး Nantida Kaewbuasai นันทิดา แก้วบัวสาย  ရဲ့ယောက္ခထီးနိုင်

နိုငံခြားရေးဝန်ကြီးတဲ့..အဟိ..ဝန်ကြီးကို ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင်ဆိုပြီး မယ်ငီး ခပ်တည်တည်နဲ့ရောကြိတ်ချ

လိုက်တာဘဲ.. ဟီး....သတင်းထဲမြင်ဖူးတာကိုလည်း ရှပ်ရုင်သရုပ်ဆောင်လုပ်ချလိုက်တာပေါ့ကွ..မယ်ငီး

နော်..တကယ်ရီရတယ်..ပြန်စဉ်းစားရင် ရှက်လည်းမရှက်တတ်ခဲ့ဖူး.. 😅

အဖိုးကြီးက ချမ်းလည်းချမ်းသာတယ်။ နံမည်ကြီးနိုင်ငံရေးသမားကြီးတဲ့။ အခုတော့ ပြည်ထဲရေးဝန်ကြီး ဘဝနဲ့ လာဘ်ပေးလာဘ်ယူအမူတွေဖြစ်ပြီး ပြည်ပြေးဖြစ်နေပါတယ်။ ပိုင်ဆိုင်မူ့တွေလည်း အများကြီးပေါ့..။ သူတို့နိုင်ငံရေး ကလည်းခပ်ရူပ်ရူပ်တွေပါ။ ခုတော့ မကာအိုမှာနေတယ်ဆိုလားဘဲ။ ကမ္ဘာနေရာများစွာက ကာစီနိုကြီးတွေလည်း အများကြီးပိုင်တယ်တဲ့။သူ့သားလည်း အဆိုတော်မမကြီးကိုပစ်လို့ ခပ်ငယ်ငယ်မင်း သမီးတယောက်နဲ့ လက်ထပ်လိုက်တယ်။ သူ့သီချင်းတွေကမြန်မာလိုပြန်ဆိုထားတာတွေအများကြီးပါဘဲ။ သူတို့ဇာတ်လမ်းက ခုထိုင်းမှာ နံမည်ကြီး သတင်းထူးတွေပေါ့..။

ကဲ..တနေ့နဲနဲနဲ့ မိတ်ဆွေများအပြင်းပြေအတွေ့အကြုံလေးဘာလေးနဲ့ အာလူးလာဖုတ်တာပါလေ..

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေရှင်~~~

မီးမီး

သူတို့တွေပေါ့..

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

ကိုယ့်အကြောင်းမဟုတ်ရင် သူတို့အကြောင်းတွေဘဲရှိတာဘဲလေ..။ သူတို့တွေရှိနေလို့ဘဲ ကိုယ်တို့ဘဝ

ကြီးသာယာလှပနေတာမဟုတ်လား.. ^_^ ။ကဲ..သူတို့တွေဆီသွားကြည့်ကြရအောင်..။ 😂

တကယ်ဆိုရင် ကျိုင်းမယ်အကြောင်းပြန်ပြောတဲ့အခါ ခေါင်းထဲမမေ့နိုင်တာလေးတွေ ပေါ်လာလေးတွေ စဉ်းစားပြီး ရေးချလိုက်တာဘဲ။ ဒီတော့ တောရောက်တောင်ရောက်နဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းလှပါဘူး

ဟီး..။ ခုတလောလည်း အရင်တုံးက သူငယ်ချင်းတွေ လသာ ၂ ဘော်ဒါတက်တုံးကကောလိပ်ကျောင်း

သူဘဝ တက္ကသိုလ်အဆောင်က ကျောင်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီးနဲ့ ပြန်တွေ့နေတဲ့အချိန်ပေါ့။

ဇူဇကာဘတ်ကြီးကျေးဇူးပေါ့လေဟယ်..။( ဘီရုမာလိုပြန်ပြီး ဒင်းနံမည်ဖျက်ပေးမှ 😁စိတ်တွေလည်း

ငယ်ဘဝကိုပြန်ရောက်သွားသလိုလို ခုမှဆယ်ကျော်သက်လိုလို.. ကျင်လည်ခဲ့ဖူးတဲ့နယ်ပယ်များစွာထဲက

အပေါင်းအသင်းရောင်းရင်းတွေ ပြန်တွေ့ရတာကတော့ တကယ်ပျော်စရာကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့
ကျိုင်း မယ်မှာ နေခဲ့တဲ့ ၉နှစ်ကာလက သူငယ်ချင်းများစွာထဲက အနဲအကျဉ်းဘဲပြန်တွေ့ရသေးတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ကကျောင်းပြီးခါစ အလုပ်လုပ်ရင်းလည်း ပညာသင်နေတဲ့ အရွှယ်ဆိုတော့ ပိုပြီးပျော်စရာကောင်းနေသေးတဲ့အချိန် ပိုဘရုတ်ကျခဲ့တဲ့ကာလတွေဆိုပါတော့..။

ညနေ၅ နာရီဆိုရင် ကုမ္မဏီရဲ့ အရောင်းပြခန်းတံခါးကြီးပိတ်တယ်လေ။ အထဲရောက်နေတဲ့လူရှိရင်တော့
မပိတ်ရသေးဘူးပေါ့။ မယ်ငီးက ၅နာရီအလုပ်ပြီးရင် ညကျောင်းပြေးရတာလေ။ ၆နာရီတိတိကျောင်းစတက်

ခေါင်းလောင်းထိုးတာ။ အလုပ်ဆင်းမှ ကျောင်းအင်္ကျီအဝတ်အစားလှဲရတာလေ။ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြေးရတာ။
နဲနဲဝေးတယ် မြို့ထဲမှာ ကားကျပ်တာနဲ့ ခဏခဏကျောင်းနောက်ကျတယ်လေ။

တခုသောညနေခင်းမှာ ဆိုင်ပိတ်ခါနီးမှ ခရစ်ယာန်မယ်သီလရှင် ၃-၄ ယောက်နဲ့ နဲနဲတောင်ပေါ်သားမျက်နှာ
လိုမျိုးအဆစ်အပေါက်(တိုတိုပြောတောသား တိုင်းရင်းသားတွေလိုလိုပေါ့လေ) အုပ်စုလိုက်ဝင်လာတယ်။

သူတို့တွေက ဝယ်တာလည်းမဟုတ်ပါဘူး။ တောကြည့်တောင်ကြည့်နဲ့ ကားမောင်းပို့ပေးတဲ့ ဒါရိုင်ဘာတွေ

ရဲ့သားကောင်ဆိုပါတော့..ထိုင်းကို Tour ထွက်ဖူးရင်တော့ သိကြမှာပါ။ ဒီလိုရတနာဆိုင်ကြီးတွေကိုဧည့်သည်
ပို့ပေးရင် ပိုက်ဆံရတာကိုး..။မယ်ငီးက စိတ်မရှည်ချင်ဘူး..နောက်ကျတော့မှာကိုး..။ အဲ့..ဧည့်သည်

တွေကို ဧည့်ခံနေတဲ့ မယ်ငီးလိုဘဲ ရန်ကုန်က ကုလားမလေး ညီအမ ၂ယောက်ရှိတယ်(သူတို့မိဘများက ကနိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်တာပါ..အဲ့..ခေတ်အခေါ်တောခို..တဲ့) ဧည့်သည်တွေရှေ့မှာဘဲ..သူငယ်ချင်းမလေး

က လှမ်းပြောတယ်..ဘီရုမာစကားကြီးနဲ့ပေါ့."ဟေ့..မီးမီး..နင်..ဒီနေ့လည်းကျောင်းနောက်ကျအုံးမယ်ပေါ့"

တဲ့..ခင်ခင်ရှည်ကလည်း..သိတဲ့အတိုင်း..ဒီ..အဝတ်အစားဝတ်ပြီး ဘုရားကျောင်းမှာဘဲ ဝတ်ပြုနေပါ့လား..

ဘာလာရှည်တာလဲမသိ..နဲ့ အစချီပြီး ဘလားဘလား..နဲ့ပြန်ပြောနေတာ..ဗြုံး..ဆို မယ်သီလရှင်မလေးက
ဘာပြန်ပြောလည်း၊သိလား..အန်မတန်မှ ပီသလှစွာသော ဗမာစကားနဲ့ "ကျမတို့ကြည့်လို့မရဘူးလားရှင်

မဝယ်ပါဘူးဗဟုသုတအဖြစ်ကြည့်ချင်လို့ပါ "တဲ့...

တိန်..မယ်ငီး..ထွက်ပြေးတာ..တန်းနေတာဘဲ..အိမ်သာထဲမှာ ကျောင်းအဝတ်အစားသွားလှဲနေလိုက်တော့

တယ်..ဟီး...

ရှေ့ပြောနောက်ကြည့်..ဆိုလား..အပြောမတော်တော့ ဆဲသလို..ဆိုရမှာလား..ဂလိုမျိုးတော့ ကျုပ်တို့ခဏခဏ ကြုံဖူးတာပေါ့..တော်... :P ^_^ @_@ :)

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေရှင်~~~

မီးမီး

မဂၤလာႏွစ္သစ္နဲ႔ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာမ်ား..

မဂၤလာပါရွင္~~~
အခ်ိန္တႏွစ္ကုန္တာဒီတခါေတာ့ အျမန္ဆုံးလို႔ေတာင္ထင္မိတယ္..။ တေန႔ေန႔ သြားဟယ္ လာဟယ္ ဒါနဲ႔
ဘဲၿပီးသြားၾကတာဘဲေလ...။ တႏွစ္လုံးဘာမ်ားတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာပါလိမ့္လို႔ နဖူးေပၚလက္တင္ စဥ္းစား
ၾကည့္ရင္လည္း ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ဘာစဥ္းစားခန္းမွမရလိုက္ပါဘူး..ဟီး..။

ကဲ..ပါေလ..ကမာၻခ်ီၿပီးေျပာရင္လည္း အီဘိုလာကေၾကာက္စရာႀကီးေပါ့..။ google ကအလူေငြထည့္ခိုင္း တာကိုလည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေက်ာ္သြားလိုက္တာဘဲေလ။ ဒီတႏွစ္ေတာ့ အလူေတြနဲနဲပါးပါးဘဲလုပ္ႏိုင္
တယ္။ ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္သာသိေလဗ်ာ..အူမေတာင့္မွသီလေစာင့္ႏိုင္တယ္ေလ..။

ကမာၻ႔သတင္း ျမန္မာ့သတင္း ညညဖြင့္ၿပီးနားေထာင္ ဖတ္ရူေလ့လာ..မွတ္သားၿပီး အိပ္ယာဝင္ရတာက အလုပ္တခု။ ကိုယ္တို႔လိုလူမ်ဳိးေတြမ်ားေနတဲ့ ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ဒီလိုဘဲျဖစ္ေနတာကလည္း မဆန္းပါ
ဘူး..။ေဘးကေနၾကည့္ေနတာနဲ႔ဘဲ ၿပီးသြားတယ္ေလ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကိုယ္တို႔နဲ႔မဆိုင္သလိုလို..။ ႏိုင္ငံ
သားတိုင္းရဲ႔တာဝန္ဆိုတာလည္းမသိ ႏိုင္ငံသားတိုင္းလူသားတိုင္း ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးဆိုတာလည္း မၾကားဖူးဘူး ..ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္သက္တမ္းေရာက္လာတဲ့ ကိုယ့္ဘဝက လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္လား
ဘာလားဆိုတာ တခါခါေတာ့ ျပန္စဥ္းစားဆင္ျခင္မိပါရဲ႔။

အယူအဆတခု မူဝါဒတခု အတြက္နဲ႔ လူသားအခ်င္းခ်င္း မုန္းၾက သတ္ၾက ျဖတ္ၾက ရန္လိုမုန္းတီးၾကနဲ႔ လူ
ေတြကိုတေျဖးေျဖးေၾကာက္လာတာဘဲ အဖတ္တင္မိတယ္..။ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိေနတဲ့ အယူအဆေတြ မေျပာ
ရဲေတာ့ဘူး မႀကိဳက္သူေတြ ရန္လိုမွာ မုန္းတီးမွာကိုစိုးေၾကာက္လာတတ္ေနၿပီေလ။ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ
ေနခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာဆိုၿပီး ခပ္ကင္းကင္းဘဲေနတတ္သူေတြ မ်ားလာေတာ့ လူသားေတြက ေသြးေအး

သတၱဝါေတြျဖစ္လာတယ္။ တဦးနဲ႔တဦးေႏြးေထြးတဲ့ အၾကင္နာေမတၱာတရားေတြနဲ႔ဆက္ဆံေရး နဲပါးလာ
ၾကတယ္။ အဲ့...လိုမ်ဳိးႀကီးနဲ႔ ကိုယ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ တိုင္းျပည္ ကမာၻႀကီးကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး..။

အမယ္...ဂလိုႀကီး..ခပ္တည္တည္နဲ႔ေရးေနလို႔ တမ်ဳိးမထင္ပါနဲ႔လို႔..မိတ္ေဆြမ်ားေရးတဲ့စာေတြ ရင္ဖြင့္လႊာ
အားလုံး ဘုတ္အုတ္ႀကီးထဲက မယ္ငီးမိတ္ေဆြမ်ားအပါအဝင္ေပါ့..မိတ္ေဆြမ်ားခံစားခ်က္ကို မယ္ငီးအခ်ိန္
ရတိုင္းဖတ္ရူခံစားနားလည္ေပးပါတယ္လို႔..တေယာက္ထဲ အားမငယ္ေနပါနဲ႔ ေဘးမွာ အၿမဲအားေပးေနတဲ့
သူတေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိပါေသးတယ္လို႔ ခံစားေပးေနာ့္..

တေန႔ၾကရင္ကိုယ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးလည္း ေနခ်င့္စဖြယ္ ေအးခ်မ္းသာယာလွပၿပီး ျဗဟၼစုိရ္တရားလက္ကိုင္
ထားတဲ့ လူသားႀကီးမ်ားႀကီးစိုးရာေဒသ ျဖစ္လာမယ္လို႔ယုံၾကည္မိပါတယ္ေလ။

ကိုင္း..ေပါက္ကရေတြးေတာခန္းအၿပီး စားခန္းေသာက္ခန္းေလးနဲ႔ ဆက္ၾကရေအာင္...

မယ္ငီးတို႔အိမ္မွာ ရွမ္းေခါက္ဆဲြ(က်ဳိင္းတုံမုန္႔တီ)အိုးလိုက္ တေနလုံး ဒါဘဲစားမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ခ်က္ တတ္တယ္။ညေနေစာင္းအိုးအဖုံးလွပ္လို႔ၾကည့္လိုက္ရင္ ဟင္းရည္ ႀကဲႀကဲေလးဘဲက်န္တာမ်ားပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘာလုပ္လဲ ဆိုေတာ့ ဟင္းရည္အိုးထဲ မုန္ညွင္းရႊက္ေလးခပ္လိုက္ပါတယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလး
ၾကက္သြန္ျဖဴနီ ငရုတ္သီး မီးဖုတ္ၿပီး ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္းတခြက္စီမံ ၾကက္ဥေၾကာ္တခြက္(ၾကည္သြန္နီမ်ား
မ်ားေလး ) ဒီလို ဟင္းအတဲြမ်ဳိဳးက ေခါက္ဆဲြစားတဲ့ေန႔ညစာရဲ႔ ဟင္းေတြျဖစ္တာမ်ားပါတယ္..။

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ပဲပုပ္နဲ႔ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ ကိုက်ဳိင္းတုံမုန္႔တီ
လုပ္စားျဖစ္တယ္။ ညစာေတာ့ မုန္ညွင္းေလးေရာလိုက္တာေပါ့..ေကာင္းမွေကာင္း..

ေနာက္အခ်ဳိပဲြတခုက ေျမစာဥကို ငယ္ငယ္တုံးကပုံံအတိုင္းလုပ္စားတာပါ။

ခုတေလာ ထိုင္ဝမ္ကကုန္စုံဆိုင္တခုကို ေျခဦးခဏခဏလွည့္ျဖစ္ေနတယ္ေလ..အဲဒီမွာ ရွမ္းလို မာေႏြ လို႔
လို႔ေခၚတယ္ေလ ဗမာလို ေျမစာဥ လို႔ေခၚၾကတယ္နဲ႔တူတယ္။

 အဲဒါကိုႀကံသကာနဲ႔ျပဳတ္က်ဳိ ေညာင္ေစးက်ေလာက္တဲ့အထိမေစးလို႔ ေျပာင္းဖူးမုန္႔ထည့္လိုက္တယ္.ေအးေရာ

စားလို႔တအားေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႔...

အားလုံးဘဲ ႏွစ္သစ္မဂၤလာမွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~

မီးမီး